It's raining, it's pouring - Zomer in Engeland 2010

[hgrm]

Yeovil vs Palace was ook erg aardig. End to end action, maar twee uitstekende keepers en af en toe een vliegende tackle voorkwamen dat er gescoord werd. Tot in de blessuretijd van de tweede helft, toen ging het alsnog mis voor Yeovil.
Het thuispubliek was erg in vorm. 90 minuten zingen en een gevarieerd repertoire.

[hgrm]

hgrm heb je ooit meer wedstrijden in zo'n korte tijd gezien? Eerst een hele Duitsland tour en nu deze...

Veel plezier iig!

15 in drie weken....
Ik heb wel eens 12 in 13 dagen gedaan, dat is gemiddeld meer. En het blijft leuk...

[TeeZee]

Inmiddels weer teruggekeerd. De komende tijd zal ik één en ander op digitaal papier gaan zetten, het gaat me alleen veel tijd kosten vanwege het gips om mijn linkerarm.

[TeeZee]

Groundhoppen is vaak een kwestie van plannen. Toch kan het soms voorkomen dat een planning genadeloos verstoord wordt door externe factoren, hetgeen wel duidelijk is geworden na de recente sneeuwrijke winter. Voor zaterdag 7 augustus stond de eerste wedstrijd van dit seizoen op het programma, Notts County v Huddersfield. Tevens was dit de eerste wedstrijd van zeven in Engeland. De bedoeling was om via Calais naar Dover te varen, want de tunnel is aanzienlijk duurder als je langer dan een dag gaat. Ik durfde het risico wel te nemen om op zaterdagochtend te vertrekken, maar hgrm zegt niet aan vroeg opstaan te doen in vakanties en dat is dan voor mij het teken om niet eens te overwegen om daar een discussie over aan te gaan.

We vertrokken aldus op vrijdagmiddag. De boot zou pas om 23:15 gaan, maar in het kader van de vele files en het niet willen haasten, laat staan stressen, namen we een zeer ruime tijdsmarge in acht. Drie uur later en nul files later arriveerden we dusdanig vroeg in Calais dat we een boot eerder konden nemen. De douanes (zowel Frans als Engels) waren soepel en slechts de Engelsen waren benieuwd naar het waarom van mijn gipsen arm. Gelukkig wilden ze 'm niet open zagen om te kijken of ik er drugs of Chinezen in wilde smokkelen, iets waar ik op voorhand wel beducht op was.

Ook de overtocht verliep gladjes en tientallen meerbaansrotondes later bereikten we de Travelodge in Dartford. De TL's worden steeds slechter en het aantal aanbiedingen neemt af. Vroeger lagen de bedden heel behoorlijk, tegenwoordig zijn het extreem zachte matrassen. In een stadion hoop je altijd op een zo klein mogelijke afstand tussen tribune en veld, hoe anders is dat bij een hotelkamer en een doorgaande weg, ik gok dat het vijf meter was.

Vroeg opstaan stond niet in de planning. Om 10:30 weg was vroeg genoeg voor de drie uurtjes tuffen. Vanaf dat moment maakten we kennis met wegwerkzaamheden in Engeland. Op de M25. Op de M1. De verwachte aankomsttijd op de satnav schoof gestaag richting 15:00. Toch was er initieel geen sprake van paniek. We hadden tijd zat en konden zelfs onderweg alvast kaartjes kopen voor Stevenage v Portsmouth, wat op maandag gespeeld zou worden. Dachten we. Stevenage werd geschrapt en heel voorzichtig sloop steeds meer het besef binnen dat we Notts niet zouden gaan halen. Middels de smartphone van hgrm werd gekeken naar alternatieven. Er bleek er eentje te zijn: Leeds United zou thuis Derby County ontvangen. Leeds ligt nog verder weg, maar zou pas om 17:15 beginnen. Volgens de navigatie hadden we nu nog 5 kwartier speling.

Leeds United v Derby County

Op weg naar Elland Road. Dit zat dus niet in de planning. Op zich avontuurlijk, maar ik was niet zeker van vrij kaartverkoop en herinnerde me verhalen over verplichte lidmaatschappen en andere onzin. Bovendien zou het wel eens uitverkocht kunnen zijn. De tweede verrassing was echter dat na simpel parkeren om de hoek het nog nooit zo simpel was een kaartje te kopen: aan het loket schamper je "two adults, please", tik je 34 (!!) per persoon neer en maak je nog even snel een rondje om Elland Road.

Ik had er al eerder gestaan, maar nu pas viel me op hoeveel oude delen de ground nog heeft. Voor mij mooi om te zien, maar het geeft wel aan dat de club niet alleen op sportief vlak achterloopt op de clubs uit Manchester en Arsenal. Niettemin haalde Fulham de Europacupfinale, dus het zegt ook weer niet alles. Het was lekker druk rondom het stadion, al viel de gate met 26k uiteindelijk vies tegen, zeker als je het afzet tegen de gemiddelde attendance van vorig seizoen, 24 k, op een lager niveau.

Niettemin was de sfeer okee en de wedstrijd goed. Beide teams zullen zich eenvoudig handhaven en misschien zelfs een gooi doen naar de play-offs. Goed, dat is erg opportunistisch gesteld op basis van één wedstrijd, maar dat hoort nu eenmaal bij Leeds. Grappig was die ene supporter achter ons die langdurig in zijn eentje "we all love Leeds" zong en niemand mee kreeg. Net zo grappig was de heer Savage, die zich soms erg opwond, geel kreeg en massaal uitgefloten werd. Wat zou voetbal voorstellen zonder irritante spelers die zich heerlijk aanstellen? Elland Road is van binnen minder aantrekkelijk dan van buiten. Het is weliswaar asymmetrisch en totaal niet modern, maar uitzonderlijk is het niet. Ondanks de houten stoeltjes, die natuurlijk veel bonuspunten opleveren.

rijen dik


verkoopt u soms ook pin badges van Leeds?


multi-colour standbeeld, go Billy!


façade Elland Road


geen idee wat dit was


onze parkeerplek


houten stoeltjes en een gelukkige puber in geel shirt


pas op


who ate all the pies and McDonald's total stock?


je zou maar dezelfde kleermaker als Kim Jong-Il hebben


aardig wat volk


de upper tier was dicht


Elland Road

[Hielke]

je zou maar dezelfde kleermaker als Kim Jong-Il hebben

Haha, scherp! Leuk verslag, ik kijk uit naar de rest.

[TeeZee]

Chelsea v Man Utd

Na een late aankomst in het hotel was het tijd om snel wat uurtjes te slapen, want de volgende dag moesten we niet al te laat opstaan, want de strijd om het Community Shield stond op het programma. Acht jaar geleden waren we ook al aanwezig bij de Engelse versie van de Johan Cruyff Platter, destijds voor het eerst zo genoemd (in plaats van Charity Shield) en gespeeld in het Millennium Stadium te Cardiff. In 2002 waren het Arsenal en Liverpool die het tegen elkaar opnamen en de Gunners wonnen na een spierverslappende wedstrijd. Niettemin was het een leuke ervaring daar in Cardiff. Het stadion ligt er prachtig centraal én langs het water. Ik kan me herinneren dat je twee aparte gebieden had rondom het stadion, eentje voor de Londenaren en een voor de Liverpudlians. In de praktijk was deze segragatie helemaal niet zo strict en het mooie was dat dat ook geen problemen opleverde.

Jaren later is het nieuwe Wembley af en is het nog steeds niet eenvoudig om aan tickets te komen als je geen supporter, beroemdheid of bobo bent. Gelukkig bood iemand aan ons te helpen, laten we hem voor het gemak "E" noemen. Via de sms hadden we afgesproken elkaar 's ochtends te treffen in hotel "The Landmark", tegenover Marylebone Station. Daar zou hij van een ontbijt genieten dat hem aangeboden werd door enkele Engelse vrienden. The Landmark was snel gevonden, maar voor de ingang stonden enkele uitsmijters. In pak, dat wel. De mensen die het gebouw uitkwamen ademden Armani en enkele andere kledingmerken die mijn budget ver te boven gaan en ik twijfelde of ik wel binnen gelaten werd in mijn C&A-outfit. Niet veel later bleek het de achteruitgang te zijn en paradoxaal genoeg bleek de oplossing dus te liggen in het binnentreden per... hoofdingang.

We openden de deur van de hoofdingang en wat we aantroffen was een significant deel van de totale wereldvoorraad aan marmer, kristal en bladgoud. Direct na de lobby volgde een trap naar een groot plateau waar het ontbijt genuttigd kon worden. En daar, pon-ti-fi-caal in het midden zat E. Ik twijfelde heel verlegen eerst nog even, was het hem wel? We hadden elkaar al eens ontmoet op de schaatsbaan rondom Old Trafford, maar dat was in januari en slechts kortdurend. E herkende ons echter wel (blijkbaar zijn sommige koppen moeilijk te vergeten) en maakte een kort dwingend gebaar met zijn hoofd: "hier komen". Ik hou daar wel van, die Randstedelijke duidelijkheid. Het eerste wat ik deed was op de borden kijken hoe zo'n ontbijt er nou uitzag. Maar, ik zag geen kaviaar, kreeft en dodo-eieren. Ook hier at men de gebruikelijke smakeloze worstjes, bremzout bacon en batterijkippeneieren. Na een kort maar vriendelijk onderhoudend praatje met E en zijn vrienden liepen we weer naar buiten met de tickets, die zo groot waren dat je er een kamer mee kon behangen. Terwijl de portier de deur voor ons openhield (ik zag er zielig uit met die gipsen arm) kon ik maar niet afkomen van een hardnekkige gedachte. Zat E daar nou te ontbijten met de Glazerzonen?

We hadden de auto gratis weten te parkeren in een straatje bij het metrostation Stanmore en van daaruit reisden we verder per ov. Dat was heel handig, maar de Metropolitan Line was een hele aparte ervaring. Het traject is op z'n zachtst gezegd nog al bouncy-bouncy en je wordt bijna heen-en-weer gesmeten in de treinstellen. Mensen die aanleg hebben voor wagenziekte eindigen een rit gegarandeerd zonder enige maaginhoud. Ik raad reizigers aan een helm op te zetten, gordels om te doen en een airbag-app te installeren op je smartphone. The Metropolitan Line: ADHD for everyone.

Vanaf Stanmore is het maar een kort ritje naar Wembley Park Station, waar het al erg druk was met mensen en politie. De sfeer was net zo ontspannen als de vorige keer in Cardiff en de korte wandeltocht kon op het gemakje plaatsvinden. Het nieuwe Wembley valt uiteraard vooral op door de gigantische boog. Maar... buiten dat zichtbare detail is het van buiten eigenlijk een vrij saaie bak. De ligging van het Millennium is moeilijk te evenaren, maar het komt niet in de buurt. Ook aan de binnenkant is het niet zo indrukwekkend als het Millennium, ondanks dat er 20000 mensen meer in kunnen. Het is groot, het is mooi, van alle gemakken voorzien, maar het deed me niet veel. De plaatsen waren super, maar ik vraag me af of zo'n stadion eigenlijk wel slechte plaatsen heeft.

Het publiek was zoals je mag verwachten. Het bestaat uit wannabe's, mensen die er bij willen zijn. Mensen die gezien willen worden. Echte fans zijn er wel, maar toch zijn ze minder fanatiek dan ze in hun eigen stadion zijn. Het is ook niet de meest aansprekende wedstrijd, het Community Shield. Ik zag op een gegeven moment een Aziatisch meisje poseren voor haar vriend. Ik vermoed dat ze modellen werk doet in het dagelijks leven, want ze nam allerlei modellenposes aan. Inclusief net over het randje van haar dure zonnebril heen kijken en een anatomisch slechte houding van romp en benen. Ja, zij was er toch maar mooi bij.

De rituelen voorafgaand aan de wedstrijd waren niet anders dan al eerder bedacht was voor Wembley. Grote zeppelins werden opgelaten en daaronder rolden de logo's en foto's van de managers naar beneden. De beesten uit de clublogo's liepen over het veld, maar ook een echte eekhoorn. Hoe die eekhoorn het stadion ingekomen was is mij een raadsel, maar je ziet ze veel in Londen. Vlak voor kick off klonk God Save the Queen en het is dan jammer dat het niet werd meegezongen door 84 duizend man minus twee. Dat had heel indrukwekkend geweest kunnen zijn, maar dat komt ooit nog wel een keer bij de FA Cupfinale, sowieso vind ik Abide with Me mooier.

Filmpje God Save the Queen

De wedstrijd was leuk! Ziedend snel voetbal, wat dat betreft is die Premier League helemaal zo vervelend nog niet. Ik vond Chelsea in het begin beter en gevaarlijker, maar Man Utd won en daar kon ik goed mee leven. Ik hoop op een spannend seizoen, met 6 titelkandidaten en hopelijk Arsenal (mét Wenger) als kampioen. De sfeer was verder okee. Niet uitmuntend, gewoon aardig. Ik moest wel lachen om een man achter mij die de hele tijd in zijn eentje "Chelsea Red Boys. Hello? Hèlló?!" zong. Een spreekkoor waar ik geen moer van begrijp, maar grappig klonk het wel. En de dag ervoor was er ook al zoiets bij Leeds!

En het beste voor mij was de prijsuitreiking. Het mooie is dat de zegetocht per trap naar de royal box op het nieuwe Wembley in ere gehouden is. De prijs wordt dan ook ergens hoog op de tribune in de lucht gestoken en ja, dat vind ik nou eenmaal een prachtige traditie. Ik was dan ook tevreden. Ik zag mooi voetbal en zag Van der Sar na een slecht begin enkele goede ballen pakken.

Terug ging het allemaal heel vlotjes. De politie ter plaatse liet de meute snel en probleemloos doorstromen naar het metrostation. Complimenten dan ook aan de Engelsen. Al met al een leuke dag, met oprechte dankbaarheid voor E.

The Landmark


Wembley Park Station


De boog


Wembley van binnen


Wembley van binnen


Wembley van binnen


Red Devil


Man Utd supporers


Come on United!


Red...


and Blue


Ik heb de aftrap niet gemist!


De eindstand


Naar boven de tribune op om je prijs op te halen, moooooi!


Daar is-ie dan!


Fergie met de schaal


En weer zonder problemen terug


Wembley


Respect voor de politie

[TeeZee]

Cricketintermezzootje

Maandag de negende stond er League Cup op het programma. Genoeg tijd dus om overdag Londen in te gaan. Vorig jaar wist het Nederlands cricketteam het Engelse te verslaan, wat vooral wij zelf een sensatie vonden. Wat mij bijgebleven is, zijn de prachtige beelden van het stadion. Ik vond het daarom niet erg om even een uurtje te gaan kijken. Je betaalt 15 pond voor een tweede divisiewedstrijd op Lord's, hét cricketstadion, wat wel vrij veel is voor een wedstrijd die je slechts gedeeltelijk volgt (de hele wedstrijd duurt 4 dagen!) en slechts gedeeltelijk snapt. De sfeer was er zéér gemoedelijk, maar het was leuk om te zien hoe de elite zich posteerde op de mooiste tribune. Tradities vieren op Lord's nog steeds hoogtij, als plebs kom je er niet bij. Grootste verrassing was dat de wedstrijd onderbroken werd voor de lunch en iedereen uitgenodigd werd voor een wandeling over het veld, als je maar niet ging zitten picknicken.

Middlesex v Leicestershire


Dé tribune van Lord's


Man werpt bal...


... die door een ander zover mogelijk geslagen moet worden


Lunch time. Iedereen mag het veld op. We mogen wàt?!!


Nog een keer de tribune, nu vanaf het veld


De rest van de tribunes is minder indrukwekkend


Ben ik nou de enige die hier heel fout denkt aan een typerende rolverdeling?


De elite


De perstribune


Het gras is tip-top. Ieder sprietje dat te lang is wordt verwijderd en verdwijnt in deze bak


Het is nog steeds lunchtijd


Mooie kans om het stadion zo goed mogelijk vast te leggen


De sfeer is er ontspannen en dat mag ook wel, aangezien een wedstrijd 4 dagen duurt


Rondom Lord's


Rondom Lord's


Rondom Lord's, zie ik daar plantenbakjes met geraniums aan de reling hangen?


Not your typical walk around a ground

[HJanneman]

Dit heeft wel wat weg van een Baseball-stadion, maar dan met Engelse invloeden, verrassend mooi!
Die snelle variant van cricket lijkt me nog wel eens de moeite waard, maar een 'normale' wedstrijd is meer weddenschap-materiaal, want dat zou ik anders niet snel doen, maar een uurtje kijken kan natuurlijk geen kwaad.
Worden veel competitie/cup-wedstrijden op Lord's gespeeld, want als je als die-hard supporter van bijvoorbeeld een ploeg uit Yorkshire je ploeg wilt volgen wordt het een dure grap om steeds naar London te gaan(plus minimaal 3 overnachtingen, als je de complete pot wilt zien..)?

[TeeZee]

In de eerste week begon meteen de eerste ronde van de op één na belangrijkste beker van Engeland, de League Cup. De loting en de commerciële televisie waren ons gunstig gezind. Het bleek mogelijk te zijn om drie wedstrijden te bezoeken, waarbij de thuisploeg steeds de lager spelende partij was. Ofwel, als hier geen cup upset bij zou zitten wist ik het ook niet meer.

League Cup Round 1, a Triology, Part One: Stevenage v Portsmouth

Stevenage promoveerde vorig seizoen voor het eerst in haar bestaan naar de League en dat betekende automatisch de eerste deelname aan dit bekertoernooi. De FourFourTwo besteedde niet voor niets een verhaal aan The Boro (vreemd genoeg verdween de toevoeging Borough aan Stevenage juist dit seizoen), want de promotie betekende een einde aan jarenlange frustratie. Al halverwege de jaren negentig werd Stevenage kampioen van de Conference, maar mocht het niet promoveren omdat het stadion niet aan de eisen van de League voldeed. Torquay United is hier nog steeds dankbaar voor.

Na het bezoek aan Lord's hadden we nauwelijks tijd om wat te eten. Eerst gingen we via centraal Londen terug naar de auto, die we hadden geparkeerd bij een metrostation. Vervolgens wachtte ons de zoveelste filehel. We hadden overwogen om de trein te nemen, maar gokten toch op de auto en een fijne parkeerplaats bij het stadion. Dat bleek er te zijn, gek dat ons dat eerder op de dag (toen we probeerden alvast een kaartje te bemachtigen – wat niet lukte) niet opgevallen was. Aan de overkant van de weg lag namelijk een braakliggend terrein waar je gratis (!) de auto kon parkeren. Wat zou het fijn zijn als dat bij elke club kon. Aan de andere kant wil ik hier nu zeker niet opteren voor nog meer stadions op industrieterreinen buiten de stad.

We waren ruim op tijd aanwezig en het viel op dat er al veel volk was. Voor één van de ingangen stond al een aardig lange rij. Logisch, deze wedstrijd zou alle kanten opkunnen, want de statistieken gaven aan dat Stevenage tot nu toe evenveel gewonnen, verloren als gelijk gespeeld had in de League Cup. Wij kozen voor een andere ingang waar nog maar twee anderen stonden. We vroegen ons wel af of die poort wel open zou gaan, want waarom stonden ze anders met zovelen bij dezelfde turnstile? Toen de deuren geopend werden bleek iets heel raars: beide deuren kwamen feitelijk gezien bij dezelfde tribunes uit. Ik heb hier iets gemist, of ze drinken in Stevenage nog meer dan in de rest van Engeland.

Eten! Helaas werd het dus stadionvoer. Helaas besloot ik een broodje worst te nemen. Worst in Engeland is namelijk niet te vreten, zo smakeloos. Het is bijna chemisch. Ik wist dat, maar tóch leek het me op dat moment de beste oplossing. Enfin, ik dus met één arm in het gips naar de vreetkot. Dat werd nog aardig hilarisch. Muntjes met één hand uit de portemonnee halen en saus op de worst doen, dat is nog niet zo makkelijk. Het was veel moeite voor deze belediging van de smaakpapillen.

Het stadion van Stevenage is leuk. Typisch League Two. Vier aardig verschillende tribunes met gelukkig ook wat terracing. Verrassend detail was dat er her en der bordjes op de hekken langs het veld hingen met daarop een "in memoriam" voor een overleden supporter, inclusief verdroogde bloemen. Ik vroeg nog hoeveel zoiets moest kosten, maar het bleek dat je voor zoiets eerst dood moest zijn en ze hadden het vermoeden dat ik dat nog niet was, alhoewel aardig op weg.

De aftrap kon nog niet genoteerd worden toen er al iets opmerkelijks gebeurde. Een kliekje Stevenagefans ging ineens helemaal uit hun dak. Daar, aan de middenlijn op de terracing aan de langzijde, begon men te zingen, te joelen, te trommelen en met vlaggen te zwaaien. WTF? Daarbij werden ze gefilmd door een cameraploeg van het tv-station dat de pot tegen Pompey zou verslaan. Kortom, doe even leuk voor de kijkers thuis. Geregiseerd supportersschap, ik dacht dat dat alleen voorkwam in Frankrijk en Duitsland.

In de hoek van het stadion had Sky weer zo'n zwarte schoenendoos gebouwd, waarin Jeff Stelling de League Cup zou gaan presenteren. Grappig om zo'n man daar te zien zitten en te zien wat hij nou precies doet tijdens een wedstrijd. Zijn gast herkende ik niet, de League Cup wel. Of het de originele trofee was weet ik niet. Ik hoop van niet, want het leek wel of dat ding gevallen was. Jeff Stelling ken ik trouwens alleen van Sky Live Sports Centre. Enfin, tijdens het voetballen gaan de colbertjes uit en praat men een beetje met elkaar. Er wordt niet echt opgelet, maar soms wordt er wat op papier geschreven. Zo'n uitzending is pure routine.

Van de wedstrijd zelf kan ik me weinig meer herinneren. Pompey won en de sfeer zat er goed in in het uitvak. De Pompey Chimes klonken en ook van de kant van Stevenage liet men zich niet onbetuigd. Ondanks dat Stevenage niet won, blééf men maar doorzingen. Het leek wel een wedstrijd van Oranje waarvan het spel niet om aan te zien is, maar men het eigen feestje desondanks toch blijft vieren op de tribunes. Van voor naar achter, naar links naar rechts. Dát werk. Sterker nog, na afloop liepen de Stevenagesupporters zingend naar huis.

Er is dus maar één conclusie gerechtvaardigd, deze club hoort inderdaad niet thuis in de Conference, maar in de Premier League.

Rijen voor de ingang, maar waarom alleen dáár??










Als je dood bent en supporter was van Stevenage, dan mag je hier hangen.


Een gable. Een lelijke, maar toch.


Er waren veel supporters meegereisd met Pompey.


Die linker is Jeff Stelling, maar wie is die man naast hem? De Cup staat scheef.

[Hielke]

Leuk! Heb je die worst weer teruggegeven? Wij kregen hem afgelopen week namelijk in Green Street Café, tegenover Upton Park, geserveerd.

[TeeZee]

Enfin, tijd om toch nog wat foto's en hele korte begeleidende teksten te plaatsen, want het is al bijna zomer 2011. Te beginnen met Yeovil v Crystal Palace. Weer een kans op een upset, maar wéér kwam die niet. Crystal Palace won op het allerlaatst. Ik verwachtte weinig van Yeovil en vreesde het ergste toen er iemand met een trompet op onze tribune kwam. Wat schetste mijn verbazing toen hij heel vals begon te spelen, maar tegelijkertijd ervoor zorgde dat de spreekkoren zeer humoristisch waren. Helaas kan ik me de precieze teksten niet meer herinneren, maar ik heb veel moeten lachen. Het publiek van Yeovil was die avond fantastisch. En zo gaat het vaker, juist als je er niets van verwacht wordt het een blijvende positieve herinnering. Ik kom graag nog eens terug bij de moeder aller cupfighters.

[TeeZee]

We hadden de auto in Yeovil vlakbij het stadion op een bedrijventerrein geparkeerd. Het was uitgestorven en we namen het risico van een boete, wielklem of wegslepen. Achteraf een goede zet. Nabij het stadion is echter nauwelijks iets normaals te eten te krijgen, voor zover dat al mogelijk is in Engeland. We liepen dus richting het stadscentrum en kwamen een pub tegen van de franchise "The Hungry Horse". Ik had daar goede ervaringen mee, en we hebben daar lekker gegeten, voor zover ik kon eten met een arm volledig in het gips.

Nu kon je in die pub zowel het kleinste als het grootste toetje van Engeland eten:



De vraag is nu: wie bestelde het grootste toetje?

a) hgrm, want die denkt in het groot
b) hgrm, want TeeZee is een vrek
c) hgrm, want die spaart diabetes A t/m Z
d) hgrm, want die kan het hebben

[Bier und Bratwurst]

d misschien?

[TeeZee]

d misschien?

Dat is correct.

[Bier und Bratwurst]

hahaha