7 op 10 - Een officieuze seizoensopening

Gestart door Maroboduus, aug 18, 2008, 23:04:19

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Maroboduus

Het seizoen 2007/2008 eindigde te vroeg, de zomerstop duurde langer dan ooit en het nieuwe seizoen begon veel te laat en tot overmaat van ramp ook nog eens met een weinig tot de verbeelding sprekende 0-0 tussen FC Viktoria 09 Urberach en Offenbacher FC Kickers II. Hoogste tijd dus voor een bescheiden inhaalslag.

Vrijdag 8 augustus 2008, 20:30 uur
FSV Frankfurt 1899 - VfL Osnabrück 2-0 (0-0)
3.170 toeschouwers / Commerzbank-Arena, Frankfurt am Main

De eerste ronde van de DFB-Pokal bood deze vrijdag twee mogelijkheden om direct na ,feierabend' een wedstrijdje mee te pakken. Daarbij verkoos ik het duel tussen FSV Frankfurt en VfL Osnabrück boven dat tussen Kickers Offenbach en Greuther Fürth. Reden hiervoor is o.a. het feit dat ik erg weinig met de Kleeblätter uit Fürth heb en ik wel nieuwsgierig was naar de officiële premiere van FSV Frankfurt in de Commerzbank-Arena. Gezien het feit dat ik een vijftien tot twingtal kilometers van dit stadion verwijdert werk, kostte het weinig moeite om tijdig naar Frankfurt-Niederrad te geraken om aldaar de voorbije werkweek met een goed gevuld glas gerstenat weg te spoelen.

De Commerzbank-Arena is de hoer onder de voetbalstadions. Nagenoeg geen ander stadion kende ik zo'n kort tijdsbestek zoveel ,vaste' bespelers. In de huidige vorm opgelevert in de zomer van 2005, opende het stadion in 3 jaar tijd voor jan en alleman haar poorten - vanzelfsprekend tegen een financiële vergoeding.
Het eerste wapenfeit was de Confederations Cup in 2005, waarbij o.a. Europees Kampioen Griekenland tweemaal te gast was en waarvan ook de finale tussen Brazilië en Argentinië in Frankfurt af werd gewerkt. Het WK een jaar later bracht de Engelsen naar de bankenmetropool, Nederland trof Argentinië in een bloedstollend saaie wedstrijd en de Fransen versloegen in de kwartfinale in Mainhatten een zieltogend Brazilië. In de tussentijd gaf 1. FSV Mainz 05 in drie Europese ontmoetingen met FC Mika Ashtarak, IB Keflavik en FC Sevilla in hetzelfde stadion acte de présence en beleefde daarmee niet alleen haar eigen Europese premiere, maar tegelijkertijd die van de Commerzbank-Arena. Nadat hier in juli 2006 de eerste editie van de heringevoerde Turkse Supercup tussen Galatasaray en Besiktas gespeeld werd, verkoos het Turkse nationale elftal de Arena als thuisbasis voor de EK-kwalificatie wedstrijden die men als gevolg van de ongeregeldheden na afloop van de WK-kwalificatie play-off  tussen Turkije en Zwitserland niet meer in eigen land af mocht werken. Deze wedstrijden werden overigens zonder publiek gespeeld.
En tot slot opende SV Wehen-Wiesbaden verleden jaar haar eerste seizoen in de 2. Bundesliga met een serie thuiswedstrijden aan de Main, alvorens men de eigen, nieuw gebouwde, BRITA-Arena in Wiesbaden kon betrekken.

Nu is het dus de beurt aan FSV Frankfurt dat het eigen voormalige Stadion am Bornheimer Hang, tegenwoordig Frankfurter Volksbank Stadion geheten, momenteel volledig laat renoveren, maar met lede ogen aan moest zien dat de DFB vanaf dit seizoen ook in de 2. Bundesliga een minimale capaciteit van 15.000 plaatsen voorschrijft en dat zijn er net 4.700 meer dan in het vernieuwde stadion gepland.

Een week voor het treffen met Osnabrück had reeds een vriendschappelijke ontmoeting met Hallescher FC in de Arena plaats. Die wedstrijd trok slechts 570 betalende toeschouwers en zal bij de verantwoordelijken de twijfels rondom de verhuizing slechts versterkt hebben. Ook tegen de paars-witten uit Niedersachsen, die deze avond in een knal-oranje outfit voor de dag kwam - dat overigens associaties opriep met het voormalige uittenue van FC Barcelona - bleek de publieke belangstelling op z'n zachtst gezegd gematigd. 3.170 toeschouwers zagen een voor Duitse begrippen vrij vlot en fris duel, waarin de ,thuisploeg' van begin af aan het heft in handen nam. Dit resulteerde weliswaar nog niet in een verdiende voorsprong voor de pauze, maar slechts vijf minuten na de thee was het wel raak. Na deze openingstreffer van de Franse spits Ulm veranderde het beeld nauwelijks en amper tien minuten na de rode kaart voor Osnabrück-speler Heidrich, konden de ,hausherren' de voorsprong verdubbelen. Op voorgeven van Ulm was het ditmaal Hillebrand die scoorde. In de slotfase, waarin beide clubs bijna traditioneel alles of niets speelden, kregen zowel Frankfurt als Osnabrück nog een dot kansen. Ook bijna traditioneel was het feit dat er met die kansen alles behalve zuinig om werd gesprongen. Zodoende bleef het bij een vrij gemakkelijke 2-0 overwinning, een overwinning die best verrassend genoemd mag worden gezien de recente, sportieve geschiedenis van beide verenigingen. Ik ben benieuwd hoeveel toeschouwers de FSV in de 2. Bundesliga zal weten te trekken. Mij zullen ze er vast en zeker nog wel eens gaan zien dit seizoen.


Onbegrijpelijkerwijs was het tentdak van de Commerzbank-Arena tijdens de wedstrijd gesloten.

De fanatieke aanhang van FSV Frankfurt 1899 op zoek naar een vaste plek in dit voormalige WK-stadion.

Osnabrück had een paar honderd fans mee genomen die voor beduidend meer sfeer zorgden dan de drieëneenhalve paardekop aan de kant van de "thuisploeg".

Maroboduus

Zaterdag 9 augustus 2008, 17:45 uur
FC Aarau - FC Luzern 1-0 (1-0)
8.900 toeschouwers / Stadion Brügglifeld, Aarau


Aangezien de loting van de DFB-Pokal weinig interessante ontmoetingen opleverde, werd deze zonnige zaterdag verkozen om het Zwitserse land binnen te dringen. In Aarau, de hoofdstad van het Kanton Aargau, stond aan het eind van de middag onder zomerse omstandigheden de aftrap gepland tussen FC Aarau en FC Luzern. Deze thuiswedstrijd van de verrassende hoogvlieger in de actuele editie van de AXPO Super League, bracht flink wat mensen op de been. Dat zorgde niet alleen voor een gecontroleerde chaos in de smalle straatjes rondom het stadion, maar tevens voor volgepakte tribune's. Comfort wordt in Aarau klein geschreven, wat de club aan de ene kant sympathiek maakt, maar aan de andere kant ook weer nadelen met zich mee brengt. Op de nagenoeg uitverkochte stenen trappen en de ten dele uit hout opgetrokken hoofdtribune, duurden de 90 minuten lang genoeg. Diegene die er zonder bierdouche vanaf kwamen, mochten zich na afloop gelukkig prijzen. Hoofdzakelijke reden voor die douche was overigens de voorpsrong voor de thuisploeg vanuit een hoekschop. Dat doelpunt viel in een fase waarin de gasten meer aanspraak op de openingstreffer mochten maken, maar de lat boven doelman Benito redde Aarau tot tweemaal toe. Het duel leefde tot aan het laatste fluitsignaal hoofdzakelijk van de spanning en de opluchting onder de toeschouwers was dan ook groot toen Aarau de drie punten definitief op het konto bij mocht schrijven en daarmee de koppositie op de ranglijst heroverde.

Bij de eerste aanblik van Stadion Brügglifeld is het moeilijk voor te stellen dat hier de lijstaanvoerder van de Zwitserse competitie en kampioen van 1993 haar thuiswedstrijden afwerkt. Buiten de reeds genoemde hoofdtribune, biedt enkel een noodtribune direct naast de hoofdtribune de toeschouwers de mogelijkheid om ten eerste overdekt de wedstrijd te volgen en dit ten tweede zittend te doen. De rest van het stadion zou in de lagere divisie's in Duitsland amper misstaan. Het is dan ook goed voor te stellen dat de toeschouwersaantallen in de winter danig terug lopen.
De Zwitserse bond heeft reeds aangekondigd dat dit stadion slechts per uitzondering nog dit seizoen dienst mag doen in de hoogste speelklasse, in de toekomst dreigt Aarau zelfs eventueel een gedwongen degradatie. Zover wil men het natuurlijk niet laten komen en er wordt dan ook druk aan een oplossing gewerkt. Een nieuw te bouwen stadion zou echter pas vanaf het seizoen 2010/2011 in gebruik genomen kunnen worden.


Overvolle tribune's in Stadion Brügglifeld.

Ook op de in 1929 afgebrande en in huidige vorm in 1982 gebouwde hoofdtribune, was geen vrije stoel meer te vinden.

De gasten uit Luzern die tot de laatste seconde op een punt mochten hopen.

Maroboduus

Zondag 10 augustus 2008, 16:00 uur
FC Swift Hesper - CS Fola Esch 0-1 (0-0)
450 toeschouwers / Stade Alphonse Theis, Hesperange


Om het weekeinde te completeren werd de zondagmiddag aangegrepen om naar het Zuid-Oosten van Luxemburg te verkassen. Daar, in Hesperange (Hepser in het Luxemburgs), trof de plaatselijke trots,  FC Swift Hepser, de promovendus CS Fola Esch uit het naburige Esch-sur-Alzette. Plaats van handeling was het Stade Alphonse Theis, genoemd naar de langjarige burgemeester van Hesperange. Dit stadion behoort zonder twijfel tot de fraaiere in het Groot-Hertogdom. Naast een niet onaardige staantribune die zich over een deel van een der lange zijden uitstrekt, beschikt het over een uit staal en glas opgetrokken, overdekte zittribune die langs de gehele lengte van het veld is gebouwd en aan 626 toeschouwers plaats biedt. De ietwat diagonaal opgestelde lichtmasten maken het stadion al van verre zichtbaar, geholpen door het feit dat het op een berg/heuvel gelegen, boven de plaats zelf uittoornt.

Sportief gezien is het beter om weinig van een duel in de Fortis Ligue te verwachten en zodoende viel de teleurstelling omtrend de geboden voorstelling allezins mee. Onder een dreigende wolkendeken en een af en toe oplaaiend briesje, kabbelde de wedstrijd voort zonder dat een van beide partijen het spel naar zich toe wist te trekken. Dat de rust werd bereikt met de brilstand op de borden, was dan ook niet geheel onlogisch. Sportief hoogtepunt was het feit dat ik plots Mustapha Hadji tussen de Fola Esch-spelers ontwaarde. De Afrikaans voetballer van het jaar 1998, die op het WK in datzelfde jaar met de Marokkaanse ploeg furore maakte en in het verleden o.a. voor Deportivo La Coruna, Coventry City en Aston Villa uit kwam, slijt zijn nadagen in de Luxemburgse competitie. Naar achteraf bleek, speelde hij ook het vorige seizoen al bij Fola. Hadji zal zodoende het leeuwendeel in de promotie naar de hoogste klasse hebben gehad.
Ook in het tweede bedrijf werden zijn deels geniale passjes voor het overgrote deel niet begrepen. Desalniettemin kwamen de gasten diep in de tweede helft wel op voorsprong en wisten deze in een relatief hektische slotfase te behouden. Dit tot grote vreugde van de actiefste man op het veld; de trainer van Fola Esch.


Stade Alphonse Theis - onbekende parel op de Luxemburgse stadionkaart.

De staantribune, alwaar men van een heerlijke "Bofferding" kan genieten.

De tribune die aan 626 toeschouwers plaats biedt.

Mustapha Hadji, Afrikaans voetballer van het jaar 1998, in het shirt van CS Fola Esch.

Maroboduus

Dinsdag 12 augustus 2008, 20:30 uur
Eintracht Frankfurt - Real Madrid CF 1-1 (1-0)
50.800 toeschouwers / Commerzbank-Arena, Frankfurt am Main


Nadat de maandag geen voetballend vertier bood, was het dinsdagavond tijd voor het meest aansprekende affiche gedurende deze tien dagen. De finalisten van de Europa Cup I-finale van 1960 gingen ditmaal in Frankfurt, weliswaar vriendschappelijk, op herhaling. Normaliter wordt het belang van dergelijke wedstrijden door de Duitse media tot exceptionele hoogtes gestuwd, maar op de wedstrijddag zocht men in de kranten of op de officiële website van Eintracht Frankfurt tevergeefs naar voorberichten. Op de site van Real Madrid was dat aanmerkelijk anders. De spanjaarden pakten uit met tal van terugblikken op de finale die nog altijd als best bezochte voetbalwedstrijd op Europese bodem in de boeken staat. Gelukkig gaf Eintracht Frankfurt in de vorm van een tweetalig programmaboekje met tal van artikelen en prachtige foto's van het oude Hampden Park kort voor aanvang toch nog blijk van enig historisch besef. Absoluut hoogtepunt was de symbolische aftrap door José Emilio Santamaría, Francisco Gento en Pachín, tezamen met een achttal Eintracht-corifeeën uit het zwart-wit tijdperk.

Dit tafereel werd door Attila de Eintracht-adelaar en de 50.800 aanwezigen aandachtig gade geslagen. Frankfurt mag zich met haar grote, trouwe fanschare gelukkig prijzen. Ondanks vaak afgrijselijk voetbal, trekt de club gemiddeld toch tussen de 45.000 en 50.000 bezoekers per wedstrijd. Desalniettemin is echter vaak alleen het duel met FC Bayern München uitverkocht en nagelang de stand op de ranglijst kan het voorkomen dat ook op de laatste speeldagen geen kaarten meer te krijgen zijn. Voor dit vriendschappelijk treffen vlogen de 50.800 beschikbare kaarten in enkele dagen over de toonbank. Dat zulke wedstrijden ook dagjesmensen aantrekken, bleek wel uit de vragen die de vier Amerikanen achter ons bezig hielden. "Hoe lang duurt een helft?", "Waar komt Real Madrid eigenlijk vandaan?", "Volgens mij spelen ze met een B-elftal" en "Oje, ze zijn alweer begonnen". Dit laatste was een constatering in speelminuut 52!

Real Madrid was allerminst met een B-elftal naar Duitsland afgereisd. Met Van Nistelrooy, Van der Vaart (de enige twee spelers die door het Frankfurtse publiek uit werden gefloten) en Robben, stonden drie van de vijf Nederlanders in de basis. Sneijder was geblesseerd thuis gebleven en Drenthe speelde in China natuurlijk Olympisch. Iker Casillas kwam na de gewonnen EK-finale voor het eerst weer in wedstrijdverband in aktie. Sergio Ramos, Pepe, Torres, Heinze, Diarra, Guti en Raul waren de overige zeven namen in de startformatie. Een goede bezetting is echter niet alles en zo bleek al snel dat de huidige selectie van de voormalige ,Supergalacticos' er weinig zin in had en dat ook het noodzakelijke ritme om aansprekend voetbal te spelen, volledig ontbrak. Zo leek Eintracht Frankfurt de bovenliggende partij, zonder zich daarbij te realisereren dat het van een lamme eigenlijk geen tegenstand kan verwachten.
Nieuweling Bellaid opende voor de thuisploeg vrij snel de score en lange tijd leek het bij deze treffer te blijven, hoewel beide ploegen redelijke kansen kregen. De grootste was voor Sergio Ramos, die de bal in het doel staand toch nog naast wist te werken. Toen van de Nederlanders alleen nog Robben over was gebleven en clowntje Robinho de linker flank mocht bestrijken, was er van een echte voetbalwedstrijd geen sprake meer. Diezelfde Robinho scoorde daarna nog wel via een intikker de 1-1 en hoewel dat de wedstrijd nog wel even deed opleven, bleven ook de grootste kansen die beide ploegen in de slotminuten kregen, onbenut.
Al bij al een aardige avondinvulling met een wedstrijd die, zoals verwacht, alles wat een voetbalwedstrijd echt spannend en interessant maakt moest ontberen.

Maroboduus

Woensdag 13 augustus 2008, 19:00 uur
1. FC Germania 08 Ober-Roden - Hünfelder SV 1919 3-2 (2-2)
200 toeschouwers / Sportplatz an der Frankfurter Straße, Rödermark-Ober-Roden


Daags na het Koniklijke bezoek aan Hessen werd elders in deze deelstaat die ongeveer zo groot is als de helft van Nederland, de draad voor wat betreft het alledaagse voetballeven weer gewoon opgepakt. In de voormalige Oberliga Hessen die dit seizoen op het vijfde niveau als Hessenliga door het leven gaat, troffen de 1. FC Germania 08 Ober-Roden en promovendus Hünfelder SV 1919 elkaar in een inhaalwedstrijd.
De thuisploeg, afkomstig uit het dorp Ober-Roden, dat op haar beurt weer tot de stad Rödermarkt behoort, wist in het voorbije seizoen pas in de slotfase het vege lijf te redden. Dit jaar wil men het zover niet laten komen en zou klassenbehoud in de nu vijfde divisie geen probleem mogen zijn.
Met kampioen SV Darmstadt 98 is de meest aansprekende naam uit de competitie verdwenen en met haar eveneens het mooiste stadion. Binnen het Duitse voetbal gold de Oberliga Hessen al van oudsher als zgn. ,Wald- und Wiesen Liga', verwijzend naar de bescheiden accomodaties van het gros van de in deze competitie uitkomende verenigingen. Met de komst van o.a. Kickers Offenbach II zal dat beeld er niet beter op worden, zeker als men de stadions met die in de Bayernliga of de Oberliga Südwest vergelijkt. Overigens speelt er ook dit seizoen een Beierse ploeg mee in de Hessenliga. FC Bayern Alzenau past namelijk geografisch beter bij de Hessenliga, dan bij de Bayernliga.

Onder een dreigende hemel vond om 19 uur op de Sportplatz an der Frankfurter Straße de aftrap plaats. Deze "Sportplatz" die niet over kunstverlichting beschikt, moet het aan een kant van het veld doen met een bescheiden staantribune van welgeteld drie treden. Verder zijn er her en der nog wat zitbankjes opgesteld. Het pronkstuk van de club is het clubhuis met aangrenzende "terracing". "Terracing" is in dit geval misschien wel een (te) groot woord, maar feit is wel dat de ground over een leuke, doch bescheiden onoverdekte tribune beschikt. Onder het overdekte gedeelte is zelfs nog plaats voor enkele zitplaatsen. Het grote clublogo completeerd het geheel. En dan nog voor de liefhebbers: de "Rindswurst" die op diezelfde tribune werd geserveerd was van exceptionele klasse!

Nadat de thuisclub de score terecht opende, veranderde in de 35ste minuut aanvankelijk het wedstrijdbeeld geheel. Ober-Roden-speler Kirst trok aan de noodrem en kreeg prompt de ronde kaart voorgeschoteld. De strafschop die deze aktie opleverde, werd onberispelijk binnen geschoten. Maar alsof de scheidsrechter direkt berouw had van zijn daden, kende hij Ober-Roden in de eerstvolgende aanval ook een strafschop toe. De handsbal die hiertoe geleid had, was voor het objectieve deel van het publiek in elk geval onzichtbaar gebleven. Maar ook de hernieuwde voorsprong hield niet lang stand; in de blessuretijd van het eerste bedrijf loepte Hünfeld de 2-2 binnen. Kort nadat Dusty Springfield's "Son of a Preacher Man" en Boney M met hun "Daddy Cool" de verveling gedurende de rust grotendeels hadden verdreven, stond het alweer 3-2. Koud uit de kleedkamer bewees Ober-Roden tegelijkertijd het gelijk en het ongelijk van het psyochologische tijdpunt. Zelf bleef men er schijnbaar door onaangetast, de gasten kwamen deze derde achterstand niet meer te boven. Langzaam dwaalden bij mij inmiddels de gedachten af naar de volgende wedstrijd, alvorens plots het laatste fluitsignaal klonk en ik mij huiswaarts repte.


Komt dat zien: Oberliga-voetbal in Ober-Roden!

Het pronkstuk van Germania.

Het publiek had bij tijd en wijle moeite de emoties in bedwang te houden.

Denniz1974

wat een enorm contrast tussen die wedstrijd in de Hessenliga en de pot van Eintracht. Met name qua publieke belangstelling dan ...

Maroboduus

Vrijdag 15 augustus 2008, 18:00 uur
1. FSV Mainz 05 - 1. FC Kaiserslautern 3-3 (3-0)
20.300 toeschouwers / Bruchwegstadion, Mainz


Enkele jaren geleden viel in een programmaboekje te lezen dat ongeveer de helft van de inwoners van Mainz woonachtig is in een eenpersoonshuishouden. De hoofdreden hiervan is dat de bijna 200.000 inwoners tellende hoofdstad van de deelstaat Rheinland-Pfalz een echte studentenstad is. Buiten de universiteit dankt Mainz voornamelijk haar bekendheid aan de televisiezender ZDF en het jaarlijkse carneval. De plaatselijke voetbalclub was lange tijd niet meer dan een grijze muis in de toen nog ongeliefde 2. Bundesliga, maar met de komst van trainer Jürgen Klopp en de hype rondom de 2. Bundesliga als gevolg van de event-geile maatschappij, veranderde alles. Met de oud-speler van de club aan het roer, misten ,,die 05'er"  tot drie maal toe op een haar na de promotie naar de 1. Bundesliga, alvorens het voetbalwalhalla uiteindelijk toch bereikt werd. Drie jaar op het grootste Duitse voetbalpodium veranderden niet alleen de club, maar eigenlijk de hele stad. Mainz is nu bij velen op de eerste plaats bekend door haar sympathieke voetbalclub.

Hoe anders is dat bij de 1. FC Kaiserslautern. De ,,traditionsverein" uit het ingeslapen stadje in de Pfalz was eind vorige-, begin deze eeuw nog een reguliere gast in de Champions League. Sportief dieptepunt was weliswaar de degradatie uit de Bundesliga in het jaar 1996(nota bene als bekerwinnaar), maar aan de hand van Otto Rehhagel werd eerst het kampioenschap in de 2. Bundesliga behaald om een jaar later met de titel in de 1. Bundesliga aan de haal te gaan. Een kunststukje dat niemand hiervoor of hierna heeft weten te volbrengen. Ook al zijn er slechts 10 jaar sindsdien vergaan, deze periode lijkt verder terug te liggen dan de Slag bij Stalingrad. Afgelopen seizoen ontliepen de ,Rote Teufel' pas op de laatste speeldag degradatie naar de nieuwe 3. Liga, enkel en alleen omdat tegenstander Köln nog niet was hersteld van de festiviteiten rondom de behaalde promotie een week eerder.

Lang is het geleden dat beide clubs elkaar regelmatig troffen. In vroeger tijden waren dergelijke ontmoetingen als gevolg van regionaal ingedeelde competities nog wel aan de orde van de dag, maar in het moderne voetbaltijdperk hadden beide lange tijd niets met elkaar van doen. Mainz en Kaiserslautern troffen elkaar pas 2004 in de 1. Bundesliga weer en plots was er een derby geboren. Ik repte reeds over de event-geile maatschappij. Twee jaar duurde het samenzijn op het hoogste niveau, alvorens Lautern als eerste een stapje terug moest doen. Ineens was Mainz de enige 1. Bundesliga-club uit Rheinland-Pfalz, iets wat men in Kaiserslautern maar moeilijk kon accepteren. Nu komen beide clubs voor het tweede opeenvolgende jaar samen in de 2. Bundesliga uit en hoewel de wedstrijd buiten Rheinland-Pfalz niet als dusdanig wordt gezien en de historie er dus ook niet direct aanleiding toe geeft, leeft deze ontmoeting in de regio enorm. Zo erg zelfs, dat het angstvallig ingestelde Duitse politieapparaat het anders zo gemoedelijke Mainz in een zusterstad van Tsinvali omtoverde. Binnen een straal van 3 kilometer rondom het stadion kwam het vermoeden op dat Duitsland in staat van oorlog verkeerd. Er werd zelfs op het voor Duitsland ongebruikelijke wapen van het alcoholverbod terug gegrepen. Dit laatste gold overigens alleen voor de omliggende winkeliers, het relatief dure bier binnen de stadionmuren mocht uiteraard wel geschonken worden.

In jaar 1 na Jürgen Klopp (die inmiddels trainer is bij Borussia Dortmund), kwam dus direct op de eerste speeldag de gevallen grootmacht en buurman op bezoek. Dat de thuisploeg vorig jaar tot de laatste speeldag mee deed om promotie en de gasten degradatie op de nipper waren ontlopen, was in de beginfase van het uitverkochte duel niet zichtbaar. Toch was het Mainz dat kort voor het halfuur de score via Feulner opende. Toen deze zijn kunstje elf minuten later herhaalde was de vreugde natuurlijk groot, maar het doelpunt kon niet verbloemen dat het vertoonde spel te wensen over liet. Niemand die zich daar echter nog mee bezig hield, toen nieuweling Bogavec nog voor de rust de 3-0 aan liet tekenen. Een voorsprong was verdient, maar 3 tegen 0 was op zijn zachtst gezegd geflatteerd.
Dat vond scheidsrechter Gräfe ook, gezien het feit dat hij Lautern 40 seconde in de tweede helft een strafschop cadeau deed. Routinier Reghecampf faalde niet van elf meter. Helaas maakte Mainz niet van de door Gräfe geboden gelegenheid gebruik wakker te schrikken, maar dommelde de ploeg in plaats daarvan steeds verder weg. Mijn gebierbuikte buurman vroeg mij daarop of de nieuwe trainer de spelers in de pauze misschien slaaptabletten had gegeven, anders was het niet de verklaren dat men zo apathisch op het veld stond. Het was daarom wachten op de 3-2, die door de Slowaakse invaller Jendrisek uiteindelijk in de 70ste minuut werd opgeketend. Nog steeds ontwaakten de spelers van Mainz niet uit hun plotse zomerslaap en aldus kon diezelfde Jendrisek een luttele minuut later de gelijkmaker scoren. Als bij een wonder bleef het de resterende 20 minuten bij deze puntendeling.

Een fascinerend duel. Niet zo zeer om de geboden voetbalkwaliteiten, maar veel meer vanwege de vraag hoe je als profsporter een eerste wedstrijd van het seizoen, ook nog eens de wedstrijd van het jaar, op een dergelijke manier kunt benaderen. Aan de andere kant zou men ook lof uit kunnen spreken voor het feit dat twee Duitse ploegen de winnaarsmentaliteit eens lieten voor wat ze is en de toeschouwers een doelpuntrijk foutenfestival boden. Ein Spiel mit hohem Unterhaltungswert!

Maroboduus

Zondag 17 augustus 2008, 16:00 uur
CS Grevenmacher - Jeunesse Esch
580 toeschouwers / Stade Op Flohr, Grevenmacher


Nadat de zaterdag als rustdag in werd gepland, stond zondag het zevende duel in tien dagen tijd op het programma en daarmee het voorlopig laatste in dit overvolle programma. Wederom zinde ik erop de Bondsrepubliek achter mij te laten en aangezien de Luxemburgse competitie mij door haar gemoedelijkheid zeer weet te bekoren, besloot ik ditmaal de boorden van de Moezel op te zoeken. Daar, tussen de wijnbergen gelegen, ligt het stadje Grevenmacher.

Het Luxemburgse voetbal kent niet veel glansrijke namen. De twee die ik een week eerder aan het werk zag (FC Swift Hesper en CS Fola Esch) behoren zeker niet tot deze categorie. Sommige Nederlandse voetbalfans zullen de naam Red Boys Differdange misschien kennen, vooral vanwege het feit dat Ajax in het seizoen 1984/1985 tegen deze club een 14-0 overwinning boekte. Een winstpartij die nog altijd in de boeken staat als recordzege in de UEFA Cup. Red Boys is inmiddels opgegaan in FC Differdange 03.
De bekendste Luxemburgse club die niet direct met negatieve records in verbinding wordt gebracht, is zonder twijfel Jeunesse Esch. Met 27 kampioenschappen en 12 gewonnen bekers, is Jeunesse het ,Maß aller Dinge' in de dwergstaat.
Grevemacher, kampioen van 2003 en regelmatig terugkerende gast op het Europese voetbaltoneel, mocht het deze dag opnemen tegen het Bayern München, of het Liverpool van Luxemburg.

Wie de bal goed op de wreef raakt in het Stade Op Flohr, zou met een beetje geluk de Moezel moeten kunnen halen. Het stadion ligt namelijk verhoogd op de oostflank van deze bij Nederlandse toeristen zo geliefde rivier. Buiten een overdekte hoofdtribune beschikt het enkel over onoverdekte staanplaatsen. Staanplaatsen die zich met dank aan de athletiekbaan ook nog eens niet direct langs de rand van het veld bevinden. Mede daardoor is het niet bepaald een ground waar je je vingers bij af likt, hoewel de mooie ligging een hoop goed maakt.

Over een verwachtigspatroon rondom de Fortis Ligue repte ik reeds eerder, dat is bij wedstrijden van Jeunesse Esch niet anders. In de eerste helft gebeurde er dan ook weer bitter weinig. Men had het spectakel voor het tweede bedrijf bewaard. De tien van Grevenmacher – Makhloufi was in de 43ste minuut met zijn tweede geel van het veld gestuurd – kwamen namelijk vroeg in de tweede helft voor tegen Jeunesse. Dat kwam de stadgenoot van Fola Esch natuurlijk slecht uit, vooral omdat de doelstelling dit jaar is om F91 Dudelange, de ploeg die de afgelopen vier seizoenen het kampioenschap met ruime voorsprong behaalde, van de troon te stoten. Tot op dat moment had men ook meer in de wedstrijd geïnvesteerd. Na deze treffer werd de druk evenredig aan het minder worden van de resterende tijd, opgevoerd. Met kunst en vliegwerk hield Grevenmacher het doel schoon, totdat verdediger Schmitt in de 82ste minuut de bal met zijn hand uit het doel ranselde. De scheidsrechter zag het echter, stuurde Schmitt van het veld en keerde Jeunesse de strafschop toe. Soms wordt onsportief gedrag echter beloond en zo ook in dit geval. De keeper van Grevenmacher pareerde de strafschop en dacht daarmee de drie punten te redden. Hij werd gesterkt in die veronderstelling door de scheidsrechter, die ten derde male naar zijn kontzak moest grijpen om ditmaal een speler van Jeunesse naar de catacomben te verwijzen. Dat gebeurde drie minuten voor het einde van de officiële tijd. Maar aan mijn verslag is te merken dat het daar niet bij bleef en zo is het ook. In de vierde minuut van de blessuretijd joeg Cantonnet van Jeunesse Esch de bal tegen de touwen. Direct daarna floot de scheidsrechter de wedstrijd af en was de puntendeling een feit, evenals mijn 7 op 10.