Valenciennes FC - Olympique de Marseille

Gestart door Ici c est Paris, okt 15, 2012, 16:56:00

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Ici c est Paris

Valenciennes - Olympique de Marseille
30 september 2012, Stade du Hainaut, 4-1


Na een lange zomer zonder voetbal was het wel weer eens tijd voor een potje buiten de landsgrenzen. Ons oog viel direct op Dortmund, maar dat is de laatste tijd nogal rap uitverkocht vrij snel uit, en zo werd er gezocht naar iets anders leuks. Half september viel het oog op Valenciennes - Marseille, wat door het enigszins beladen karakter, het makkelijke ticketsysteem (thuis uitprinten) en het gunstige aanvangstijdstip (zondagmiddag om 2 uur) een perfect uitstapje. Dat beladen karakter komt door de ontmoeting tussen beide ploegen in het jaar 1993. Laatste wedstrijd van het seizoen, en het Marseille van grote baas Tapie zou aan een overwinning op laagvlieger Valenciennes genoeg hebben aan de landstitel. Maar, enkele dagen later stond de Champions League-finale tegen Milan op het programma. Niet vies van een zwart handeltje betaalde OM grof geld aan enkele spelers van Valenciennes, in ruil voor een wat "rustige wedstrijdinstelling". Één Valenciennes speler zou als klokkenluider optreden en vergalde het feestje van Marseille. Gevolg: Naar aanleiding van dit omkoopschandaal werden beide clubs teruggezet naar de Ligue 2 en de titel ging naar grote rivaal Paris Saint-Germain. Waar Marseille binnen 2 jaar weer terug was in de hoogste afdeling zou dit voor VA nog tot 2006 duren, maar sindsdien zijn de Noord-Fransen er weer onafgebroken bij geweest. Kaarten werden gekocht via de online ticketshop en thuis uitgeprint, en er werd gekozen voor plekken op de 2e ring achter het doel, pal naast het Marseille-vak, een bewuste keuze. Zo dachten wij het meest mee te krijgen voor de vooraf heftig verwachte rivaliteit.

Mijn reisgenoot Paul zou om half 10 bij me zijn, maar aangezien we allebei liever op zondagmorgen thuiskomen dan weggaan was ik er maar wat blij mee dat ie pas na tienen aan kwam zetten. Na een voorspoedige rit werd Valenciennes bereikt rond de klok van 1. Als je Frankrijk binnenkomt moet je eigenlijk al vol in de ankers want het is na de Belgisch/Franse grens echt 2 keer met je ogen knipperen en dan doemt de niet zo interessante skyline van Valenciennes al op. Grote drukte bij de afrit Valenciennes, het was duidelijk dat de grootste club van het land op bezoek zou komen. De auto werd geparkeerd en van daar was het nog een minuut of 10 naar het stadion lopen.

Het moet gezegd worden, Valenciennes is nogal een suf en lelijk stadje. Het draagt de bijnaam "Athene van het Noorden", maar dat moet dan ongetwijfeld over het Athene van de laatste maanden gaan want ik heb verder geen mooie gelijkenis kunnen vinden. Het ligt dan wel in Frankrijk, maar het heeft vrij weinig te maken met het Frankrijk van de Côte d'Azur, de Alpen en Parijs. Dat vinden ze in Parijs overigens ook, want waar de regio Nord-Pas de Calais rond Lille, Lens en Valenciennes vroeger een florerende mijnstreek was staat de regio vandaag de dag vooral bekend door de enorm hoge werkloosheidscijfers en verschillende seksschandalen. Het is eigenlijk meer Wallonië dan Frankrijk.Het oude stadion van Valenciennes, het Stade Nungesser, paste prima in dat straatbeeld maar het vervallen onderkomen werd in 2011 ingeruild voor een nieuw onderkomen pal ernaast, het Stade du Hainaut met een capaciteit van 25.000.

Zo waren we ongeveer een halfuur voor de wedstrijd bij het stadion.Ik heb zelden een stadion gezien wat zo lelijk is aan de buitenkant. Een volledig grijze buitenkant met wat rode accenten zonder een enkele verwijzing naar de club. Wel heel groot de stadionnaam op de gevel, dat is eigenlijk het enige pluspunt, dat er dus nog nieuwe stadions worden gebouwd die niet met een éen of andere commercieel interessante maar vreselijke sponsornaam worden 'gezegend'. Opvallend veel mensen met Marseille-kledij. Nou was het geen verrassing dat er zoveel Marseille-fans aanwezig waren, maar ze konden moeiteloos door het thuispubliek door lopen. Het stadion werd snel betreden en dat was nog best een aangename verrassing.Waar de buitenkant zo enorm lelijk is is het interieur alleraardigst. Bij alles wat ze ook maar rood hadden kunnen maken hebben ze dat niet nagelaten. Paul doopte het direct om tot 'de Franse Euroborg' en daar zat wel wat in, kijkend naar de afzichtelijke buitenkant en de leuke binnenkant met de veel terugkomende clubkleur. Het was al erg gezellig in het stadion, doordat de ultras van Marseille in grote getalen aanwezig waren in de hoek van het stadion en de sfeer er al goed inbrachten. Bovendien was het heerlijk voetbalweer met een strakblauwe lucht en een graad of 22. Het enige minpunt was de vrouwelijke stadionspeaker, met een stem waar je trommelvliezen spontaan van naar binnen klapten, die werkelijk geen seconde d'r tetter heeft gehouden.

Er was ook alle reden om te verwachten dat we een leuke pot zouden gaan zien. Valenciennes draaide dan wel betrekkelijk anoniem mee in de middenmoot, Marseille daarintegen kon terugkijken op de beste competitiestart in meer dan 50 jaar met de volle winst uit 6 wedstrijden. Dat we niet de enigen waren bleek wel uit het feit dat er voor deze wedstrijd een toeschouwersrecord was gebroken, met 22.584 toeschouwers. Opvallend, want er is in Frankrijk groot protest tegen het aanvangstijdstip van zondagmiddag 14.00 uur. In tegenstelling tot bijvoorbeeld een land als Nederland is Frankrijk een land waar avondvoetbal het meest gebruikelijk is in de voetbalcultuur. Vlak voor de aftrap ontrolden de ultras van Valenciennes dan ook een spandoek met "Le dimanche à 2h on mange" wat zoveel betekent als "Op zondagmiddag om 2 uur, dan eten wij".

De wedstrijd begon en bij Marseille de bekende namen die we kennen uit het Franse elftal, met Valbuena, Mandanda en Gignac. Enfant terrible Joey Barton was door z'n fratsen bij Manchester City-uit nog geschorst voor competitiewedstrijden en Loïc Rémy mocht vanaf de bank beginnen wegens een gebrek aan wedstrijdritme. Bij Valenciennes louter lokale helden en namen die je alleen uit de statistieken kent. Slechts bij voormalige superbelofte Anthony le Tallec (ex-Liverpool) ging er een lampje branden. De mannen uit het zuiden begonnen direct furieus, gesteund door de massaal meegekomen Marseillais. Ook in de thuisvakken duidelijk veel fans van de uitploeg zonder dat dat problemen opleverde, ondanks dat er fanatiek meegeleefd werd. Dat leverde een heerlijke sfeer op, en niets leek een mooie middag voor L'OM in de weg te staan. Toch viel de goal aan de overkant, een heerlijke vrije bal van een meter of 25 die in de kruising verdween. Mandanda kon er alleen maar naar kijken. Op dat moment werd ook nog duidelijker hoeveel Marseille-fans er in ons vak zaten, want 80% van het vak bleef zitten bij de goal.

Marseille nam direct weer over, publiek er weer achter en een goal leek in de maak, met name dankzij een fantastische Valbuena die maar bleef sleuren en z'n ploeggenoten van geweldige passes bleef voorzien. En toen begon de chaos bij Marseille achterin. Valenciennes kreeg de 2-0 op een presenteerblaadje, en enkele minuten later zelfs de 3-0 na een gigantische blunder van toch een gerespecteerde keeper als Steve Mandanda. In plaats van de bal ver uit te gooien bleef de bal te lang aan z'n hand plakken waardoor hij 'm eigenlijk recht naar beneden gooide en 'm zo in de voeten van de spits van VAFC legde, die er toen geen zware klus meer aan had om de bal in het lege doel te schuiven. 3-0. Dan ben je 6 wedstrijden lang ongenaakbaar, kan niemand je iets maken en dan sta je bij een modale provincieclub als Valenciennes bij de rust met 3-0 achter. De enige Marseillais die zich dan nog aan de malaise onttrokken waren de supporters in het uitvak, die onverminderd doorgingen met het steunen van hun club. In weinig verhullende taal overigens "Et Valenciennes c'est des pédés" wijzend de bedenkelijke reputatie op dat gebied van Noord-Frankrijk, en "Valenciennes, on va niquer ta mere sur la Canebière", wat moeders ongetwijfeld op prijs kunnen stellen. In ons vak waren er al wel veel uitfans vertrokken bij de rust, weinig vertrouwen hebbend in een nog goede afloop van deze wedstrijd.

Na rust weinig beterschap, Gignac bleef de miskoop die hij al 2 jaar is en Mandanda had geen bal meer klem, en die arme Valbuena maar sleuren. Loïc Remy kwam er ook nog in maar slaagde er eigenlijk ook niet in om iets goed te doen. Bij de eerste de beste kans aan de overkant lag ie er ook gelijk weer in, Le Tallec met z'n tweede. De ultras van Valenciennes aan de lange zijde wisten duidelijk niet wat ze meemaakten, waar ze zich in de eerste helft vooral bezig hadden gehouden met het uitdagen van het uitvak gingen ze nu zowaar feestvieren, met een vreselijke wave als gevolg. Verder leed bleef de koploper bespaard en OM wist in blessuretijd via Jordan Ayew zelfs nog een keer te scoren, maar een eerredder zou ik het niet willen noemen. De mannen in het uitvak maakten via het weinig aan de verbeelding overlatende "Paris, Paris, on t'encule" duidelijk dat de echte wedstrijd pas een week later plaats zou vinden, dan zou thuis in het Stade Vélodrome de grote rivaal uit de hoofdstad Paris Saint-Germain langskomen. Ook tikten ze, omdat het kan, nog even de aanwezige stewards vakkundig het vak uit.

Zo lang als we nog op het parkeerterrein in de file stonden, zo snel ging het toen we eenmaal gas konden geven. Vroeg in de avond waren we weer thuis na een leuke en mooie dag. Valenciennes - Marseille, een leuke trip maar wel met de kanttekening dat het waarschijnlijk tegen pakweg Ajaccio of Lorient lang niet zo spannend is in het Stade du Hainaut. Weinig sfeer van de thuisfans en een halfleeg stadion. Het moge duidelijk zijn dat de Marseille-fans en het tumultueuze duel onze dag hebben gemaakt, en niet het prachtige stadion en de geweldige club Valenciennes. Toch is het wel de moeite waard om eens te gaan kijken, en ook goed te bereizen vanuit Nederland.


Foto's:


Oordeel zelf. Ik heb niet overdreven.



De binnenkant is dan wel weer leuk.



Massaal meegereisd waren ze, de mannen uit de noordelijkste stad van Afrika.



Koploper of niet, bij Valenciennes win je niet zomaar. Op de voorgrond enkele zure Marseillais.



Voor deze vervelende mannetjes was het wel groot feest. Vocaal waren ze matig, ze hielden zich liever bezig met het uitdagen van het uitvak. En ze zetten halverwege de 2e helft zelfs (kots) een wave in.



Terminé, 4-1 en de meneer in het Adidas-vest ziet het leven niet meer zitten.