Herinneringen aan De Hout

Gestart door Hielke, nov 02, 2008, 10:16:04

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Nickky

#15
De Hout. Een prachtig stadion. Absoluut. Jammer dat over de hele wereld dergelijke juweeltjes worden ingeruild tegen dertien-uit-een-dozijn-betonnen-bakken. Ik heb als bezoekende supporter in ieder geval enige malen het voorrecht gehad om De Hout te mogen aanschouwen. Dat was genieten. Ouderwets. En in mijn geheugen was de pisgeul in De Hout de enige in Nederland die nog smeriger was dan die in het oude Stadion Oosterpark. Heerlijk.
En inderdaad de drafbaan. Daar heb ik een mooie herinnering aan. Na een uitwedstrijd liepen we terug naar onze auto's die geparkeerd stonden op de drafbaan en hebben we daar met een groepje van onze supporters en ook met wat jongens van AZ een balletje getrapt op het grasveld in het midden van de drafbaan. ( voor de jongere lezers: ik weet dat het wat raar klinkt, maar er is ooit een tijd geweest waarin je met je auto naar een 'vijandelijk' stadion mocht rijden, zonder dat je een speurtocht door half Nederland moest afleggen en een irisscan bij de ingang moet ondergaan. Sterker nog, je kon gewoon parkeren naast uitvak en zoals gezegd na de wedstrijd zelfs met supporters van de tegenstander een balletje kon trappen, gewoon omdat je daar zin in had. Maar zoals ik al zei, het is even geleden, voor mij een kilo of dertig.)

Toevallig heb ik ook de allerlaatste officiële wedstrijd in De Hout mogen bezoeken. Andermaal vanuit het uitvak. De KNVB had ooit het dubieuze idee om de play offs in te voeren. In het eerste jaar daarvan, 2005-2006, was dit zelfs met een dubbele play off waarbij de nummers 6 tm 9 in de eindrangschikking zouden strijden om een ticket voor de Europa League en de nummers 2 tm 5 zouden via een andere play off uitmaken welke club een ticket zou krijgen voor de voorronde van de Champions League.

Mijn cluppie, FC Groningen, was dat seizoen net bezig aan een weergaloze wederopstanding. Na jaren in de kelder van de eredivisie en zelfs twee seizoenen eerste divisie kwam er een hardwerkende Noor. Erik Nevland. Aan de hand van deze eeuwige held werden de onderste regionen van het betaalde voetbal voorgoed verlaten en viel er na vele magere jaren eindelijk weer iets te vieren. Op de laatste speeldag stond de FC op en prima zesde plek en zou zich daarmee plaatsten voor play off voetbal voor een Europese ticket. Op zich al prachtig, maar het werd allemaal nog mooier. Op de laatste dag van de competitie speelde de FC knap 1-1 gelijk bij FC Twente. Maar het echte wonder voltrok zich in de Galgenwaard. FC Utrecht stond op dat moment vijfde en kreeg die laatste dag 'slechts' Willem II op bezoek. Die vijfde plek leek voor hen vrij zeker. Niet dus. De Tilburgers legden de domstedelingen over de knie, 1-4 en daardoor werd FC Groningen op die allerlaatste dag ineens toch vijfde. Een waar volksfeest, en niet zozeer omdat er gestreden mocht worden om een ticket voor de Champions League, maar die vijfde stek gaf sowieso recht op Europa League voetbal, een absolute hoofdprijs voor de weinig verwende supporters.

AZ werd dat jaar tweede en werd dus gekoppeld aan FC Groningen. Op basis van de ranglijst moest Groningen eerst thuisspelen en op een mooie donderdag kolkte de Euroborg als nooit tevoren. (Nogmaals voor de jongere lezers: ooit zat de Euroborg iedere week volk. Klinkt ongeloofwaardig, ik weet het, maar de eerste twee jaren in de Euroborg was iedere wedstrijd een feest, altijd een vol stadion, en er was in die tijd zelfs een wachtlijst voor seizoenskaarten. Bovendien vraten de toenmalige spelers tweewekelijks het gras op. Ik snap dat je het je nauwelijks kan voorstellen als je nu Studio Sport kijkt en het verwende smoelwerk Hoessen door je beeld ziet struinen, of als je onze uitdrukkingloze coach langs de lijn mime ziet staan spelen, maar ooit hadden we echte werkers, strijders die altijd naar voren speelden en iedere club, ook de grote, altijd onder druk zetten.)
Maar goed, AZ werd helemaal weggetikt in één van de beste wedstrijden die ik ooit heb gezien. De FC won even overtuigend als verrassend van het beter geachte AZ. Het werd 3-1. En ook nog met drie absolute wereldgoals.

De zondag erna was de return. Een mooie zonnige middag in mei. Tevens de allerlaatste officiële wedstrijd in De Hout. AZ was vele malen beter en al gauw was de stand 2-0 en was AZ dus virtueel door. Echter peerde een Groningse verdediger de bal naar voren en deze kwam op de kruin van Danny Buijs ( categorie totaal vergeten voetballers). Werkelijk uit het niets plofte de bal binnen. 2-1. AZ kwam deze teleurstelling, ondanks enorm aandringen, niet meer te boven. FC Groningen ging naar de finale en werd uitgeschakeld door Ajax. Uit werd het 2-0 voor de Amsterdammers. Thuis stond het lang 2-0 voor Groningen en andermaal leek er een wonder te gebeuren, maar vlak voor tijd scoorde Wesley Sneijder, de 2-1. Ajax door, Groningen trots.

Maar die return in Alkmaar was dus de laatste ooit in de Hout. Ondanks de blijdschap vanwege het behalen van de finale van de play offs was ik me als liefhebber van prachtige stadions met historische waarde heel wel bewust van de tragiek. De spelers van AZ hadden weliswaar gewonnen, maar toch uitgeschakeld en dus teneergeslagen gezichten. En dan ook nog op zo'n manier afscheid moeten nemen van een plek waar roemruchte wedstrijden zijn gespeeld en waar zoveel geschiedenis is geschreven. Pijnlijk. De spelers zouden zich later voor deze uitschakeling behoorlijk revancheren, zelfs kampioen worden, maar dat prachtige authentieke stadion heeft die kans niet gekregen en heeft de deuren moeten sluiten na een jammerlijke uitschakeling..... Zonde, heel zonde, een mooier afscheid was op zijn plaats geweest.