De Anywayupcup

Gestart door Joost, dec 21, 2009, 13:57:44

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Joost

Terwijl het noorden  van Nederland geteisterd werd door sneeuw was er in Limburg sprake van 6 milimeter witte neerslag. Dat is geen belemmering voor een weekendje Engeland met het vliegtuig. Hugo en ik hadden afgesproken bij Boxmeer station. Daar kon je goed parkeren en ligt in de oksel van het knooppunt van de A73 en A77.

Zonder problemen kwamen we dus in Weeze waar inchecken en vliegen ook zonder problemen verliep. De huurauto werd opgehaald in Birmingham en van daaruit ging het op het gemakje naar Hereford.

Onderweg deden we wat Non-League stadionnetjes aan. Als eerste was Halesowen Town aan de beurt. Halesowen is sjiekere voorstad ten westen van Birmingham. The Yeltz spelen hier op 'The Grove' en doen dat al sinds 1873, het jaar van oprichting. Deze club is dus ouder dan alle 4 de grote clubs in de buurt. The Grove is een leuk stadionnetje met tribunes aan vier zijden, helaas waren alle poorten hermetisch afgesloten en moesten we het doen met impressies van buitenaf. De club speelt al jaren in de Southern League Premier maar is momenteel 'in administration'.


Mooie oude borden...


... een glimp van wat er binnen is...


... maar we kwamen er echt niet in
We verlieten Halesowen en gingen zuidelijk om in Bromsgrove uit te komen. Bromsgrove Rovers is een briljante naam voor een voetbalclub en hun Victoria Ground is minstens zo leuk. De Rovers zijn iets minder oud dan Haleswon maar hebben hun eeuwfeest ook al ruimschoots achter zich liggen, ze zijn van 1885. Hun grootste succes boekten ze begin jaren 90. Redelijk onverwachte promoveerden de Rovers in 1992 naar de Conference. In hun debuutjaar daar werden ze gelijk 2de maar wel op 15 punten achter kampioen Wycombe Wanderers. Daarna hielden ze het nog 3 seizoen vol om in 1997 te degraderen. Met een gemiddeld aantal toeschouwers van 1200 deden ze het best aardig.
Momenteel zijn er daar nog 250 van over en gaat het een stuk minder. De Rovers degradeerden zelfs nog 2 niveau's lager, wisten weer op te klimmen maar zijn dit seizoen terug te vinden in de Southern league Division One Midlands. Vorig seizoen overleefden ze ternauwernood een winding-up petition en dit seizoen werden 10 punten in mindering gebracht vanwege administration.




Wie goed kijkt ziet de clubnaam geschilderd




Na een uitstekende lunch in een pub kwamen we wat zuidelijker uit in Worcester. Daar ligt het prachtige St. Georges Lane van Worcester City. Deze club speelt momenteel in de Conference South. Het niveau waarop de club eigenlijk al twintig jaar actief is, net onder de top van de Non-League. Daarvoor speelde de club vele jaren in de Southern Premier League en deed het enkele kansloze pogingen om in de Football League te worden verkozen. Gek eigenlijk want de stad Worcester is groot genoeg voor een League Club en heeft een groot achterland. Worcester City kwalificeerde zich wel, als kampioen zelfs, voor de Conference in 1979. Daarin werd het gelijk derde en was het een van de betere bezochte clubs. In het seizoen 84/85 degradeerde het team na een dramatische tweede seizoenshelft. Grootste prestatie blijft de zege op Liverpool (toen op 't 2de niveau) in de FA Cup in 1959.


Bij Worcester wel een open poort


En een zonovergoten St. Georges Lane


Een terrace aan de lange zijde met gedeeltelijke overkapping, en een verhoogde terrace achter 't doel


De Main Stand


En nog een leuk overzichtsplaatje

Na Worcester ging het over b-wegen naar Hereford. Pas dan kom je erachter hoe afgelegen dat stadje ligt. Zogauw je er binnenrijdt wordt het beeld bepaald door de mooie lichtmasten. Uiteraard kon je vanuit ons bed & breakfast ook de lichtmasten zien, alleen hadden wij een kamer aan de verkeerde kant. Na Hereford in kerstsfeer te hebben ervaard, erg leuk, werd er uitstekend gegeten bij de lokale Indier. Met nog 5 kwartier te gaan voor aftrap liepen we terug naar het B&B. De teleurstelling volgde al snel, de lichtmasten aan Edgar Straat waren gedoofd en rond het stadion was 1 maffe fan te vinden die echt niet kon geloven waar wij al van overtuigd waren, een afgelasting.


Edgar Road en het stadion zien er mooi uit maar ook hier geen open deur te vinden

Na wat meer uren slaap dan gepland en een vruchteloos rondje om een dicht stadion verlieten we Hereford weer. Via Gloucester reden we richting Devon. Gloucester City zit daar een beetje op een dood spoor. We herinneren ons allemaal wel de beelden uit juli 2007 waarin half Engeland onder water leek te staan. Gloucester City's Meadow Park leek in die tijd meer op een waterpolo stadion dan een voetbalstadion. Het water steeg tot vlak onder de lat van het doel. De club moest eerst uitwijken naar het stadion van Forest Green Rovers (17 km verderop) en later naar Cirencester (35km verderop). Pogingen om terug te keren zijn tot nu toe vruchteloos. Groundsharen met een lokaal team mocht niet, spelen in het rugbystadion mocht niet van de rugbyclub-eigenaar en een niveau stadion van de gemeente voor zowel voetbal als rugby-club daar hadden de rugbyers geen trek in. De rugby'ers zijn overigens zowel in 2007 als 2008 landskampioen geweest.

De voetballers speelden pas sinds 1986 in Meadow Park. Daarvoor speelden ze in 2 grotere stadions in de stad die niet meer bestaan. De verhuizing naar Meadow Park was geen succesvolle, voor de overstromingen in 2007 liep het stadion al tweemaal eerder onder water. Op Meadow Park komen ze in ieder geval niet meer terug, er stond nog zeker 40cm ijs op het veld en er was een dijk gebouwd.

Net als Worcester City deed ook Gloucester City enkele kansloze poging voor membership van de Football League.

Op het veld gaat het wel goed. Afgelopen seizoen promoveerde Gloucester via de play-offs naar de Conference North door grote favoriet Farnborough Town met 1-0 te kloppen.


De dijk van Gloucester


Het stadion doet nu dienst als opslagplaats lijkt het














Het enige gras op Meadow Park

We kregen ondertussen de bevestiging dat er in Exeter gewoon gespeeld zou gaan worden en met nog tijd over maakten we een tussenstop in Tiverton, na Plymouth, Exeter en de Torquay-area een van de weinige stadjes in Devon. Tiverton Town is na de League clubs de enige club op enig niveau in de regio. Op Ladysmead wordt sinds 1999 Southern Premier voetbal gespeeld. De club heeft haar zaakjes prima in orde, is gastheer van de reserves van Plymouth en is een mooi opvanghuis voor spelers die bij de League clubs buiten de boot vallen. Ladysmead is verrassend leuk. Aan vier kanten iets overdekts en de afwerking is in zijn geheel prachtig. In 2004 werd kwalificatie voor de Conference South gemist in play-offs.







In Tiverton is het doel nog gemaakte van gelaste buizen met tussenstukje, en wordt het net met tape vastgeplakt




Via de scenery tourist road reden we vervolgens naar Exeter. We gingen eindelijk voetbal zien. De wedstrijd tegen Southend was een replay van het affiche dat tijdens That Final Day op het programma stond. Sindsdien speelden de clubs niet meer tegen elkaar.

Exeter had 4 nederlagen op rij moeten incasseren waarvan 1 in de FA Cup en had al drie duels niet meer gescoord. Southend had 7 uitnederlagen op rij gehad en had in de laatste 4 daarvan ook uberhaupt niet gescoord. Een doelpuntenfestijn zat er dus niet in. Op de traditioneel slechtst bezochte speelronde van de League waren er toch 4868 toeschouwers. Mede verhoogd doordat de jeugd voor een pond binnenmocht. Ook wij kwamen gratis binnen, buiten stond een vriendelijk man die een voetbalclub runde en gratis kaartjes had gekregen maar er waren 5 mensen niet komen opdagen. We kregen dus zowel een kaartje als gratis toegang. Nadat Hugo zijn camera had volgeschoten begon de pot. Al snel was duidelijk dat het niet bepaald hoogstaand was. Met zo ongeveer de eerste echt aanval scoorde Stansfield voor Exeter. Hij werd diepgestuurd en schoot de bal knap over de teruglopende keeper, binnenkant paal, binnen.

Southend kwam meer opzetten maar het tempo en de omstandigheden waren te slecht om vaak gevaarlijk te worden. De enige echte kans werd naast gekopt. Exeter ging rusten met een voorsprong en hield die ook na rust betrekkelijk eenvoudig vast. In de 64ste minuut ging Barry Corr in de fout en maakte een zware overtreding en kreeg terecht rood. Southend werd sterker en Exeter kwam er nauwelijks meer uit. Met nog een kwartier te gaan maakte de net ingevallen Iberhe een net zo stomme overtreding  als Corr, ook hij mocht inrukken. Southend drukte maar Exeter hield stand en kon zo drie broodnodige punten bijschrijven.










We zouden 's ochtends vliegen vanaf Stansted en hadden dus nog een flinke autorit voor de boeg. Het vlotte heel goed en pas bij in Reading zagen we echt veel sneeuw. We bezochten er nog de Frankie en Benny's om daarna nog een uur te rijden naar Harlow.

Na 6 uur nachtrust ging daar om 5:15 de wekker en een half uur later waren we onderweg naar Stansted, dat duurde 20 minuten. We checkten in, hoefden niet door de douane en waren keurig op tijd bij de gate. Met een half uur vertraging gingen we de lucht in en na 50 minuten vliegen werden ook wij slachtoffer van de sneeuw. We mochten niet landen in Weeze want ze waren de baan aan het schoonvegen. Na een uur te hebben rondgecirkeld boven de regio (niet dat je daar iets van merkte, alles was wit buiten want we zaten in en wolk) moesten we uitwijken naar Frankfurt-Hahn. 120km ten westen van Frankfurt zelf. 276 kilometer was het naar Weeze en de bussen stonden al klaar. Er waren meer mensen gestrand want er stonden ook bussen naar Eindhoven en Charleroi. Inclusief een pauze van 15 minuten zijn er 5 uur onderweg geweest. Het eerste stuk was goed begaanbaar, na Keulen werd het dramatisch. In Weeze had de kerstman alle auto's ingepakt met een dik pak sneeuw. Hugo's auto werd wel gevonden en uitgegraven en stapvoets gingen we naar Boxmeer. Daar had de sneeuwschuiver een soort afsluitdijk om mijn auto heen gebouwd. Pogingen om door een kleine opening te rijden strandden en Hugo moest mijn auto zelfs aan de sleepkabel binden om 'm los te trekken. Een van de bewoners was daarna zo vriendelijk zijn sneeuwschop uit te lenen en zo konden we eindelijk naar huis. In plaats van 11 uur 's ochtends kwam ik nu om kwart voor 9 's avonds thuis. Wel veilig, en das het belangrijkste.

TeeZee

Citeer
Gááááf! Op deze manier had ik nog geen foto gezien van dit ontzettend leuke stadion. Jammer dat ze die main stand willen vervangen.

Hielke

Leuk verslag. Toevallig heb ik deze week 'That Final Day' nog maar eens in de DVD-speler gegooid, blijft mooi!