Net als de voorgaande 3 jaar (zie hier (http://www.groundhopping.nl/index.php?topic=403.0), hier (http://www.groundhopping.nl/index.php?topic=795.0) en hier (http://www.groundhopping.nl/index.php?topic=1026.0)) stond ook in deze vakantie een rondreis door de Duitstalige gebieden op het programma. Zoals gewoonlijk met veel Autobahn en veel voetbal.
De reis begon op vrijdagavond met een revisit van VfL Bochum. Een jaar of vijf geleden had ik de club al eens tegen Leverkusen zien spelen, toen nog in de Bundesliga. Het Ruhrstadion blijft echter de moeite van het bezoeken waard en het lag mooi op de route.
Ditmaal was het stadion verre van vol. Voor de wedstrijd in tweede seizoen in de 2. Bundesliga tegen FSV Frankfurt kwamen slechts iets meer dan 12000 toeschouwers opdagen. behalve de staantribune achter de goal was het stadion dan ook vooral erg leeg.
De wedstrijd begon met een indrukwekkende minuut stilte voor de overleden oud-voorzitter. Daarna was Bochum de hele wedstrijd beter, maar wist het pas diep in de tweede helft de ban te breken en met 1-0 te winnen. Hierdoor kon een volledig mislukte seizoenstart (na de nederlaag bij Düsseldorf een week eerder) ter nauwernood worden voorkomen.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3019.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3049.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3066.jpg)
Op weg van Bochum naar Zwitserland was Mannheim de uitgekozen overnachtingsplaats. Immers: als ik al op vrijdag een flink stuk naar het zuiden zou zijn afgezakt, zou ik op zaterdag geen last hebben van al die Nederlanders met hun sleurhutten. Van deze gelegenheid kon ik mooi gebruik maken om wat stadions aan de confluentie van de Rijn en de Neckar te bezoeken.
Allereerst Mannheim zelf. De stad is qua voetbal vooral bekend door Waldhof Mannheim, dat in de jaren 80 en 90 zeven seizoenen in de Bundesliga speelde en sindsdien is afgezakt tot in de Oberliga. Een sterke tweede seizoenshelft leverde het afgelopen seizoen weer promotie naar de Regionalliga op. Waldhof heeft lange tijd in het Alsenbergstadion gespeeld. Dit bestaat nog steeds en heb ik tijdens een eerdere reis al eens bezocht. Dit stadion was niet geschikt voor de Bundesliga zodat er een nieuw onderkomen gebouwd moest worden: het Carl Benz-Stadion. Dit was echter pas klaar toen de club alweer tweede Bundesliga speelde. Enkele seizoenen geleden heeft Hoffenheim wel een tijd in het Carl Benz-Stadion gespeeld in afwachting van de afbouw van het eigen nieuwe stadion.
Het Carl Benz-Stadion was hermetisch afgesloten en is groundhoptechnisch ook niet zo heel interessant. Het blijft dus bij een foto van de buitenkant.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3121.jpg)
Op de plaats waar nu het Carl Benz-Stadion staat, stond vanaf 1927 het Stadion Mannheim, later Rhein-Neckar Stadion genoemd. Dit stadion was nooit erg populair door de te ruime opzet en het ontbreken van een grote tribune. De belangrijkste clubs uit de stad -naast Waldhof speelde ook VfR Mannheim een belangrijke rol (landskampioen van 1949)- speelden in hun eigen stadions en het Stadion Mannheim werd alleen gebruikt voor bijzondere gelegenheden. De eerste jaren na de oorlog werd het stadion vooral gebruikt voor Amerikaans honkbal. Voetbal mocht alleen gespeeld worden als de Amerikanen het stadion niet nodig hadden.
Toen VfR Mannheim in 1959 het eigen stadion moest verlaten wegens de uitbreiding van een brouwerij, werd het Stadion Mannheim van een nieuwe tribune voorzien. Plannen om het verder vervallen stadion op te knappen, kwamen niet van de grond en in 1971 verliet VfR het terrein, dat inmiddels Rhein-Neckar-Stadion is gaan heten, voor een nieuw stadion. Bijna 25 jaar lang werd het stadion aan zijn lot overgelaten totdat in 1994 het eerder genoemde Carl Benz-Stadion werd gebouwd. Op luchtfoto's zijn de Kurven van het oude stadion nog duidelijk waar te nemen een ook de Marathonpoorten bestaan nog, nu als toegangspoorten voor het Carl Benz-Stadion.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3122.jpg)
Zoals gezegd verhuisde VfR Mannheim in 1971 naar een nieuw stadion. Het nieuwe terrein, dat wederom Rhein-Neckar-Stadion werd genoemd, werd pal naast het oude stadion gebouwd (en staat dus nu pal naast het Carl Benz-Stadion) en is nog steeds de thuishaven van VfR Mannheim. In de tijd dat stadion gebouwd werd, waren VfR en Waldhof nog ongeveer even sterk (hoewel Waldhof wel veel populairder was) en kwamen doorgaans op het tweede niveau uit; in 1974 waren beide clubs er bij toen de 2. Bundesliga werd opgericht. Het nieuwe stadion met een capaciteit van 12.000 was daar dan ook op ingericht. Terwijl Waldhof de weg naar boven insloeg, zakte VfR steeds verder weg (momenteel speelt het -na promotie- in de Oberliga). Voor de huidige behoeften van de club is het stadion dus wel erg groot bemeten.
Hoewel het stadion dus pas 40 jaar oud is, doet het klassiek aan. Aan één zijde domineert een grote zittribune, waarvan het middendeel overdekt is door een constructie die verdacht veel aan een Elascon-tribune doet denken. De andere lange zijde wordt door een grote staantribune in beslag genomen. Achter de goals zijn kleinere staantribunes te vinden.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3086.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3110.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3108.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3116.jpg)
Zoals in de vorige bijdrage al vermeld, werd Waldhof Mannheim na de promotie naar de Bundesliga in 1983 gedwongen naar een alternatief te zoeken omdat het eigen stadion niet geschikt was voor de Bundesliga. Pas in 1989, in het laatste Bundesligajaar, mocht met dispensatie wel in Mannheim gespeeld worden.
Het stadion waar Waldhof naar uitweek was het Südweststadion in Ludwigshafen. Hoewel beide steden slechts door de Rijn werden gescheiden, deed deze keuze wel wat stof opheffen: Mannheim ligt in Baden-Württemberg, Ludwigshafen in Rheinland-Pfalz. Vooral de andere clubs in de laatst genoemde deelstaat zagen met Waldhof een oneerlijke concurrent hun Bundesland binnenkomen.
Hoewel het Südweststadion pas na de oorlog werd gebouwd, gaat de historie terug tot 1924. In dat jaar werd besloten een stadion te bouwen. Van de plannen kwam niets terecht, maar in 1937 werd het plan door de Nazi's nieuw leven in geblazen. Op de plaats van het huidige stadion werd met de bouw begonnen. Het uitbreken van de oorlog zorgde er voor dat het stadion niet voltooid werd. Na de oorlog werd op de plek van het kapotgebombardeerde halfafgebouwde stadion weer gebouwd. Met puin werden enorme wallen opgeworpen die met natuursteen werden afgewerkt tot staanplaatsen. Daarnaast verrees er een tribune voor 2100 toeschouwers. De totale capaciteit bedroeg ruim 80000 (!)
De plaatselijke voetbalclub, Phönix Ludwigshafen (na een fusie Südwest Ludwigshafen) speelde in het stadion, maar bracht de massa's niet op de been. Meer mensen kwamen naar de wedstrijden in de eindronde van het Duitse kampioenschap. Clubs uit de omgeving, zoals Kaiserslautern, maakten gebruik van het stadion vanwege de grote capaciteit en ook halve finales en finales die op neutraal terrein moesten werden gespeeld, werden vaak in Ludwigshafen afgewerkt. Bij de wedstrijd tussen Kaiserslautern en Karlsruhe in 1956 kwamen 83000 toeschouwers.
Na het ontstaan van de Bundesliga werden er geen kampioenschapswedstrijden meer nodig en was de rol van het Südweststadion uitgespeeld, te meer omdat Südwest Ludwigshafen ver was weggezakt en naar het bijveld verhuisd. In de jaren 80 streek Waldhof zes jaar lang in Ludwigshafen neer. Daarna was het lang weer stil totdat voorstadsclub FSV Oggersheim in 2007 naar de Regionalliga promoveerde. Het eigen stadion was niet geschikt zodat men uitweek naar het Südweststadion. Hiervoor werd een gedeelte van de staanplaatsen gesaneerd en vervangen door beton. De rest van het staanplaatsen werden niet meer geschikt geacht voor toeschouwers, waardoor de capaciteit zakte tot 6000.
De periode-Oggersheim duurde slechts enkele jaren. Momenteel is Oggersheim na een faillisement weer terug bij af.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3124.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3141.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3149.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3150.jpg)
Mooie foto's van het fraaie Südweststadion. Kon je daar nog binnenkomen?
Geen probleem. Het was gewoon open.
Ben vorig jaar wel binnen in het Carl Benz Stadion geweest. Lijkt mij wel een mooi stadion als het goed gevuld is...
We gaan weer verder.
Na Mannheim ging de reis door richting het oosten van Zwitserland. In het kanton St Gallen speelt FC Wil in de Challenge League, het tweede niveau. Tot het begin van de huidige eeuw stelde FC Wil weinig voor en speelde het meestal op het vierde niveau met af en toe een paar jaar in een hogere klasse. In 1993 werd de tweede divisie (Nationalliga B, nu Challenge League) bereikt en in 2002 promoveerde Wil zelfs naar het hoogste niveau en werd het meteen Europees voetbal bereikt (UI-Cup). Grote man achter deze successen was Andreas Hafen, die namens "investoren die anonym wilden blijven" veel geld in de club stak. In het najaar van 2002 kwam de aap uit de mouw: Hafen bleek 51 miljoen Frank van zijn werkgever, de bank UBS, te hebben verduisterd waarvan een flink deel bij FC Wil terecht was gekomen. Hafen moest brommen en het geld terugbetalen, voor FC Wil liep het met een sisser af. De geldbron was wel opgedroogd en in 2004 degradeerde Wil weer naar het tweede niveau. Wel werd in hetzelfde jaar verrassend de beker gewonnen.
FC Wil speelt zijn wedstrijden sinds 1964 in het Bergholz-Stadion, een terrein dat de naam stadion nauwelijks mag dragen. Aan één zijde bevindt zich een kleine tribune, aan de andere zijde en achter één goal een paar stappen terracing. In de seizoenen in de hoogste divisie stonden er flink wat noodtribunes zodat de capaciteit 7800 bedroeg. Daarvan is nu alleen nog een zittribune tegenover de hoofdtribune over; de huidige capaciteit is ongeveer 5400. Voor de fans van de uitspelende ploeg zijn de facaliteiten karig; zij moeten het doen met wat vlonders aan de niet-bebouwde kant achter één van de goals.
Opvallend feature was verder het scorebord waarop ook de tussenstanden van de andere wedstrijden te volgen waren.
De wedstrijd tussen Wil en Locarno was zeker niet onaardig; beide ploegen speelden aanvallend en verzorgd voetbal. Locarno kwam op voorsprong, maar een kwartier voor tijd maakte Wil via een mooie aanval over de flank, afgerond met een dito kopbal, gelijk. Beide ploegen hopen zich in het verdere verloop van het seizoen te plaatsen voor de ingekrompen tweede divisie (van 16 naar 10). Maar liefst zes clubs zullen degraderen naar de nieuwe semiprofessionele landelijke derde divisie.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3188.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3193.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3237.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3244.jpg)
even de naam van deze topic aanpassen .... staat nu "Duitland en verder 2011", ik neem aan de het Duitsland moet zijn
Citaat van: Meester op aug 03, 2011, 15:43:39
even de naam van deze topic aanpassen .... staat nu "Duitland en verder 2011", ik neem aan de het Duitsland moet zijn
FC Wil is net iets verder!!
Als ik me niet vergis won Fc Wil enkele jaren geleden tegen Fc St-Gallen met 11-3 (!!!)
Klopt. Dat was een week voordat de fraude van herr Hafen bekend werd.
Echt leuke touren die je maakt, ben benieuwd naar het vervolg.
Na een tijdje wachten gaan we weer verder.
Het fenomeen 'volksclub' lijkt niet bij Zwitserland te passen. Slechts weinig clubs brengen de massa's op de been; het gemiddelde toeschouwersaantal in Zwitserland is iets meer dan de helft van dat in Nederland. Veruit de best bezochte club is FC Basel, met gemiddeld bijna 30.000 bezoekers.
FC Basel dateert van 1893 en speelt al sindsdien in het blauw-rood. Volgens de overlevering hebben deze clubkleuren Hans Gamper (later Joan Gamper) geïnspireerd toen hij, na emigratie naar Spanje, FC Barcelona oprichtte. Het is echter waarschijnlijker dat hij de kleuren van zijn 'Heimatverein' Excelsior Zürich heeft afgekeken.
Pas na de tweede wereldoorlog kon FC Basel voor het eerst Zwitsers kampioen worden. Het kampioenschap van 1953 bleek een toevalstreffer, pas in de jaren 60 en 70 (7 kampioenschappen tussen 1967 en 1980) meldde Basel zich voor langere tijd aan de top. Eind jaren 80 ging het goed mis: de vrije val eindigde pas in de 3e divisie en het 100-jarig bestaan moest in de tweede divisie gevierd worden. De laatste 10 jaar staat Basel weer aan de top: sinds 2002 zijn er 6 kampioenschappen gewonnen en momenteel is Basel regerend kampioen.
Basel speelt al sinds de bouw voor het WK van 1954 in het St. Jakob-park, ook weel Joggeli genoemd door de fans. Voor het EK van 2008 is het stadion ingrijpend verbouwd tot een compact stadion met deels twee, deels drie ringen. Van buiten is het op z'n zachts gezegd geen schoonheid, van binnen kunnen de steile tribunes overtuigen.
De wedstrijd tegen Xamax Neuchatel (Xamax was de bijnaam van Max Abbeglen, een van de oprichters van de club) had weinig om het lijf. Basel was veel beter dan de Romandiërs en kwam al na twee minuten op 1-0. Even leek het een monsterscore te worden, maar in het eerste kwartier waren de mooiste kansen niet aan Basel besteed. Na de furieuze opening nam Basel gas terug en speelde het de wedstrijd gedisciplineerd uit. Uiteindelijk werd het 'slechts' 2-0.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3314.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3339.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3345.jpg)
Behalve FC kent Basel nog een paar clubs. De meest succesvolle daarvan is Nordstern Basel. Op het palmares van de club staan drie vizemeisterschaften van Zwitserland en 35 seizoenen in de hoogste divisie. Momenteel speelt Nordstern op het 5e niveau.
Zoals de naam al suggereert, komt Nordstern uit het noordelijke gedeelte van de stad, dat aan de overkant van de Rijn, tegen Duitsland aan ligt. Daar heeft het al sinds 1924 een eigen stadion, Stadion Rankhof. Overigens speelde ook Concordia Basel tot aan een bijna-faillisement in 2009 in Rankhof, meestal op het tweede of derde niveau.
Van het oorspronkelijke Rankhof is helaas niets meer over behalve de naam en de locatie. Tussen 1993 en 1995 is er een nieuw, steriel betonnen stadion met 7600 plaatsen (waarvan 6600 staanplaatsen) gebouwd.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3445.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3435.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3419.jpg)
Het stadion van FC Basel is wat mij betreft qua buitenkant een van de lelijkste stadions ter wereld. Ook onherkenbaar als zijnde een stadion. 30k aan toeschouwers vind ik niet slecht, in NL hebben we weinig clubs die dat halen.
Dankzij de Euro-crisis is Zwitserland onbetaalbaar duur met alles, dus overnachtingen werden in Duitsland geboekt. Het eerste hotel stond langs de Rijn vlakbij Freiburg (en werd gerund door een aimabele Belg die ooit bij -naar ik meen- Racing Gent had gespeeld). Reden genoeg om op maandag eens een kijkje te nemen in de Breisgau-metropool.
Hoewel het centrum van Freiburg door de geallieerden in de tweede wereldoorlog vakkundig met de grond gelijk is gemaakt, is de sfeer van de stad door minutieus herbouwwerk prima bewaard gebleven. Zelfs de Bächle, een soort veredelde goten in de straten om regenwater af te voeren, zijn na de oorlog hersteld. Al met al is Freiburg een prima plek om een middagje door te brengen.
Naast veel stedelijk schoon is Freiburg ook twee voetbalstadions rijk. Het bekendste is het Dreisamstadion (tegenwoordig Badenova Stadion) van SC Freiburg. Na jaren van middelmatigheid in de 2e Bundesliga, wist de club in 1993 promotie naar de Bundesliga af te dwingen. Van de 18 seizoenen die er sindsdien gespeeld zijn, heeft Freiburg er 11 in de Bundesliga gespeeld en ook dit jaar is men in de eliteliga van de partij.
Al sinds 1954 speelt Freiburg in het huidige stadion, dat stap voor stap is uitgebouwd tot de huidige capaciteit van 24.000. Van de vier tribunes die er nu staan, is de hoofdtribune de oudste (1978), de rest dateert uit de tweede helft van de jaren 90.
Tijdens mijn bezoek waren de voorbereidingen voor de bekerwedstrijd van Teningen tegen Schalke (dorpsclub Teningen week uit naar Freiburg) al in volle gang; zo waren alle reclameborden afgeplakt met groene doeken.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3514.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3509.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3508.jpg)
Naast SC Freiburg is er nog club in de stad: Freiburger FC. Lange tijd was FC de beste club van de stad, in 1907 werd het zelfs Duits kampioen. Na WOII speelde de club veelal op het tweede niveau, eerst in de regionale tweede divisie, daarna in de Regionalliga en aan het einde van de jaren 70 in de tweede Bundesliga. Promotie naar de Bundesliga werd op een haar na gemist en in 1982 viel het doek wat betreft tweede divisie. Vanaf dat moment was SC Freiburg definitief de beste club van de stad. Intussen is Freiburger FC afgezakt naar de Landesliga (niveau 7).
In de 1922, toen FC nog een vooraanstaande club was, werd het Möslestadion geopend. De oorspronkelijke hoofdtribune brandde in 1950 tot de grond toe af, wat aanleiding was om het stadion grondig te herbouwen. Daarna is er weinig meer veranderd aan het stadion. De hoofdtribune en de staanplaatsen liggen er nog steeds bij als 50 jaar geleden. Freiburger FC speelt niet meer in het Möslestadion; in 2000 werd het uit financiële nood aan SC Freiburg verkocht als stadion voor de amateurs en voor de voetbalschool.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3474.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3483.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3496.jpg)
Op maandagavond is er doorgaans niet veel te beleven op voetbalgebied. Gelukkig heeft de Zwitserse TV er voor gezorgd dat elke week één duel uit de Challenge League (niveau 2) naar de maandag wordt verplaatst. Vandaar dat ik vanuit mijn onderkomen in het Zwarte Woud naar Wohlen, een stadje van net geen 15.000 inwoners in het Aargau, tussen Aarau en Zürich.
De plaatselijke voetbalclub, FC Wohlen genaamd, staat bekend als de oudste dorpsclub van Zwitserland (1904). In de jaren 30 speelde de club enkele jaren op het hoogste niveau, maar doorgaans was de club in de amateurklassen terug te vinden. In 2002 werd promotie afgedwongen naar de Nationalliga B (nu Challenge League), waar de club nog steeds speelt. Het huidige seizoen staat in het teken van het overleven van de reorganisatie van de Challenge League; de bovenste tien teams spelen ook volgend jaar op het tweede niveau, de rest daalt af naar de nieuw te vormen derde divisie.
Het stadion van FC Wohlen stelt weinig voor. In 2004 werd Stadion Niedermatten ingeweid en zo ziet het er ook uit: een moderne hoofdtribune met 600 zitplaatsen en verder staanplaatsen: Eén (!) trede terracing rondom. Veel locals hadden geen zin om te blijven staan en gebruikten de tuinstoelen van de kantine om extra zitplaatsen te creëren.
Ondanks dat de voortekenen wezen op een 13-in-een-dozijn-wedstrijd, maakten Wohlen en FC Locarno er een heerlijke wedstrijd van. Hoewel Wohlen sterker was, golfde het spel op en neer. Bovendien werd er mooi aanvallend voetbal op de mat gelegd. Verdedigend zag het er allemaal wat minder verzorgd uit, waardoor de 1320 aanwezigen werden getrakteerd op 7 doelpunten en een 5-2 eindstand.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3601.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3606.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3623.jpg)
Ik lees je verslagen en ik bekijk je foto's met erg veel bewondering hgrm, het ziet er allemaal heel tof uit.
Citaat van: Bob op okt 11, 2011, 15:59:49
Ik lees je verslagen en ik bekijk je foto's met erg veel bewondering hgrm, het ziet er allemaal heel tof uit.
Wat mij weer motiveert om terstond de volgende episode te gaan schrijven!
Dank!
De volgende dag, dinsdag, was er geen voetbalwedstrijd te vinden in de omgeving. Een mooie gelegenheid om een touristische tocht naar de volgende verblijfsplaats te maken. Zelfs onderweg geen voetbalstadion tegengekomen. Toch een korte impressie:
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3650.jpg)
Rheinfall bij Schaffhausen
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3695.jpg)
Bodensee
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3730.jpg)
Flüela-pass: 2383 m
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3784.jpg)
Wolken rond de Gaislachkoglberg (Tirol)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3814.jpg)
Blik in het Ötztal
Na de alpine uitstapjes en een bezoek aan Innsbruck, stond er woensdagavond weer voetbal op het programma. Hiervoor moest wel afgedaald worden tot de krochten van het Duitse amateurvoetbal: de Bayernliga, ofwel het 5e niveau.
De geschiedenis van de Bayernliga is een interessante: de competitie kende direct na de oorlog zijn eerste seizoen, toen als tweede divisie onder de Oberliga Süd, de toenmalige hoogste divisie in Zuidduitsland. Met de oprichting van de 2. Liga Süd in 1950 schoof alles eronder een stap naar beneden en kwam de Bayernliga op niveau 3 uit. Ook met de instelling van de Bundesliga en later de 2e Bundesliga bleef de Bayernliga op niveau 3.
In 1995 zakte de Bayernliga opnieuw een niveau; vanaf dat jaar was de (nieuwe) Regionalliga het derde niveau in Duitsland. Met de start van de 3e Liga in 2008 kwam de Bayernliga uiteindelijk op niveau 5 terecht.
Aan het einde van dit seizoen gaat de boel weer op de schop. Het aantal Regionalligas wordt uitgebreid van 3 naar 5. Vanwege de grootte van het Land Beieren, krijgt het een eigen Regionalliga. Hierdoor "promoveren" minimaal 9 en maximaal 13 clubs uit de huidige Bayernliga naar de Regionalliga. Hoewel de Bayernliga op niveau 5 blijft, is er toch sprake van een flinke devaluatie. Bovendien wordt de Liga gesplitst in Noord en Zuid.
Eén van de clubs die zich aan het begin van het seizoen ten doel heeft gesteld, kwalificatie voor de Regionalliga af te dwingen, is TSV 1860 Rosenheim. Rosenheim is een wat slaperig stadje in Oberbayern. De club heeft ook lang een slapend bestaan gekend; slechts af en toe was de club op het hoogste Beierse niveau vertegenwoordigd. De ontstaansgeschiedenis van TSV is wel grappig:
Halverwege de 19e eeuw was er nog geen sprake van Duitsland als staat. De roep hier om werd echter steeds luider. Een fitte bevolking werd door de nationalisten als een voorwaarde voor een succesvolle strijd voor vereniging van Duitsland gezien, zodat door het hele land turnverenigingen werden opgericht. De grote man hierachter was Friedrich Ludwig Jahn; nog steeds zijn veel stadions en zelfs clubs naar hem genoemd.
In 1860 besloten de turners die in Rosenheim al actief waren, een eigen vrijwillige brandweer op te richten. Een jaar later richtten deze brandweerlieden een nieuwe turnclub op, waarna beide clubs weer een jaar later weer fuseerden. Om het nog ingewikkelder te maken: in 1873 werd de fusie weer ongedaan gemaakt en gingen de turners en de brandweerlieden huns weegs.
In 1919 werd -zoals in zoveel plaatsen in Duitsland- een voetbalafdeling aan de turnclub toegevoegd. De turnbond was niet blij met al deze on-Duitse voetballers en dwong de turnverenigingen met de "Fusslummelerei" te stoppen. Opnieuw werd de club gesplitst, dit keer in een turndeel en een voetbaldeel. Onder druk van de Nazi's vond er in 1933 weer een fusie plaats....en zo is het tot op heden gebleven.
Over de wedstrijd tegen Rain am Lech valt weinig te melden. Rosenheim was veel sterker en won makkelijk met 4-0. Ook het stadion is niet veel bijzonders, zoals blijkt uit de onderstaande foto's.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3880.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN3869.jpg)
Prachtige verslagen Hgrm !!
Op naar de volgende episode!!!!
Leuke foto's. FC Basel heeft van buiten absoluut het lelijkste stadion ter wereld. Kwam er deze zomer langs en ik schrok me kapot. Het enige legitieme excuus zou zijn dat de architect luistert naar de naam Andrea Bocelli. Wat wel weer voor Basel pleit is dat ze in mijn ogen 1 van de mooiste tenues ter wereld hebben. Bovendien vind ik ze een aantal hele leuke spelers hebben, Alexander Frei en met name Xherdan Shaqiri, daar ga ik echt voor kijken. Zou graag Basel eens bezoeken.
We gaan weer verder...
Tot voorkort werd er op donderdag niet of nauwelijks gevoetbald. Met de reorganisatie van de Europese tournooien is daar verandering in gekomen; de donderdag is al enige jaren de vaste speeldag van de Europaleague. Toen de wedstrijd SV Ried vs. Brödby uit de koker kwam, wist ik dan ook niet hoe snel ik een mailtje naar Oostenrijk moest sturen voor een kaartje.
Binnen no-time kreeg ik bericht dat er een kaartje voor me klaar zou liggen dat ik voor de wedstrijd kon ophalen en betalen. Prima geregeld dus.
SV Ried is in 1912 opgericht, maar tot 1991 speelde het in de regionale divisies. Vier jaar later, in 1995, vierde het zijn debuut in de hoogste Oostenrijkse divisie. Het verblijf in de hoogste divisie duurde tot 2003 met als hoogtepunt de bekerwinst in 1998. Voor de aansluitende Europese wedstrijden moest Ried uitwijken naar Linz, omdat het stadion niet aan de eisen voldeed. Reden genoeg dus om een nieuw stadion te bouwen, dat, oh ironie, precies klaar was toen Ried degradeerde.
Twee jaar later promoveerde Ried weer en sindsdien speelt het serieus mee in de Oostenrijkse subtop: in 2007 werd Ried 2e en in 2011 werd voor de tweede maal de beker gewonnen, waardoor Ried Europees mocht gaan spelen.
In de ontmoeting met Brödby waren de Denen favoriet. In een kolkend stadion was daar echter weinig van te merken. Ried speelde met het hart won niet onverdiend met 2-0. In de uitwedstrijd verloor Ried met 4-2, na een 4-0 tussenstand, zodat de tweede ronde bereikt werd. Hierin was PSV het eindstation.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4008.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4015.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4039.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4043.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4055.jpg)
Het lijkt wel RKC of Westerlo!
Leuke verslagen!
Inmiddels zijn we op vrijdag aangeland, de vaste speeldag van de Oostenrijkse Erste Liga, het tweede niveau onder de Bundesliga. De wedstrijd die op het programma staat, is First Vienna FC 1894 tegen LASK Linz.
First Vienna FC 1894 is buiten Oostenrijk weinig bekend, toch is het historisch gezien één van de grootste clubs van het land en het beginpunt van de Oostenrijkse voetbalgeschiedenis: Vienna is -met één dag speling- de oudste voetbalclub van het Oostenrijk.
In augustus 1894 werden vrijwel gelijktijdig twee voetbalclubs opgericht: de in 1892 opgerichte First Vienna Cricket club wilde een voetbalafdeling starten en de naam wijzigen naar First Vienna Cricket and Footbal-club. Tegelijkertijd begonnen enkele jongemannen -onder aanvoering van Engelsman Black- te voetballen op het terrein van hun baas Baron Rotschild. Beide clubs meldden zich vrijwel gelijktijdig aan bij het verenigingsregister. De aanvraag van de club van Black werd op 22 augustus gehonoreerd, waarmee First Vienna FC geboren was. De cricketers werden een dag later erkend en moesten zelfs "First" uit de naam schrappen. Uiteraard waren de cricketers hier niet blij mee en zodoende ontstond er een sterke rivaliteit tussen de twee clubs.
Al snel kwamen de eerste successen; in 1899 won Vienna de beker van Oostenrijk-Hongarije, een feit dat een jaar later herhaald werd. In 1911 was Vienna één van de oprichtingsclubs van het Oostenrijkse kampioenschap, maar na twee seizoenen degradeerden de geel-blauwen. Dit was reden om een eigen voetbalbond op te richten, zonder veel succes. In 1916 keerde men weer terug in de Oostenrijkse competitie en al snel was Vienna weer terug op het hoogste niveau.
In de jaren 20 en 30 ontwikkelde Vienna zich tot één van de topclubs. Drie Oostenrijkse bekers, twee landskampioenschappen en een Mitropacup (voorloper van de Europacup) waren de oogst. Na de Anschluss van Oostenrijk bij Duitsland in 1938 werd de Oostenrijkse competitie in de Duitse geïntegreerd. De successen bleven komen; Vienna won de Duitse beker, werd drie keer regionaal kampioen van Oostenrijk en speelde één finale om het Duitse kampioenschap (die werd verloren van Schalke).
Na de oorlog werd Vienna nog eenmaal kampioen (1955). Daarna ging het langzaam bergaf. Na bijna 50 jaar op het hoogste niveau degradeerde Vienna in 1968. Daarna ontwikkelde de club zich tot het Volendam van Oostenrijk: er werd in totaal 10 keer gepromoveerd of gedegradeed. Aan het einde van de jaren 80 kwam er opleving: met spelers als Mario Kempes en Andeas Herzog kwalificeerde Vienna zich zelfs tweemaal voor de UEFA-Cup. In 1993 nam Vienna echter definitief afscheid van de hoogste klasse. Van 2002 tot 2009 speelde men zelfs op het 3e niveau. Het einige lichtpuntje in de recente geschiedenis was de bekerfinale van 1997.
Behalve dat de geschiedenis van Vienna bijzonder is, heeft de club ook een bijzonder stadion. Nadat de eerste jaren werden doorgebracht aan de Kuglerwiese op de terreinen van Baron Rothschild in het stadsdeel Döbling en enkele andere terrein in de buurt, werd in 1899 aan de Hohe Warte in hetzelfde stadsdeel een nieuw terrein aangelegd. In 1919 bepaalde de gemeente dat de club er weg moest. Op een paar honderd meter afstand werd een veld van een andere club overgenomen zodat een nieuw 'Stadion Hohe Warte' gebouwd kon worden. Het is nog steeds het thuisterrein van Vienna.
Het stadion maakt optimaal gebruik van de natuurlijke glooingen: tegenover de tribune en achter de goals bevinden zich hellingen als een 'natuurarena', die al snel werden voorzien van staanplaatsen. In de hoogtijdagen konden er 85.000 toeschouwers een plaats vinden en was het één van de grootste stadions van Europa. Behalve Vienna speelde ook de Oostenrijkse nationale ploeg er zijn thuiswedstrijden.
Met de neergang van Vienna is ook het stadion steeds meer vervallen. In de jaren 70 werd er nog wel een nieuwe hoofdtribune gebouwd, daarna is er weinig meer gedaan aan onderhoud. De hellingen mogen nier meer gebruikt worden waardoor de capaciteit is gedaald tot 4500, deels op noodtribunes tegenover de hoofdtribune. Hoewel de staanplaatsen grotendeels overwoekerd zijn, is het nog steeds een erg indrukwekkend stadion.
Oh ja, er was ook nog een wedstrijd. Vienna verloor met 1-0 van LASK Linz.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4086.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4083.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4090.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4117.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4241.jpg)
Na het bezoek aan Wenen wordt de terugreis aanvaard, maar niet zonder nog enkele stadions aan te doen. Om te beginnen op zaterdag de bouwput van Viktoria Plzen.
Zodra de grens tussen Oostenrijk en Tsjechië wordt overgestoken, begint het te regenen; een situatie waarin geen verandering komt todat ik de grens aan de andere kant van het land weer overschreden heb. De aanhoudende nattigheid noopt mij er zelfs toe om mijn toevlucht te zoeken in het biermuseum van Plzen om de tijd tot de wedstrijd te doden. Een wedstrijd die het trotseren der elementen dan wel weer de moeite waard maakte.
Viktoria Pilzen heeft een lange historie, maar succesvol is de club pas de laatste jaren. Twintig jaar na de oprichting, in 1931, bereikte de club voor het eerst de hoogste divisie. Sindsdien volgden vele promoties en degradaties. In de jaren 70 werd -onder de naam Skoda Plzen- and verliezend bekerfinalist Europees gespeeld. Bayern München was in de eerste ronde veel te sterk.
Na de val van het communisme en de splitsing van Tsjechoslowakije heeft de club, die nu weer Viktoria heet, zijn plaats in de hoogste divisie gevonden. De laatste jaren kwamen ook de successen: in 2010 werd de beker gewonnen en in 2011 werd -juist toen de club het 100-jarig bestaan vierde- het kampioenschap behaald.
De thuishave van Viktoria is het Stadion van de stad Plzen. Toen het in 1955 gebouwd werd, 25000 plaatsen. Later werd dit nog uitgebreid tot 35000. Een overstroming in 2002 en de strenge eisen van de Tsjechische bond maakten een verbouwing noodzakelijk. Een groot deel van de staanplaatsen werd afgesloten en een gedeelte werd voorzien van zitplaatsen. Hierdoor nam de capaciteit dramatisch af tot 7500.
De meest opvallende kenmerken van het stadion zijn de lichtmasten. Er zijn er slechts 2 maar wel met een dubbel stel lampen zodat het veld toch gelijkmatig verlicht kon worden.
Na de bekerwinst van 2010 keurde de UEFA het stadion af voor Europese wedstrijden en was Viktoria gedwongen om de thuiswedstrijd tegen Besiktas in Praag te spelen. Op weg naar deze wedstrijd in het schitterende stadion van Sparta Praag had ik de mogelijkheid om een blik te werpen in het Plzense stadion:
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/zomer_2010/DSCN9784.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/zomer_2010/DSCN9789.jpg)
Ondertussen is Viktoria begonnen met verbouwen zodat het stadion aan de moderne eisen gaat voldoen. De atletiekbaan en de staanplaatsen verdwijnen, De hoofdtribune, de marathonpoort en gelukkig ook de lichtmasten blijven behouden. Uiteindelijk moet het vernieuwde stadion 12000 zitplaatsen tellen.
Tijdens mijn bezoek waren de nieuwe tribunes al aardig ver gevorderd en was alleen de hoofdtribune open. Vreemd genoeg was dat ruim voldoende om iedereen die naar de Tsjechische kampioen wilde komen kijken, een plaatsje te bieden. De thuisblijvers kregen overigens ongelijk; de wedstrijd tegen Slovan Liberec was leuk om te zien. Er werd lekker aanvallend gespeeld en er waren veel kansen over en weer. 2-2 was dan ook een terechte uitslag.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4290.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4310.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4312.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4325.jpg)
Heb ik nog de mazzel gehad dat ik vorig jaar een wedstrijd in het "oude "stadion heb gezien.
Als het af is zal ik zeker nog een keer een revisit plannen. vond het daar wel gezellig en de biertjes waren ook erg lekker bij de brouwerij van Pilsner Urquell aan de andere kant van de rivier.
Weer een mooi verslag!!
We gaan weer verder....in een poging het hele verhaal af te krijgen voordat het kerst is.
Op de laatste dag van de vakantie stond nog één wedstrijd op het programma, in Kassel. Maar voordat het zo is, werden nog wat bezoekjes afgelegd aan stadions en aanverwante bouwsels in Franken, ofwel het noorden van Bayern.
Op stadiongebied is Neurenberg vooral bekend vanwege het Frankenstadion, waar 1. FC Nürnberg zijn thuiswedstrijden speelt. Hoewel het stadion al in 1925 gebouwd werd, verhuisde 1. FC Nürnberg pas in de jaren 60 naar het stadion. Opvallend aan het Frankenstadion is de achthoekige vorm.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4388.jpg)
Vlak naast het Frankenstadion staat een tribune die een minder fraai verleden had. In de jaren 30 koos de NSDAP van Hitler de stad Neurenberg uit om er grote partijbijeenkomsten te houden. Er werd een enorm terrein gebouwd van waar de massa Hitler kon toejuichen. Aan één kant kwam de gigantische Steintribüne te staan van waaruit de partijbonzen overzicht hadden op het hele terrein.
De Steintribüne heeft de oorlog overleefd en staat er, ontdaan van de ergste sculpturen en symbolen, nog steeds. Om de tribune heen ligt het parcours van de Norisring, een autocircuit waar vooral veel tourwagenraces hebben plaatsgevonden. Het Reichspartijtaggelände wordt nu gebruikt voor sportvelden.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4391.jpg)
De grootste rivaal van 1. FC Nürnberg is historisch gezien de SpVgg Fürth uit de gelijknamige stad even ten noorden van Neurenberg. De twee rivalen waren in de jaren 20 en 30 grootmachten in het Duitse voetbal en speelden zelfs om het landskampioenschap tegen elkaar.
Al sinds 1910 speelt Fürth in het Ronhofstadion. In dat jaar werd het stadion geopend met een kleine houten tribune en verder staanplaatsen. De staanplaatsen zijn in de loop der tijd uitgebreid tot een capaciteit van 25000 en in de jaren 50 werd een nieuwe tribune gebouwd ter vervanging van de oorspronkelijke tribune die in de oorlog verloren is gegaan.
Tot voor enkele jaren behield het stadion zijn jaren-50 vorm. Sinds de fusie met Vestenbergsgreuth (tot Spvgg Greuther Fürth) en promotie naar de 2. Bundesliga is het stadion gemoderniseerd. De hoofdtribune (inclusief banken ervoor) staat er nog maar verder is het stadion onherkenbaar veranderd. Achter één van de goals is een grote overdekte staantribune verrezen, de rest van het stadion bestaan uit overdekte en onoverdekte zitplaatsen van steigermateriaal.
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4402.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4400.jpg)
(http://i20.photobucket.com/albums/b243/hgrm/dld2011/DSCN4397.jpg)