Hoe het was

[hgrm]

Soms kom je nog onbekende pareltjes tegen.
Zo was ik zaterdag aanvankelijk van plan om naar de wedstrijd tussen Union Nettetal en RW Essen in de Niederrheinpokal te gaan, maar gezien de onduidelijke kaartensituatie ben ik doorgereden naar Lünen. De plaatselijke Verbandsligist (VI) Lüner SV speelde ook in de beker (Westfalenpokal) tegen Regionalligist (IV) Rödinghausen, de club die Bayern München knap op 1-2 hield in de DFB-Pokal.

Lünen heeft in de jaren 60 en 70 meerdere jaren op het tweede niveau (destijds de Regionalliga) gespeeld en wordt nog wel eens als slapende reus beschouwd, hoewel het woord comateus eerder van toepassing is. Bekendste speler was Dieter Zorc, de vader van de latere Dortmund-legende Michael Zorc. Inmiddels is Lünen in de Verbandsliga terecht gekomen, waar het in de middenmoot staat.

Het voordeel van clubs die na een bloeitijd zijn weggezakt, is dat ze nog wel eens een aardig stadion willen hebben. Zo ook Lünen. Een typisch niet-Duits stadion zonder atletiekbaan zelfs. Aan één lange zijde staat een fraaie tribune, nog voorzien van houten banken. De andere lange zijde is voorzien van een behoorlijke hoeveelheid staanplaatsen, evenals de korte kant achter één goal. Achter de andere goal zijn de staanplaatsen helaas wel weggesaneerd.

Tegen het twee klassen hoger spelende Rödinghausen werd het 0-4. Toch was Lünen niet zo kansloos als het lijkt. Na de snelle 0-1 kon Rödinghausen niet doorduwen. Halverwege de tweede helft leek de gelijkmaker in de lucht te hangen. Toen de 0-2 toch viel, was het gedaan met de thuisploeg en kon Rödinghausen gemakkelijk uitlopen.

Al met al een leuke bekermiddag, gelardeerd met currywurst zoals die alleen in het Ruhrgebiet geserveerd wordt.

[Joost]

Gisteren ben ik naar Oudenaarde v Deinze geweest in 1e amateur, op voorhand een leuk streekduel. Best een stukje rijden van huis uit en doordat ik te weinig speling had kon ik de vertraging bij Brussel niet echt gebruiken en miste een minuut of 4.

Er was toen nog niet gescoord maar dat duurde niet erg lang meer. Oudenaarde kon af en toe nog uitvallen maar Deinze was veruit de betere ploeg en zette na de 0-1 de wedstrijd helemaal naar haar hand. De doelpunten waren nog mooi ook. De 0-1 een heerlijke kopgoal, de 0-2 een vrije trap en de 0-3 een uitstekende aanval.

Na de rust scoorde Deinze nog de mooiste treffer van de avond, een pegel van afstand. Daarna werd het logischerwijs gezapiger. Niet dat Oudenaarde nog iets kon uitrichten overigens. Wel viel vlak voor tijd nog een eretreffer.

Ik schatte zo'n 750 toeschouwers, de hoofdtribune was in ieder geval vrijwel vol. Deinze had ook wat luidruchtige supporters mee die van de thuisfans gescheiden werden met een hek en doek. Het leverde wat leuke animositeit op, vooral tijdens de tweede helft.

Het Burgemeester Thienpont Stadion is geen bekende, er is ook nauwelijks iets over te vinden qua informatie. KSV Oudenaarde deelt het met de atletiekclub. Aan de lange zijde is er een erg oude zittribune met bankjes en een Engelsachtig dak. Daarnaast twee prachtige jaren 80 kantines bovenop elkaar. De kunstmatige verhoging in de bochten levert drie staantreden op. Bovenop de verhoging loopt een heg, af en toe onderbroken door een opgang. Die verhoging en heg lopen door langs de lange zijde die overdekt is met een vrij nieuwe overkapping van hout. Het is allemaal erg netjes afgewerkt. Bij de entree is er nog een toegangspoort, allerlei heggen die de supportersstroom moet verdelen en authentieke kassahokjes.

Er word gesproken over een splitsing van de atletiek en voetbalvereniging dus wellicht wordt er binnen een aantal jaar verbouwd. Het is absoluut geen klassieker of must-see, wel een aangenaam stadionnetje,

[Koning Kriel]

Binnen 2,5 uur rijden vanaf Tilburg zijn er nog maar weinig stadions over op mijn wishlist. Twee van deze stadions waren afgelopen zaterdag te combineren maar ik zou eigenlijk al naar een concert gaan. Toen bleek dat mijn vriend niet meer naar het concert kon besloot ik ook mijn kaartje te verkopen en toch voor het voetbal te kiezen. Mijn vrouw moest werken en zou 's avonds met haar zusjes uiteten gaan maar toch vond ze het geen geweldig idee. Jammer dan voor haar maar dit was een dubbel die ik niet ging laten schieten. Driftig ging ik op zoek naar iemand om mij te vergezellen maar die kreeg ik niet gevonden en dus ging ik voor het eerst alleen naar het buitenland om voetbal te kijken.

Na 2,5 uur rijden parkeerde ik de auto in Lens. Het Stade Felix Brollaert-Delelis staat al sinds het wk van 1998 op mijn verlanglijstje. Voor het afgelopen EK hebben ze opnieuw het stadion verbouwd en daarbij de stoeltjes grijs gemaakt, dat vind ik persoonlijk wel jammer maar het blijft een mooi stadion.  Bij het stadion ging ik opzoek naar de kassa's toen ik aangesproken werd door een man. Hij had nog een kaartje over en ik mocht dat kaartje gratis hebben. Volgens mij wou hij wel controleren of ik geen hooligan was want pas bij het verlaten van het stadion liet hij mij weer alleen. De beste man sprak alleen geen woord over de grens en mijn Frans is niet bijzonder goed dus echt veel hebben we niet met elkaar gecommuniceerd. Hij vond het wel fantastisch dat ik vanuit Nederland naar Lens gekomen was. De wedstrijd zelf was vermakelijk alleen ontbrak het aan doelpunten en eindigde het in 0-0. Het stadion was matig gevuld. Lens trekt dit seizoen meestal rond de 27 a 28.000 toeschouwers op een vrijdag dus ik had gegokt op minimaal zoiets. Ook omdat de wedstrijd tegen Grenoble de nr 4 tegen de nr 5 was. Na de rust melde het scorebord echter dat er net iets meer dan 21.000 toeschouwers waren. De sfeer was verder wel prima, ik vond het vooral mooi dat bij opkomst voor de wedstrijd en na de rust geen de muziek teruggedraaid wordt zodat je heel het stadion hoort zingen. Al met al had ik een vermakelijke wedstrijd gehad, tijd om naar Brussel te rijden.

Ik dat tijd zat tussen de wedstrijden dus op mijn gemak koerste ik richting Brussel. Net voor de afslag in Brussel hoorde ik ineens een metalen geluid onder de auto vandaan komen. Achter mij gaf iemand meteen groot licht dus ik had al wel een vermoeden hoe laat het was. Ik besloot, met name vanwege de veiligheid, er toch pas bij de afslag af te gaan en parkeerde daar meteen mijn auto. Inderdaad, de uitlag lag op de grond. Lang leve de moderne technologie, op mijn telefoon zocht ik op wie mij kon helpen en de Belgische wegenwacht zou binnen het uur iemand ter plaatse hebben. In de tussentijd zocht ik al uit hoe ik eventueel in Nederland terug zou komen als ze niet konden helpen. Met de trein of zou ik mijn vader mij laten ophalen? Gelukkig boden zowel Joost, die in Oudenaarde zat en langs Brussel zou komen, en mijn beste vriend al hulp aan dus dat was een zorg minder. Na een uur had ik echter nog steeds geen wegenwacht gezien dus ongeduldig ging ik opnieuw bellen. Precies toen ik verbinding had stopte de beste man voor mijn auto en kon ik dus meteen weer ophangen. De technieker was een echte Waal en sprak natuurlijk geen woord Nederlands en maar zeer beperkt Engels. Zijn eerste mededeling was dat ik mee naar het depot moest en dat ze me morgen gingen helpen. Met handen en voeten heb ik hem duidelijk gemaakt dat ik echt heel graag terug naar Nederland wou en uiteindelijk besloot hij daarom de uitlaat met een spanband aan de auto vast te maken. In de beregende achterruit gaf hij aan dat ik niet meer dan 90 km/u mocht rijden en daarna moest ik hem volgen naar de pinautomaat. 159 euro armer zat ik iets later weer in de auto.

20:20 nog 10 minuten tot de aftrap van Union St Gilloises - Westerlo en het Joseph Mariënstadion was een minuut of vijf rijden. Ik besloot dat ik niet voor niets naar Brussel gereisd was en zette koers richting het stadion. Het Joseph Mariënstadion is fantastich. Het is gelegen in een park in Brussel en Union speelt hier al sinds 1919. De facade van de in 1923 in gebruik genomen hoofdtribune is beschermd en fantastisch. Aan de andere lange zijde is nog een mooie staantribune en achter de goals hebben ze stoeltjes geplaatst om aan de licentie-eisen te voldoen. Dit hebben ze echter niet zomaar gedaan hier hebben ze gebruik gemaakt van de natuurlijke glooiing van het terrein. Al met al is het een prachtig stadion met een sympathieke bespeler.  Precies 3 minuten voor de aftrap kwam ik bij het stadion, toen moest ik alleen nog parkeren. Omdat het stadion al zo oud is ligt het inmiddels midden in Vorst (Brussel) een parkeerplek zoeken bleek daardoor onmogelijk. Pas na 15 minuten, toen ik het bijna op wou geven, vond ik een plekje op ongeveer 1 km van het stadion. Door de regen sprintte ik daarna naar het stadion. Al rennend door het park zag ik de lichten en hoorde ik het geluid, ondanks de situatie was dit toch wel een magisch tafereel. Bij het stadion kocht ik snel een kaartje en kon ik eindelijk naar binnen. Gelukkig was er nog niet gescoord. Ook hier weer een vermakelijke wedstrijd met flink wat kansen maar bij rust was het wel nog steeds 0-0. Ik had nog niet gegeten en besloot op zoek te gaan naar eten, dat was alleen nergens te vinden. Uiteindelijk kreeg ik door dat je het stadion uit moest (ze activeren daarbij je kaartje weer opnieuw) en dat je dan naast de hoofdtribune voor vijf euro een klef broodje hamburger kan kopen. Daarna moet je weer het stadion uit om je kaartje opnieuw te laten scannen en terug te gaan naar je plaats. Het is echt een prachtig stadion maar als ik hier om de week zou staan zou ik iets meer voorzieningen wel waarderen. De wedstrijd begon weer en de kansen bleven komen. Vergezeld door een natte trommel (dat hoorde je echt) moedigde de Union fans hun ploeg aan waardoor er best een aardig sfeertje was. De kansen bleven echter gemist worden en ik leek af te steven op een tweede 0-0. In de laatste minuut maakte een Westerlo speler een overtreding op de rand van de 16 meter en ontving daarvoor zijn tweede gele kaart. Zou dit hem dan toch nog worden? Het antwoord was nee en dus had ik na 180 minuten voetbal geen goal gezien.

Na de wedstrijd zocht ik snel mijn auto weer op en ging ik, minder hard dan normaal, weer terug naar Nederland. Mijn vrouw was inmiddels ook net thuis en was ongeduldig op mij aan het wachten. Ik had haar natuurlijk op de hoogte gehouden en ze liet mij duidelijk blijken dat ik gewoon naar haar had moeten luisteren. Gelukkig zijn vrouwen, vrouwen en was gisteren alles alweer prima. Samenvattend was het een enerverend dagje wat ik niet snel zal vergeten. Twee leuke wedstrijden gezien in twee fantastische stadions alleen een goal ontbrak. Ik zou beide stadions/clubs bij iedereen aanraden en natuurlijk zou ik zo weer gaan. Want om een bekende groundhopper te quoten 'Vincken is lijden'.

[jdebruin96]

Ik had haar natuurlijk op de hoogte gehouden en ze liet mij duidelijk blijken dat ik gewoon naar haar had moeten luisteren

Hahah ze zijn ook allemaal hetzelfde, leuk verslag! Volgende x maar even een extra spanbandje meenemen ;)

[Joost]

Hahah ze zijn ook allemaal hetzelfde, leuk verslag! Volgende x maar even een extra spanbandje meenemen ;)

Toen ik nog op de heenweg was kwam er tijdens de verkeersinformatie nog een berichtje langs dat er ergens een rijstrook versperd was vanwege een spanband.

[Langemannetje]

Geweldig avontuur. Over een paar dagen moet je lachen om de autopech en daaropvolgende haast, en ben je die 160 EU alweer vergeten!

[Jehoentelaar]

VV Omlandia 1-4 (0-1) GSVV The Knickerbockers
Sportpark Sportlaan, Ten Boer
Zodra het groundhoppen intensiever wordt blijven de verslagen weer sneller achterwege. Een dag of tien geleden is het alweer dat ik mijn tot nu toe 94e club bezocht. De afgelopen weken ben ik, een enkele uitzondering daargelaten, primair aan het vincken in de Noord-Nederlandse amateurwereld en dat bevalt tot nu toe uitstekend. Op deze koude, maar uitstekende zaterdag was het zodoende wederom tijd om weer een club te bezoeken, en dit keer ging ik net als een week eerder naar een dorp nabij een stad.

Op een kilometer of tien van Groningen ligt Ten Boer, een middelgroot Gronings dorp langs de Rijksweg die de automobilist uiteindelijk naar Delfzijl brengt. Het dorp telt nog geen 10.000 inwoners maar heeft wel de nodige basisvoorzieningen en door de goede verbinding naar de stad is het er, ondanks de ligging in het aardbevingsgebied, volgens mij best goed toeven. Het was voor mij geen moeilijke hop: met één van de snelle busverbindingen tussen Stad en Ommeland was ik in amper tien minuten in het dorp, om vervolgens een klein stukje te wandelen naar het Sportpark Sportlaan. Dit kleine maar knusse complex ligt tussen de Rijksweg en het dorpsplein en bestaat (uiteraard) uit enkele velden en een net, modern clubgebouw. Het hoofdveld heeft een verhoogde, kleine tribune aan één van de lange zijdes van een niet heel spannend type. Wel leuk detail is hokje voor de omroeper en de bankjes in de clubkleuren. Dankzij het hoofdveld van natuurgras vormt Sportpark Sportlaan in elk geval een prima locatie voor een pot voetbal - het oogt een stuk aantrekkelijker dan menig sportpark binnen de stadsgrenzen.

Het duel van de middag was een heuse herindelingsderby tussen de lokale amateurclub VV Omlandia en de stadse studentenclub GSVV The Knickerbockers. Immers, vanaf januari vormen de gemeenten Ten Boer en Groningen samen met Haren één nieuwe gemeente. Niet dat dat enige rol van betekenis had voor deze wedstrijd, want het is voor Omlandia vooral zaak om wat te maken van het tot nu toe moeizame seizoen in de tweede klasse. The Knickerbockers is één van de oudste studentenvoetbalverenigingen van het land en stamt af van één van de grootste studentenverenigingen van de stad. Het is in Groningen niet de meest succesvolle studentenclub, want de buurman GSVV Forward wist ooit het Noord-Nederlandse voetbalkampioenschap te winnen. Die tijden liggen echter al heel ver achter ons en tegenwoordig is 'TKB' veelal de hoogst spelende studentenclub van het land. Met tientallen teams voor mannen en vrouwen is het bovendien een belangrijk onderdeel van de studentensportcultuur in de stad.

De wedstrijd had een matige eerste helft en een stuk betere tweede helft. Voor de koffiepauze was het spel aan beide kanten bijzonder slordig en statisch. Vooral de bezoekers lieten tal van mogelijkheden onbenut om de zwakke plekken van de thuisploeg bloot te leggen. Dat leidde vooral tot frustratie bij de bijzonder fanatieke coach van TKB en daar waren niet alle spelers van zijn ploeg even van gediend. Vlak voor rust kwamen de bezoekers wel verdiend op 0-1, nadat het al enkele aardige kansen kreeg. Omlandia creëerde voor rust nauwelijks een degelijke aanval en ging daar na de pauze mee verder, toen TKB een stuk directer en vlotter ging voetballen. Het krachtverschil was daardoor meteen een stuk groter en de tussentijdse stand van 0-3 was nauwelijks geflatteerd te noemen. De thuisgoal van Omlandia werd vervolgens snel opgevolgd door de beslissende 1-4, wat het einde betekende van de ambitie van Omlandia om de eerste thuiszege van het seizoen binnen te slepen. De ploeg blijft daardoor onderin de Tweede Klasse bivakkeren, terwijl The Knickerbockers goede zaken doen in de middenmoot van de competitie en misschien zelfs wat meer naar boven mogen kijken.

Komend weekend hoop ik wederom een nabije dorpsclub te vincken, wanneer FC Lewenborg (welke ik tegenwoordig volg voor een lokale krant) op bezoek gaat bij VV Peize.

[ALenstra]

Gisteren bij Antwerp FC-Sint Truiden geweest. Een revisit sinds februari 1991. En mijn eerste wedstrijd in Belgie sinds 2002. Het begon niet goed. Ik moest de wedstrijd staand volgen aangezien iemand op mijn plek zat en niet weg wilde gaan. Hij beweerde dat ik zelf op een verkeerd vak zat. Stewards waren er nauwelijks en die twee die ik vond waren zo druk met elkaar in gesprek dat ze geen oog hadden voor mij. Echt rouwig was ik er niet om aangezien de stoeltjes nat waren van de regen en ik droog stond. De wedstrijd begon opwindend: keeper Sinan Bolat had mazzel dat hij geen rood kreeg voor een overtreding maar was wel kansloos op de penalty. Het Antwerp publiek was woedend na die achterstand. Behoorlijk fel publiek, maar die paar honderd STVV fans waren ook luidruchtig. De gasten wonnen uiteindelijk met 1-3 en na afloop kreeg ik weer een tegenvaller. Het tegoed op mijn kaart voor consumpties kon niet terug betaald worden.

[Joost]

Dan nog maar een keer naar Antwerp. Maar ik vind die dingen ook vreselijk. Vorige week in Oudenaarde was de muntjesmevrouw vervangen voor een automaat die alleen briefgeld slikte. Dat was dan 20 euro voor een cola of dorst.

[Koning Kriel]

Het tegoed op mijn kaart voor consumpties kon niet terug betaald worden.

Dat schijnt gebruikelijk te zijn in België. Ook bij Gent en Zulte Waregem is dat namelijk zo. "Awel mijnheer dat kunt u de volgende keer toch weer gebruiken".

[Koning Kriel]

Zelf was ik dit weekend op kraamvisite in Würzburg. Voor de derde keer dat ik daar op bezoek ging en nu had ik het eindelijk eens zo gepland dat de plaatselijke Kickers een thuiswedstrijd speelde. Na wat vertraging waren we net op tijd in Würzburg, we kregen beschuit met muisjes en gingen daarna naar het stadion. Onze vrienden inclusief kleine Sem (net geen drie maanden) gingen gezellig mee. Het stadion heeft een leuke hoofdtribune maar verder is het niet veel. Achter een goal heb je nog wel een soort van VIP tent die boven de staantribune uitsteekt maar dat is dan ook echt het enige bijzondere. Wel heb je vanuit het stadion mooi zicht op de heuvels rondom. De eerste helft was van beide kanten niet heel goed, het was duidelijk dat beide teams tegen degradatie strijden. Met een 1-2 stand gingen we rusten. Na de rust waren de Ultra's klaar met hun protest tegen wedstrijden op maandag en was er eindelijk wat sfeer, wel jammer dat dit gepaard moet gaan met een continue getrommel wat boven de zang uitkomt (aan beide kanten). Würzburg was duidelijk de betere en won de wedstrijd uiteindelijk met 5-2. Kleine Sem heeft niet van de wedstrijd gezien en lekker liggen slapen, ik heb weer een leuke middag gehad. 's Avonds nog even naar de kerstmarkt geweest en gisteren nog gezellig bijgepraat en daarna weer naar huis gereden. Top weekend weer, helaas was dat het wel qua nieuwe stadions voor dit jaar. Maar met 16 nieuwe stadions in 2018 ben ik best tevreden.

p.s. leuke detail voor in het forum nutteloze groundhopfeiten. Na dit weekend heb ik dit seizoen al minimaal één wedstrijd gezien met 0,1,2,3,4,5,6,7,8 en 9 goals. Nu maar hopen dat Willem II zaterdag met 6-4 wint.

[Saltacampos]

Dat schijnt gebruikelijk te zijn in België. Ook bij Gent en Zulte Waregem is dat namelijk zo. "Awel mijnheer dat kunt u de volgende keer toch weer gebruiken".

Bijzonder irritant, ook in lagere afdelingen meer en meer. Dan nog met van die rotautomaten die geen wisselgeld teruggeven.
Dus als je maar twee consumpties wil (één voor de wedstrijd en één tijdens de rust bijvoorbeeld), krijg je vijf jetons als je enkel een briefje van 10 hebt of erger nog 20...

[Jeje]

Een uitvoerig verslag zal er wegens uni deadlines waarschijnlijk niet komen, maar de North London derby was echt genieten. Aantal doelpunten hielp natuurlijk enorm voor de sfeer. Sfeer was echt enorm goed, 90 minuten lang support, op de typische Engelse manier met veel schijtlollige liedjes. Spurs fans waren ook regelmatig goed te horen. Verder was de wedstrijd ook van enorm hoge kwaliteit, al viel Sissoko uiteraard uit de toon. Zat in het thuisvak, maar heb toch een sympathie voor de Spurs maar de typische Engelse fans om me heen zorgden er toch voor dat ik af en toe (onbewust) meeging in de pro Arsenal support. Arsenal speelde velen malen beter dus de overwinning was dan ook terecht. Na afloop werd Sweet Caroline ingezet, en dat ging behoorlijk massaal!

[Nort]

Ik was al een tijd op zoek naar een bestemming voor het 1ste weekend van December. Niets leek echter te voldoen aan mijn wensen, totdat ik twee maanden geleden het Portugese programma erbij pakte. De wedstrijden waren allemaal al verschoven en met een beetje passen en meten konden er vijf wedstrijden bezocht worden, drie op het 2e niveau en Braga – Moreirense & de stadsderby van Porto op het hoogste niveau. Onze vrienden van Ryanair vlogen bovendien vanaf Eindhoven op Porto en de tijden waren met vrijdagmiddag en maandag ochtend ook allerminst vervelend.

Afgelopen week liep ik alle clubsites nog eens langs om de wedstrijden te dubbel checken en kwam ik er bij toeval achter dat de Spaanse bond mij wel heel erg gezind was en Celta De Vigo naar de zaterdagmiddag (13:00) had verplaatst. Op aanraden van AthleticHolanda werd deze in het programma ingepast, al zou dat wellicht ten koste kunnen gaan van Varzim. Maar daarover later meer.

First things first. Vrijdagmiddag arriveerde ik dus in Porto en ging bij gelegenheid direct langs het stadion van Boavista om alvast het kaartje te kopen. De avond werd besteed in het fraaie Porto, al was de locatie van het hotel (recht langs een kroeg) niet de meeste handige. De volgende dag ging de wekker immers al om 06:30 en toog ik richting het vliegveld om de huurauto op te halen. Aan de balie trapte ik in de mooie ogen van de medewerkster en werd ik voor vier tientjes een duurdere auto aangesmeerd. De upgrade was een Audi A3 en met het Portugese gebergte was dat erg welkom.

Celta de Vigo 2-0 Huesca 
Een goede 1,5 uur later werd het Spaanse Vigo bereikt en verbaasde ik me over de rust rond het stadion. Wat bleek, ik had met vergist in het tijdverschil en het duurde nog 2 uur tot de aftrap in plaats van één uur en had ik dus voor niets mijn wekker zo vroeg gezet. Enfin, nu had ik wel ruimschoots de tijd voor een rondje om het fraaie Balaídos. Recentelijk hebben beide lange zijdes een verjongingskuur gekregen en binnenkort volgende ook beide korte zijdes. Dat is echter zeer geslaagd en ik ben benieuwd naar het eindresultaat.

De barretjes rond het stadion liepen al vroeg vol met Celta fans die het vroege aanvangstijdstip misbruikte als excuus om in de ochtend al aan het bier te zitten. Vanaf de lange zijde tegenover de hoofdtribune had je een fraai overzicht over het stadion en dat de stad, alleen was het nadeel wel dat je geen zicht had op de fanatieke supporters, die zich op de eerste ring bevonden.

Met twee ploegen in de staart van La Liga verwachtte ik een defensieve wedstrijd, maar dat viel in de praktijk heel erg mee. Beide ploegen wilde het typisch Spaanse voetbal spelen, met snel voetbal en mooie acties voor het oog. Echter ontbrak het beide ploegen aan kwaliteit om ook een goede eindpass richting het strafschopgebied te geven.

Dankzij een zeer matig optreden van de scheidsrechter kregen beide ploegen in de gaten dat er geschopt, geduwd en getreiterd mocht worden zonder dat er werd opgetreden. Dat leverde natuurlijk weer veel misbaar op bij de supporters en daar kan ik wel altijd van genieten. Overigens was de wisselwerking tussen de fanaticos en de rest van het stadion opvallend goed en hing er echt een lekker voetbal sfeertje.

Op voetbalgebied was het Huesca dat aanspraak maakte op de overwinning, maar maakte Vigo haar kansen wel af. Gek genoeg was de tegenstand van Huesca na de 1-0 verdwenen en was het wachten op de definitieve beslissing. Die viel een kwartier voor tijd en maakte ik de beslissing om niet veel later te vertrekken en koers te zetten richting Varzim. Met een beetje geluk en een zware rechtervoet, was het nog mogelijk om de aftrap te halen.

Varzim 0-0 Viseu
Met een goed gevoel voor timing werd het stadion vijf minuten voor de aftrap bereikt. De auto werd snel weggezet, alleen bleek de ticket office aan de andere kant van het stadion te zitten, waardoor ik alsnog het eerste fluitsignaal mistte. Veel werd er overigens niet gemist en dat geldt ook als je pas in de 90ste minuut was binnengelopen.

Het voetbal voelde Afrikaans aan, waarbij de spelers in het hoofd de mooiste acties al maken en in de praktijk vooral ruzie met de bal hebben. Tel daarbij het vele tijdtrekken en je krijgt een gedrocht van een wedstrijd te zien. Dat was het ook en ik was blij dat we na 90 minuten verschrikking het stadion konden verlaten.

Het stadion maakte echter veel, zo niet alles, goed. Gelegen pal aan de Atlantische Oceaan kent het stadion vier losstaande en verschillende tribunes. De hoofdtribune is er een uit de jaren '50 en menig amateurclub in Nederland zou zich schamen om hier haar gasten te ontvangen. Achter het doel, en tevens de plek van de ultra's, is een overdekte tribune en de andere twee zijn onbedekt tegen de grillen van moeder natuur. Gelukkig, was het vandaag droog en hoefde we ons niet te mengen tussen de drukte makers.

In de 2e helft waren de drukte makers echter niet meer zo druk en lieten ze een teleurstellende indruk achter bij de spelers. Het waren echter de spelers die na het gelijkspel, wat gezien de ranglijst nog niet eens gek is, werden ontboden voor het supportersvak. Uiteraard weigerde ze en dat maakte de ultra's alleen maar bozer. Uiteindelijk kwam dan toch een speler naar hun toe en die kreeg vervolgens de zwarte piet doorgeschoven. Voor de ultra's was deze spijtbetuiging niet voldoende en trokken ze richting de hoofdtribune om onderweg door de politie gestopt te worden.

Sporting Braga 2-0 Moreirense
Tussen de 2e en 3e wedstrijd op zaterdag zat beduidend meer tijd en kon ik op m'n gemakje zelfs nog wat eten in de binnenstad. Daar was het echter ontzettend druk met een kerst markt en zat elk fatsoenlijk ogend restaurant vol. Het werd uiteindelijk een zeer matige pizza bakker in een winkelcentrum, dat beter op zoek kan gaan naar een nieuwe job.

Daarna volgde een wandeltocht in het pikken donker richting Estádio Municipal de Braga. Eenmaal aangekomen op het plein voor het stadion waren er genoeg foodtrucks, maar nauwelijks mensen. En dat terwijl de wedstrijd toch al binnen dertig minuten zou aanvangen. Enfin, na een kaartje gekocht te hebben was het tijd om het stadion eens echt te bezichtigen.

Van buiten lijkt het stadion op een gigantisch betonnen bunker complex waar de nieuwe spaceshuttle gemaakt wordt. Nergens is een clublogo of iets dergelijks te zien en de rotsen op de achtergrond maken het nog een stukje merkwaardiger. Met twee identieke tribunes tussen de rotsen en het vele beton is het voor mij in ieder geval het merkwaardigste stadion dat ik tot nog toe bezocht.

De supporters zijn dan ook letterlijk verspreid over twee tribunes, waarbij de fanatieke fans hun tribune delen  met het uitvak op de 2e ring. Bij Braga is de emancipatie een beetje doorgeslagen en kennen ze twee ultra vakken, één voor de mannen en één voor de vrouwen (+ één afgekeurde mannelijke ultra). Die laatste groep was overigens niet serieus te nemen, want vocaal zouden ze het zelfs afleggen tegen een jeugdteam die elkaar aanmoedigt bij de penalty's na afloop. 

Terwijl de scheidsrechter in de openingsfase niets goed kon doen in de ogen van de thuisfans, kwam dat tot een hoogtepunt bij een vermeende handsbal. Helaas, riep de VAR hem tot de orde en werd er alsnog een strafschop toegekend. De penalty werd benut en kort erna volgde de 2-0 en was de wedstrijd wel gespeeld. In plaats van het publiek te maken, besloot Braga de tegenstander te irriteren en continu te gaan liggen en tijd te rekken. Welkom in Portugal.

Deel 2 volgt in de komende dagen.

[Jehoentelaar]

VV Haren 3-5 (3-0) VV Bakkeveen
Eigenlijk was het de bedoeling om afgelopen zondag voor de wijkkrant naar VV Peize - FC Lewenborg af te reizen. De matige weersomstandigheden en een dramatische OV-verbinding (meer dan een uur over een stuk van 13km) zorgden er echter voor dat ik daar geen heil in zag. Ter vervanging ging daarom, niet voor de wijkkrant, naar Sportpark de Koepel in Haren, waar de lokale VV in de vierde klasse mocht aantreden tegen Bakkeveen. Geen affiche om het op een druilerige dag warm van te krijgen, maar de thuisclub had ik nog niet bezocht en er moest en zou een voetbalwedstrijd bekeken worden deze middag.

Toch nog een aardig stukje fietsen was het voor ik aan de Onnerweg het sportpark wist te vinden. Het is een aardig terrein met een hoofdveld van natuurgras met een aardwal er omheen en een scorebord aan de lange zijde. Het multifunctionele complex bevat ook enkele atletiekvoorzieningen. Vanwege het weer werd helaas afgeweken naar een bijveld van rubber met hier en daar wat kunstsprieten. Het was al met al een troosteloze gewaarwording en het duel wist naast mijzelf nauwelijks dertig man naar het sportpark te lokken.

Die dertig bezoekers hadden echter een bizarre middag als we afgaan naar het duel. De eenzijdige eerste helft was enkel en alleen voor de thuisploeg, dat zichzelf tekort deed met 'slechts' drie doelpunten tegen een armoedig Bakkeveen. De bezoekers leken rechtstreeks uit de jaren negentig te komen met veelal te grote shirts met klassiek ogende rugnummers. Dat was voor rust het enige highlights voor Bakkeveen, maar na de rust veranderde het duel volledig: Haren nam gas terug en kreeg daar op grandioze wijze de rekening voor gepresenteerd. Nadat de 3-1 en 3-2 halverwege de tweede helft vielen en ik besloot maar naar de overkant van het veld te lopen, stortte de verdediging van Haren volledig in en kreeg het nog eens drie tegendoelpunten om de oren. Drie tegen vijf was daardoor de bizarre uitslag van een krankzinnige pot voetbal. De trainer van Haren was na afloop daarom duidelijk: "we moeten ons allemaal kapot schamen". Voor mij was het duel met acht doelpunten echter op een grauwe dag het beste wat mij kon overkomen.