Hoofdmenu

Turkije

Gestart door HJanneman, mei 25, 2008, 15:28:18

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

maikelll043

25-12-2022
Galatasaray SK - Istanbulspor
SPOR TOTO Süper Lig
Ali Sami Yen Spor Kompleksi NEF Stadyumu
40499
700 TL (35,53 euro)

Zaterdag om iets na 20:00 uur, 24-uur voorafgaand aan de wedstrijd geprobeerd om online tickets te kunnen scoren voor deze wedstrijd. Helaas was de wedstrijd binnen een aantal minuten al helemaal uitverkocht. Helaas dachten wij maar gelukkig waren wij er afgelopen donderdag al geweest en dat verzachte de teleurstelling.

Op zondagochtend nog eens gekeken of er kaarten vrij gekomen waren en dit was het geval alleen waren de prijzen van 1900 TL (96,44 euro) per kaart iets te veel van het goede voor ons en zo besloten wij maar richting het winkelcentrum te gaan dat toevallig in de buurt van het stadion van Galatasaray SK lag. Ondertussen hadden wij onze vriend Axel laten weten dat het ons helaas niet gelukt was om kaarten te krijgen.

Toen wij uit het winkelcentrum met de gratis monorail terug gingen op weg naar de metro stuurde onze vriend Axel een bericht dat er kaarten in categorie 7 vrij gekomen waren. Ik besloot direct in te loggen online op Passo om kaarten te bestellen maar tijdens het bestellen kwam er ineens een pop-up op het scherm dat onze Passolig online geblokeerd is. Dit doorgestuurd naar Axel en hij had dit nog nooit gezien.
Hem gevraagd of hij de tickets voor ons kan bestellen, maar hij had helaas geen 1400 TL op zijn bank wat begrijpelijk is. Wel vertelde hij dat wij gewoon cash kunnen betalen aan de ticketing van Galatasaray SK.
Daar waren wij niet zo blij mee aangezien wij afgelopen donderdag door een medewerker in samen werking met zwarthandelaren ons opgelicht had.
Oke wij gaan het erop wagen maar het stikt er van de zwarthandelaren bij iedere mogelijke ingang richting de ticketing. Wij wachten tot ze aan een kant bezig zijn met iemand en glippen er op dat moment snel tussendoor. Meteen via google translate vertaalt dat wij tickets willen kopen en de medewerker helpt ons direct, ondertussen houd mijn vader de zwarthandelaren op afstand die als strontvliegen op je af komen om geld te kunnen vangen.
Helaas is het systeem van Passolig nog altijd niet in orde en daarom duurt het zeker 20 minuten voordat wij de tickets ontvangen van deze gelukkig eerlijke medewerker van Passolig.



Aangezien het nog even duurt voordat de wedstrijd begint besluiten wij om terug te gaan naar het winkelcentrum om daar de tijd te doden en een hapje te eten voordat de wedstrijd begint.

Ruim van te voren besluiten wij weer de gratis monorail te nemen richting het stadion. Wij blijken niet de enige te zijn die dit idee hadden en moeten dus wel een tijdje wachten voordat wij in de monorail richting het stadion kunnen.
Aangekomen bij het stadion is het al een stuk drukker dan afgelopen donderdag en daarom besluiten wij om maar meteen naar binnen te gaan. Eerst volgen er weer 5 grondige controles door zowel de politie als stewards.

Eenmaal binnen ruim 1 uur van te voren zit de sfeer er al goed in. Wat een geluid produceren deze fans. Hoe zal dat zijn als het straks helemaal vol zit ?
Al snel is het 20:00 uur en gaat de wedstrijd beginnen. Het stadion is bomvol, iedereen staat en zingt uit volle borst mee met het Turkse volkslied.
Vanaf dat moment is het geen moment stil meer in het stadion, Bij ieder aanval word er geschreeuwd, gejuicht en gezongen. Maar bij ieder balcontant van Istanbulspor volgt er een striemend en oorverdovend fluitconcert.



Onder de indruk van de sfeer en een hele leuke 1e helft waarbij koploper Galatasaray SK volledig over degradatiekandidaat Istanbulspor heen walst en al snel op 1-0 voorsprong komt.
Niet veel later volgt de 2-0 die wederom gemaakt wordt door Bafétimbi Gomis.



In de 2e helft is Istanbulspor goed uit de rust gekomen en maakt het Galatasaray SK heel erg moeilijk.
Istanbulspor maakt er in de 82e minuut 2-1 van en klinkt een striemend fluitconcert door het stadion.
Na de 2-1 weet Galatasaray SK geen kansen meer te creëren en daardoor slaat de sfeer ineens om er klinkt bij iedere mislukte pas of schot een fluitconcert en/of boe geroep.
Istanbulspor weet er in de laatste minuten bijna 2-2 van te maken, maar gelukkig voor Galatasaray SK blijft het 2-1 en mag het zich nog steeds koploper van de SPOR TOTO Süper Lig noemen.



maikelll043

27-12-2022
Fenerbahçe SK - Hatayspor
SPOR TOTO Süper Lig
Ülker Fenerbahçe Şükrü Saracoğlu Stadyumu
32961
20 euro

Dag 5 alweer in Istanbul en vandaag staat de wedstrijd Fenerbahçe SK - Hatayspor op het programma.

Eerst gaan wij eindelijk onze fysieke Passolig ophalen bij onze vriend Axel die vandaag werkt bij de Passolig ticketoffice van Besiktas JK. Vanuit het hotel lopen wij via de altijd drukke winkelstraat (İstiklal Caddesi) richting het stadion van Besiktas JK.
Eenmaal aangekomen bij de ticketing zoeken wij in welk hokje Axel aan het werk is en sluiten wij in die rij aan. Eenmaal aan de beurt worden wij snel en goed geholpen aan onze Passolig en kopen direct de tickets voor Beşiktaş JK - Adana Demirspor van komende donderdag.
Ook vragen wij of Axel tickets voor Fatih Karagümrük SK - Trabzonspor voor ons kan bestellen via zijn account, dit doet hij met alle liefde en zo zijn de tickets voor de wedstrijd van morgen ook meteen binnen.

Nu de Passolig met daarop de tickets in bezit zijn bedanken wij Axel en lopen richting het Dolmabahçe Palace. Helaas staat hier een enorme rij voor de ticketverkoop en daarom besluiten wij om maar direct de boot te nemen richting Karaköy. Heerlijk 20 minuten vertoeven op de Bosporus. Ondertussen op de boot ben ik de tickets aan het regelen met een contactpersoon van vroeger die voor mij 2 tickets via via heeft kunnen regelen voor de uitverkochte wedstrijd van vanavond.
Maar aangezien het systeem van Passolig nog niet optimaal is wordt het spannend of de tickets op tijd zijn overgezet naar onze Passolig.

Eenmaal aangekomen met de boot in Karaköy bezichtigen wij de wijk en lopen al een keer richting het stadion waar de fanshop wordt bezocht. Nu is het alleen nog afwachten of het lukt met de tickets.

3 uur van te voren krijg ik de verlossende e-mail dat de tickets zijn getransfereerd naar onze Passolig.
Wij besluiten om ruim van de voren richting het stadion te gaan waar uiteraard weer 3 grondige controles volgen, ondertussen wordt ik nog even hardhandig aan de kant gebeukt door een politieagent met een schild die schijnbaar snel ergens naartoe moet.
Eenmaal binnen zitten er 1,5 uur voor de wedstrijd al genoeg mensen binnen en zit de sfeer er al lekker in.

Met nog ruim 45 minuten te gaan voordat de wedstrijd begint is het stadion al bijna helemaal vol. Iedereen staat, iedereen springt, iedereen zingt. Wat een ambiance zo voor de wedstrijd.

Het Turkse volkslied wordt uiteraard ook voor deze wedstrijd uit volle borst meegezongen. Dan is het 20:00 uur en gaat de wedstrijd eindelijk beginnen. Nog steeds staat, springt en zingt het hele stadion. Wauw wat een onbeschrijfelijk vette sfeer.

Fenerbahçe SK neemt het vandaag thuis op tegen Hatayspor. Deze wedstrijd moet gewonnen worden om zo het op 1 punt te blijven van koploper en aartsrivaal Galatasaray SK.
Het volgende weekend staat deze topper tussen Fenerbahçe SK - Galatasaray SK op het programma en is deze wedstrijd dus een goede voorbereidingswedstrijd.



Hatayspor begint fris en fel aan de wedstrijd en scoort de 0-1 maar helaas voor Hatayspor wordt deze afgekeurd door de VAR vanwege buitenspel.
Fenerbahçe SK schrikt hier wel even van maar is gelijk wakker en laat het niet gebeuren dat Hatayspor hier gaat winnen. Met de fans achter zich weet Fenerbahçe SK kans na kans te creëren en zo weten ze na 20 minuten spelen de 1-0 te maken. Nog geen 6 minuten later ligt de 2e goal er al in en zo belooft dit een doelpuntrijke wedstrijd te worden. Beide teams gaan met een stand van 2-0 de rust in.

Na de rust scoort Hatayspor wederom maar wordt ook deze goal wederom door de VAR afgekeurd.
Fenerbahçe SK komt ondanks de steun van de supporters niet echt in het spel door de goede tegenstand van Hatayspor.
Fenerbahçe SK maakt er in de 86e minuut 3-0 van en kan zo de wedstrijd niet meer weg geven.



Later word het in de extra tijd ook nog 4-0. Ondanks de 4-0 nederlaag van Hatayspor kunnen ze wel trots zijn op het vertoonde spel.





Onder de indruk van de ambiance deze wedstrijd lopen wij richting de trein (Marmaray).

AthleticHolanda

In 1923 werd de Republiek Turkije uitgeroepen in Ankara. Destijds was Ankara slechts een kleine stad met 30.000 inwoners, totaal onvergelijkbaar met Constantinopel, de hoofdstad van het Ottomaanse Rijk, dat met miljoenen inwoners eeuwen lang tot de grootste steden ter wereld behoorde.
Dat Mustafa Kemal (Atatürk) de Turkse Republiek uitriep in Ankara was niet zozeer een bewuste keuze van Atatürk, het was onvermijdelijk. Na de nederlaag in de Eerste Wereldoorlog werd het Ottomaanse Rijk opgedeeld en werd een onafhankelijkheidsoorlog gestart. De Grieken in het westen, Italianen en Fransen in het zuiden en de Russen in het oosten waagden zich nooit aan de uitgestrekte en onaantrekkelijke Anatolische vlaktes in centraal Turkije. Ankara was voor het leger van Atatürk het meest westelijke punt waar ze zich veilig konden begeven gedurende de oorlog. Vervolgens werden vanuit Ankara met succes de buitenlandse legers verdreven en nadat de overwinning werd uitgeroepen, werden de grenzen van het huidige Turkije overeengekomen.
Atatürk besloot om de hoofdstad niet meer te veranderen zodat ze altijd ver van mogelijke bedreigingen bleven, middenin het nieuwe land. Vanuit Ankara voerde Atatürk vervolgens ingrijpende progressieve, en overwegend erg positieve, veranderingen door.

Omdat de overheid in Ankara zetelde groeide de stad van 30.000 inwoners in 1923 tot bijna 6 miljoen in 2023. Het centrum van de stad bestaat uit veel grote overheidsgebouwen, standbeelden, moskeeën en brede boulevards die rijken zo ver als je maar kan zien, tot in de vele heuvels die de stad omringen.
Hiermee breekt Ankara met het Ottomaanse verleden en eveneens met Istanbul. Waar in Istanbul in alles het Ottomaanse verleden nog terugkomt in het straatbeeld en de cultuur, is dit in Ankara tegenovergesteld. De stad is dus pas nadat het Ottomaanse Rijk ophield te bestaan opgebouwd en zich gaan ontwikkelen.


Zoals Ankara van Istanbul verschilt, verschillen ook de supporters uit Ankara met die uit Istanbul. Ondanks dat zo'n 90% van de Turkse voetbalfans supporter is van een club uit Üç Büyükler, oftewel de grote drie, moeten de supporters van de clubs uit Ankara er weinig van hebben.
Van veel supporters van Gençlerbirliği (spreek uit: Gen-tsler-bier-lie) of Ankaragücü (Ankara-guu-dzjuu) liggen hun roots buiten Ankara, maar door de migratie van het platteland naar de hoofdstad in de afgelopen honderd jaar zijn veel supporters geswitcht. Üç Büyükler worden vaak maar als arrogant gezien en eenmaal in Ankara, met al haar tegenstellingen aan Istanbul, identificeren de meeste supporters zich liever met hun lokale club.

Gençler werd opgericht in 1923, gelijktijdig met de stichting van de Turkse Republiek. Studenten van een universiteit begonnen ooit met een elftal onder deze naam, wat gelijktijdig ook de vertaling 'verenigde jongeren' naar het Nederlandse verklaart. De oprichters hingen het 'Kemalisme' van Atatürk aan en Gençler heeft sindsdien het imago van intellectuele, progressieve, linkse club. Studenten, ambtenaren, vakbondsleden en professoren bevolken nog steeds vaak de tribune en supporters hebben vaak hun roots in Ankara. Vanwege de sympathie uit linkse hoek zijn supporters van Gençler relatief vaak betrokken bij demonstraties, maar van ongeregeldheden op de tribune of rondom het stadion is nauwelijks ooit sprake.

Ankaragücü (vertaald: kracht van Ankara) daarentegen heeft een ruwer imago. De club is altijd gelieerd geweest aan het leger en werd in 1910 opgericht in Istanbul, daarmee behoort ze tot de oudste clubs van Turkije. De club werd opgericht door fabrieksmedewerkers die munitie en ander arsenaal aan het leger leveren, maar door de bezetting na de Eerste Wereldoorlog verhuisde de fabriek in 1920 naar Ankara. De club is altijd gelieerd gebleven aan het leger en de huidige afkorting MKE, die voor de clubnaam staat, is zelfs een directe verwijzing. MKE (mechanische en chemische industrie) fabrieken zijn namelijk nog steeds de leveranciers van het Turkse leger.
De club werd vooral gehaat na de coup in de jaren '80, toen ze door de nieuwe president naar het hoogste niveau werden gezet terwijl ze dit niet op sportief vlak hadden afgedwongen, maar de president vond simpelweg dat de hoofdstad een club op het hoogste niveau moest hebben.


Ankaragücü heeft veel working class supporters uit de Gecekondu's (vertaling: 's nachts gebouwd). Gedurende de afgelopen honderd jaar was er massa-migratie van het platteland en andere Anatolische steden naar Ankara. Dit kon de stad niet aan met als gevolg dat veel mensen hun eigen huizen gingen bouwen op de omringende heuvels. Zo'n illegaal gebouwd huis werd Gecekondu genoemd en vaak ontbrak het aan veel basisfaciliteiten.
Veel migranten die naar Ankara trokken voelden zich aangetrokken door het nationalistische imago van de club en de supporters koesteren hun afkomst uit de Gecekondu's. Tegenwoordig is zelfs de grootste fanclub en de tribune voor de fanatiekste supporters ernaar vernoemd. De club groeide zo uit tot grootste club uit de hoofdstad.

Gençler en Ankaragücü zijn de twee 'grote' clubs uit Ankara, maar daaronder bestaan natuurlijk nog talrijke andere clubs. Één club is de moeite waard om uit te lichten, want ze stond eigenlijk synoniem voor de tweestrijd waar Turkije zich momenteel in bevind.
In Turkije is het normaal dat de overheid via een sportclub diensten aanbiedt aan de inwoners. Elke grote stad heeft wel zo'n club, waarvan er tegenwoordig veel als 'speeltje' van de overheid de weg omhoog vinden. Een bekend voorbeeld is Istanbul Basaksehir dat zelfs in 2020 kampioen werd.

In Ankara werd in 1994 voor het eerst een burgemeester gekozen die het progressieve gedachtegoed van Atatürk niet totaal onderschrijft. Gökçek voerde als kandidaat van de conservatieve AK-partij dan ook verschillende veranderingen door om als conservatieve leider zijn afkeer van Atatürk te laten blijken. Omdat de AK-partij een groot voorstander is van het geloof en traditionele waarden werd bijvoorbeeld het oude logo van de stad (een symbool van Hettieten, door Atatürk als voorvaderen van het Turkse volk gezien) vervangen door dat van een moskee en schoten moskeeën in de stad als paddenstoelen uit de grond. Precies waar Atatürk geen leidende rol voor het geloof zag in zijn nieuwe republiek.
Het was in het klein waar de grote leider Recep Tayyip Erdoğan mee zou verder gaan. Erdoğan dreef het dermate ver dat hij zelfs weigerde om in het presidentiële paleis in Ankara te wonen, precies omdat Atatürk daar heeft gewoond. In plaats daarvan bouwde hij een nieuw paleis met duizend kamers op een van de vele heuvels die de hoofdstad omringen, maar hij is er nauwelijk. Hij voelt zich simpelweg niet thuis in de stad van Atatürk, waar het 'kemalisme' nog steeds grote populariteit geniet. In tegenstelling tot de Republiek Turkije, waar volgens de in 1923 geschreven grondwet nooit plaats mag zijn voor welke vorm van monarchisme dan ook, ziet Erdoğan zich als grote leider van de moslims en zou hij het liefst een nieuw Ottomaans Rijk stichten.


Terug naar voetbal. Gökçek hoopte zijn populariteit op peil te houden door met Ankaraspor naar de Süper Lig te gaan. Dat lukte, maar gemeenteclubs hebben nu eenmaal geen supporters. Daarop stapte hij over naar Ankaragücü maar hij maakte een fout door Ankaraspor aan zijn zoon te geven. Dat mag niet van de Turkse voetbalfederatie waardoor Ankaragücü terug werd gezet naar het derde niveau. Dat pikten de fans niet en Gökçek moest aftreden. Hij liet Ankaragücü met schulden achter en als wraak ging hij terug naar Ankaraspor. Hij veranderde de naam naar Osmanlıspor (een verwijzing naar - jawel - het Ottomaanse Rijk én naar zijn jongste zoon) en boekte met deze club successen. Ze haalden zelfs de laatste 32 van de Europa League. Maar de fans bleven weg. De enige fans die in de verre buitenwijk van Ankara - waar een nieuw stadion werd gebouwd - de wedstrijden bezochten deden dit gedwongen. Het waren overheidsmedewerkers die verplicht waren om te komen.
Omdat Osmanlıspor begrijpelijk niet populair was en er verkiezingen voor het burgemeesterschap aankwamen, besloot Erdoğan om Gökçek van zijn post te halen. Dat betekende eveneens het einde van Osmanlıspor, dat tegenwoordig weer gewoon als Ankaraspor op het derde niveau voetbalt.

Tijdens deze verkiezingen leed de AK-partij gevoelige nederlagen in zowel Istanbul als Ankara. Erdoğan accepteerde het verlies niet en liet de verkiezingen overdoen, maar de overwinning van de oppositie werd enkel groter. En de geschiedenis leert dat wie in Istanbul en Ankara wint, ook de landelijke verkiezingen kan winnen. Erdoğan reageerde met het oog op de landelijke verkiezingen alvast om de nieuwe burgemeester van Istanbul een gevangenisstraf van tweeënhalf jaar op te leggen.
Ondanks de enorme repressie die Erdoğan tijdens zijn bewind uitvoert om oppositieleden uit te schakelen, is een nieuwe overwinning voor zijn AK-partij verre van zeker. Alle oppositiepartijen spannen dit keer namelijk samen om Erdoğan uit de macht te krijgen. De landelijke verkiezingen vinden volgende week - op 14 mei - plaats en omdat het maar de vraag is wat er in Turkije na deze datum zal gebeuren, wilde ik het land vóór die datum bezocht hebben.



AthleticHolanda

Aanvankelijk stond in het weekend dat we naar Ankara gingen een thuiswedstrijd van Ankaragücü gepland. Ankaragücü zou Kasimpasa ontvangen op het hoogste niveau. Gençlerbirliği speelt momenteel op het tweede niveau en terwijl Ankaragücü altijd al de populairste club in de stad is geweest, is het verschil met het tegen degradatie strijdende Gençler nu nóg groter.
In februari vond de verschrikkelijke aardbeving plaats waardoor Hatayspor, Gaziantep FK, Adanaspor en Yeni Malatyaspor de competitie niet meer uit kunnen voetballen. Hierdoor ging het schema op de schop en werd drie weken na de aardbeving de competitie hervat. Nu zouden in 'ons' weekend zowel Gençler als Ankaragücü thuis spelen. Een klein geluk bij een heel groot ongeluk.

De twee clubs uit Ankara delen hun stadion. Erdoğan was fanatiek voetballer én supporter én hij is een fan van mega-projecten om zijn status te verhogen. Zo liet hij een gigantische derde brug over de Bosporus bouwen, en een nieuwe metrolijn en verkeerstunnel er onderdoor. Daarnaast bouwde hij o.a. één van de grootste vliegvelden ter wereld - niet geheel toevalligerwijs allemaal in Istanbul.
Één van de grote ergernissen uit Erdoğan's jeugd was een gebrek aan fatsoenlijke sportfaciliteiten. In 2017 verkondigde hij trots dat onder zijn regime bij de 1575 sportfaciliteiten in 2002, er in 14 jaar 1924 bij waren gekomen.

Dat klinkt - en is - behoorlijk positief en datzelfde geldt voor stadions. Maar uiteraard is er een dubbele agenda. Voordat Erdoğan aan de macht kwam speelden veel clubs in een oud stadion daterend uit de jaren '30, '40 of '50. De stadions lagen vrijwel altijd in het centrum van de stad en waren vernoemd naar Atatürk of naar een historische datum uit de Turkse onafhankelijkheidsoorlog, zoals bijvoorbeeld het oude 19 Mayis-stadion in Ankara.
Door deze oude stadions plat te gooien verdwenen langzaam meer verwijzingen naar Atatürk. De nieuwe stadions verrezen veelal buiten de stadscentra waardoor de dure grond ín de stadscentra vrij kwam. En - je raadt het al - deze kwam veelal in handen bij door de overheid gecontroleerde bedrijven die daar hun slaatjes uit konden slaan en zo hun invloedrijke vrienden tevreden konden houden.


De vele gigantische bouwprojecten - in elke Turkse stad blijven de flats uit de grond schieten, zo ook in Ankara - kennen natuurlijk ook een schaduwkant. Precies zoals die rondom het recentelijke WK in Qatar werd uitgelicht. De situatie in Turkije is niet veel beter maar deze verhalen blijven vrijwel altijd onderbelicht.
Inmiddels is het wel zo dat bijna elke gemiddelde Turkse provinciestad over een modern stadion beschikt. Het zorgt voor populariteit van de president onder de lokale bevolking, al valt het nut hiervan te betwisten. De meeste steden hebben namelijk helemaal niet zo'n groot en modern stadion nodig en bewijzen dat het vooral om prestige en status gaat. Zo werd in Konya een stadion gebouwd met een capaciteit van 42.000 toeschouwers, dit omdat het nummer van Konya 42 is...
... en dit terwijl de inflatie ondertussen naar dermate onwerkelijke hoogtes is gestegen dat de gemiddelde Turk nog nauwelijks de zorg en de boodschappen kan betalen.

Ook in Ankara werd het oude stadion in het centrum van de stad platgegooid. Dit gebeurde in 2018, maar de bouw van het nieuwe Eryaman-stadion was al ver daarvoor begonnen. Het stadion, vernoemd naar de buurt van de ligging in de wijk Etimesgut, 25 kilometer van het stadscentrum, had bij aanvang van de bouw nog geen huurder. In de voorbeelden van het nieuwe stadion werden veelal de kleuren van Osmanlıspor gebruikt, maar door de teloorgang van deze club en het platgooien van het oude stadion was het onvermijdelijke dat Gençler en Ankaragücü de nieuwe bespelers zouden worden. Het paars/goud van Osmanlıspor werd vervangen door het rood-zwart van Gençler, dat de hoofdtribune zou kleuren, en het blauw-geel van Ankaragücü voor de rest van het stadion.
In tegenstelling tot in de meeste steden is de grond van het oude stadion nog niet gebruikt voor nieuw vastgoed. De bedoeling is nog steeds dat er een nieuw nationaal stadion gebouwd gaat worden, zodat het Turkse nationale team ook de hoofdstad weer kan gaan gebruiken als thuisbasis. De bouw heeft om onduidelijke redenen jarenlang stil gelegen, maar volgens de laatste berichten is deze onlangs weer hervat.

Vlak voordat het vliegtuig zou worden ingestapt werden plots alle geplande wedstrijden in de vier (semi-) profdivisies die op zondag gespeeld zouden worden, naar zaterdag verplaatst. Er is maar één man die dat voor elkaar kan krijgen, de beste man besloot op zondag te komen spreken in Ankara waardoor voor de derde keer het schema moest worden aangepast.

AthleticHolanda

Ankara is alles behalve een toeristische hotspot en vanuit Nederland zijn er zelfs geen directe vluchten naar de Turkse hoofdstad te vinden. Gelukkig vanuit Duitsland wel en ligt Düsseldorf op een steenworp afstand van thuis. Het was meivakantie en dus baanden we ons tussen de Hollandse tokkies door - met als bestemming veelal de resorts aan de Turkse Rivièra - een weg naar onze gate op onze corner op het Duitse vliegveld. Toen de vluchten naar Dalaman, Izmir, Alanya en Antalya vertrokken waren keerde de rust terug en bleven vrijwel louter mensen van Turkse komaf over. Omdat iemand op het laatste moment besloot om toch niet mee te gaan en omdat een van zijn koffers onvindbaar was liepen we nog een klein uur vertraging op, maar na middernacht werd dan eindelijk voet gezet op Turkse bodem, waar alles behoorlijk snel verliep.

Een wedstrijd bezoeken in Turkije gaat sinds 2014 niet meer zo makkelijk als in een gemiddeld ander land. In Nederland hebben we genoeg recht van klagen over de clubcards en bijkomende vervoersrestricties, maar zoals Maikel in dit topic al meerdere keren aanhaalde, de Passolig is ook niet bepaald iets om vrolijk van te worden.
Het is in Turkije niet meer mogelijk om een kaartje voor een wedstrijd te kopen. Iedereen dient in het bezit te zijn van een Passolig-pas waarop je 'toegangskaart' geplaatst wordt. Dit alles zodat de overheid precies te weten komt wie in het stadion is en op welke plek. Om bij Passolig te registreren dien je namelijk je volledige paspoortgegevens en pasfoto op te geven.

Aanvankelijk waren er veel protesten tegen het systeem en werden wedstrijden door progressive fangroepen geboycot. Tegenwoordig lijken de meeste mensen er echter wel aan gewend, al trekken clubs nog altijd vanaf het derde niveau meer toeschouwers dan wanneer ze op de hoogste twee niveaus spelen. Een voorbeeld is Ankaragücü dat op het derde niveau geregeld meer toeschouwers trok dan nu op het hoogste niveau.
De vele nieuwe stadions die zijn gebouwd zijn allemaal uitgerust met de modernste beveiligingstechnieken, zodat iedereen die zich niet aan de regels houdt direct getraceerd en gestraft kan worden. Maar dat dit systeem nogal vaak faalt is een publiek geheim. Het bekendste voorbeeld is van een doofstomme supporter van Sivasspor die een blok van drie wedstrijden op zijn Passolig kreeg omdat hij zou hebben deelgenomen aan spreekkoren...


In een ander opzicht faalt het systeem eveneens. Ongeveer twee weken van tevoren registreerde ik me op de website van Passolig en stuurde ik alle benodigde gegevens in. Daarna werd de app gedownload maar met mijn zojuist geregistreerde gegevens bleek inloggen onmogelijk. Na verschillende pogingen en een telefoontje naar Turkije bleek dat ook op de app registratie eerst vereist was en warempel kon ik vervolgens inloggen op de app.
Eenmaal in de app is het zaak om geld op je Passolig te zetten om zo vervolgens kaartjes te kunnen kopen, maar zover ben ik nooit gekomen. Eenzelfde foutmelding bleef terugkomen maar toevalligerwijs werd een dag voor vertrek iets geactiveerd in de app, waardoor mijn pasfoto ineens zichtbaar was. Kaartjes kopen bleef echter onmogelijk.

Uiteindelijk besloot ik om op vrijdagavond Gençlerbirliği te bezoeken en op zaterdag Keçiörengücü, beide clubs spelen op het tweede niveau en voor beide clubs is dus een Passolig vereist. Op zondag stond aanvankelijk een mooie amateur play-off gepland, maar door andere omstandigheden moest ik deze helaas laten schieten.
Het Eryaman-stadion ligt 25 kilometer buiten het stadscentrum en vanwege het altijd drukke verkeer besloot ik maar om ruim op tijd een taxi te nemen. Het stadion heeft ook een metrohalte maar de inflatie heeft de taxiprijzen voor ons dermate goedkoop gemaakt dat het de makkelijkste optie was, al stonden we lang vast en duurde de rit bijna een uur. Eenmaal aangekomen bij het stadion werd ik door de taxichauffeur bijna precies voor het Passolig-hokje afgezet. De verkoper sprak - zoals bijna elke Turk die ik sprak deze dagen - nauwelijks Engels maar ingelogd op de Passo-app liet ik hem mijn foto zien. Daarna deed hij wat op mijn telefoon, en een minuut later had ik een 1-Day-Passo binnen waarmee de entree geregeld was.

Na een heerlijke gegrilde kipmaaltijd in een tent bij het stadion wandelde ik naar binnen, mijn pasfoto verscheen op de scanner van de steward waarop ik mocht doorlopen. Ik koos bewust voor de lange zijde om het enigszins rustig te hebben en daarvoor had ik met 20 Turkse Lira (€0,90) het tweede duurste kaartje gekocht. Op mijn tribune bevonden zich echter veel fanatieke supporters die 90 minuten zijn blijven zingen, alsmede op de twee van de drie andere tribunes. Op de vierde tribune was het uitvak gereserveerd voor de 50 supporters die de 10 uur durende busreis vanuit Bodrum hadden ondernomen om hun ploeg op deze vrijdagavond in de hoofdstad te ondersteunen.

Buiten de fanatieke supportersgroepen en de uitsupporters was er bijna niemand in het stadion te vinden. Gençler staat op een degradatieplaats en moest deze avond winnen om nog uitzicht te houden op handhaving. Het werd uiteindelijk een heroïsch gevecht dat beslist werd door de spits van het nationale elftal van Mauritanië. Terwijl Gençler na een uur op een 1-1 tussenstand met een man minder kwam te staan, wisten ze alsnog de overwinning over de streep te trekken en de kans op lijfsbehoud levend te houden. Dit leidde tot uitzinnige vreugde bij de supporters.
Nog helemaal in de sfeer van de wedstrijd, met sjaal en gratis vlaggetje in de hand, liep ik snel terug richting de taxichauffeur die me maar al te graag weer op wilde halen. Na dertien minuten blessuretijd werd zijn geduld aardig op de proef gesteld maar 'congratulations' schreeuwde hij over straat toen hij me aan zag komen, waarop ik laat op de avond - nu binnen de helft van de tijd van de heenweg - weer in het hotel was.
De sfeer was uitzinnig en daar waar Passolig de supporters probeert te neutraliseren, is de passie simpelweg niet uit de Turkse fans te krijgen.

Voor enkele foto's van deze wedstrijd --> klik hier


Voor de tweede en laatste wedstrijd trok ik naar Keçiören, een district in het noorden van de stad Ankara met een miljoen inwoners. Keci betekent geit in het Turks en de naam van de wijk refereert aan de angorageiten. Deze wereldbekende wolproducerende geiten zijn uit deze regio afkomstig en de geit komt dan ook terug in het logo van de club.
Keçiörengücü (kracht van Keçiören) is een van de oprichters van de Turkse hoogste divisie in 1945. Sindsdien ging het echter snel bergafwaarts want ze speelden slechts acht seizoenen op het hoogste niveau. Ondertussen hielden al vijf clubs uit Ankara het langer vol. Maar de oude glorie lonkt weer want momenteel staan ze op een play-off plaats voor promotie naar het hoogste niveau.

Wederom dook ik de taxi in maar deze keer liep het wat minder soepel. De oude chauffeur sprak uiteraard geen Engels en wist niet waar het Aktepe-stadion ligt. Google Maps bood uitkomst maar daar begreep de arme man eveneens weinig van, met handen en voeten probeerde ik te assisteren en uiteindelijk werd ik zo'n half uur voor de aftrap afgezet bij de hoofdingang.
Na een snel rondje om het stadion vond ik de Passolig-hokjes en deze keer had de verkoper geen interesse in de app. Mijn paspoort voldeed en wederom had ik vrij vlot een 1-Day-Passolig binnen. Tegenstander Manisa FK is helaas een overheidsclub waardoor er geen uitsupporters aanwezig waren. Door de overheidssteun is Manisa FK omhoog geklommen en gaat het roemruchte Manisaspor richting de amateurdivisies. Een trend die helaas in veel Turkse steden zichtbaar is.

Keçiörengücü begon sterk en opende knap de score, maar na minutenlang beraad besloot de scheidsrechter het doelpunt af te keuren, met een regen van flesjes en andere spullen richting veld tot gevolg. Gelukkig spelen ze in Turkije dan wel gewoon door en na dit moment was het eigenlijk gedaan met de thuisploeg. De support van twee fanatieke groepen was onophoudelijk maar dat was ook de doelpuntenhonger van de bezoekers, die het uiteindelijk met drie goals nog netjes hielden.
Na een rondje door de wijk vond ik al snel een van de vele taxi-standplaatsen voor de rit terug naar het centrum.

Voor enkele foto's van deze wedstrijd --> klik hier

Na vier dagen in deze miljoenenstad ben ik weer een hele ervaring rijker. Ondergedompeld in een totaal andere cultuur maar ontzettend genoten van de enorme gastvrijheid van de Turken, het heerlijke eten (tip: Kokoreç) en van het feit dat ik in al deze dagen geen enkele Westerse taal heb gehoord. Daar bovenop zag ik nog twee leuke wedstrijden, al spelen de Turken voorlopig de belangrijkste wedstrijd aankomende zondag...


maikelll043

Wow, schitterende verslagen!!!
Gelukkig is alle ellende die ik heb meegemaakt met de Passolig jou bespaart gebleven.

AthleticHolanda

Citaat van: maikelll043 op mei 08, 2023, 07:22:56
Wow, schitterende verslagen!!!
Gelukkig is alle ellende die ik heb meegemaakt met de Passolig jou bespaart gebleven.

Dankje.

Volgens mij is het bij kleinere clubs ook een stuk makkelijker om binnen te komen dan bij de grote drie uit Istanbul. Ik las dat je van elke club een Passolig aan kan vragen, dat lijkt me voor de grote drie wel handig aangezien die niet altijd aan de neutrale Passolighouders kaarten verkopen (waarom zouden ze ook). Ik vraag me dan wel af hoe dat in de app werkt.

Istanbul staat in ieder geval zeker op de wishlist dus dat wordt nog een hele uitdaging.