Wekke - foto's en verslagen

Gestart door wekke, jan 16, 2012, 20:27:28

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 3 gasten bekijken dit topic.

wekke

18-08-2019 RUS Rebecquoise - Lyra Lierse 2-0, Beker van België





Over mijn wedstrijdbezoek kan ik zeer kort zijn. Gestoken door een wesp vlak voor de aftrap en een half uur later zat ik op de spoedafdeling door een allergische reactie. Hebben we dat ook eens meegemaakt :D

Blijkbaar 2-0 verloren tegen een sterker Rebecq. De wedstrijd werd ontsierd door opstootjes en lag zelfs even stil omdat de scheidsrechter niet wilde verder voetballen zolang er twee Vlaamse vlaggen hingen.

Saltacampos

Citaat van: wekke op aug 18, 2019, 20:08:31
18-08-2019 RUS Rebecquoise - Lyra Lierse 2-0, Beker van België





Over mijn wedstrijdbezoek kan ik zeer kort zijn. Gestoken door een wesp vlak voor de aftrap en een half uur later zat ik op de spoedafdeling door een allergische reactie. Hebben we dat ook eens meegemaakt :D

Blijkbaar 2-0 verloren tegen een sterker Rebecq. De wedstrijd werd ontsierd door opstootjes en lag zelfs even stil omdat de scheidsrechter niet wilde verder voetballen zolang er twee Vlaamse vlaggen hingen.
Amai da's minder...
Een scheidsrechter die niet wil laten voetballen omdat er twee Vlaamse vlaggen hangen, only in Belgium, in welk reglement staat dat ?
Enfin, al eerder gehoord dat de supporters van Lille OSC, die over heel Frankrijk en Europa hun Vlaamse Leeuwen zonder probleem meenemen, ze op bezoek bij Anderlecht niet mochten laten zien, maar de onverdraagzamen zijn echt wel gewoon de Vlamingen hoor.
Over land and sea

wekke

Blijkbaar ging het verhaal iets verder. De Lyra Lierse supporters moesten aan de linkerkant van het veld (achter de dugouts) plaatsnemen en achter het doel hingen supportersvlaggen en 2 Vlaamse Leeuwen. Enkele geblesseerde spelers van Rebecq en hun gevolg stonden ook aan die linkerkant. De wedstrijd was al potig, vooral aan de kant van Rebecq, en bij een schandalige fout die altijd met rood had moeten worden bestraft, gingen de emoties de hoogte in. Tot daar het deel dat ik zelf gezien heb.

De spelers en hun vervolg zouden dan hebben reageerd. Enkelingen (zou om 2 man gaan) starten daarop anti-Waalse leuzen. Bij een volgende fout wederom van dat waarop het spel op de wagen zat. Scheidsrechter legt de wedstrijd stil en geeft de opdracht om de twee vlaggen te verwijderen of te staken met een 3-0 forfait nederlaag als gevolg. Dat is dan ook gewoon gebeurd. En de enkelingen die de boel mee op stelten hebben gezet, zijn erop aangesproken en zullen ook door de club worden gecontacteerd.

Absurd van die scheidsrechter natuurlijk om zulke dingen te eisen. Het is al helemaal jammer dat de club zo in het nieuws komt en dat extreem rechtse figuren de heisa misbruiken.

Nort

Mooi reisverslag Wekke! Ik ga volgende maand voor de 2e keer naar Zuid-Afrika, maar heb slechts een week tijd om rond te reizen. Maken een kort rondje via J'borg -> Swaziland -> Durban -> J'borg.

Saltacampos

Citaat van: wekke op aug 22, 2019, 08:30:17
Blijkbaar ging het verhaal iets verder. De Lyra Lierse supporters moesten aan de linkerkant van het veld (achter de dugouts) plaatsnemen en achter het doel hingen supportersvlaggen en 2 Vlaamse Leeuwen. Enkele geblesseerde spelers van Rebecq en hun gevolg stonden ook aan die linkerkant. De wedstrijd was al potig, vooral aan de kant van Rebecq, en bij een schandalige fout die altijd met rood had moeten worden bestraft, gingen de emoties de hoogte in. Tot daar het deel dat ik zelf gezien heb.

De spelers en hun vervolg zouden dan hebben reageerd. Enkelingen (zou om 2 man gaan) starten daarop anti-Waalse leuzen. Bij een volgende fout wederom van dat waarop het spel op de wagen zat. Scheidsrechter legt de wedstrijd stil en geeft de opdracht om de twee vlaggen te verwijderen of te staken met een 3-0 forfait nederlaag als gevolg. Dat is dan ook gewoon gebeurd. En de enkelingen die de boel mee op stelten hebben gezet, zijn erop aangesproken en zullen ook door de club worden gecontacteerd.

Absurd van die scheidsrechter natuurlijk om zulke dingen te eisen. Het is al helemaal jammer dat de club zo in het nieuws komt en dat extreem rechtse figuren de heisa misbruiken.
Mjah, dat soort conflicten hoort vaak bij het voetbal als het wat ruw is op het veld en heeft in mijn ogen niets met extreem-rechts te maken. Mensen zoeken dan gewoon iets waarmee ze kunnen provoceren of verbaal kwetsen en in Wallonië zal het al snel dat zijn. Tegenwoordig heeft men veel te lange tenen. Ik herinner me dat de supporters van La Louvière ooit op Racing Gent in het Frans zongen dat ze liever een aap waren dan een Vlaming. Waarop de fans van Racing massaal apengeluiden begonnen te produceren. Daar konden ze wel mee lachen en zo was het met wat tribunehumor allemaal opgelost.
Over land and sea

wekke

Citaat van: Nort op aug 22, 2019, 08:51:08
Mooi reisverslag Wekke! Ik ga volgende maand voor de 2e keer naar Zuid-Afrika, maar heb slechts een week tijd om rond te reizen. Maken een kort rondje via J'borg -> Swaziland -> Durban -> J'borg.

Thanks!
Jaloers. Die kant heb ik dus nog niet gezien. Al moet ik zeggen dat Namibië een veel mooiere indruk op me na liet dan Zuid-Afrika.

wekke

01-09-2019 Bilzerse Waltwilder - Lyra Lierse 3-1


wekke

#682
Ondertussen is de competitie een kleine maand bezig en is het weer tijd voor een kleine update. Bij de opstart van Lyra-Lierse werd er reeds een duidelijk stappenplan voorop gesteld om de groei van de club te bewerkstelligen. Promoveren is daar een duidelijke pijler in. In twee jaar naar 2e Amateur en na 5 jaar in 1e Amateur. Vorig seizoen was promotie dus geen must, de eindronde behalen was dat wel. Verlies in de finalewedstrijd tegen de nouveaus riches uit Zwevezele zorgde voor een tweede opeenvolgend seizoen in 3e amateur. Dit seizoen is promotie wél een duidelijke doelstelling. Een groot deel van de kern werd behouden en voorts werd er gevoelig versterkt. Voormalig Lierse icoon, en vorig jaar steunpilaar bij Lyra-Lierse, Stef Wils ging op pensioen. Als vervanging kwam terug een oude bekende: Koen Weuts. De Lierenaar lag in de laatste seizoenen van de Lierse Sportkring reeds uitstekend bij de supporters en stak de voorbije maanden zijn bewondering voor het project Lyra-Lierse niet onder stoelen of banken. Hij ruilde zijn profcontract in voor een langdurig contract bij Lyra-Lierse. Lars Van Den Brande (broer van Lyra icoon Sam, die vorig seizoen noodgedwongen diende te stoppen) en Gianni Van Den Buijs (zoon van voormalig Lierse vedette Stan) kwamen over van Duffel. Jordy Peffer speelde dan weer sinds de winterstop al op de Doelvelden dankzij een huurovereenkomst met KV Mechelen. Hij tekende nu als vrije speler een contract. Jason Adesanya, nog zo'n voormalig Lierse product, kwam dan weer van 1e amateurklasser Heist. Goed doordachte transfers met jongens die elkaar vanuit de jeugd al kennen, velen zelfs uit dezelfde vriendenkring, met vaak een achtergrond bij Lyra of Lierse. Het zorgt voor een herkenbare spelerskern die allemaal uit de regio van Lier komen. Het enige hekelpunt was het ontbreken van een echte nummer 10. Dat zou eigenlijk Jonathan Kindermans worden. Althans, als Lierse Kempenzonen vlak voor het moment van tekenen de speler niet paaide om naar hen te komen. Uiteindelijk werd er twee weken geleden nog de Kielse rat Mohamed Messoudi gehaald om die positie in te vullen. Messoudi wou oorspronkelijk nog een jaar profspeler blijven, als dat niet lukte dan wou Mo graag zijn woord geven aan Lyra-Lierse. Gesprekken met meerdere profteams leverden niet de deal op die hij voor ogen had en dus ruilde Messoudi zijn profbestaan in voor een amateurcontract bij Lyra-Lierse. Het werd nog spannend toen de dag van het tekenen een kaper nog probeerde hem te overtuigen. Twee keer raden? Juist ja, Lierse Kempenzonen. Messoudi hield zich gewoon aan zijn woord en werd als missing link dus nog aan de kern toegevoegd.

Dat een 3e amateurklasser zulke spelers kan overtuigen om naar hen te komen zonder zijn budget te overstijgen, zegt ook veel over het geloof in het project. Want dat moet wel duidelijk gesteld worden: Lyra-Lierse beschikt niet over investeerders. Het buget voor de A-kern komt louter en alleen van sponsorinkomsten. Alle andere inkomsten in de club (entree, drank, fanshop, ...) gaan integraal naar de jeugdwerking. In dat opzicht is er al een zeer groot verschil met menig Belgische voetbalclubs. Het zorgt voor een gezond beleid mét groene cijfers in de boekhouding. Zij het slechts een kleine winst. Maar investeren in de jeugd en de community, zoals veel clubs dat zo mooi stellen, is nog één van de pijlers waarmee de club van start ging. De eerste talenten zoals Quinten Van Goylen staan te drummen voor een basisplek. Het aantal jeugdspelers blijft ook stijgen. Ware het niet dat Lyra-Lierse voornamelijk enkel IP (interprovinciaal niveau, het tweede hoogste jeugdniveau van België na de eliten) aanbied. Een club van en voor elke jeugdspeler met eender welk niveau zijn we dus nog niet. De reden is vrij simpel: plaatsgebrek. Vorig seizoen speelde de jeugd in Kessel en Vremde. Kessel, voormalige terreinen van Lierse SK, zijn inmiddels opgekocht door de nieuwe mecenas van t Lisp. Vremde is dan weer klein en vrij verouderd. Het is dus nog wachten op de Hoge Velden om echt die grote groei te kunnen maken. Al zijn er gesprekken met andere clubs voor een samenwerking.

Hoge Velden, de naam is gevallen. De stad Lier wil al lange tijd een multifunctioneel sportcomplex maken op de gronden van de Hoge Velden, naast de ring. Vrij snel na de opstart van Lyra-Lierse werd die site een doel voor de club. Hoe gezellig ons terrein in Berlaar, dat we overigens delen met Rita Berlaar, ook is een terugkeer naar het grondgebied Lier ziet men als een absolute must. Enerzijds uit prestige, anderzijds hoopt men zo verder te groeien qua supportersaantallen. Bovendien is er dus een fundamenteel gebrek aan jeugdterreinen wat dus ook weer de groei tegenhoudt. Ondertussen is er van een multisportcomplex geen sprake meer en wordt het een echt voetbalcomplex waarbij de stad de bouw van 6 terreinen voorziet en de club instaat voor de bouw en financiën van het hoofdterrein/stadion. Er wordt gemikt op een stadionnetje van 1.500 tot 2.000 plaatsen met een hoofdtribune zichtbaar vanop de ring en een tribune achter het doel met zicht op de stad Lier. Zoals dat dan altijd gaat in België zijn er ook politieke belangen bij zo'n project. Het volledige schepencollege en aanhang moet zijn zeg kunnen doen. Als je weet dat het stadsbestuur een kopie is van de verhoudingen tussen alle voormalige Lierse SK supporters dan weet je wel hoe laat het is: verdeeldheid tot en met! Veel lobbywerk later lijkt er schot in de zaak te komen. Lyra-Lierse stelde een toekomstplan voor de komende 20 jaar op en dat is ondertussen goedgekeurd door de stad. Officiële communicatie blijft voorlopig uit, maar men hoopt/verwacht een 'go' te krijgen tegen eind 2019. Daarna rekent men 2 jaar voor de planning en een jaar voor de bouw zelf.

Hoe financiert een nieuwbakken club zonder investeerder(s) zo'n stadion? Met die vraag komen we bij de volgende pijler. Lyra-Lierse moest en zou een club van de supporters worden. Zover zijn we nog niet helemaal. In tegenstelling tot (veel) Duitse en Zweedse clubs is een 'fan owned club' geen sinecure in België. Mondjesmaat proberen groepen zoals Act as One (R. Antwerp FC) of overkoepelende supportersorganisaties zoals bij KV Mechelen en Standard de Liège zich in te kopen binnen een club, maar om echt te spreken van supporters/leden als meerderheidsaandeelhouder is vele stappen te ver. Hoe hard we ook roepen over supportersparticipatie ook bij ons moeten er nog veel stappen worden ondernomen. Het moet wel gezegd zijn dat er een zeer positieve evolutie inzit. Supporterscollectief Geel-Zwart, dat de gesprekken met Lyra TSV voerde en de uiteindelijke samenwerking bewerkstelligde, werd omgevormd tot het Pallieter Supporters Collectief (PSC) en is momenteel vertegenwoordigd in elke bestuursgroep van de club. Het enige "nadeel" is dat de vertegenwoordigers momenteel dezelfde zijn als diegenen die de samenwerking met Lyra TSV mogelijk maakten. Bovendien bekleden ze ook een functie binnen de club. Die tegenstrijdigheid/belangenvermenging wordt dit jaar nog weggewerkt. Eind oktober komen er verkiezingen binnen de leden van het PSC waarbij er twee supporters verkozen worden als vertegenwoordiger in de verschillende raden. In een ideale wereld zou dat dan één voormalige Lierse SK en één voormalige Lyra TSV supporter zijn. Laat ons hopen dat dat ook daadwerkelijk lukt.

De volgende stap is de vennootschapsvorm van de club aanpassen. Dat moet ons mogelijk maken om aandelen pakketten te kunnen kopen. Op dit moment zijn er al twee soorten aandelen: een aandeel voor de financiering van het stadion en de golden share. De golden share is in handen van het PSC en bevat vetorecht over essentiële zaken zoals clubkleuren en clubnaam. Dat aandeel is niet verhandelbaar en blijft in handen van het collectief. Verdere hervormingen worden op dit moment nog bekeken, maar normaliter zouden er in de toekomst een A, B, C en D (D staat voor die onverhandelbare golden share) aandeel komen, elks met een verschillend inkoopbedrag. Hoe dat in de praktijk wordt uitgewerkt en welke voordelen er bij welk soort aandeel horen, is nog af te wachten. "Als de aandelen te koop staan, kan eender wie de club kopen en naar zijn hand zetten." Een logische opmerking. Ware het niet dat een kandidaatkoper zijn banden met Lierse, Lyra en/of Lyra-Lierse moet kunnen aantonen om in aanmerking te komen. Ook hier zou het PSC een zeggenschap in hebben. De richting is aangegeven, nu nog de uitvoering.

Nu ik het reilen en zeilen van de club een beetje heb uitgelegd, is het natuurlijk tijd voor het sportieve. De ambities en de bijbehorende druk zijn dus hoog. De voorbereiding en de bekercampagne gaven ook goede moed voor de competitie. In de beker werden provincialer Zandvliet (4-0, thuis), 2e Amateurclub KVK Westhoek (0-0 en winst na penalty's, uit) en reeksgenoot Helson Helchteren (2-0 thuis) uitgeschakeld. Ronde 4 werd in en tegen RUS Rebecquoise beslecht. Buiten een sterke openingsfase van Rebecquoise kreeg ik weinig mee van die wedstrijd. Afgevoerd naar de spoedafdeling na een allergische reactie op een wespensteek. Terwijl ik twee adrenalineshots en een bakster kreeg toegediend (ik hoorde later dat ik alle momenten het bewustzijn had kunnen verliezen), werd het een veldslag op het voetbalveld. Bikkelharde duels, rode kaarten en een 2-0 nederlaag. De wedstrijd lag zelfs een tijdje stil door tumult tussen supporters en de eis om twee vlaggen (Vlaamse Leeuwen) te verwijderen. Het hele gedoe leverde ons slechte publiciteit én een voorwaardelijke wedstrijd achter gesloten op. Zo zie je maar dat al het goede op luttele minuten kan worden verspeeld. RUS Rebecquoise kegelde trouwens afgelopen week eerste klasser Cercle Brugge uit het bekertoernooi en mag zich 8e finalist noemen. Wij mogen weer een jaartje reikhalzend uitkijken naar de bekerloting en dromen van een 16e finale. Je kijkt toch gans anders naar zo'n toernooi als je voor een amateurclub supportert.





Twee weken later, op 1 september, werd dan eindelijk de competitie op gang getrapt. Starten deden we in en tegen Bilzerse Waltwilder. Als je naar mijn mooiste momenten van vorig seizoen vraagt dan was de uitwedstrijd naar Bilzerse Waltwilder toch één van de merkwaardigste. Midweekse wedstrijd, aparte vakken, een 2-4 overwinning en enkele honderden die van links naar rechts stonden te dansen op een kiezelstrook. Topavondje Limburg toen. Nu hoopten we natuurlijk op een heruitgave. Bilzerse Waltwilder was vorig seizoen dé spektakelploeg van de reeks. Het had één van de beste aanvalslinies, maar tevens de meest gepasseerde verdediging. Het leverde vaak doelpuntrijke wedstrijden op. Dit seizoen lijkt het zich te hebben versterkt en dan voornamelijk in defensief vlak. Toch trokken we met tonnen vertrouwen naar Bilzen. We zijn een jaartje verder en de tegenstanders lijken ons te kennen. Vorig seizoen merkten we vaak dat de reeksgenoten niet wisten wat te verwachten met onze komst. Aparte vakken, absurde politiemacht en andere regeltjes tot gevolg. Niets daarvan op de openingsspeeldag en lekker door elkaar in de kantine en op de tribune. Die nieuwe tribune van Bilzerse mag er trouwens best wel zijn. De kantine gaat over in een soort patio waarop je naar de wedstrijd kan kijken. Onderaan is de eigenlijke tribune met rechts zitplaatsen en links een klein staanvak. Enige nadeel is de palenconstructie om het dak te ondersteunen. Het belemmerd op sommige plaatsen het zicht.



Op een zonovergoten zondagmiddag zat de sfeer er lekker in. Iedereen klaar voor het nieuwe seizoen. Behalve onze spelers. Een absolute offday zoals we er hopelijk niet teveel gaan kennen in deze jaargang. Al na 11 minuten krulde Soto Munoz een vrije trap heerlijk in doel. Nog voor het halfuur counterde de thuisploeg zich al te makkelijk naar de 2-0 via Zjnilovic. Aan de overzijde probeerde Lyra-Lierse wel de bakens te verzetten, maar het was steeds net niet met onder andere een bal op de lat. De tweede helft was zo mogelijk nog slechter. Geen bezieling, geen tempo en geen kansen. Tot Koen Weuts in minuut 65 de aansluitingstreffer tegen de netten kopte. De enkele honderden meegereisde fans zetten zich vol achter de ploeg en er volgde sturm und drang naar de gelijkmaker. Zes minuten duurde die wederopstanding. Afgeslagen hoekschop Lyra-Lierse, mak verdedigen op de counter van Bilzerse en het stond 3-1. Boeken toe en een seizoenstart in mineur. Een trap van Peffer ging nog via de onderkant van de lat, binnenkant van de paal en de keeper uit doel. Het typeerde wat de namiddag.

Met 0 punten op het conto moest Lyra-Lierse zich opmaken voor de eerste thuiswedstrijd tegen Houtvenne. Geen walk in the park want Houtvenne eindigde vorig seizoen als 2e en verloor eveneens de promotiefinale. Ik nam nichtje Ella (4 jaar) voor het eerst mee naar Berlaar. Voor neefje Levi (7 jaar) was het reeds de 4e keer Lyra-Lierse. Niet dat beiden al veel van het voetbal meekregen. Ze hadden voornamelijk oog voor het springkasteel. Nochtans zouden ze geen slechte partij voetbal hebben gezien. Voor een naar schatting 1.200 toeschouwers haalde Lyra-Lierse ditmaal wel zijn niveau. Het spel golfde over en weer met de thuisploeg in een licht overwicht. Doelpunten leverde dat in de eerste helft niet op. De tweede helft leek lang een maat voor niets. Tot de scheidsrechter zich blesseerde en er een kort oponthoud was. Het gaf Lyra-Lierse nu wel de nodige inspiratie en Nys schoof al vrij snel de 1-0 binnen. De Pallieters bleven de betere ploeg en Houtvenne kon zich nog amper doorzetten. De verlossende 2-0 kwam er pas luttele minuten voor het einde toen de infiltrerende Lambreghts de bal in doel kon werken. 



Hopelijk was de trein nu wel vertrokken want ook de tweede uitwedstrijd stuurde ons naar Limburg. Ditmaal bekampte Lyra-Lierse Helson Helchteren. In de bekercampagne namen beiden het ook al tegen elkaar op. Lyra-Lierse trok in een gesloten pot met 2-0 aan het langste eind. Ook Helson Helchteren zorgde voor een leuke anekdote vorig seizoen. Tijdens de wedstrijd kwam men prompt gemarineerde satés verkopen in het uitvak ten voordele van de jeugd. Zoiets maak je toch echt niet mee in het profvoetbal. Dat uitvak was vandaag niet aan de orde want net als in Bilzen waren de restricties van vorig seizoen (aparte ingangen en vakken) niet meer aan de orde. En net als in Bilzen was het gewoon leuk vertoeven in het altijd gezellige Limburg. Op het veld was de eerste helft eerder rommelig. Je merkte wel dat Lyra-Lierse de betere was, maar tot heel veel uitgespeelde kansen leidde dat niet. Op het kwartier kwamen de bezoekers wel op voorsprong na een penaltygoal van Peffer. De voorsprong inspireerde Lyra-Lierse en Helson Helchteren kwam er eigenlijk nog nauwelijks aan te pas. Lyra-Lierse beloonde zichzelf te karig met amper een 0-1 voorsprong. In de tweede helft schakelden de Pallieters zowaar nog een tempo hoger. De thuisploeg snakte naar adem en mocht doelman Coenen, de paal en het zijnet dankbaar zijn dat de schade beperkt bleef. Helson had tot dan geen enkele kans bij elkaar gevoetbald, maar plots stonden de bordjes wel weer gelijk. Doelman Maes verkeek zich helemaal op een schot. In de tribune was iedereen was effe verbouwereerd. Op het veld bleef Lyra-Lierse echter vol gas gaan. Tot minuut 86. Maes verkeek zich voor een tweede keer en plots stond Lyra-Lierse 2-1 in het krijt. Van een koude douche gesproken! Wat moet je dan doen? Met z'n allen weer vol gas geven. De decibels stegen langs de lijn en de spelers gingen weer vechten voor elke centimeter gras. Twee minuten voor tijd trapte Nys de 2-2 hoog in doel. De honger van de bezoekers was nog steeds niet gestild. Helson-Helchteren kraakte langs alle kanten. Weuts kopte voorlangs. Nys trapte te centraal. Het eindsignaal weerklonk en een mengeling van ongeloof en trots op de vechtlust maakten zich machtig over het sportcomplex. Twee punten weggegooid na een uitstekende prestatie.



Een 4 op 9 is te weinig als je de ambitie hebt om te promoveren en met Zwarte Leeuw stond er wederom een moeilijk te bekampen tegenstander op het programma. Als je de stand bekijkt dan schat je de Leeuwen uit Rijkevorsel in als een laagvlieger, maar wij weten wel beter. Eens die trein vertrokken is, zijn ze een kandidaat voor de top 5. Heel Lyra-Lierse was dus op zijn hoede voor de komst van onze vrienden van Zwarte Leeuw. Het woord vrienden mag je trouwens letterlijk nemen. Toen we vorig seizoen de verplaatsing naar het Louis Van Roeystadion maakten, was er veel wederzijds respect bij beide supportersclans. Het resulteerde in een maffe after-party in de kantine. Zwarte Leeuw liep dan ook storm voor hun trip naar Berlaar. Drie bussen legden de Leeuwen in. Ook langs onze kant was de interesse in deze beladen streekderby groot. Voor de tweede thuismatch op een rij werd de kaap van 1.000 toeschouwers overtroffen. Nazomer zonnetje, een dj, veel volk, het nodige gerstenat, een tifo, ... Kortom een gezellige boel op Doelvelden. Ik kon mijn verjaardag slechter spenderen.


(Foto Glenn Deckers, Lyra Lierse)

Zo goed de sfeer was naast het veld, zo matig was de wedstrijd zelf.  De jonge ploeg van Zwarte Leeuw (gemiddeld net geen 21 jaar) legde een goede organisatie op de mat en Lyra-Lierse kon daar weinig tegenover stellen. Tot overmaat van ramp ging dan ook nog letterlijk het licht uit. Achtentwintig minuten lang (na 30 minuten volgt een definitieve staking) hulde ons aftandse stadionnetje in het donker. Gezangen en vele gsmlichtjes vulden de nacht. Je waande je zo op een concert van een niet zo toonvaste schlagerzanger. Het lange oponthoud had de thuisploeg bijna in slaap gedompeld. Het waren de bezoekers die enkele malen de neus aan het venster kwamen steken, maar 0-0 was de logische ruststand. In de tweede helft dreigde Lyra-Lierse enkele malen met onder andere Adesanya die van dichtbij de lat fusilleerde. Toch voelde je aan alles dat dit zo'n typische 0-0 match was. Tien minuten voor tijd viel dan toch de verlossing toen Peffer de 1-0 in doel frommelde. Zwarte Leeuw probeerde nog het tij te keren. Tevergeefs. Het bleef bij 1-0.
Gisteren volgde dan alweer de 3e uitwedstrijd van het nog prille seizoen. We staken ditmaal de provinciegrens met Brabant over voor de wedstrijd tegen Betekom. Betekom zal voor altijd in het geheugen gegrift staan van alle Lyra-Lierse supporters. Een jaar geleden begon hier het verhaal echt met de eerste competitiewedstrijd van Lyra-Lierse. Veel volk, veel pyro, een 3-4 overwinning en een feest dat zich tot in de kleedkamers van de spelers voltrok. Amper een jaar verder, maar het terrein van Betekom is fel veranderd. De nieuwe kantine is nu wel gebruiksklaar en aan de overzijde plaatste de gastheer een kleine overdekte staantribune. Idealer dus dan vorig seizoen. Een naar schatting 600 toeschouwers (waarvan 3/4e uit Lier) waren op deze partij voetbal afgekomen. Betekom begon snedig aan de partij en een sterke Maes was tweemaal nodig om de 1-0 te voorkomen in de openingsfase. Na een dikke vijf minuten kwam Lyra-Lierse dan toch eindelijk in zijn sas en het speelde vanaf dan een dijk van een eerste helft. Veel beweging, de ruimtes werden goed gevonden en de bal ging vlot rond. Na een heerlijke aanval vond Peffer spitsgenoot Adesanya en die potte na 20 minuten de verdiende 0-1. Even later werd de 0-2 onbegrijpelijk afgekeurd voor buitenspel. Tien minuten later besloot de Betekom verdediging dan maar om een handje te helpen. Geklungel zette Adesanya alleen voor de doelman. Hij was niet zelfzuchtig en bood Peffer de 0-2 aan. De match leek al snel beslist.



Leek, want de tweede helft was rampzalig. Lyra-Lierse was nergens meer te bespeuren en liet zich te makkelijk wegdrukken door Betekom. Het was vragen om problemen en het mocht van geluk spreken dat de aansluitingstreffer pas een kwartier voor tijd viel. Ei zo na hingen de bordjes alweer gelijk toen Maes ging klungelen. De anders zo secure doelman liet zich dit seizoen al op een foutjes betrappen. Al een geluk dat hij zijn fout zelf kon recht zetten. Het was een waarschuwing die coach Van Houdt aan het wisselen bracht. Het loonde want Lyra-Lierse kreeg eindelijk terug voet aan de grond op het middenveld. Sterker nog. De ingevallen Van Goylen slalomde door de verdediging, de bal belandde bij Adesanya en die poeierde het leer hoog tegen de touwen, 1-3. De score had nog hoger kunnen als de counters beter werden uitgespeeld. Vooral Adesanya liet nog na om zijn derde van de namiddag te maken.



10 op 15 en een tweede plaats in het klassement. Op kruissnelheid is Lyra-Lierse nog lang niet, maar de toekomst ziet er in ieder geval goed uit.
Meer filmpjes en foto's zien? Check zeker de Facebook pagina van onze supportersclub: SC Oldskool 1906





Joost

Lang verhaal maar wel erg interessant om te lezen!

Die tribune in Bilzen vond ik zelf helemaal niks, maar ik was er dan ook op een gure avond in november.

wekke

Thanks. Er was nogal veel te vertellen, misschien ook deels herhaling, maar zo krijgen jullie als buitenstaander een beeld. In ieder geval een interessante club om deel van uit te maken :-)

Terreintjes zoals Bilzen zijn natuurlijk niet zo speciaal. Wij hebben natuurlijk het voordeel dat we elke wedstrijd wel wat publiek trekken, ook langs de kant van de tegenstander. Dat geeft direct een heel ander gevoel bij een wedstrijdbezoek

wekke

#685
Beter laat dan nooit....

19-10-2019 Legia Warschau – Lech Poznan 2-1

Met de vrienden proberen we jaarlijks een tripje te maken. Met de komst van menig huwelijk en kinderen voelt dat zo wat aan als een must om nog eens samen te kunnen doorzakken. Niet dat ze aan de ketting hangen, verre van zelfs, maar zo'n weekendje weg heeft toch altijd dat tikkeltje extra. De laatste 6 jaar werd de jaarlijkse uitstap gekoppeld aan een wedstrijd van de Rode Duivels. Voor dit jaar kwam er niets haalbaars uit de lotingbolletjes van de UEFA dus organiseerden we maar onze eigen loting. Alle namen in de pot en diegene die er als gelukkige uitkwam, moest het weekend organiseren. Criteria? Drie overnachtingen, maximum 1 dag verlof van het werk en een budget van €200 voor de vlucht + het hotel. Eén of meerdere activiteiten mochten ook worden ingepland. De bestemming diende wel geheim te blijven tot het vertrek. Uiteraard kwam ik uit de bus als organisator.  Skyscanner en Booking.com werden weer voor even mijn beste vrienden. De eerste shortlist omvatte 28 bestemmingen. Die werden dan weer gereduceerd tot 7 (Malta, Dublin, Edinburgh, Warschau, Dublin, Berlijn en Chisinau). Uiteindelijk kon al het voorbereidende werk de vuilbak in, één van de gasten kon pas ten vroegste om 18u00 in Olen vertrekken, en zo schoot er slechts 1 bestemming over: Warschau. Geen ramp want uit de shortlist was dat voor mezelf toch de stad die er het meeste uitsprong. Vluchten en appartementen werden al snel geboekt (Priority Flight + 3 overnachtingen voor amper €140 per persoon).



Eén van de maten had duidelijk laten uitschijnen dat voetbal hem geen bal interesseert. Dat was ook niet de insteek van het weekendje weg dus de bestemming was daar ook niet op gebaseerd. Dat wil echter niet zeggen dat dit voetbaldier geen fixtures checkt. Die nieuwsgierigheid valt gewoon niet te temmen. Grote ogen trok ik toen er Legia Warschau – Lech Poznan op het Ekstraklassa programma stond. Ik zag nog nooit een wedstrijd in Polen en deze affiche stond al enige tijd op mijn, weliswaar ellelange, bucketlist. Het voetbaldier was nu helemaal wakker uiteraard. Ik maakte mezelf wijs dat dat gewoon een topactiviteit zou zijn, ook voor diegenen die niet zo voetbalminnend zijn of die nauwelijks een groter stadion zagen dan T Kuipje van Westerlo. Toch maar eens polsen of dat überhaupt mogelijk is om voor 7 gasten te regelen. Via een oud-collega, én Legia supporter, verkreeg ik de nodige informatie, maar echt hoopvol was die niet. Zonder Pools ID-nummer kan je online geen tickets kopen dus moet je hopen op de kassa verkoop in de laatste dagen voor de wedstrijd. Je mag ook de afgelopen 5 jaar geen andere club hebben bezocht. En je neemt ook best geen tickets voor de spionkop. Volgens de informatie checkt de harde kern in die vakken je kennis van de Poolse taal en moet je je GSM inleveren. Wél zouden de Legia supporters misnoegd zijn. Sa Pinto, de vorige coach en bij ons bekend om zijn veelbesproken passage bij Standard Luik, maakte er een zootje van en liet de club achter met een resem Angolezen en Portugezen. De kans op tickets zou daardoor wel bestaande kunnen zijn. Maar goed, voetbal was dus niet het hoofddoel en ik zou dan wel zien of de tickets al dan niet zouden lukken. Ik regelde in ieder geval nog een andere activiteit voor vrijdag en zo was de planning nagenoeg compleet. Ondertussen kon ik mijn kop niet vertonen of het ging over hét weekend. Naarmate de datum dichter kwam, nam bij de rest de nieuwsgierigheid toe. Het kwam mijn strot uit. Een week voordien flapte ik er dan ook gewoon de hele planning uit. Tot zover de verrassing....

Op donderdag was het dan ook zover. Omstreeks 18u00 trokken we richting Charleroi-Airport. Pas om 23u30 kwamen we aan in Warschau. Een Uber bracht ons naar onze appartementen waarna we nog even de stad indoken. Tip: kies snel een etablissement uit want de proppers komen vanuit alle hoeken aangestormd om hun gentlemensclub aan te prijzen. Voor het overige valt er veel te beleven in Warschau. Een aanrader voor een avondje stappen. Vrijdagochtend was het dan tijd om richting het stadion te vertrekken.

De kassa's openden om 11uur en ik wou zeker zijn van die 7 ticketjes. Met 7 kopietjes van onze paspoorten wandelden Vali, Bert en ik naar het stadion. Maar dan maakte ik een kleuterachtige fout die me nog nooit is overkomen. Ik stond aan het verkeerde stadion! In plaats van google maps te volgen, wandelde ik gewoon zonder nadenken naar het stadion dat ik net over de Wisla zag liggen. Aan het secretariaat bekeken ze ons alsof we idioten waren. Vali, Bert en ik stonden aan het Nationale stadion. Ik kon mezelf wel voor de kop slaan. Het nationale stadion is in niets te vergelijken met dat van Legia en ik kende de verschillende stadionfoto's goed genoeg. Dan maar de doorsteek van 3 kilometer maken naar het correcte speelstadion. Omstreeks 12u00 kwamen we aan. Tot mijn verbazing was het rustig bij de ticketverkoop. We gaven de kopietjes van de paspoorten, kozen vak 220 (familievak achter doel), betaalden en stonden op vijf minuten weer buiten. Peace of cake en druk gemaakt om niets. We aten nog snel iets in het clubrestaurant want om 14u30 kwam de taxi ons al ophalen aan het appartement. Het eten in het clubrestaurant is trouwens best goed.

Ik had dus een taxi geregeld voor de activiteit van de dag. Twee weken voordien zaten we met enkele vrienden in de kroeg toen Jelle zei dat hij graag eens met een Kalasjnikov zou schieten. Natuurlijk zocht ik nadien de mogelijkheden op. Niet dat ik ver moest zoeken. Met PMshooter heeft Warschau één van de grootste schietstanden van Oost-Europa. Twee mailtjes later was alles beklonken. Op de website staan verschillende pakketten. Ik koos voor pakket 2 met onder andere een AK 47, Glock, semi automatisch wapen en een shotgun Eenmaal aangekomen diende we een tijdje te wachten. Buiten kreeg er een andere groep uitleg over de verschillende wapens waarmee ze gingen schieten. Van binnen hoorde je de luide knallen van de schoten. Wij waren in de veronderstelling dat we moesten wachten tot de groep voor ons klaar was zodat ook wij een uitgebreide uiteenzetting kregen over de wapens. Niemand van ons had namelijk ooit al eens een vuurwapen gehanteerd. Onze verbazing was dan ook groot toen ze ons plots naar binnen begeleiden, aan een schiet stand zetten en we konden starten. Een begeleider prepareerde een wapen, iemand van ons schoot het arsenaal leeg op het target en zo gingen we elk wapen af. De wapens gingen duidelijk in stijgende lijn qua kaliber. Wat een kracht en terugslag! Doe wel niet zoals de Chinezen in de stand naast ons. Terwijl de begeleiders een nieuw targetblad hingen, nam zo'n overijverige Aziaat een shotgun om te poseren voor een foto. De foto was genomen, de man draaide zich om, richtte zijn wapen en wou vuren. Al een geluk dat een allerte begeleider op tijd bij de pinken was en het vuren kon beletten. Drama vermeden. Voor het overige wel een aanrader qua activiteit! Later doken we nog de kroeg in en 's avonds gingen we uitgebreid eten in Prime Cut, een uitstekend Steakhouse.





Met een houten kop vatten we de zaterdag aan. Vali en ik wandelden door de oude stad en hielden halt bij het stadion van Polonia Warschau. Lekker oldskool stadionnetje. De moeite om een keertje te bezoeken. We konden ook heel makkelijk binnenwandelen aangezien de A-kern aan de training ging beginnen. Op de velden ernaast liet de lokale jeugd dan weer zijn voetbalkunsten zien. In de namiddag was het dan tijd om richting stadsgenoot Legia te trekken. Eenmaal aangekomen viel de enorme politie macht op. Van een grimmige sfeer was echter geen sprake. Ook in het stadion viel het al bij al mee. De bezoekers uit Poznan lieten zich zeer fel horen. Legia was dan weer minder aanwezig. Ook bij de gebruikelijke tifo had ik eerder de indruk dat het een makke bedoening was. Al kan dat laatste ook liggen aan de open stukken tussen tribunes en dakconstructie. Doordat we ook nog eens aan de overzijde zaten, verdween volgens mij veel van het geluid voordat het ons had bereikt. Op het veld was het ondertussen van een erbarmelijk niveau. Werkelijk niet om aanzien! Het was hopen op beterschap in de tweede helft. Daarin probeerde Legia wel, maar leek het eerder machteloos. Lech Poznan kwam dan ook nog eens tegen de gang van het spel op voorsprong. Het uitvak ontplofte en menig vuurwerk werd ontstoken. Het was het sein voor een amusante tweede helft. De supporters van Legia gingen vol achter de ploeg staan en lieten ook nog een pyroshow optekenen. Op het uur kwamen ze ook op gelijke hoogte. Legia bleef nu drukken en een kwartier voor tijd trapte Rosolek de thuisploeg op voorsprong. Het stadion ontplofte. Legia hield stand en mocht de driepunter bijschrijven. Ik moet eerlijk bekennen dat ik veel meer had verwacht van Legia tegen Lech. Het was leuk om zien, maar blies me nooit van mijn sokken.

Het was ineens het einde van ons mannenweekend. Volgend jaar is het aan iemand anders om het in elkaar te steken. Warschau is wel een fantastische stad om in te vertoeven.











Nort


Semper Fidelis

Gaaf verslag en klinkt als een topweekend!

wekke

De Covid pandemie en al zijn restricties. Ik freewheelde er in eerste instantie vlotjes doorheen. Gaandeweg werd de sleur bijna ondraaglijk. Ik kon er nog steeds van genieten om met het gezinnetje thuis te zijn, maar ik miste toch een bepaalde uitlaatklep. De horeca, feestjes, festivals, reizen, ... konden me gestolen worden. Ik miste het voetbal en vooral Lyra-Lierse. Met een pintje in de hand de wedstrijd volgen. De euforie bij een goal of eens goed vloeken bij een verlies. Tussen de vele werkdagen door bleek dat toch de ontspanning die ik broodnodig had. Toch liep de herstart van het voetbal gevoelsmatig niet van een leien dakje. Ik moest mezelf naar de wedstrijden sleuren. Het oogde allemaal tam. Vriendschappelijke wedstrijden of bekerwedstrijden werden al eens geskipt. De verplaatsing was er vaak teveel aan. Er waren nog teveel restricties. De publieke belangstellingen was aan de flauwe kant.
Ondertussen zijn we twee maanden verder en ben ik qua voetbal wel op kruissnelheid. Dat komt voornamelijk door mijn twee vrouwtjes. Mevrouw Wekke zou eigenlijk vorig seizoen haar voetbalschoenen weer van de haak halen. Ze had enkele clubs aangeschreven en we zijn samen twee wedstrijden gaan bekijken van K. Brecht S.K. Hun terreinen heb je vast wel eens gezien als je van Breda naar Antwerpen rijdt. Ze liggen namelijk pal naast de snelweg. De dames van Brecht spelen in de Antwerpse 3e provinciale. Covid en Voetbal Vlaanderen beslisten echter dat het toen bij één training zou blijven. De voetbalschoenen konden weer aan de haak.

In de zomer werd duidelijk dat alles toch weer zou gaan beginnen. Zodoende reden mevrouw Wekke, plusdochter Wekke en Wekke himself naar de lokale decathlon voor de nodige aankopen. We waren al even de opties aan het bekijken om de plusdochter een hobby te laten beoefenen. Ze was vrij in de keuze (judo, zwemmen, dansen, ...), maar een besluit kwam er nooit. Nu kwam dat in een stroomversnelling. Wat mama natuurlijk doet, wil de vijfjarige dochter ook doen. We stapten de sportwinkel dan ook buiten met voetbaloutfits voor zowel de mama als de dochter. Als surplus hing er buiten de winkel een flyer: 'Futbalista kamp'. Een vierdaags voetbalkamp uitsluitend voor meisjes en dit in buurgemeente Gierle. De start was echter daags nadien al, maar inschrijven bleek geen enkel probleem te zijn.

Futbalista is een initiatief van Voetbal Vlaanderen om meer meisjes naar het voetbal te krijgen. De kampen in Gierle werden georganiseerd door de lokale dames ploeg (eveneens uit 3e provinciale). De plusdochter had een superdag. Een week later werd ze dan ook speelster bij de U6 van de nieuwe fusieclub Lille United. Lille United bestaat uit FC Gierle, KFC Lille en KVC Poederlee. De eerste ploegen, beloften en dames spelen nog onder hun oorspronkelijke naam en in de oorspronkelijke kleuren. De jeugd voetbalt wel al onder de Lille United vlag en in de nieuwe geel-groene kleuren.

Zodoende zitten mijn weekends tegenwoordig bomvol voetbal met in de voormiddag de U6 van Lille United, in de namiddag de dames van Brecht S.K. en in de avond de wedstrijden van Lyra-Lierse. Het brengt me wel weer langs vele veldjes in de provincie. De drang naar het buitenland of wedstrijden buiten deze 3 clubs is er echter nog niet.

K. Brecht S.K.






De Kempen




KSK Kasterlee



Loenhout SK




St Jozef Rijkevorsel





Lyra Lierse
De pandemie heeft vele voetbalclubs financieel pijn gedaan en de daadwerkelijke impact zullen we waarschijnlijk pas later merken. Lyra-Lierse hoort daar dankzij zijn sluitende boekhouding en afspraken met spelers (geen promotiebonus) en supporters (abonnementsgelden gingen integraal naar de jeugdwerking) niet bij. Maar de pandemie heeft de club wél pijn gedaan. De promotie werd via de groene tafel en niet op het veld afgedwongen. De club heeft niet kunnen profiteren van die positieve flow met bijvoorbeeld extra sponsors en supporters.  De eerste wedstrijden in 2e amateur moesten dan weer met de nodige restricties worden afgewerkt wat de publieke belangstelling niet ten goede kwam. Maar de schade gaat nog verder want ook het stadiondossier 'Hoge Velden' beweegt nog nauwelijks. Tot overmaat van ramp was de pandemie wél goed voor de grote concurrent Lierse Kempenzonen. Gered van degradatie naar 2e amateur en prompt gepromoveerd naar 1B. Het seizoen erop nog eens gered van degradatie van 1B naar 1e amateur. Wat ze op 't Lisp sportief doen, interesseert me nauwelijks tot niet, maar hun positieve situatie levert ons een gevaarlijke situatie op. Lyra-Lierse dreigt tot stilstand te komen. De limieten qua terreinen zijn bereikt waardoor er vele jeugdspelers jammerlijk in de koude blijven staan. De limieten qua supporters lijken ook te zijn bereikt daar we moeilijk nieuwe supporters kunnen aantrekken.

Sportief gaat het ons nochtans voor de wind. Lyra-Lierse zit in een situatie waarin er dit seizoen eigenlijk geen sportief succes wordt verwacht. Er werden slimme transfers gedaan die ons niveau wel opkrikken, maar de kern werd smal gehouden om toch enkele jonge spelers wat kansen te bieden. Stelselmatig bouwen naar 1e amateur was altijd het doel en die weg stippelt de club momenteel zeer goed uit. De mayonaise lijkt ook te pakken op de grasmat. Na winst tegen Jong Zulte (8-2) en RC Hades (3-1) mochten we voor het eerst in de 5e ronde van de Beker van België plaatsnemen. 1B titelkandidaat Deinze bleek echter een serieus maatje te groot: 0-5 en géén 1/16e finale tegen een eersteklasser.

In de competitie leed Lyra-Lierse op speeldag 1 thuis tegen R. Cappellen FC puntenverlies. In een zinderende wedstrijd met hoog tempo en veel kansen werd het 2-2. Een week later trokken we naar het Stedelijk Sportstadion van Hasselt. Ook vorig seizoen mochten we nog vlak voor de covid-break naar dit lekker aftandse stadion. Toen werd het een 2-1 verlies, nu werd het een 0-3 winst. Een veel zwaardere uitslag dan de wedstrijd deed vermoeden. Hasselt liet Lyra-Lierse zwoegen, maar de pallieters waren veel efficiënter in de tweede helft. Peffer knalde als kers op de taart de 0-3 heerlijk in de kruising.

Na een 3-1 thuisoverwinning tegen Wijgmaal werd de korte trip naar Westerlo gemaakt om Houtvenne te bekampen. Er heerst onvrede over de beloftenteams die volgend seizoen worden toegelaten in de nationale reeksen. Houtvenne is dit seizoen eigenlijk al zo'n beloftenteam. Het verkocht vorig jaar zijn ziel aan KVC Westerlo en haspelt zijn wedstrijden tegenwoordig af op het lokale kunstgrasveldje. Voor onze komst werd er echter uitgeweken naar het stadion zelf. Voor de gelegenheid hadden de 'Houtven Ultras' was pyro bij en werden alle jeugdploegen uitgenodigd. Kwestie van toch voor ietwat publiek te spelen in plaats van die 400 Lierenaars. De wedstrijd zelf werd vooral bekampt op het middenveld, maar Lyra-Lierse beschikt over een fenomenaal spitsenduo om zo'n wedstrijden te winnen. Jordy Peffer en Jason Adesanya zijn zo compatibel aan elkaar en zitten in zo'n efficiënte flow dat elke kans bijna een doelpunt oplevert. Zo ook in Westerlo en zo ook een week later op de Doelvelden in Berlaar.

Want net als in Westerlo werd het ook thuis tegen Eendracht Aalst 3-1 in het voordeel van Lyra-Lierse. Het levert de pallieters de koppositie op met een 13 op 15. Op het veld kwamen we nooit in de problemen. Al vroeg in de wedstrijd stond het 2-0 na twee goals van Peffer. Naast het veld waren er wel de nodige problemen. Bij aanvang van het seizoen zijn er altijd van die wedstrijden waar je extra naar uitkijkt. De komst van traditieclub Eendracht Aalst is er zo eentje. Voor zo'n naam komen de mensen uit hun luie zetel. Twee grote supportersgroepen (op amateurniveau dan toch) tegenover elkaar in een aftandse setting. Dat zijn ingrediënten om duimen en vingers bij af te likken. Jammer genoeg trekt zo'n affiche ook de meest ongure types op. Wanneer ik een plekje achter doel bezette, keek ik rond en zeiden we met de vrienden al "dit komt niet goed vanavond". Onze supportersclan kan een ruw kantje hebben, maar tijdens de wedstrijd zal er steeds getracht worden om positief te zingen en reageren. Dat imago hebben we opgebouwd en willen we ook graag behouden. Van al dat positiefs was bij aanvang van de wedstrijd al niets te merken. De ene uitdagende leuze na de andere werd door onbekenden gescandeerd richting het Aalsterse vak. Wanneer hun harde kern laattijdig datzelfde vak betreed, gaan de ongure types dan maar de confrontatie opzoeken. De wedstrijd werd stilgelegd. Vaste supporters werden uit hun eigen vak verdrongen. Andere vaste supporters probeerden dan weer de amokmakers weg te jagen. Na een tijdje besloot de politie dan maar om op een amateuristische wijze hun machtsvertoon te etaleren. Een jammerlijk schouwspel, een deuk in ons opgebouwde imago. De sfeer was net als de goesting in deze voetbalvond volledig weg. De meegereisde supporters uit Aalst maakten er toch nog een vocaal feest van, maar voor mij mocht de wedstrijd zo snel mogelijk te zijn afgelopen. Een serieuze domper.   

RC Hades – Lyra Lierse 1-3



Sporting Hasselt – Lyra Lierse 0-3





Lyra Lierse – KMSK Deinze 0-5



Houtvenne – Lyra Lierse 1-3




Lyra Lierse – Eendracht Aalst 3-1




Joost

Ik heb je gemist. Heerlijk om weer te lezen.

Tijdens de pandemie mocht ik ook met mijn zoon naar de Decathlon (in België nota bene want de Nederlandse was gesloten) om zijn eerste voetbalschoenen en trainingstenue uit te zoeken.