Hoofdmenu

Pinkstertrip

Gestart door hgrm, mei 12, 2008, 23:44:49

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

hgrm

Even alvast een preview

* gefouilleerd worden tot bijna op je onderbroek in Karlsruhe
* Fransen die echt alles op een stokbrood weten te pleuren in Straatsburg
* Nederlandse steigerbouwers in Offenbach
* Verpest promotiefeestje in Essen
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

TeeZee

Please, ga me niet vertellen dat je foto's hebt van het fouilleren in Karlsruhe...

hgrm

#2
Deel 1 - Am Rhein entlang

De eerste etappe van mijn pinkstervakantie was meteen de langste: een goede vijfhonderd kilometer lang de Rijn stroomopwaarts volgen. Na een korte lunchtrip in St. Goar, tegenover de beroemde Loreley werd ruim op tijd de voormalige Badische residentie Karlsruhe bereikt.



Het stadion van Karlsruher SC, het Wildparkstadion, bevindt zich in de enorme paleistuinen annex park dat tegen het centrum van de stad aan ligt. Ruim anderhalf uur voor de wedstrijd zag het park al blauw van de Karlsruhe-fans die zich door de zomers aandoende warmte naar het stadion bewogen.

KSC doet het uitstekend in het lopende seizoen. De promovendus speelde lange tijd bovenin mee en ondanks een inzinking in de laatste maanden, is het al lang zeker van minstens nog een seizoen in de Bundesliga. Dit seizoen loopt het stadion elke wedstrijd weer vol. Na vele jaren tweede Bundesliga en zelfs een jaar Regionalliga komen de fans weer in groten getale naar het Wildpark. Toen ik een maand van te voren aan een kaartje probeerde te komen, waren de heimbereiche al restlos ausverkauft. Via tegenstander Bochum, een sympathieke club die niet bekend staat om zijn fanatieke en talrijke uit-fans lukte het moeiteloos om aan een kaartje te komen.

Een week eerder had Bochum zich van zijn minder sympathieke kant laten zien. Tijdens de uitwedstrijd in Bielefeld werd een steward zwaar mishandeld nadat hij enkele Bochumfans aansprak op het afsteken van vuurwerk. Gevolg is dat de staanplaatsen in Bochum de volgende wedstrijd niet gebruikt mogen worden en dat de autoriteiten in Karlsruhe gewaarschuwd waren. Er was dus veel politie op de been en elke uitfan werd bij het binnenkomen van het stadion uitgebreid, zeer uitgebreid gefouilleerd. Alle zakken moesten leeg en zelfs de inhoud van m'n portemonnee werd geïnspecteerd. Bij het betreden van de tribune volgde er nog een ronde fouilleren, zij het minder uitgebreid.

Ondanks de veiligheidsmaatregelen was de sfeer ontspannen. De wedstrijd was van veredeld zomeravondniveau; beide ploegen waren immers al veilig en konden ook naar boven toe niks meer bereiken. Bochum was doortastender en scoorde vlak voor en vlak na rust totaal drie keer. Diep in de tweede helft maakte Eggimann de erentreffer voor Karlsruhe.

Het stadion maakte het wat magere spel meer dan goed. Het Wildparkstadion is één van de weinige overgebleven grote klassieke Duitse stadions. Een grote ovalen bak met aan de ene kant de redelijk moderne hoofdtribune en aan de andere kant een wat oudere tribune. Voor de rest onoverdekte staan- en zitplaatsen achter de goals.



Vooral de tribune tegenover de hoofdtribune is de moeite waard. Onderin loopt de terracing van de Kurven naadloos door, daarboven bevinden zich twee lagen zitplaatsen. Het geheel lijkt zo uit een Engels stadion in de jaren 50 te zijn weggelopen. Helaas gaat het Wildpark binnenkort op de schop. Alleen de hoofdtribune blijft overeind. De rest wordt omgebouwd tot een modern stadion, zonder atletiekbaan etc. Hoewel de faciliteiten ongetwijfeld een stuk beter zullen zijn, kan ik me niet voorstellen dat zo'n stadion de voetbalsfeer zal ademen die het Wildpark nu ademt.



Binnenkort deel 2: Retour à liga 2
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Stadionhopper

Het Wildparkstadion is natuurlijk nog een stadion van de oude duitse stempel. De tribune tegenover de hoofdtribune is inderdaad de mooiste. Mooie lichtmasten, mooi oud (met moderne invloeden) scorebord.
Laatste nieuwe ground: Sportpark De Heikant, Groesbeek

www.facebook.com/stadionhopper
twitter.com/stadionhopper

hgrm

Dankzij een doordachte parkeerstrategie was de auto toen ik terugkwam uit het Wildpark lekker koel en was ik zo weer op weg naar Straatsburg. Na de Rhein met de veerpont het hebben overgestoken, kwam de grens tussen Frankrijk en Duitsland in zicht. Eigenlijk is die grens wel een kilometer of 100 breed. De hele Elzas vormt namelijk die grens. Diverse keren is het van oorsprong Duitstalige gebied heen en weer gegaan tussen Duitsland en Frankrijk. Toen Frankrijk na WO I aan het langste eind trok, werd de streek fanatiek verfransd en werd de Duitse taal verboden. Alleen in plaatsnamen leeft het Duits nog voort, zo ook in de naam van de hoofdstad van de Elzas, Straatsburg, Strassburg, Strasbourg, whatever.

Behalve dat Strasbourg (we zullen de Franse naam maar aanhouden) tot de bouw van de Eiffeltoren het hoogste gebouw ter wereld, de kathedraal, binnen de stadsgrenzen heeft, is het in Nederland en België vooral bekend vanwege wat er in 1988 gebeurde. In het plaatselijke Stade de la Meinau versloeg KV Mechelen, onder leiding vaan Aadsje 'afkoopsom' de Mos (die overigens niet bestaat) de Europacup II ten koste van 020.

Normaal gesproken is het Stade de la Meinau de thuishaven van Racing (uitsproken as Rassing, met een a als in raspatat) Strasbourg. De club, ruim honderd jaar geleden opgericht onder de naam FC Neudorf, streek in 1914 neer op het terrein en bouwde er in 1921 de eerste tribune. Sindsdien is het stadion diverse keren verbouwd. Begin jaren 80 kreeg het zijn huidige vorm en in 1984 was het één van de stadions van het EK. Door de dakconstructie doet het Meinaustadion een beetje denken aan het Ruhrstadion in Bochum.



Racing Strasbourg is niet één van de echt grote clubs van Frankrijk, maar heeft toch wel enkele successen behaald. De grootste succesperiode was het einde van de jaren 70. In 1977 promoveerden de blauwwitten naar de hoogste divisie en twee jaar later volgde het enige landskampioenschap in de historie. De prijzenkast telt verder drie Franse Bekers, twee Coupes de la Ligue en een Intertotobeker.

De laatste decennia beweegt RCS op en neer tussen de hoogste en de op één na hoogste divisie. In het seizoen 2005/06 kwam er een einde aan een verblijf van vier jaar in Ligue 1, maar vorig seizoen promoveerde RCS middels een derde plaats. Doel voor dit jaar was dan ook klassenbehoud. Een moeilijke klus.

Met nog twee wedstrijden te spelen, trof ik Strasbourg op de voorlaatste plaats aan. Om degradatie te voorkomen, moest er gewonnen worden en was men bovendien afhankelijk van de resultaten elders. De tegenstander, Stade Malherbe de Caen uit Normandië, eveneens promovendus, was allang veilig en stond op een comfortabele 11e plaats. Zou Caen zijn sportieve plicht doen of zou er wat te halen zijn voor Strasbourg?



Voor de wedstrijd toonden de Racing-supporters met een spandoek hun ongenoegen met de -volgens hen- te magere inzet van de spelers. Met die inzet viel het best mee, want er werd door twee ploegen uitstekend gevoetbald. Korte combinaties, spel over de vleugels en technisch verzorgd voetbal zoals je dat in de Bundesliga en Premiership vergeefs zoekt. Zeker in de eerste helft leverde elke aanval gevaar voor de goal op. Caen opende na een minuut of tien de score. Een voorzet vanop rechts werd met een prachtige omhaal tot doelpunt gemaakt. Even later werd het door een ongelukkige eigen goal zelfd 0-2. Met een kopbal kwam Strasbourg nog even terug in de wedstrijd, maar nog voor rust maakte Caen er 1-3 van. Het cynische deel van de Strasbourg-aanhang bejubelde de goal alsof het er één van Strasbourg was.



In de rust waren de supporters van Caen creatief geweest. Een fris gemaakt spandoek verkondigde dat het aanmoedigen van Strasbourg toch echt geen misdaad is. De thuissupporters konden het wel waarderen. De tweede helft was niet zo spectaculair als de eerste, maar zeker niet slecht. Aan het einde werd het nog 1-4, waardoor de degradatie van Strasbourg een feit was. Onder snerpend fluitconcert zochten de spelers van Strasbourg gedesillusioneerd de kleedkamer op. Retour à Ligue 2.



http://www.youtube.com/v/7C30xTlHLlc&hl=en
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Straatsburg was het globale minimum van mijn breedtegraadsfunctie op het domein [10 mei, 12 mei]. Met andere woorden: na het spektakelstuk in het Stade de la Meinau, ging het weer langzaam naar het noorden. De eerste stop was Mannheim, waar de nacht werd doorgebracht in een wat gehorig Etap-hotel. Daarna was het de bedoeling naar de kerk te gaan, maar tegen de tijd dat ik de kerk gevonden had, was de dienst al lang en breed begonnen. Gelukkig was er een plan B, dat bestond uit het bezoeken van het oude stadion van SVW Mannheim en daarna een wat tegenvallend bezoek aan het spoorwegmuseum van Darmstadt.

Ik ga er vanuit dat het de meeste mensen een worst zal wezen dat er in het museum onder andere een V200 en een 0110 stonden, maar dat ik de gemiddelde lezer meer plezier met een foto van het stadion van Waldhof.



Het stadion zat helaas potdicht. Met enig klauterwerk kon ik wel wat foto's van de binnenkant maken, maar lelijke hekken en grove crush barriers verstoorden de compositie danig. Meer dan een betonnen hoofdtribune en een hoop open terracing is het ook niet. Dat was ook precies de reden dat men naar een nieuw stadion elders in de stad vertrok toen er halverwege de jaren 80 een paar jaar Bundesliga werd gespeeld. Momenteel is Waldhof afgezakt naar de Oberliga.

Rond het middaguur vertrok ik uiteindelijk naar Offenbach, voor de zondagwedstrijd. Na een plekje in een koele en bovendien gratis parkeergarage gevonden te hebben, nam ik vanuit het centrum van de stad de S-bahn naar het stadion. Vanuit het Ooststation liep de weg vals plat omhoog. Het stadion heet niet voor niets de Bieberer Berg.

Het stadion waar enkelvoudig bekerwinnaar Kickers Offenbach (beter gezegd: Offenbacher FC Kickers, kortweg OFC) speelt, wordt in Duitsland een "Kultstätte des Fussballs" genoemd en niet umsonst. Al in 1921 werd er op de Berg gevoetbald en binnen niet al te lange tijd werd de eerste tribune gebouwd. In 1949 kwam er een speelveld van gras, daarvoor was het gravel (!). Het volgende wapenfeit was de bouw van de overdekte staantribune in 1952. Deze doet nu nog dienst en herbergt een deel van de harde kern van Offenbach.



In 1960 werd de bouwvallige houten hoofdtribune vervangen door een moderne, die eveneens nog steeds bestaat. Toen OFC in 1968 promoveerde naar de Bundesliga, werd er gezocht naar een mogelijkheid om de capaciteit van het stadion snel te vergroten. Er werd een Nederlandse constructeur gevonden die in staat bleek om achter de bestaande staanplaatsen achter één van de doelen een tribune van steigermateriaal te bouwen waarop nog eens 4000 staande toeschouwers een plaats konden vinden. Veel vertrouwen had men aanvankelijk niet in de 'Stahlrohrtribüne", maar het ding staat er nog steeds en wordt nog steeds gebruikt.



Achter de staanplaatsen bij het andere doel verrees in 1973 een conventionele zittribune, waarmee het stadion zijn huidige vorm bereikte.
Het meest bijzondere van de Bieberer Berg zijn wellicht de floodlights. Al in 1956 kreeg OFC, als één van de eerste clubs in Duitsland, floodlights. Twaalf jaar later moesten de likchtmasten alweer vervangen worden; een schoolvoorbeeld van de wet van de remmende voorsprong. Dit keer koos men niet voor de gebruikelijke oplossing met vier masten in de hoeken, maar volstond men met twee masten. Ze staan er nog steeds met z'n tweeën. Of deze merkwaardige configuratie echt een rol speelt of dat het een kwestie van psychologie is, is niet duidelijk, maar feit is dat weinig ploegen graag naar Offenbach afreizen voor een avondwedstrijd. 



Een andere opvallende verschijning is het scorebord. In 1997 werd het tweedehands van Werder Bremen overgenomen en het duurde twee jaar voordat het werkte. Daarna duurde de pret niet lang: het ding ging kapot en reserveonderdelen bleken nauwelijks meer te krijgen. Wat doe je dan met 30 m2 nutteloze ruimte? Je maakt er een reclamebord van, voorzien van de ongelofelijk flauwe on-vertaalbare woordgrap "Ich war eine Anzeigetafel, jetzt bin ich eine Anzeigentafel"

Tussen al het stadionmoois door, werd er ook nog gevoetbald. De Kickers en tegenstander Hoffenheim 1899 hadden allebei zo hun besognes. Offenbach had punten nodig om degradatie te voorkomen, Hoffenheim kon nog promoveren naar de Bundesliga. Een jaar of vijf geleden had niemand van Hoffenheim gehoord, de club kwijnde weg in de lagere regionen van het amateurvoetbal. SAP-miljardair Dietmar Hopp, ooit zelf jeugdspeler van Hoffenheim, ontfermde zich over de club en pompte er veel geld in, wat bijna elk jaar een promotie opleverde. Ondanks dit wat kunstmatige karakter van de club, was het uitvak zeer goed gevuld.

De wedstrijd was van een zeer matig niveau, zeker met het spectakel in Straatsburg in het achterhoofd. Beide ploegen kregen weinig kansen en moesten het uiteindelijk hebben van een strafschop. 1-1 was dan ook een terechte uitslag. Een week later verloor Offenbach het 'Abstiegsendspiel' bij directe concurrent Osnabrück. En omdat ook alle andere uitslagen ongunstig uitvielen, wacht Offenbach de droeve gang naar de derde Liga. Hoffenheim wist op de laatste speeldag promotie veilig te stellen en breekt daarmee alvast een Bundesliga-record. Nog nooit was er ene club uit een zo kleine plaats in de Bundesliga vertegenwoordigd.



Binnenkort het laatste deel: ETB Schwarz-Weiss Essen
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Ici c est Paris

Leuk weer. Hoogtepunten voor mij zijn de foto van de floodlights (ligt het nou aan mij of zijn die echt buitengewoon hoog) en de overdekte staantribune.

hgrm

En dan nu de laatste etappe.

Na wederom een tegenvallend spoorwegmuseum en een ritje door het fraaie Bergische Land en Sauerland kwam de Kruppmetropool Essen in zicht. Voetbalfans denken bij Essen meestal aan Rot-Weiss. Willi Lippens, Otto Rehhagel, Helmut Rahn en Willi Landgraf, Beker in 1953 en landskampioenschap 1956 en als eerste Duitse club in de Europacup, het legendarische stadion aan de Hafenstrasse. Rot Weiss heeft wat te bieden.
Toch is er nog een club in Essen met een bijna even grote historie: Schwarz-Weiss, bekerwinnaar van 1959. RW en SW staan diametraal tegenover elkaar. RW is de arbeidersclub, SW is de middenklasseclub. RW komt uit de arbeiderswijken in het noorden van de stad, SW uit de gegoede wijken in het zuiden. RW trekt altijd drommen mensen, hoe laag ze ook spelen, SW heeft nauwelijks fans.
Tot in de jaren 60 deden beide clubs weinig voor elkaar onder. Ook daarna eigenlijk niet. Beiden misten de boot bij de oprichting van de Bundesliga. RW speelde later nog wel een paar jaar in de eliteklasse, SW bleef tot in de jaren 70 op het tweede plan. Pas bij de invoering van de Regionalliga miste SW de boot. De club kwalificeerde zich niet en bleef in de Oberliga. RW kwalificeerde zich wel en speelde zelfs af en toe in de tweede Bundesliga.

Met pinksteren leek het er op dat RW en SW komend seizoen weer bij elkaar zouden worden ingedeeld. RW dreigde de 3e Liga te missen en SW stond op promoveren naar de Regionalliga. Op tweede pinksterdag kon SW de promotie "perfekt machen" door thuis te winnen van directe concurrent Kleve, getraind door Arie van Lent. Voor de gelegenheid hadden behoorlijk wat toeschouwers de weg naar het Uhlenkrug stadion gevonden. Maar liefst 2100 mensen, waar 500 de norm is.



Het Stadion am Uhlenkrug is in de jaren 20 gebouwd en ademt de sfeer van weleer. De hoofdtribune, een wit gepleisterd gebouw met houten dak, is op de kuipstoeltjes na, onveranderd. De staanplaatsen zijn van recenter datum, maar zijn nog steeds van minstens een halve eeuw terug. Helaas is een deel van de staanplaatsen, achter één van de goals, vervangen door een grote graswal, die gelukkig wel de contouren van de oude terracing volgt. De terracing tegenover de hoofdtribune is enorm: naar schatting 80 treden. Volgens de club is het de op één na hoogste staantribune van Duitsland.





De wedstrijd verliep niet geheel volgens plan. In de eerste helft waren de ploegen gelijkwaardig, maar daarna naam Kleef het initiatief. De ploeg uit de grensstad bij Nijmegen scoorde tweemaal, SW zag een goal wegens buitenspel afgekeurd worden en miste een niet te missen kans. Aan het einde van de wedstrijd was het derhalve 0-2, waardoor het promotiefeestje grondig verpest werd. Kleef sprong over SW heen en hoefde alleen nog maar de laatste wedstrijd gelijk te spelen om in plaats van SW te promoveren, gezien het veel betere doelsaldo van de Klevenaren. Zo gebeurde het ook een week later en zo is SW veroordeeld tot nog een seizoen Oberliga. En dat terwijl RW zijn laatste kans wel greep en nog kans maakt op kwalificatie voor de 3. Liga....


Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen