Groundhoppen in de media

Gestart door Houseman, mrt 31, 2009, 11:40:15

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Houseman

Weet niet precies waar onderstaand verhaal te plaatsen, dus ik open maar een verzameltopic voor wat krantenartikelen.

In de Leeuwarder Courant staat onderstaand verhaal:

CiteerZeven dagen Europees voetbal, terug naar de roots van de sport

door Cyril Rosman. donderdag 26 maart 2009 | 08:46 | Laatst bijgewerkt op: donderdag 26 maart 2009 | 09:30

Heeft uw partner wel eens gevraagd of er nu echt 'elke dag voetbal' is? En liet hij of zij die vraag volgen door een diepe zucht? We gingen op zoek naar het antwoord.
Een verslag van zeven dagen, zeven landen, zeven voetbalwedstrijden.

De opdracht was: kijk of je een week lang elke dag in een ander land aanwezig kunt zijn bij een voetbalwedstrijd en schrijf op wat je ziet. De beperking: het mogen niet alleen wedstrijden in grote stadions en grote competities zijn. We gaan terug naar de roots van het voetbal.

De uitwerking: een autoreis van kust tot kust, van het Bristol Channel bij Cardiff naar de Middellandse zee. Ruim 4000 kilometer door de spelonken van het Europese calcio, football en Fussball.


Woensdag 18 maart

Ynys Park, Ton Pentre, Wales

Ton Pentre–Cambrian & Clydach 1-4

Toeschouwers: 100

In het clubhuis van Ton Pentre hangt een glazen vitrinekast met een vergeeld krantenknipsel uit de Leeuwarder Courant van 1995. Het gaat over misschien wel de grootste wedstrijd uit de geschiedenis van Ton Pentre: de Intertoto-wedstrijd tegen Heerenveen.

Het werd 7-0 voor de Friezen. Door het Europese avontuur kwam Ton Pentre in geldnood en degradeerde naar de Welsh Football League Division One, de tweede divisie in het land.

Het is vanavond een graadje of acht. Langs de kant staan toeschouwers op slippers en in een korte broek. Dit is een vallei van arbeiders. Op het terras van de Railway Inn-pub mopperen lokale metselaars met een pint bier in hun hand over het uitblijven van werk. Op het veld van Ton Pentre heeft de recessie al veel langer zijn sporen nagelaten. "Die kuilen in het veld", zegt terreinknecht Kevin, "komen waarschijnlijk doordat er hier mijngangen onder de grond lopen."

In het dak van de tribune zitten gaten. In de dug-out kun je niet zitten. Een scorebord is er niet. De passes zijn hoog, lang en onbezonnen, de tackles hard. De coach roept vanaf de zijlijn 'fuck'.

In de rust is er thee met een wolkje melk.

Donderdag 19 maart

A-Line Arena, Kettering, Engeland

Kettering Town FC–Oxford United 1-2

Toeschouwers: 1700 Langs het veld staan negen tv-camera's. De wedstrijd wordt live uitgezonden op televisie.

Is dit Champions League? Nee, het is Kettering Town-Oxford United, twee subtoppers in de Non-League Conference National, de Engelse vijfde klasse. De competitie wordt gesponsord door een wedkantoor, het stadion is vernoemd naar een verzekeringsbedrijf, de toeschouwers betalen er zo'n 17 euro voor een kaartje en de wedstrijd is ook nog eens een 'special deal' bij de lokale gokkantoren.

Hersteltrainer Marcel Cas van RKC weet hoe dat werkt. Hij speelde voor clubs als Notts County en Grimsby, first en second division en zou zo terug willen.

"Vrienden hebben een keer bij zo'n wedkantoor gegokt dat ik de eerste ingooi van de wedstrijd zou doen."

Op de hoofdtribune van de A-line Arena drinken dames thee uit porseleinen kopjes. En op een reclamebord langs het veld staat de foto van parlementslid Philip Hollobone. Hij vertegenwoordigt de regio en draagt een stropdas van Kettering Town FC. Het is de derde wedstrijd voor The Poppies deze week. Er zijn veel hoge, wezenloze passes en heel veel kopballen.

Vrijdag 20 maart

Guldensporenstadion, Kortrijk, België

KV Kortrijk–Club Brugge 2-3

Toeschouwers: 8000

De wedstrijd in de Belgische Eerste Klasse is afgelopen, maar de route naar de spelersbus wordt versperd door tientallen verhitte Kortrijk-fans. Brugge maakte pas in blessuretijd de winnende treffer.

Het was een echte derby, hier in het Guldensporenstadion van KVK. Goed, dat stadion zou beter het Golfplatenstadion kunnen heten, maar het is wel een echt voetbalstadion.

Fans dicht op het veld, geen hekken. In de sponsorlounge zijn de tafels chique gedekt met twee wijnglazen naast ieder bord. Buiten halen de fans hun Jupiler in café De Kouter.

Als KVK met 2-0 achter staat tegen de nummer drie van de competitie verandert de staantribune in een golvende, Kortijk-rood gekleurde zee: de fans springen, zwaaien met hun sjaals en zingen 'Hand in hand, kameraden, hand in hand voor Kortrijk 1' net zolang tot het 2-2 is. Dan de 2-3, voor Brugge. De grasmat is bedekt met treurende spelers in rode shirts.

Nadat de laatste heethoofden zijn verdreven, kan reservekeeper Geert de Vlieger van Club Brugge (voorheen Willem II) naar de spelersbus. "In België wordt het leukste voetbal van Europa gespeeld. Het is hier geen Premier League en we hebben ouderwetse stadions, maar we doen allemaal ons best."

Zaterdag 21 maart

Rhein-Neckar Arena, Sinsheim, Duitsland

TV 1899 Hoffenheim–Hannover 96 2-2

Toeschouwers: 30.150

Naast Autobahn 6, net voorbij Mannheim, staat de gloednieuwe Rhein-Neckar Arena: het voorlopige hoogtepunt in het sprookje van TSV 1899 Hoffenheim. Of, zoals critici zeggen: van het Chelsea van Duitsland.

Dat sprookje gaat zo: rijke ondernemer pompt miljoenen in zijn oude amateurclub. De ploeg schiet als een komeet door de liga's heen tot ze Herbstmeister in de Bundesliga is. Er zijn nu inwoners van Hoffenheim die hun huis blauw-wit hebben geschilderd.

Binnen in de chique betonnen bluf van het Rhein-Neckar Arena, huppelt een enorme, pluche eland in het shirt van Hoffenheim over het veld. Hij laat de harde kern op de Süd-Turme vrolijk in de handen klappen. Samen zingen ze het clublied: 'Drum grüss ich dich mein Badnerland, Du edle Perl in Deutschen Land'. Maar Hoffenheim komt niet verder dan 2-2 tegen middenmoter Hannover 96. De edle Perl is inmiddels afgezakt naar de vijfde plaats. De wedstrijd? Degelijk, maar weinig spectaculair.

Zondag 22 maart

Franz Horr-stadion, Wenen (Oostenrijk)

FK Austria Wien–Red Bull Salzburg 1-1

Toeschouwers: 11.923

Oostenrijk was afgelopen jaar een paar weken het middelpunt van de Europese voetbalwereld. Nu is de Oostenrijkse Bundesliga weer wat ze daarvoor ook was: een kleine competitie die aan de rest van het continent onopgemerkt voorbij gaat. Ook de Oostenrijkers zelf lopen er niet niet echt warm voor. De topper Austria Wien tegen Red Bull Salzburg, de nummer drie tegen de nummer een, trekt op deze koude zondagmiddag geen uitverkocht huis. Komt het misschien door de opzet van de Oostenrijkse competitie? De ploegen treffen elkaar allemaal vier keer. Vandaag Austria-Salzburg, volgende week Salzburg-Austria.

De profi's van Austria zijn wandelende reclamezuilen die zo nu en dan tegen een bal schoppen. Op het shirt staan logo's op de borst, de rug, de schouders en naast het hart. En dan hebben we het nog niet over de reclame op de sokken en de broekspijpen.

Bij de ploeg van Co Adriaanse staat Robin Nelisse in de basis en blijft Barry Opdam de hele wedstrijd op de bank. Negentig minuten lang is er nauwelijks een speler geweest die een tegenstander heeft uitgespeeld. En daarmee is alles over een zondagmiddag Oostenrijks voetbal wel gezegd.

Maandag 23 maart

Stadio Omobono Tenni, Treviso, Italië

Treviso–Grosseto 1-0

Toeschouwers: 2856

2 juni 2002 is een dag die Jean-Paul van Gastel, toen voetballer van Ternana, nooit zal vergeten. "We speelden uit bij Bari. Het was dik 40 graden. Het was de laatste speeldag, we verloren en degradeerden naar de Serie C. Een van onze spelers liep na afloop woedend de kleedkamer van de tegenstander binnen, dat werd een grote matpartij."

Als voetbal ergens een theater is, dan is het in de Italiaanse Serie B. Toen Van Gastel naar Ternana kwam, kopten de kranten dat Il Salvatore (de redder) er was. "De Serie B is cult. Het was heerlijk om er te voetballen. Het is pure emotie." In dat theater bevinden we ons op deze maandagavond. Emotie zat: de plaatselijke voetbalclub bungelt onderaan en dus vernielden fans de Range Rover van de directeur. Er is vanavond voor de wedstrijd tegen nummer negen Grosseto genoeg carabinieri op de been om een kleine staatsgreep te onderdrukken.

Voor ons zit een keurige, oude man met een leren visserspetje op. Hij heeft een bril met een touwtje eraan op en draagt een zijden, blauw-witte Treviso-sjaal onder zijn nette jas. Bij elke mislukte pass van zijn ploeg heft hij zijn handen ten hemel en vraagt om hulp van hogere machten. Zijn buren doen dat ook. Goede katholieken, die Italianen. Goede acteurs ook. De fans drinken kleine kopjes koffie en eten broodjes mozzarella. De scheids liep voor de wedstrijd in een zwart, maatgesneden kostuum en droeg een snelle zonnebril. Hij zou zo mee kunnen spelen in de Sopranos.

Dinsdag 24 maart

Stade Marcel Cedan, Carnoux, Frankrijk

Cassis-Carnoux–US Creteil 1-1

Toeschouwers: 100

De lentezon weerkaatst op de witte jachten in het haventje van Cassis. Op de terrassen worden de aperitiefjes uitgeserveerd. Nee, het moet niet vervelend zijn om voetballer aan de Franse Cote d'Azur te zijn. Als God in Frankrijk woont, heeft hij hier een appartementje. Het wemelt hier van de clubs: Olympique Marseille, Cannes, Monaco, Toulon, Nice, Nîmes. Het wemelde hier ooit van de Nederlandse voetballers.

Ton Lokhoff, nu trainer van Excelsior, ooit voetballer van Nîmes, was nog niet aan de Cote d'Azur gearriveerd of hij zag er ook de schaduwkant. "Het is gewoon brandhout waar ik mee loop te voetballen. De spits krijgt nog geen strandbal in het doel", zei hij 23 jaar geleden. Hij wilde zo snel mogelijk weer weg.

Cassis-Carnoux speelt in de Championat National, de derde divisie zeg maar. Ze spelen in het Stade Marcel Cerdan, met drie betonnen trapjes als tribune. Honderd man kijkt naar de wedstrijd tegen het Parijse Creteil. Cassis-Carnoux staat op een plek die nog uitzicht biedt op promotie naar Ligue 2. "Promoveren? Nee, joh. Dan moeten we eerst een stadion met echte tribunes hebben", zegt de vaste veiligheidsman van de club. "En betere spelers..."


Houseman