Hoofdmenu

sc Heerenveen

Gestart door Hielke, mrt 01, 2009, 22:35:30

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Han

Ik associeerde voorheen ventspils met een uitheems Tsjechisch tuinkruid of de benaming voor een robuuste bonensoep die men alleen in Slowakije brouwt. Een ventspils is ook een cruciaal onderdeel van de fijnmechaniek waarmee uurwerken uit Hongaarse klokkentorens per seconde geschiedenis tikken.

Na lezing híer voldoet een afscheidsbriefje met slechts 'ventspils' als verklaring voor de nabestaanden waarom iemand uit het leven is gestapt.

Ik zag op foto #8 iemand al lezende over straat gaan, met op de achtergrond die verschrikkelijke Märklinhuisjes. Intrigerend.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Houseman

Ik ga me er nog makkelijker vanaf maken dan Hielke: zie boven voor mijn verslag.

Hielke

Citaat van: Han op okt 05, 2009, 00:42:34Na lezing híer voldoet een afscheidsbriefje met slechts 'ventspils' als verklaring voor de nabestaanden waarom iemand uit het leven is gestapt.

Bedankt voor de bezorgdheid Han, maar ik kan je geruststellen. De aanwezige forumleden bij deze wedstrijd -Houseman, Aaron Harder en ik- maken het naar omstandigheden goed.

Overigens heb ik de tifo-actie van Ventspils nog buiten beeld gelaten. Ik ben benieuwd hoe je betoog er dan had uitgezien.

Aaron Harder

De ijshockeywedstrijd op woensdagavond in Riga trok beduidend meer toeschouwers. 6227 zingende fans op de tribune en nog een leuke pot ijshockey ook.

Helaas heb ik gisteren Heerenveen moeten missen vanwege het oponthoud bij de Ketelbrug. Na 1 uur en 45 minuten vooraan de brug te hebben gestaan werd het tijd om spookrijdend de A6 terug te rijden. Al met al 3 uren onderweg en geen minuut voetbal gezien. Maar op dit moment mis je weinig bij onze club.
Alles kan kapot!

Hielke

#64
'Hertha-horror' met een happy end

Hertha BSC - sc Heerenveen
Olympiastadion, 22 oktober 2009

Deel I; De Horrorfilm
De kroeg aan de Kurfürstendamm zit bomvol met Heerenveensupporters. De Duitse restaurantgasten kijken en luisteren met verbazing naar het luidruchtige enthousiasme. Ze glimlachen er bij. Wat leuk, dat Europacuprumoer. Dit sluit niet aan bij het beeld dat de Duitse kranten schetsen. Namelijk dat van een horrorfilm. Een Europees duel tussen de nummer achttien van Nederland en de nummer zestien van Duitsland. In een vrijwel leeg Olympiastadion. Een horrorfilm zou het niet worden. Het werd een thriller. Met een onrealistisch happy end.

Deel II; Toeristische fotoimpressie - 'Vrijheid kent geen muren'
Ik ben van nature geen rasoptimist. In een seizoen vol tegenslagen slaat de zwartgalligheid vroeg of laat toe. Ik verwacht in Berlijn dan ook geen wonderen. Beter gezegd: ik reken op een dikke nederlaag. Maar dat Berlijn het bezoeken meer dan waard is, was mij al eerder duidelijk geworden. Een openluchtmuseum, waarin je de historie voelt, ruikt en ziet. Berlijn is nu één, maar heeft nog altijd twee gezichten. Toch zijn het andere tijden. De buitenkant van de Ostbahnhof draagt nu een groot McDonalds-logo. En in West-Berlijn zijn nu ook gebouwen zónder neonreclame te vinden.  


De voormalige grensovergang tussen Oost- en West-Duitsland, bij Helmstedt, is nog altijd intact. Het is een openbaar monument geworden.


De doorgang voor de bussen, die uitgebreid werden gecontroleerd.


De wachttoren.


De Oost-Duitse Ferrari.


De beroemde Televisietoren op de Alexanderplatz, voormalig Oost-Berlijn.


De trabant bestaat nog!


De Brandenburger Tor, die sinds 1989 niet meer in het niemandsland van de 'Sperrzone' staat.


De Rijksdag.


Naar het schijnt werden er binnen gratis Hertha-sjaaltjes uitgedeeld. ;)


Checkpoint Charlie; de voormalige grensovergang tussen Oost- en West-Berlijn in de Friedrichstrasse.


De 'East Side Gallery'. Een groot stuk muur dat nog intact is en nu als speelruimte dient voor kunstenaars.


Actiebeeld. De man schijnt in oktober 1989 begonnen te zijn...


In voormalig West-Berlijn is men aanmerkelijk minder creatief.


West-Berlijn. Kurfürstendamm. De Kaiser Wilhelm Gedächtniskirche. In de Tweede Wereldoorlog grotendeels aan flarden geschoten. Nu een levend anti-oorlogssymbool.

Deel III; Matchday
Een stad kan nog zo mooi zijn, en de kroeg nog zo gezellig, het gaat uiteindelijk om de wedstrijd. Precies die negentig minuten waar je zelf geen invloed op hebt. Er reizen bijna duizend Heerenveensupporters af naar het imposante Olympiastadion, dat in 1936 door Adolf Hitler met een Olympisch doel werd neergezet. De architectuur is prachtig. Eén van de weinige fraaie erfenissen van het Nazisme.


Het Olympisch stadion van Berlijn.


De overkant lijkt kilometers ver weg.


Linksbovenin ons uitvak brandde ooit de Olympische vlam.

Bij het betreden van het stadion wordt aan de supporters verzocht om de schoenen uit te doen. Behalve een penetrante zweetlucht levert dit geen noemenswaardig resultaat op. Supporters blijken geen terroristen, al worden ze in Berlijn wel zo behandeld. De norse steward knijpt drie keer in pakje drinken. Zo hard dat het bijna ontploft. Dan knikt hij. Het mag mee naar binnen. Ik zou hoge ogen gooien op de Olympische spelen als ik dit pakje een eind het veld op zou weten te slingeren.

Het thuispubliek -ruim tienduizend in getal- keert zich met behulp van reusachtige spandoeken en fluitconcerten tegen de eigen ploeg. De Berlijnse sportkrant leert waarom. Namens de supporters was een brief gestuurd aan de trainer van Hertha. Daarin werden eisen gesteld. Iets met inzet en beleving. De spelers hadden het stukje papier -logischerwijs- niet gelezen. Voor de trouwe aanhang was dit de druppel. Een week geleden hingen ze een spandoek op. 'Als jullie degraderen, slaan we jullie dood'. De spelers van Heerenveen, de troosteloze nummer zestien, worden in Berlijn met applaus en gezang begroet door hun eigen supporters.  

In de 75e minuut slaat de wanhoop toe. De scheidsrechter stuurt een Heerenveenspeler van het veld. En dat terwijl de wedstrijd onze kant op leek te vallen. De onverwachte 0-1 voorsprong, de bal op de paal, de fantastische inzet van de spelers, de Heerenveenliederen die machtig door het angstig lege en stille Olympiastadion galmen. Nu is alles anders. Nu is het nog een kwartier lang tegenhouden, wegpoetsen, wegroeien, vechten en vooral beven. Een kwartier!

De vijf minuten blessurtijd lijken er vijftig. De scheidsrechter weigert een einde te maken aan de wanhopige spartelpogingen van Hertha. In de slotseconden krijgt de thuisploeg een vrije trap op een gunstige positie. Veel mensen om mij heen duiken weg in hun jas of staan met de handen in het haar. De bal gaat tegen de hand van Dingsdag aan, in het strafschopgebied. De scheidsrechter blaast onverbiddelijk op z'n fluit en wijst... in de lucht! Het Wonder van Berlijn is een feit.

Spelers rennen via de atletiekbaan richting het grote uitvak, dat te klein is. Vooraan tuimelt iedereen over elkaar heen, in een poging de eerste rij te bereiken. Spelers schreeuwen. Ballen hun vuisten. Gooien het shirt in het publiek. Verdediger Popov weet van gekkigheid niet hoe hij z'n adrenaline kwijt moet en tilt teammanger Heida de lucht in. Dit soort momenten mogen eeuwig duren, maar zijn veel te snel voorbij. Het nagenieten duurt echter lang. Zovaak wint Heerenveen geen Europese uitwedstrijd, dat weet iedereen. Dit is sportieve doping.

Het Olympiastadion in Berlijn was al getuige van vele memorabele sportmomenten. De kopstoot van Zidane, het wereldrecord van Bolt. En nu is Hertha - Heerenveen daar dus bijgekomen. Daar is iedereen het over eens. In Heerenveen dan.


hgrm

Citaat van: Hielke op okt 24, 2009, 19:59:57


De Oost-Duitse Ferrari.


Dit is geen Oost-Duitse auto, het is een BMW Isetta. Bijnaam: Koelkast, vanwege de deur aan de voorkant.
In de jaren 50, toen het economisch weer wat beter ging in Europa, kwamen de autofabrikanten op het idee om kleine auto's te gaan produceren die voor de gewone man betaalbaar waren. De Kever, de Eend, de Mini en de Fiat 500 zijn ongetwijfeld de bekendste, maar er waren er veel meer. Bijvoorbeeld de BMW Isetta maar ook de Goggomobil en de Messerschmidt (met een kabine die verdacht veel leek op een vliegtuigcockpit zoals Messerschmidt die 10 jaar eerder produceerde). De Nederlandse DAF is met een beetje fantasie ook in die genre te plaatsen.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Lek11

Leuk verslag Hielke. Ik was al benieuwd naar je verslag, al helemaal toen ik zag dat Heerenveen had gewonnen. Hoelang heb je in Berlijn gezeten?

Hielke

Citaat van: hgrm op okt 24, 2009, 21:40:28
Dit is geen Oost-Duitse auto, het is een BMW Isetta.

Excusez voor deze fout, je hebt gelijk. Deze BMW stond overigens bij de oude grensovergang omdat er vroeger mensen de grens mee werden overgesmokkeld. Om hiervoor in aanmerking te komen moest je bijzonder lenig zijn.

Citaat van: Lek11 op okt 25, 2009, 02:50:43
Hoelang heb je in Berlijn gezeten?

Donderdagochtend vertrokken, zaterdagochtend weer terug naar huis. Het hoogtepunt van dit seizoen tot nu toe. Al is dat niet zo moeilijk.

Houseman

Prachtig verslag. Hét hoogtepunt inderdaad in een tot nu toe impotent seizoen.

Sebastiaan_W

Ik las dat boze Heerenveen supporters de bus hadden geblokkeerd, omdat ze tekst en uitleg willen over de slechte resultaten en het slechte voetbal. Begint deze tendens nu gewoonte te worden in voetballand?

De laatste weken lees ik niet anders. Ik vraag me altijd af wat supporters met zo'n actie denken te bereiken.

De afgelopen jaren zijn de Heerenveen supporters toch best verwend, daar kan toch een keer een minder seizoen tussen zitten? Het zal echt wel goed komen met Heerenveen en de spelers zullen zelf toch ook wel weten dat het dramatisch is op het moment.

Houseman

Ging niet om de spelers maar om de directie, en die liet zich niet zien. Natuurlijk zijn we verwend, alleen als men roept dat we de top 3 gaan bestormen dan valt een 17e plaats toch wat tegen, niet? Bovendien zijn de Alves- en Sulejmani-miljoenen dramatisch geinvesteerd. En als ik dan afgelopen weekend een monoloog van Yme Kuiper lees in het supportersblad dat we eigenlijk net zo goed zijn als Twente, maar dat we nu gewoon wat pech hebben staan de nekharen bij mij recht omhoog.

Bovendien ging het 'protest' op de Heerenveenmanier, dus zonder glasgerinkel. De directie is vooral heel gevoelig voor dit soort nieuwsberichtjes in de kranten (imago!) dus het signaal is al voldoende.

Houseman

Sporting Clube de Portugal – sc Heerenveen
speelronde 4 uit de poule des euthanasies...

Donderdag rond lunchtijd. We hebben met Hielke en Erik afgesproken bij Estadio da Luz, de thuishaven van Benfica om een tour te doen. Eenvoudig te vinden, tegenover metrostation Militár/Luz. Zodra je naar buiten loopt zie je het imposante bouwwerk al voor je. Alleen nog even de ringweg over. Waar wij 20 minuten eerder netjes de voetgangerstunnel opzochten trekken de heren een sprintje tussen de met 100 km/u voortrazende auto's. Ook een manier om nog op tijd te zijn voor de stadiontour die om 12:00 zou beginnen. We worden binnengelaten in het stadion. Nemen een paar foto's en worden weer naar buiten begeleid. De deur wordt achter ons dichtgedaan. Niks tour. Gewoon even 'vista el stadion' en wegwezen. Voor niets je leven gewaagd op de ringweg van Lissabon. Teruglopend naar de metro nemen zelfs Hielke en Erik ditmaal netjes het voetgangerstunneltje.





90+1, Grimi. 1-1. En niemand was verrast. Sporting scoort namelijk altijd in de extra tijd. Het is een klassieke self-fulfilling prophecy die sinds 2005 bij Nederlandse clubs over de velden waart. Met man en macht tot de 90e minuut alle ballen naar voren trappen. Tot aan die verschrikkelijke extra tijd. Dan slaat de paniek toe. Dan gaan de knieeën op slot. Acute kramp in de linkerteen. Dan mag Liedson vrij aannemen, de bal naar de linkerkant verplaatsen en laat hij Grimi eenvoudig scoren. Er wordt zelfs niet gevloekt in het vak met sc Heerenveensupporters.





"Dit is niet de poule des doods, maar de poule des euthanasies", hoor ik achter me. Ik moet lachen. Maar hoe raak kan een omschrijving zijn. In deze poule van de UEFA League lijkt niemand te willen overleven. Sporting, dat nog slechts 1 puntje nodig had was niet vooruit te branden tegen een nog altijd matig sc Heerenveen. Hertha, in de Duitse Bundesliga al op sterven na dood verliest thuis van sc Heerenveen en wint uit pas in de allerlaatste minuut. En dan ons eigen sc Heerenveen, ook al niet het schoolvoorbeeld van levenslust dit seizoen. Ontwaakt af en toe, zoals in Berlijn, even uit haar coma om in het weekend na een Europees duel weer zwaar aangeslagen aan de beademing te moeten.

Morgen de laatste adem uitblazen of toch een medisch wonder...?


Woensdag bezochten we nog het stadion van Belenenses, prachtig gelegen achter het klooster van Jéronimo in de wijk Belém. Zie hiervoor ook het verslag wat Hielke hierna zal plaatsen.

Hielke

Leuk verslag van een vreemde wedstrijd, die samen met de andere Europese uitduels toch een hoogtepunt vormt in een treurig seizoen. José Alvalade vond ik niet bijzonder, en de sfeer van beide kanten was dat al helemaal niet. Dan ook nog eens een late tegengoal. Toch was Sporting-uit fantastisch, vanwege al het andere. De stad, het weer, de cultuur, het eten en vooral ook het groundhoppen. Ik zal vanavond mijn aanvulling op je verhaal plaatsen.

Overigens bedankt dat je ons stukje groundhoppersheroïek hebt vermeld. Met een prachtstadion als Da Luz in zicht laten wij ons niet tegenhouden door iets onbenulligs als een ringweg...

Hielke

#73
Stadionhoppen in Lissabon
Deel I; Estádio do Restelo – Clube Futbol OS Belenenses

Lissabon, vrijdagochtend. Nog geen halve dag na de late gelijkmaker van Sporting Lissabon lijden wij een gevoelige nederlaag. 4-1. Bijtend in een zoet broodje zie ik dat de sportkrant -die immers vol moet- onze vocale steun als 'ápatico' bestempelt. Eerlijk is eerlijk: niet ten onrechte.


Bélem, thuishaven van Clube Futbol OS Belenenses.


De toren van Bélem.

Wij maken ons op voor een ouderwets dagje stadionhoppen. Het stadion van Belenenses is een juweeltje. Vanaf de tribune kijk je uit op langsvarende schepen. Ongetwijfeld boeiender dan een gemiddelde thuiswedstrijd. Eenmaal binnen, via een open hek, zien we dat de selectie een training afwerkt. De trainer loopt onze richting uit en gebaart. We moeten weg, de training is besloten.


Het stadion ligt bovenop een heuvel.



De wasvrouw van Belenenses profiteert van het warme weer.



Estádio do Restelo – de selectie doet een besloten training.




Dat zijn nog eens stadiontrappen.



Het stadion van bovenaf.

Even verderop verbazen wij ons over de sjofele bedoening rondom het stadion. Links zien we een bouwkeet met daarin een prijzenkast. 'Is this the museum?', vragen we de man die de vloer boent. 'No, no.' Het blijkt de directiekamer. El Presidente kan elk moment arriveren, dus de boel wordt aan kant gemaakt. 'But you can have a look.' Dat laten wij ons geen twee keer zeggen.



'I will not show the picture to your wife', zegt mijn reiskompaan tegen de schoonmaker.

Hielke

#74
Stadionhoppen in Lissabon
Deel II; Estádio José Gomes – Clube Futbol Estrela da Amadora

Het is genieten. De teleurstelling van de tegengoal is al lang vergeven en vergeten. Onze laatste prooi is het stadion van Estrela da Amadora. We pakken de trein richting dit aftandse bouwwerk, gelegen middenin een grauwe buitenwijk van Lissabon. Een zeer gevaarlijk oord, met veel criminaliteit. Hier staat geen hek open. Niemand blijkt bereid om ons binnen te laten, ook niet na veel aandringen. Want we komen toch helemaal uit Nederland, om alle stadions te bekijken, en zijn nu hier.


Estádio José Gomes van de buitenkant.

Uiteindelijk lijkt men de hoop dat wij uit onszelf weggaan, op te geven. We worden doorverwezen naar 'misses Margaret', van de fanshop. Zij heeft de sleutel en leidt blijkbaar geen heel druk bestaan, zittend tussen de Estrela-fanartikelen. Probleempje: ze spreekt geen Engels en beantwoordt onze smeekbeden slechts met 'No, no, no, no.'

Naast de mevrouw van de fanshop zit een vriendelijk ogende oude baas. Hij luistert aandachtig mee. Als wij twee sjaaltjes kopen, komt hij in actie. Hij gebaart ons mee te komen en steekt triomfantelijk een sleutel in de lucht. Even later staan we langs het knollenveld van Estádio José Gomes. Een prachtig, beklemmend betonrotstadion, met pal achter de tribunes de hoge flatgebouwen. Wij maken veel foto's, braaf langs de lijn. De oude baas dirigeert ons even later met een beslist armgebaar het veld op. Staand op de middenstip wijst hij om zich heen, naar de tribunes. 'Do you see that?', vraagt hij. 'That's me. I am the owner. And the president of this club.'


We zijn binnen!


Volgens El Presidente is dit een 'Viroes', 'normale' voor de tijd van het jaar.




Het doet mij het meest denken aan een slecht gebit.

We praten honderduit met de glunderende 'El Presidente', een Portugese bingomagnaat. De privé-rondleiding  duurt haast een uur. Hij neemt ons mee naar een zaaltje waar een tafeltennistraining plaatsvindt. De tafeltennistrainer wordt erbij gesleept en voorgesteld aan de Nederlandse gasten. Wij nemen enthousiast een foto van de tafeltenniszaal en zeggen Bettine Vriesekoop te kennen. In de catacomben zien we een rijkelijk gevulde prijzenkast. Bokalen in de categorie 'gratis bij twee pakken waspoeder'. 'This one. The Nike Cup. Polonia', bromt El Presidente. 'Aaaahh, the Nike Cup!' kraait mijn medesupporter. Hij speelt het spelletje dusdanig overtuigend, dat ik echt in zijn kennis van het bestaan van de Nike Cup ga geloven.


Lichtmast.

Terug op het veld ziet mijn reiskompaan een bal liggen, achter het doel. Hij vraagt ballorig of hij een penalty mag nemen. El Presidente raakt nu echt op dreef. Hij krijgt een onbedaarlijke lachbui en dirigeert mij naar een goede plaats om het tafereel te fotograferen. Achter het doel.




Sibon zou zeggen: hoppa! El Presidente loopt lachend weg.

Even later staan we buiten en nemen we afscheid van de man. Als volstrekt onbekenden, maar vrienden voor het leven.

Voor een uitgebreid fotoverslag van alle cultuur, voetbal en voetbalstadions in Lissabon verwijs ik graag naar onderstaand vier pagina's dikke fotoverslag van onze trip, op feanfans.nl. Een aanrader!

http://www.feanfans.nl/fotos/0910/spohee/spohee1.htm