Kein schöner Land (Von der Elbe, bis zur Isar...)

Gestart door Maroboduus, dec 09, 2008, 12:49:04

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

wekke

Citaat van: witte leeuw op feb 17, 2009, 20:37:11
Heeft PSV geen vriendschapsbanden met Lommel en/of Charleroi?


Met het vroegere Lommel wel, of deze er nu met KVSK United nog zijn weet ik niet

Maroboduus

Aflevering 8
Zondag 15 februari 2009, Verbandsliga Südwest
SV 1919 Mainz-Gonsenheim – VfL Fontana Finthen
Sportplatz Kapellenstraße - Waldsportanlage, 350 toeschouwers


Drieëntwintig uur na kick-off in het Olympiastadion van Berlijn, werd in de buitenwijken van Mainz een onvervalste derby afgetrapt. De overgang was natuurlijk vrij groot, maar dat maakte deze match niet minder aantrekkelijk.
Er zijn wedstrijden die een introductie behoeven en matchen waar dat niet het geval is. Het bovenstaande affiche hoort duidelijk tot de eerste categorie. Gonsenheim-Finthen is echter de grootste derby van Mainz. Dat zegt inderdaad meer over Mainz dan over deze derby, maar toch.

SV 1919 Mainz-Gonsenheim is van oudsher de tweede club van de stad achter grote broer 1. FSV Mainz 05. Aan het einde van de jaren veertig speelde de club zelfs korte tijd op het hoogste niveau in de toenmalige Oberliga. In die jaren speelde men tegen grootmachten als 1. FC Kaiserslautern, Wormatia Worms, 1. FC Saarbrücken en 1. FSV Mainz 05.
In de recente geschiedenis doet de club al enkele jaren aardig mee in de Verbandsliga, tot vorig seizoen het vijfde niveau. De afgelopen twee jaar streed men zelfs om promotie naar de Oberliga Südwest. Vorig jaar leek niets en niemand die mijlpaal meer in de weg te staan, tot er op de laatste speeldag onverhoopt thuis van Ingelheim werd verloren. De teleurstelling was groot, immers komt dit seizoen weer Finthen op bezoek in plaats van de ex-Bundesligaclubs Neunkirchen, Homburg en Saarbrücken. Na een matige start in het seizoen is de club langzaam weer tot de hogere regionen opgeklommen. In de week voorafgaande aan deze wedstrijd versloeg het, in een andere derby, het tweede elftal van Mainz 05 in het kader van de BitBurger-Pokal(districtsbeker), waarmee een voorlopig hoogtepunt van het seizoen werd bereikt.

Geografisch gezien direct tegen Gonsenheim aan gelegen is de wijk Finthen, dat nog altijd een vrij dorps karakter bezit. Sinds 1969 behoort het officieel tot de stad Mainz. Finthen is vooral bekend vanwege haar vele bronnen. De bekendste daarvan, de Königsborn-bron, werd zo'n 2.000 jaar geleden door de Romeinen gebruikt als watervoorziening voor de nederzetting Mogontiacum, het latere Mainz. Restanten van het circa 9 km lange aquaduct, dat de Romeinen rond 69 na Chr. bouwden om het water naar Mogontiacum te transporteren, zijn vandaag de dag in de stad als de zogenaamde Römersteine nog altijd te bewonderen.
De naam van de voetbalvereniging, Fontana, is tegen deze achtergrond dus gemakkelijk te verklaren.

Na een wandeling van rond de twintig minuten, bereikte ik het terrein dat in de media naar verschillende benamingen luisterd: "Sportplatz Kapellenstraße", "Am Wildpark" en "Waldsportanlage". Het stadionnetje, dat op basis van haar verleden zelfs in Das grosse Buch der deutschen Fussballstadien genoemd wordt, is inderdaad aan de rand van het bos, naast een wildparkje, aan de Kapellenstraße gelegen. Het grootste manko van het terrein is de ondergrond waarop gespeeld wordt. Officieel gaat het als kunstgras door het leven, maar het is niet van die kwaliteit zoals we dat in Almelo, Almere, Apeldoorn, Leeuwarden, Volendam en Zwolle kennen. Veel meer lijkt het op een tapijtje van Carpetland. De heren voetballers verschenen dan ook op zaalvoetbalschoenen zonder noppen. Dat dit het spel wel degelijk beïnvloed moge duidelijk zijn. En ware het niet dat ik al ontelbare malen langs het stadion ben gefietst en op de één of andere manier een sympathie voor de club uit Gonsenheim heb opgebouwd, had ik het stadion om deze reden resoluut gemeden.

De match zelf deed niet onder voor het niveau in de Oberliga's. Gonsenheim begon goed en opende na 19 minuten de score. Daarna verzuimde het door te drukken en een voortijdige beslissing te forceren. Als beloning daarvoor, viel kort na rust de gelijkmaker. Vanaf 25 meter cirkelde Kany de bal vanuit een vrije trap in het doel. Toen na ruim een uur Hübinger, een ouderwetse rechtsbuiten en uitblinker in de eerste helft, met zijn tweede gele kaart het veld moest ruimen, leek Gonsenheim zich bij het punt neer te leggen. Fontana rook echter haar kans en in een, zoals zo vaak, zwaar bevochten slotfase, kreeg het in de voorlaatste minuut in de vorm van de winnende treffer loon naar werken. De helft van het publiek was hiermee zichtbaar in haar nopjes en hief het "Wer nicht hüpft, der ist ein Schoggo" aan, (De inwoners van Gonsenheim schijnen Schoggo's te heten?!) terwijl de rest zich snel huiswaarts spoedde.


Gezellige drukte bij de ingang van de Waldsportanlage.


De tribune die langs een van de lange zijden aan de Sportplatz Kapellenstraße is gebouwd. De zin van de atletiekbaan ontgaat mij een beetje. De club zal als gevolg waarschijnlijk nooit goede 800-meter lopers voortbrengen.


Aan de andere lange zijde geeft een soort Teletubbie-landschap de bezoeker de mogelijkheid een goed overzicht over het speelveld te vekrijgen.






In navolging van Waldalgesheim ook in Gonsenheim een ingenieus toetersysteem. Bij opkomst van de elftallen liet het systeem het We Will Rock You van Queen uit de boxen schallen. Later begeleidde het de aanvallen van de thuisclub met schelle, ééntonige klanken, of verrassenderwijs met de eerste maten van La Marseillaise.


Tot slot nog een kiekje van de hierboven genoemde Römersteine.

Maroboduus

Aflevering 9
Zaterdag 28 februari 2009, Bayernliga
FC Würzburger Kickers – 1. FC Schweinfurt 05
Kickers-Stadion am Dallenberg, 2.250 toeschouwers


De Freistaat Bayern is één van de deelstaten waar ik graag nog een aantal stadions zou willen bezoeken. Op het wenslijstje staan naast de door hgrm deze zomer bezochte en op dit forum besproken stadions, (Stadion an der Grünwalder Straße in München; Städtisches Jahnstadion in Regensburg en het Städtisches Stadion Grüne Au in Bayreuth) ook het Hans-Walter-Wild-Stadion in Bayreuth, het Waldstadion in Weismain (dit seizoen de thuisbasis van 1. FC Eintracht Bamberg) en natuurlijk de Allianz Arena in München en het Tuja-Stadion in Ingolstadt. Maar het eerste vinkje zet ik hierbij achter het Dallenbergstadion in Würzburg, dat ik deze middag met de 77ste editie van de Unterfrankenderby bezocht.

De Würzburger Kickers, die hun sportieve hoogtepunt eind jaren zeventig beleefden, toen ze gedurende één seizoen in de 2. Liga Süd uit mochten komen, noemen zichzelf de nummer 1 van de stad. Dat is wat overmoedig, gezien de roemrijke historie van stadgenoot FV 04 Würzburg. Die club ging echter begin jaren tachtig failliet en verloor daardoor niet alleen haar naam, maar ook haar stadion. Inmiddels is de club als Würzburger FV sinds 2005 weer terug in de Bayernliga en deed het daarmee dus ook in de recente geschiedenis beter dan de Kickers, die vorig seizoen pas naar deze speelklasse promoveerden.
Met het Stadion am Dallenberg beschikken de Kickers wel over de mooiste accomodatie in de bisschoppelijke residentie en hoofdstad van het gebied Unterfranken. Het in 1967 gebouwde stadion biedt officiëel aan 14.500 toeschouwers plaats en behoort tot de fraaiste onderkomens die ik tot dusver in de Oberliga heb bezocht. Misschien dat de stadions in Herne, Neunkirchen en Homburg net een streepje voor hebben, maar veel scheelt het in elk geval niet.

De gasten uit Schweinfurt, die in het seizoen 2001/2002 nog in de 2. Bundesliga speelden en daarna, mede door financiële problemen, een vrije val maakten, beloofden op voorhand voor een aardige opkomst te zorgen. Dat het bij deze inhaalwedstrijd een duel betrof tussen de nummers 16 en 18 op de ranglijst, leek niemand te deren.
Vol trots meldde de thuisclub in het programmaboekje dat het in de wintersop een contract heeft gesloten met het zogenaamd gerenommeerde bedrijf met de dubieuze naam "Flyeralarm". Deze "marketingpartner" zou niet alleen geld in het laatje hebben gebracht, maar tevens voor een goede reclame in de stad voor dit duel en de stadsderby volgende week zaterdag hebben gezorgd. In hoeverre de nieuwe partner het toeschouwersaantal deze middag heeft beïnvloed is natuurlijk de vraag. Persoonlijk zet ik ook mijn vraagtekens bij het officiële aantal van 2.250. Naar mijn smaak waren er tegen de 3.000 toeschouwers.
Dat het met de financiën wel goed zit, blijkt uit de rij nieuwe aankopen die de club in de voorbije maanden heeft gedaan. De meest in het oog springende naam is die van Mirosław Spiżak. De Poolse spits speelde in het verleden met Alemannia Aachen en MSV Duisburg in de 2. Bundesliga en met SpVgg Unterhaching zelfs in de 1. Bundesliga.

Spiżak werd bij de enige wedstrijd in de Bayernliga die vandaag niet werd afgelast, echter als verdediger ingezet. Dat zijn kwaliteiten vooral op het aanvallende vlak liggen, bewees hij door vanuit een vrije trap de score te openen. Dat gebeurde pas na ruim een uur spelen. Dat het tot die tijd een duel op een bedroevend niveau was, zal niemand verbazen. Het blijft vreemd dat een dergelijk foutenfestival zelden tot een doelpuntenregen leidt. Aan de andere kant mag je misschien ook niet meer verwachten van clubs die vol trots hun nieuwe trainingspakkensponsor verkondigen: Pizzeria Toni Maccaroni!
In de voorlaatste minuut bepaalde Kenan Dorić de eindstand, door de bal letterlijk en figuurlijk langs de doelman van de gasten te struikelen.

De paradijsvogel van de dag, of eigenlijk van het seizoen, was niet de Japanse spits Yu Shimamura, die de trainer van Schweinfurt na een half uur in de ploeg bracht, maar diens verdediger Djelaludin Sharityar. Niet alleen door zijn uiterlijk viel deze 5-voudig international van Afghanistan!! deze middag telkens weer op. Zijn speelstijl was op z'n zachtst gezegd chaotisch. Zijn eerste balcontacten hadden in eerste vijf minuten gelijk twee 100% kansen voor de thuisploeg tot gevolg. Toen hij na een half uur spelen de bal eindelijk eens fatsoenlijk raakte, viel een welgemeend applaus van de meegekomen supporters uit Schweinfurt hem ten deel. Desondanks liet trainer Frank Lerch hem ook in de tweede helft opdraven. Toen de thuisclub na de 1-0 voorsprong meer op de counter ging spelen, werd snel duidelijk dat Sharityar het met die snelle uitbraken moeilijk zou krijgen. Prompt ontving hij dan ook een gele kaart voor een forse overtredining. Dat Lerch hem daarna in de ploeg liet is onvoorstelbaar. Zelfs een leek als ik had 100 euro in durven zetten op een rode kaart voor de Afghaan, die na de zoveelste onbeholpen en voor de tegenstander levensgevaarlijke overtreding dan ook niet uitbleef. Sharityar protesteerde niet lang en sprintte in een noodvaart naar de kleedkamers. Benieuwd of we van deze speler in de toekomst nog meer gaan horen.


Niet alleen in Emden, Offenbach en Stuttgart, maar ook in Würzburg hebben ze Kickers.




Een clubeigen gedenksteen voor (o.a.) de waarschijnlijk onschuldige Wehrmachtssoldaten die lid waren van de club.






Goed gevulde tribune's voor een match tussen de nummers 16 en 18 in een Oberliga.


De Kaputte Moite uit Schweinfurt die zich gesteund voelden door de Shepherd's Riot Boys en de Category HomeTown 05. Aan de andere kant deden de Dallenberg Street Elite, Natural Born Kickers en Skinheads gegen Rassismus van zich spreken. Gelukkig houdt men zich ook in de Bayernliga braaf aan de geldende kledingvoorschriften voor Ultras.

Hugo

Citaat van: Maroboduus op mrt 01, 2009, 12:41:30
...Gelukkig houdt men zich ook in de Bayernliga braaf aan de geldende kledingvoorschriften voor Ultras.
Dat is voor mij weer een grote opluchting.

Leuk verhaal over een interessant stadion schuine streep club.

Maroboduus

Aflevering 10
Woensdag 4 maart 2009, DFB-Pokal
Hamburger SV – SV Wehen Wiesbaden
HSH Nordbank Arena, 35.378 toeschouwers


Ten tijde van een mondiale, financiële crisis dient men creatief om te gaan met variabelen als tijd en geld en zo lag ditmaal niet de attractiviteit van het affiche, maar bovengenoemde creativiteit ten grondslag aan het besluit om op een woensdagavond naar Hamburg te verkassen.
Tijdens mijn zoektocht naar tickets voor de derby tussen SV Wehen Wiesbaden en 1. FSV Mainz 05 op de website van de thuisclub, stuitte ik onverhoopt op een aanbieding die ik niet kon laten glippen. Met de bus naar de uitwedstrijd tegen Hamburger SV om de kwartfinale van de beker. Een tocht naar de belangrijkste wedstrijd in de clubgeschiedenis (volgens de website) werd voor slechts 10 euro aangeboden. Een staanplaats zou dan nog eens 7 euro kosten. Al bij al dus voor 17 euro op en neer naar Hamburg, daar doe ik het zelf niet voor en zo besloot ik samen met een vriend naar het "Tor zur Welt" te togen.

In onze naïeve voorvreugde hadden we dus wel de financiële tegemoedkoming ingecalculeerd, bij de emotionele hadden we min of meer bewust niet al te lang stil gestaan. En zo zaten we tweemaal zes uur in de bus met een bende Duitse bloedbakken van het eerste uur. Goed, we mogen ons nog gelukkig prijzen. In tegenstelling tot de andere drie bussen (zoveel animo was er dus onder de eigen fans), kwam het in onze bus niet tot een handgemeen en liep het toilet ook niet over. Daar stond de aanwezigheid van de om aandacht verlegen wannabe reserve-kapo in onze gelederen tegenover. Verdere details zal ik een ieder hier besparen, maar leuk is anders. Vooral de reacties na het binnensijpelen van het nieuws dat Bayer Bayern had gewipt waren onvoorstelbaar. Ergens in de buurt van Wiesbaden moet zich een broedplaats voor ééncelligen bevinden, een andere verklaring heb ik niet.
Interessante tafarelen speelden zich ook schuin naast ons af tussen opa en kleindochter. Opa leegde op de heenweg in zijn eentje twee flessen appelwijn, alvorens hij bij de laatste twee raststättes nog wat blikken pils kocht. Na de match kwam de man volslagen van de kaart de bus binnen gewaggeld. Aanvankelijk werd er op de terugweg enkel nog wat geroggel van de man waargenomen. Magere Hein leek niet meer ver weg, toen opa ineens herrees en bij de volgende raststätte weer vrolijk een paar blikken insloeg.

Enfin, gevoetbald werd er ook nog in de halfvolle Hamburgse Arena. De wedstrijd beloofde leuk te worden zolang het nog 0-0 zou blijven. Maar de nummer laatst van de tweede Bundesliga had geen schijn van kans tegen de koploper van de eerste Bundesliga. Het heilige vuur was er niet bij de gasten. Al snel trof HSV de lat, na ruim een kwartier stond het 1-0 en was de spanning geheel weg. In het vervolg scoorde de thuisploeg nog voor rust de 2-0 om in het tweede bedrijf gas terug te nemen. De match leek naar een bijzonder rustig einde te kabbelen, toen de tegenwoordige hoofdtrainer van Wehen Wiesbaden, Sandro Schwarz, met zijn eerste fatsoenlijke actie van de wedstrijd ineens de Anschlusstreffer fabriceerde. Vijf minuten restten de gasten nog, maar ook in die vijf minuten ontbrak het geloof in een stunt. Zonder problemen plaatste Hamburger SV zich voor de halve finale.

De HSH Nordbank Arena is naar mijn smaak het mooiste stadion van de nieuwe generatie Duitse Arena's en verdringt daarmee in mijn subjectieve lijstje de Commerzbank-Arena. Hoewel mij dat normaliter koud laat, viel vooral ook het enorme gastronomische aanbod op. Van Nederlandse friet speciaal tot flensjes, hackbraten, verschillende soorten vis, pizza, etc. etc. Tot nu toe nergens anders een dergelijke variëteit aan versnaperingen mogen ontwaren.










Maroboduus

Aflevering 11
Zaterdag 28 maart 2009, 3. Liga
SSV Jahn 2000 Regensburg – SV Wacker Burghausen
Städtisches Jahnstadion, 4.250 toeschouwers


Zoals al aangegeven in mijn verslagje betreffende de wedstrijd tussen FC Würzburger Kickers en 1. FC Schweinfurt 05, zijn er in de Freistaat Bayern nog een aantal stadions die ik graag eens met mijn bezoek zou willen vereren. En zo trok ik op de laatste zaterdag van maart diep het Beierse land in om eindelijk mijn persoonlijke debuut in de 3. Liga te maken.

Het duel tussen SSV Jahn 2000 Regensburg en SV Wacker Burghausen werd door de plaatselijke pers als Ostbayernderby bestempeld en beloofde op voorhand vanuit sportief oogpunt niet bepaald een duel te worden om de vingers bij af te likken. Slechts één puntje boven de degradatiestreep verkerend, dreigde degradatie accuut voor de Hausherren. Op het moment van spelen was de situatie in Burghausen weliswaar iets beter; met twee punten meer de veertiende plaats op de ranglijst bezettend, was er echter ook aan de Oostenrijkse grens weinig reden tot euforie. Ook qua publiek interesse had ik mijn twijfels bij dit duel. De in 2000 heropgerichte Sport- und Schwimmverein trok enkel bij de seizoensouverture tegen Carl Zeiss Jena nog ruim 5.000 toeschouwers, daarna ging het snel bergafwaarts en wisten bij de meeste duels amper 2.000 mensen de weg naar het stadion te vinden, waarin tijdens de Münchner Zomerolympiade van 1972 enkele duels in het kader van het voetbaltoernooi werden afgewerkt. Uiteindelijk zou met 4.250 toeschouwers de op één na beste gate van het seizoen worden gehaald.

Niet alleen het weer gaf deze middag uitdrukking aan het smachtende gevoel naar betere tijden. Een kil en venijnig windje en af en toe een regenbuitje deden de lente verder verwijderd lijken dan ooit tevoor. Het spel van beide ploegen was voor het overgrote deel van de match abominabel, hoewel de spanning nog wat wist te vergoedden. Het fanatieke deel van het publiek werkte monotoon hun van elke vorm van creatieviteit gespeende programma af, zoals het deze dagen te doen gebruikelijke is in alle stadions tussen Flensburg en Passau. Kortom; als derby niet echt overtuigend, vanuit voetballend oogpunt gezien volslagen oninteressant, maar gespeeld in een gezellig, rommelig stadionnetje met een bijzondere en een bijzonder lange historie.
Regensburg won de pot door een doelpunt van Jürgen Schmid in de 21ste minuut.

Als voetnoet moet ik nog even de opmerkelijke Wutrede van de voorzitter van Jahn Regensburg voorafgaand aan het duel aanmerken. Lange tijd was namelijk onzeker of de derby überhaupt gespeeld kon worden, aangezien de plaatselijke stroomaanbieder de club wegens achterstallige betaling van het stroomnet had afgesloten. Daags voor het duel werd dit euvel verholpen en voor de voorzitter was dit een goede reden om eens publiekelijk naar alles en iedereen uit te halen. Politiek, sponsors en stoormaanbieder moesten het flink ontgelden. De consequenties van dit alles zijn mij helaas onbekend.












Houseman

Prachtig. Dat verhaal van die stroomaanbieder stond nog in het programmaboekje van Kickers Emden 2 weken later. :D

Stadionfreund

Citaat van: Maroboduus op apr 24, 2009, 18:03:28
Als voetnoet moet ik nog even de opmerkelijke Wutrede van de voorzitter van Jahn Regensburg voorafgaand aan het duel aanmerken.

Een heeeel moie Wutrede! :D

Mij fotos van het wedstrijd: http://www.stadionfreund.de/berichte2009/0328-regensburg.html
Dem Ball hinterher - Die Reisen eines Stadionfreundes

Maroboduus

Tja, die "Wutrede" begon zoals Stadionfreund ook op zijn website aanmerkt, met het volgende citaat: "Als ich gefragt wurde ob ich hier Präsident werden möchte, hatte ich keinen blassen Schimmer von Fußball. Aber ich dachte mir das macht sich ja ganz gut und du kannst vor deinen Enkeln gut damit angeben!"

Verrassend vond ik, en gezien de reactie om mij heen was ik niet de enige, toch ook wel dat de man het de stroomaanbieder kwalijk nam dat deze na 300! aanmaningen en 48 aankondigen de toevoer te stoppen, daadwerkelijk de daad bij het woord had gevoegd, want zo de voorzitter: "de SSV Jahn Regensburg betaald al 30 of 40 jaar zijn stroomrekeningen niet op tijd". Een bizarre logica. Merkwaardig is ook dat Franz Nerb, zo zijn naam, enkele dagen later aankondigde zijn functie met afloop van dit seizoen neer te leggen.

Maroboduus

#39
Aflevering 12
Zondag 29 maart 2009, Oberliga Baden-Württemberg
ASV Durlach 1902 – VfR Mannheim
Turmbergstadion, 300 toeschouwers


Aangezien het een haast lenteachtige zondagmiddag beloofde te worden, kroop het bloed weer waar het niet gaan kan. Een blik op de speelkalender leerde dat er weinig tot de verbeelding sprekende duels afgewerkt zouden worden, maar nadat ik e.e.a. nog eens wat grondiger had bestudeerd, besloot ik de gok te wagen en naar Karlsruhe te reizen.

Er zijn weinig stadions waarvan er op het wereldwijde web geen foto's te vinden zijn, wat niet betekend dat die foto's ook altijd een goed beeld van de werkelijkheid geven. Het Turmbergstadion met een capaciteit van 8.000 toeschouwers zag er op de plaatjes niet spectaculair uit. Mijn twijfels waren vrij groot, maar bij aankomst werd ik prettig verrast. Een erg leuke accommodatie, gelegen in een bijzonder pittoreske omgeving.

Durlach is de grootste woonwijk van Karlsruhe en tot de Tweede Wereldoorlog een op zichzelfstaande gemeente. Wikipedia leert ons zelfs dat Durlach van 1565 tot 1715 een markgräfliche Residenzstadt was. Wat bij binnenkomst in dit oord op valt, is dat de wijk direct aan de voet van de 256 meter hoge Turmberg is gelegen, welke dus ook direct de naamgever van het stadion is. Wat betreft het stadion zelf is het meest saillante detail dat het over een vrij professioneel uitvak beschikt. Het is mij een raadsel waarom dit het geval is, maar een deel van de gegengerade kan middels hekwerken hermetisch worden afgesloten. De circa 30 meegekomen supporters van de Deutsche Meister van 1949 mochten zich echter vrij in het stadion bewegen en besloten pal naast de kooi plaats te nemen.

Gezien het feit dat beide teams knokken tegen degradatie uit de Oberliga, was het een heel aardig duel. Voor rust hadden de gasten het betere van het spel, maar het Afrikaanse spitsenkoppel Hörger (Ghana) en N`Diaga Thiam (Senegal) wisten de kansen niet te verzilveren. Op slag van rust kreeg de Verein für Rasenspiele de deksel op de neus in de vorm van een onverwachte tegengoal. In het tweede bedrijf kwam de thuisclub gesterkt door de voorsprong beter uit de startblokken, maar uiteindelijk zou N`Diaga Thiam halverwege de tweede helft de eindstad op 1-1 bepalen. Het slotaccoord was weer chaotisch en vermakelijk, maar leverde dus geen verdere treffers op.








Let vooral ook op de Turmbergbahn die rechts bovenin de foto zichtbaar is.



Het gastenvak in het Turmbergstadion.

Maroboduus

Aflevering 13
Dinsdag 31 maart 2009, Oberliga Südwest
SV 1929 Niederauerbach – FK 03 Pirmasens
Westpfalzstadion, 648 toeschouwers


Met de lente in mijn bol trok ik naar uiterste westhoek van de deelstaat Rheinland-Pfalz. Daar, ver verwijderd van de geciviliseerde wereld – zo voelde het althans voor mij – stond de enige echte, onvervalste Westpfalzderby tussen SV 1929 Niederauerbach en FK 03 Pirmasens op het programma. Slechts drie dagen voor het treffen met de ploeg die tot 1978 in de 2. Bundesliga speelde, werd er nog een wedstrijd afgelast in verband met de onbespeelbaarheid van het veld in het Westpfalzstadion. Op deze vroege dinsdagavond stond echter niets meerde eerste derby sinds jaren in Zweibrücken in de weg.

SV 1929 Niederauerbach, uit de gelijknamige wijk van Zweibrücken afkomstig, promoveerde afgelopen seizoen voor het eerst sinds haar bestaan naar de Oberliga. Het voorbije seizoen was sowieso bijzonder succesvol, want als finalist in de districtsbeker plaatste de club zich eveneens voor de eerste ronde van de DFB-Pokal. In dat toernooi stuitte men in de vorm van 1. FC Köln direct op een team uit de 1. Bundesliga en werd er uiteindelijk met 1-5 verloren. Voor die wedstrijd diende men overigens uit te wijken naar het 25 kilometer verderop gelegen Pirmasens, aangezien het eigen stadion niet voldeed.

Hoewel de Oberliga Südwest qua stadions bovenmodaal veel heeft te bieden, volstaat het Westpfalzstadion voor het spelen van Oberligawedstrijden. Persoonlijk stoort mij bij dergelijke accomodaties de athletiekbaan enorm, maar aan de andere kant moet men niet vergeten dat voetbal in Zweibrücken lange tijd op het tweede plan heeft gestaan. Zelfs tijdens de wedstrijd trainde nog een aantal athleten van de plaatselijke athletiekvereniging op de sintelbaan.

Voor de voetbalmatch had men deze avond sowieso niet vrije baan hoeven maken. De torenhoge favoriet uit Pirmasens, die door een vrij grote groep meegereisde supporters voor de op één na beste opkomst van het seizoen zorgde (alleen 1. FC Saarbrücken bleek een grotere Zuschauermagnet), won de wedstrijd zonder enige franje door een doelpunt diep in de tweede helft.










Maroboduus

Ik zal de zomerstop gebruiken om dit topic tot een (voorlopig?) einde te brengen. Tot aan het einde van het seizoen bezocht ik nog enkele voor mij nieuwe Duitse grounds waarvan ik hier verslag zal doen. Eventueel zal ik daarna nog wat in de wel bekende oude doos graven.

Aflevering 14
Zaterdag 18 april 2009, Oberliga Südwest
Sportfreunde Köllerbach – 1. FC Saarbrücken
Hermann-Neuberger-Stadion, 2.000 toeschouwers


Het Saarland. Mijnbouw, Erich Honecker en de herinnering aan de autonome status van de kleinste deelstaat van de Bondsrepubliek (op de drie stadsstaaten na) tussen 1947 en 1957. Ook over voetbal spreekt men aan de boorden van de Saar enkel nog in de verleden tijdsvorm. Het ongeliefde SV 07 Elversberg speelt in de Regionalliga West, terwijl de voormalige Bundesliga clubs uit Homburg, Neunkirchen en Saarbrücken week in week uit op tournee mogen door de Rheinland-Pfälzische en Saarländische Fussballprovinz.

Na mijn visits aan het Waldstadion, het Ellenfeldstadion en het Ludwigsparkstadion bleef er nog slechts één wens met betrekking tot het Saarland over; een bezoek aan het Hermann-Neuberger-Stadion. In de "lelijkste stad van Duitsland", die overigens in de vorm van de Alte Völklinger Hütte het enige UNESCO-werelderfgoed van het Saarland herbergt en Adolf Hitler als ereburger heeft, is dit pareltje, dat de thuishaven van SV Röchling Völklingen is, gelegen. Tegenwoordig speelt de vereniging die haar naam dankt aan de industriële familie Röchling in de Verbandsliga Saar. Het stadion stamt echter nog uit de tijd dat men de degens in de 2. Bundesliga mocht kruisen. Frapant is het feit dat de accomodatie aan één lange zijde onbebouwd is gebleven. De voornaamste reden daarvoor is de loop van het beekje met de naam Köllerbach.

De club uit het gelijknamige dorpje dat een paar kilometer verderop ligt, was deze dag de gastheer. Vanwege het hoge bezoek vanuit het naburige Saarbrücken besloot men het eigen kunstgrasveld dit seizoen éénmalig te verlaten. 2.000 toeschouwers trotseerden de stromende regen om een bijzonder zwakke vertoning van de jarige koploper en latere kampioen te aanschouwen. De treffers van Weißmann in de beginfase en Stelletta in de laatste minuut van de wedstrijd bezegelden het lot van de Sportfreunde.

De ultra's van Saarbrücken stonden voor de aftrap stil bij de 106de verjaardag van de gevallen grootmacht. Kort na binnenkomst, terwijl ik de eerste plaatjes van de dag schoot, werd ik verwelkomt door een delegatie van vijf paupers gehuld in de kleuren van de gasten. Hun oproep de reeds gemaakte foto's te verwijderen legde ik vanzelfsprekend achteloos naast mij neer. Censuur in het Saarland. Honecker zou trots zijn geweest op zijn nazaten.










Maroboduus

#42
Aflevering 15
Zaterdag 9 mei 2009, Regionalliga Süd
Hallescher FC – SV Babelsberg 03
Kurt-Wabbel-Stadion, 3.550 toeschouwers


Jens Schwalbe. Het zou zo maar de Duitse equivalent van Roel Dijkstra kunnen zijn, ware het niet dat het hier helaas geen fictief persoon betreft. Ik moet mijn verhaaltje betreffende deze wedstrijd beginnen met de man die indirect verantwoordelijk is voor het feit dat ik op deze zonnige zaterdag mijn tijd, geld en energie stak om alles bij elkaar ruim acht uur in de auto te zitten om deze match te bezoeken. Want nadat ik ooit in hetzelfde huis heb gewoond als deze geboren en getogen Hallenser, koester ik een merkwaardige fascinatie voor deze stad.

Als ik vroeger de naam Halle hoorde, dacht ik vooral aan het Gerry Weber Open tennistoernooi in de gelijknamige plaats in Westfalen. Tegenwoordig denk ik bij Halle aan de koude oorlog, het ijzeren gordijn en hoe het ooit geweest moet zijn, maar nooit meer zal worden. Halle an der Saale is verlangen terug naar een tijd waarin ik niet eens van het bestaan wist van deze stad. Dus toen ik las dat het Kurt-Wabbel-Stadion binnenkort ook verleden tijd zou worden, kon ik niet anders. De derby's tegen Sachsen Leipzig en 1. FC Magdeburg moest ik helaas door omstandigheden laten schieten. Tegen het einde van het seizoen had ik weinig keus; óf Babelsberg, óf Plauen. Ik verkoos de eerste optie.

In eerste instantie klonk Halle-Babelsberg mij als een historisch duel uit de DDR-Oberliga in de oren, maar niets bleek minder waar. Het programmaboekje wist te melden dat beide clubs elkaar nooit eerder hadden getroffen. Vreemd. Op deze dag in 2009 was het een ontmoeting tussen de nummers twee en drie van de Regionalliga Nord. Een topper die iets meer dan gemiddeld toeschouwers naar het KWS trok, vooral ook omdat Halle op het moment van spelen nog volop in de race was voor promotie.

Bij stralende zonneschijn was het duel in de eerste helft alles behalve saai. De thuisploeg nam binnen het kwartier een 2-0 voorsprong. Kort voor rust deden de Potsdammers iets terug. In de tweede helft verdween met de zon ook de Spielfreude. Gescoord zou er niet meer worden. Al bij al een redelijke match met een aardige sfeer in een fenomenaal oud stadion uit een tijd die niet meer zal wederkeren.














King Nothing

Citaat van: Dennis1981 op feb 17, 2009, 16:34:15
Emmen - MVV
Dat was, zoals iemand al aanhaalde, een klein groepje wat naar elkaar toe trok. We maakten van MVV een dagje uit en eindigden dan vaak in het Supportershome van MVV. Echter, de laatste 2x in Maastricht vielen er over en weer wat klappen (op de parkeerplaatsen), werden we uitgescholden en opgejaagd en eigenlijk gaat de lol van wedstrijden bezoeken er dan wel snel af. MVV was voor sommige lui een gezellige verbroedering, maar dat is volledig afgelopen na de laatste 2 bezoeken.
Beste vrind wette dat
Soms is 't beater iets moeis te verleeze
Beater verleeze dan dat ge 't noeit het gehad

AthleticHolanda

Leuk verslag weer. Is het toeval dat Plauen, evenals Babelsberg een maand eerder, in het uitvak van het Kurt-Wabbel van die bescheiden 'Argentijnse' linten van boven naar beneden had gespannen aan weerszijden beide randen van het vak?



Overigens vind ik Babelsberg een heerlijke club, als er een keer een weekendje Berlijn gepland wordt dan wil ik die zeker meepikken.