Herinneringen aan De Hout

Gestart door Hielke, nov 02, 2008, 10:16:04

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Hielke

De club die niet naar een nieuw stadion gaat hoort er niet bij, in Nederland. Het moet allemaal groter, lelijker en het liefst zo afgelegen mogelijk. Namen en reputaties worden niet gespaard. Zo ook De Alkmaarderhout. Weg, gesloopt. Toegegeven, men kon niet anders dan deze bouwval te verlaten. Toch bloedt mijn stadionhart nog steeds een beetje om dit verlies. Een persoonlijke herinnering aan de laatste keer in De Hout.

Het is een barre avond in 2005, begin december. Kou, wind en regen teisteren Nederland. Hoe kan het ook anders, twee dagen voor Sinterklaasavond. De ruitenwissers maken overuren en zorgen ervoor dat we het smalle, donkere bosweggetje dat naar de Alkmaarderhout leidt nog net kunnen zien, door de beslagen voorruit. Een vriendelijke steward staat watertrappelend bij de ingang van het parkeerterrein, dat niet meer voorstelt dan dat van een gemiddelde amateurclub. Naast hem een feloranje pion, goed kleurend bij zijn hesje. De pion houdt een doorgelopen kartonnen bordje staande, waarop de tekst 'Parkeren 70 cent'. De brave borst komt netjes met dertig cent wisselgeld over de brug, na de ene euro in ontvangst te hebben genomen.

Weer om de auto uit te komen is het niet. Maar toch, de ingang van het uitvak is niet ver. Rennen dan maar. Wat we treffen is een dicht hek. Twee uur voor de wedstrijd is er nog geen steward te bekennen. Geef ze eens ongelijk. Een aantal moeilijk kijkende AZ-supporters op leeftijd mag wel al naar binnen, via dat wat voor de hoofdingang door moet gaan. Dan valt ons oog op een verregende eredivisietrainer. Adrie Koster, later nog trainer in het stadion met het dichte dak, staat ongeduldig voor het piepkleine kassahokje. Volkomen doorweekt en mopperend mag hij even later naar binnen. Wij niet.

Een rondje om De Hout is nog het beste en vanwege de bomen ook meest droge alternatief voor wachten in de auto. Een gezellig café aan de achterkant van dit antieke bouwwerk biedt geen uitkomst. Vol, afgehuurd. Joke is immers vijftig geworden, dan krijg je dat. Lopend op een donker en verlaten bospad zien we links stapels zeecontainers. Bij één van deze gevaartes gaat gepaard met wat  gepiep en gekraak een deur open. Mannen met imposant postuur stappen naar buiten, in hun kielzog volgt de grote baas. Weggedoken in zijn ongetwijfeld dure jas zien we Dirk Scheringa. Een man die alles kan kopen wat hij wil kopen, maar op een gure decemberavond in een roestige zeecontainer gaat zitten. Een mooi gegeven.

Ondertussen is er leven aan de voorkant van het stadion. De armoedige parkeergelegenheid wordt opgesierd door een aantal peperdure vierwielers, waaronder een Hummer. In vliegende vaart raast een geblindeerde auto voorbij, die vlak voor een van de ingangen tot stilstand komt. De altijd vriendelijk kijkende scheidsrechter Roelof Luinge stapt uit, met een enigszins beschaamde blik vanwege deze ietwat overdreven entree.

Natter dan gepland gaan we de Alkmaarderhout binnen. Er is een probleempje, biecht een steward op. De wc is omgevallen. Rechts leidt een Dixi-hokje op zijn kant een nutteloos bestaan. Kan gebeuren natuurlijk, dan maar de catering. Links is koffie en warme worst te verkrijgen, in een hokje met tralies voor de ramen. Veiligheid voor alles, maar vanwege dit gegeven blijft het bekertje koffie hangen achter een ijzeren staaf en kiepert om over de warme worst. De kosteloze herkansing gaat goed. Met proviand en al nemen we plaats in het vieze en krakkemikkige uitvak, dat zodanig in de hoek is weggestopt dat je bijna het gevoel hebt buiten te staan. De worst is vies, véél te vet. Na twee happen ben je misselijk. Gelukkig is er de pislucht, waarmee het clichébeeld van De Alkmaarderhout direct compleet is.

Voor de wedstrijd een zeer aangrijpende minuut stilte. Je kunt een speld horen vallen in het stadion; verdrietig herdenkt iedereen zestig seconden lang de net overleden David di Tommaso, speler van FC Utrecht. Wat volgt is de meest indrukwekkende 'You'll never walk alone' die ik ooit gehoord heb, het zal zijn vanwege de context. Helaas geldt dit ook voor de spelers van Heerenveen. De wedstrijd is dertig seconden oud, het machtige lied galmt nog door het stadion, als Shote Arveladze het verdwaasde Friese elftal op een 1-0 achterstand schiet. Ondanks het behoorlijke spel komt Heerenveen deze klap nooit te boven. Samaras scoort nog vrij laat de 2-1, maar de nederlaag is er. Onnodig maar terecht.

Misschien vanwege de kou, maar de sfeer in het uitvak was geweldig die avond. Zoals alles geweldig was die avond. Negentig minuten lang zingen en meeleven in een stuk antiek. We zullen het een ode noemen aan de Alkmaarderhout. Een jaar later betraden we het comfortabele DSB-stadion. We hadden direct heimwee naar de vette worst en de zeecontainers.

(Foto's van dit stadion en deze wedstrijd heb ik helaas niet.)

Han

Jij gaat er vermoedelijk geen bezwaar tegen hebben dat ik mijn foto's van De Hout hier eventueel zou kunnen plaatsen.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

TeeZee

De Hout. Ik heb dit stadion helaas nooit in het echt bezocht. Wel ga ik komende december waarschijnlijk voor de 2e keer naar het DSB Stadion. Dat stadion biedt een hoop gemakken, maar mist de charme van een oud vervallen stadion en is voor groundhoppers niet echt interessant.

Prettig geschreven verhaal trouwens, leest lekker weg.

Hielke

Citaat van: Han op nov 02, 2008, 11:40:37
Jij gaat er vermoedelijk geen bezwaar tegen hebben dat ik mijn foto's van De Hout hier eventueel zou kunnen plaatsen.

Zeker niet, ik ben benieuwd.

Han

#4
Ik vind de Hout een gehypt bakje dat per ongeluk een modieuze metafoor werd voor voetbalromantiek omdat het toevallig een der laatste der Mohikanen was. De tribune op de paardenbaan ernaast is boeiender.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

hgrm

Een bloemlezing van een Europees avontuur:

PAOK Saloniki




AJ Auxerre




Glasgow Rangers




Alemannia Aachen




Sporting Clube de Portugal

Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

hgrm

Speciaal voor Han:

De paardenbaan.



Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Hielke

Citaat van: Han op nov 02, 2008, 14:34:50
Ik vind de Hout een gehypt bakje dat per ongeluk een modieuze metafoor werd voor voetbalromantiek omdat het toevallig een der laatste der Mohikanen was.

Daar heb je een punt. Toch wil ik De Hout niet tekort doen en vind ik die hype volkomen gerechtvaardigd. Er is op dit moment een jongere generatie die zich vasthoudt aan deze 'laatste Mohikanen', simpelweg omdat de voetbalromantiek die ze meebrengen niet terug te vinden is in de Van Wijnen-bouwpaketten, om het even een naam te geven, die op het moment als paddenstoelen uit de grond schieten.

hgrm

Waar is die foto genomen???
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Han

Citaat van: hgrm op nov 03, 2008, 21:16:24
Waar is die foto genomen???
Rudisleben, voormalige DDR.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

hgrm

Vlak bij Erfurt, zie ik....Had ik dat van de zomer maar geweten
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Han

Citaat van: hgrm op nov 03, 2008, 21:36:07
Vlak bij Erfurt, zie ik....Had ik dat van de zomer maar geweten
Ik zit destijds op weg naar Praag richting Dresden in een wezenloze Stau en heb lukraak op de Autobahn een afslag gepakt om verlost te zijn. Ik reed pardoes Luedisleben/Arnstadt in en remde als een bezetene toen ik de glimp zag.

Heb ik ook ooit gehad toen ik in Engeland Lincoln verliet en op een verlaten drafcentrumtribune stuitte en ook eens door Matlock reed. Helemaal verbouwereerd. Sindsdien heb ik het abs-remsysteem laten uitvinden.

On-topic; ik zag van jou een verrassend rijtje Europese Hout-impressies. Gedenkwaardig en mooi.
Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Hugo

Citaat van: Han op nov 03, 2008, 22:18:15
Ik zit destijds op weg naar Praag richting Dresden in een wezenloze Stau en heb lukraak op de Autobahn een afslag gepakt om verlost te zijn. Ik reed pardoes Luedisleben/Arnstadt in en remde als een bezetene toen ik de glimp zag.

Heb ik ook ooit gehad toen ik in Engeland Lincoln verliet en op een verlaten drafcentrumtribune stuitte en ook eens door Matlock reed. Helemaal verbouwereerd. Sindsdien heb ik het abs-remsysteem laten uitvinden.


Ik blijf off-topic. Ik was ooit op vakantie in de Algarve en had mij die dag voorgenomen om eens gezellig te doen en niet aan voetbal of stadions te denken. Ik sleepte mij met familie en opblaasbootjes naar het zwembad en plofte neer op een stoel. Na 10 minuten mijmeren heb ik mijn bril opgehaald want ik zag echt iets vaags in de verte. Het bleek een vervallen tribune te zijn van een drafbaan, dus naast het appartementencomplex. Toch maar wat foto's gemaakt.

Han

Strangely Devoted or Mentally Disturbed

Jef400

Ja mooie herinneringen.  Zelf ben ik nooit in de oude hout geweest (te jong), maar de herinneringen van de lichtmasten boven de rij huizen op de kennemerstraatweg staat mij nog altijd bij.