Firsttimer vol beginnersfouten:Iers feest in London na een 0-0?Eire-Colombia1-0!

[HJanneman]

Twee en half jaar verkering en de cadeau's worden steeds gekker: waar zou ik haar(en mezelf)mee kunnen verblijden?
TeeZee heeft op SQ een topic geopend waarin alle informatie omtrend groundhoppersreisjes naar the UK voorgekauwd worden voor de wat luiere internetgebruikers.
Nu ben ik zelf ook een fanaat in het 'zo goedkoop mogelijk, zo tof mogelijk' regelen van vakanties en weekendjes weg, maar deze pagina was toch wel erg handig.
Ook stond er informatie over kaartverkoop en een link naar ticketmaster die voor sommige clubs de kaartverkoop online regelt.
Puur uit interesse welke clubs hier gebruik van maken(ik ga in Augustus naar Bournemouth, dus was ik benieuwd of er ook clubs uit die regio gebruik maken van ticketmaster, Portsmouth of Southampton, bijvoorbeeld) ben ik daar eens gaan kijken en stuitte ik op Ierland-Colombia(mijn vriendin is van Colombiaanse afkomst) in London, Engeland(mijn vriendin gaat Engels studeren na de zomer) op Craven Cottage.
Zien jullie wat ik zie? Plus(Colombia), plus(Engeland/studie) en ook nog een plus voor mij(Craven Cottage).
Dit moest geregeld worden.

De verrassing was er al vanaf: niets geblinddoekt naar het station met een door mij ingepakte weekendtas voor een onbekende bestemming: neehoor, ik had keurig overlegd of ze het wel een leuk idee zou vinden of niet, dat vond ze, dus afgelopen woensdagavond zouden we met Eurolines(een goedkope busmaatschappij die door heel Europa rijdt)vanaf het jaarbeursplein te Utrecht naar London vertrekken.
Eurolines is goedkoop, want bussen doen nu eenmaal het langst over dergelijke afstanden. Na strenge controles bij de douane bij Calais(ze pakken Eurolines om dezelfde reden er altijd uit als de reden waarom wij mee gingen met Eurolines: het is goedkoop, dus behalve studenten gaan er ook veel mensen met Eurolines mee die ervan verdacht worden dat zij aan illegale praktijken doen om toch enigszins aan een leuk salaris te kunnen komen, omdat de armere mensen van Eurolines gebruik maken) zouden we na mijn eerste rit door de tunnel om half 8 plaatselijke, gare en hongerige tijd aankomen op Victoria station te London(ik zou er die avond op onze tribune met gebruinde supporters als enige uitzien als Engelsman die wekelijks bloed afgeeft, zoals jullie dat zo mooi zeggen, want ik had in die bus amper kunnen slapen, en de tijd in London was te kostbaar om dat daar in te gaan halen).

Ons B&B bevond zich dichtbij King's Cross, Euston en Russel Square tube-station.
Vanaf Victoria was het het gemakkelijkst om één van de eerste twee te kiezen, omdat we dan niet hoefden over te stappen.
Bij ons B&B aangekomen was onze kamer al klaar en voor 5 pond p.p. extra konden we direct een extra en broodnodig ontbijt bijkopen.
Prima geregeld, en voor 't eerst een 'echt' Engels ontbijt waar je ontbijt op bestelling gekookt wordt, voor een beginner toch iets bijzonders, en ook belangrijk: niet te versmaden.

Het was 'haar' cadeau, dus mocht zij bepalen hoe het programma eruit zou gaan zien.
Er zou dus geshopt worden: wij naar Oxford street, Harrod's, etc.etc.
Nu zijn mijn vriendin en ik fan van de Indiase tandoori keuken.
Daarvoor zit je in Engeland wel goed, en 2 straten van ons hotel zat er één die er heel gezellig uit zag, maar pas om 6 uur open ging(de wedstrijd was om 8 uur).
Ze had me overgehaald: voor 7 uur zouden we klaar zijn en onderweg naar Craven Cottage, en het was haar verjaardagscadeau dus we gingen het er op wagen.
Natuurlijk was Craven Cottage veel verder dan op de kaart van de underground leek, want het lag immers nog in de 1e 2 zones, dus dat was erg centraal.

Al snel zagen we op de perrons plukjes groen(Ierland) en geel(Colombia), dus we gingen goed, maar uiteindelijk stapten al dit groen en geel uit en moesten wij met deze mensen erg lang wachten op de metro naar Putney Bridge.
De Ierse supporters waren gekleed in de groene shirts en de Colombiaanse supporters waren bijzonder gevarieerd gekleed.
Waar Holland-supporters wortels in hun haar doen, dragen sommige Colombia-supporters jutenzakken-achtige vestjes met de vlag erop, voetbalshirts, topjes(voor de vrouwen, zoals je de Braziliaanse vrouwen ook op de tribune ziet), etc.etc.
Het leek aan de kant van de Colombianen wel één grote reünie of Colombiaans festival waar iedereen elkaar kende: de voertaal was ineens onverstaanbaar Engels en Spaans in de metro.
Als we te laat komen, dan maar met zijn allen.
Het was kwart voor 8 toen we uit de metro staptten bij Putney Bridge.
Mijn wandeling om het gehele stadion kon geschrapt worden: hopelijk ging de snelste route nog wel om meerdere tribunes en langs mooie straatjes.
Dat laatste is er in overvloed rondom het stadion: Fulham is een mooie wijk met nette huizen(tenminste rondom het stadion) met een wat guur station(Putney Bridge) met een geur van gas en te laat remmende treinen(als je wel eens op schiphol komt met de trein, weet je wat ik bedoel, daar hangt die geur ook constant, hoewel Putney Bridge niet zoals Schiphol onder de grond ligt, hing die geur daar ook).

Maar de wandeling naar het stadion vanaf Putney Bridge was een aangename voor het oog.
Wij liepen in de mañana mañana(is de instelling in veel Zuid-Amerikaanse en Caribische landen, waar wij ons Nederlanders nog wel eens over op kunnen winden, want het betekent eigenlijk: wat morgen kan, komt morgen wel..oftewel, het is de omschrijving van de soms te relaxte/lui ogende instelling van inwoners van die gebieden)stoet naar het stadion, met allemaal laatkomers, zoals wij.
Dit waren dus(hoe voorspelbaar ook)over het algemeen Colombiaanse supporters, waardoor het leek alsof het een thuiswedstrijd voor Colombia was(uiteindelijk zou Ierland wel wat meer support hebben op de tribunes).
Maar dat was het zeker niet, want al voor de wedstrijd zag je poster's/affiche's van deze wedstrijd in de stad met de tekst: Ireland come's to town, ipv Colombia.
De handelaren om het stadion dachten daar niet anders over, want overal waren Ierse vlaggen en sjaals te koop, maar nergens spullen van Colombia.
Waarschijnlijk vonden ze Colombia te eenmalig en daarom te risicovol om op te gokken wat klandizie betreft.

Waar je ook keek, recht voor je, achter je of rechts van je(niet links van je, want daar lag de Thames) overal die leuke witte Engelse huizen met vensterbanken op de stoeprand(voorramen in de vorm van een schouw, die van binnenuit voor meer diepte zorgen) wat toch wel aardig typisch moet zijn voor Engelse/Britse bebouwing(als ik dat zo snel kon opmaken).
Deze keer ben ik niet vergeten foto's te maken van de wandeling naar het stadion.
(komt hier)

Het was al wat schemerig(niet donker) en 't begon vanuit het niets(net als op de middag) te regenen, en niet zo'n beetje ook(gelukkig waren de foto's van TeeZee's 1e keer al wat gedateerd, want de Putney Stand was netjes overdekt, inmiddels).
De spaanse klanken om mij heen, klonken ineens heel Engels, want de hele sfeer en entourage werd plotseling zoals dat hier door veel Engelandfanaten als perfect Engels weer omschreven wordt.
Er werd gejuichd terwijl wij in de rijen voor de turnstiles stonden, waarop wij dachten dat de volksliederen gespeeld waren en de wedstrijd kon beginnen(want het was ongeveer kick-off time op mijn horloge).

Niets geks vermoedend(die gedachte van het gejuich leek vanzelfsprekend, want de sfeer op de tribunes aan Colombia-zijde waren erg uitbundig alsof er geen vuiltje aan de lucht hing) gingen wij op zoek naar onze plekken.
Dit zou een lastige onderneming worden, want de Colombianen stonden op de trappen die ieder moment ontruimd konden worden door de politie-agenten met opvallend bolle hoedjes, waar de taxi's ook weer erg veel op lijken(ik vertel nu niets nieuws, maar dit is hoe ik het beleefd heb en dan kan ik wel zaken gaan weglaten die bekend zijn, maar ik denk dat de herkenning in mijn verhaal ook wel wat toevoegt).
Dit gebeurde ook, dus ook wij moesten maar zo snel mogelijk ergens gaan zitten, dan maar niet op onze eigen plekken, want nog langer op de trap rondhangen of we zouden helemaal geen wedstrijd meer zien.
Er waren nog twee plekken vrij.
De wave werd inmiddels ingezet door de Colombiaanse fans en de vlaggen, groot en klein, gingen over de koppen rond(of de eigenaren ze terug zullen krijgen is nog maar de vraag).
Er werden familiefoto's gemaakt op de trappen met de vlag in de handen, er werd naar elkaar gezwaaid vanuit verschillende vakken.
Blijheid alom, zoals je de hele uitbundige sfeer van de Colombianen wel kunt omschrijven.
Zo agressief als het er in Turkije aan toe ging, zo vrolijk was het hier.
Het was Carnaval in Londen: als er al gescoord was, dan wel door de Colombianen, want die waren zo blij, en de Ieren zo stil(vanuit ons vak niet te horen, tenminste).

Over naar het veld: Balbezit zal zo'n 70/30 geweest zijn in het voordeel van Colombia.
De Colombianen lieten de mooiste trucjes en combinaties zien, achter het standbeen, een lobje over een tegenstander, even poorten op de achterlijn, maar dit was ook meteen hun makke, want die combinaties en die acties werden op typische wijze net 1 passje, net 1 mannetje te ver doorgevoerd, waardoor 200%kansen gehalveerd werden naar 100% kansen, die weer op heroïsche wijze gekeerd werden op de doellijn.
Het zat Colombia niet mee: nu zat ik in het Colombia-vak en was ik dus niet helemaal objectief, maar het was duidelijk dat Colombia het voetbal speelde zoals de kijker dat het liefste ziet, en misschien zelfs wel zoals het bedoeld is.
Speels, met passie en erg attractief.

Ierland daarentegen beperkte zicht tot verdedigen en de lange bal.
Colombia heeft zonder te overdrijven 6 megakansen gehad om te scoren(+ wat minder grote kansen/schotkansen die om zeep geholpen werden door een te zacht breedtepassje bijv.).
Wij bleven op onze plekken zitten, want als je opstond was je ze kwijt, want er waren overijverige stewards bezig om iedereen naar een plekje te wijzen, nog net niet door anderen plaats te laten maken voor de mensen die vroegen om lege plekken.
Hierdoor zagen we in de rust een huwelijksaanzoek van een Ierse man aan een Colombiaanse vrouw(heel toepasselijk, en ze zei 'si', ook niet geheel onbelangrijk).
Op de tribune zag je trouwens aardig wat 'blanke' mannen met Colombiaanse vrouwen en niet andersom(ik voelde me ook zo'n mannetje, terwijl ik een geadopteerde vriendin heb die minstens zo 'kaas' is als ik).

Na de rust werd het minder, maar de balbezit+kansenverhouding bleef in Colombiaans voordeel.
En ondanks dat Colombia niet scoorde, bleef er maar gefeest worden: voetbal was volgens mij van ondergeschikt belang, dit leek eerder op een Colombiaanse feestdag in London, waar de Colombianen onder elkaar kwamen, maar er werd toch echt aandachtig met de wedstrijd meegeleefd, want iedere gedolde Ier werd met luid gejoel begroet en alle mooie combinaties werden met een 'olé' van hakje naar medespeler begeleid.

Als er een politie-agent op aanwijzing van een steward een supporter kwam opzoeken kon deze rekenen op negatieve aandacht van alle Colombiaanse aanwezigen(je zag de blikken als een lopend vuurtje dezelfde kant op gaan, overal begon men op te staan en te joelen), want het was 1 voor allen, allen voor 1, dus in de kortste keren hadden de politie-agenten er hun handen vol aan en druipten ze soms zelfs af(of het vergrijp was niet ernstig genoeg om de man/vrouw in kwestie mee te nemen, natuurlijk).

Na de wedstrijd liepen de supporters, na hun helden luid bejubeld te hebben(die spelers hebben hun supporters echt overal zitten), rustig richting het metro-station en af en toe hoorde je wat jolige Ieren die liedjes over Trapattoni zongen op pub-niveau.
Ik vond ze aardig vrolijk voor zo'n slechte wedstrijd van hun kant, waarbij ze blij mochten zijn dat ze gelijk hadden gespeeld.

Thuis in Nederland kwam ik er nog eens achter waarom de Ieren zo jolig waren: ze hadden immers met 1-0 gewonnen, logisch!
Omdat er alleen een ongegeneerde bekentenissen-topic is zal ik deze schaamtevolle bekentenis dus maar opnemen in dit verslag.
Craven Cottage vond ik een verschrikkelijk mooi stadion: het had alles van een gerenoveerd, maar zeer uitstralingsrijk oud stadion, maar vanaf de Putney Stand mist er iets: een scorebord, want die hangt aan het dak van de Putney stand, maar voor ons onleesbaar, want hij hangt met de score naar de rest van het stadion toe.
Niet geheel onbelangrijk, zo'n scorebord, want aangezien ik er in het buitenland een gewoonte van maak om iets na kick-off binnen te komen(zie Turkije-topic), kun je wel eens een early goal over het hoofd zien, want het gejuich dat ik eerder beschreef toen ik buiten voor de turnstiles stond, vond in de 3e minuut van de wedstrijd plaats toen Robbie Keane de enige goal van de wedstrijd scoorde(bloos, bloos).
Ik heb dus 25 pond voor een wedstrijd betaald en er 85 minuten naar gekeken(t/m affluiten) en geen moment geweten hoeveel het stond: geen commentaar(bloos,bloos)!

De volgende dag kon het allemaal nog gekker, want toen hebben mijn vriendin onze medereizigers van de 10:00uur bus uit kunnen zwaaien, want die reed weg toen wij de boel Victoria station insleurden(de reden daarvoor zal ik maar voor mezelf houden, want voor je het weet leest ze mee).

Geluk bij een ongeluk achteraf, want ondanks dat het ons een enkeltje London-Utrecht extra zou gaan kosten(+ weer zo'n dramatische nacht zonder al te veel slaap in de bus)konden we eindelijk Londen eens goed bekijken, want de dag ervoor hadden we twee doelen: shoppen(voor haar) en voetbal(voor hem..euh haar), waardoor we Londen van a naar b via de Underground hadden beleefd, en onderweg maar bar weinig gezien hadden.

Die 2e dag was er een extra enkeltje gekocht, en de dag er voor had zijn financiële sporen achtergelaten, waardoor we nu zouden gaan lopen, en wel om de toerist uit te hangen..achtereenvolgens werden Buckingham Palace, West End, Chinatown, Piccadilly circus en meer toeristische plaatsen bezocht.

Een voetbalweekend, zoals je die alleen met een vrouw kunt beleven, laten we het daar op houden, maar the UK smaakt naar meer, naar veel meer!

Edit: de foto's komen traditiegetrouw later(zucht), maar ze komen!

[Rob_Mill]

Hoe was Bournemouth? Of moet je er nog heen?

Ik ga er namelijk 2 maanden werken deze zomer.

[HJanneman]

Ik ga er van de zomer 4 dagen heen in het weekend van 15 t/m 18 augustus om wat wedstrijden mee te pikken en hopelijk te genieten van wat zonnestralen, het strand en het gezellige studentikoze uitgaansleven van Bournemouth.
Ik kan er dus helaas nog weinig over zeggen, maar ik verwacht er veel van.

Wat voor werk ga je er doen?

[Rob_Mill]

Ik ga er van de zomer 4 dagen heen in het weekend van 15 t/m 18 augustus om wat wedstrijden mee te pikken en hopelijk te genieten van wat zonnestralen, het strand en het gezellige studentikoze uitgaansleven van Bournemouth.
Ik kan er dus helaas nog weinig over zeggen, maar ik verwacht er veel van.

Wat voor werk ga je er doen?

Aha ok. Hopelijk voor je kun je dan meer dan alleen een zaterdagmiddag wedstrijd meepikken. Volgens mij is het die week ook de 1e ronde van de Carling Cup, maar volgens mij worden die wedstrijden vaak op een dinsdag gespeeld, maar pin me er niet op vast.

Ikzelf ga er 2 maanden in een hotel werken. Tijdens mijn periode ga ik de nodige wedstrijden van Aston Villa meepikken. Ik hoor je al denken, Villa is toch in Birmingham?!, maar dat is namelijk mijn club in Engeland.

Het mooie is dat ik een Villa supporter uit Bournemouth ken waarmee ik mee kan rijden naar de pre-season friendlies tegen Lincoln City en Walsall. Doordat deze beiden op een dinsdagavond zijn had ik er anders niet naartoe gekund. Bovendien spelen we vriendschappelijk tegen Reading op 2 augustus, wat nog wel redelijk te doen is vanaf Bournemouth. Ongeveer een uur en twintig minuten met de trein.

[Ici c est Paris]

Leuk verslag zeg! En beginnersfouten, tja, die maken we allemaal of we hebben ze al gemaakt, ben ook relatief nog een beginner, en ik kom er eigenlijk elke keer weer na afloop achtr dat ik de mooiste dingen niet vast heb gelegd o.i.d. Maar erg leuk om je pure beleving en verbazing over bepaalde zaken te lezen. Kijk uit naar de foto's.

[HJanneman]

Aangezien ik meestal nogal langdradig in de beschrijvingen van mijn foto's ben, plaats ik de foto's in een apart bericht, zodat het verslag niet abrupt onderbroken wordt en minder goed wegleest.

De wandeling naar het stadion door de vredig ogende straatjes rondom het stadion, die op wedstrijddagen veranderen in een drukte van jewelste met supporters, politie-agenten(verkeersovertredingen),stewards en straatventers met merchandising.


Het stadion komt in zicht.
Tussen de twee meest rechtse Ierse supporters van het groepje van vier op de voorgrond door kun je de buitenkant van de main stand al een beetje zien met de bruinrood gekleurde stenen met Turnstiles 1-13 waar wij doorheen zouden moeten.
Er stond daar een rij van 15 man per Turnstile, ongeveer(het gejuich zou ook ongeveer op dit moment plaatsvinden).


De Thames gezien vanaf de best gevulde tribune van de avond(de Putney stand:het uitvak met de Colombiaanse fans) en de slechtst gevulde tribune is ook maar direct opgenomen in deze foto(de prijzen van de tribune aan de Thames waren dan ook het hoogst).


De oude Main stand van Craven Cottage.
Alleen de Putney stand was toegewezen aan de Colombia-fans, want technisch gezien speelde Ierland een thuiswedstrijd in London, maar zoals op deze foto goed te zien is zijn de Colombiaanse fans niet alleen op de Putney stand goed vertegenwoordigd(de rechterkant van de Main stand is aardig geelgekleurd).

[HJanneman]

De 'Cottage' vanaf de zeer tijdelijke staantribune(Putney stand) gezien, want even later zal iedereen toch echt ergens moeten gaan zitten(desnoods bij iemand op schoot), maar staan was uit den boze(tenminste op de trappen).


Een moment tijdens de wedstrijd gezien met bovenin de foto het beruchte, enige scorebord van Craven cottage aan het dak van de Putney stand met de vlaggen van Colombia en Ierland er voor de gelegenheid naast gehangen.


De grootste vlag die rond zou gaan over de tribune.
Deze zou waarschijnlijk wel weer terugkeren bij de oorspronkelijke eigenaar(de kleinere vlaggen die over de koppen heen gingen liepen meer risico om heel ergens anders te eindigen).


Rechtsonderin de foto zie je Robbie Keane met rugnummer 10.
Achteraf zou ik er achter komen dat hij in de 3e minuut het enige doelpunt van de wedstrijd scoorde(bloos, bloos).

[Ici c est Paris]

Mooi stadion zeg, dat Craven Cottage. Erg leuke foto's.

[TeeZee]

TeeZee heeft op SQ een topic geopend waarin alle informatie omtrend groundhoppersreisjes naar the UK voorgekauwd worden voor de wat luiere internetgebruikers.
Nu ben ik zelf ook een fanaat in het 'zo goedkoop mogelijk, zo tof mogelijk' regelen van vakanties en weekendjes weg, maar deze pagina was toch wel erg handig.

Dat is al behoorlijk verouderd, niet alles zal meer kloppen. Ben zelf momenteel weer bezig om te inventariseren wat er nu allemaal mogelijk is voor mijn eigen trip in augustus.

Het was al wat schemerig(niet donker) en 't begon vanuit het niets(net als op de middag) te regenen, en niet zo'n beetje ook(gelukkig waren de foto's van TeeZee's 1e keer al wat gedateerd, want de Putney Stand was netjes overdekt, inmiddels).

Ik ben juist blij dat ik het in de oude staat heb kunnen zien, met staantribunes. Maar het blijft een stadion dat de moeite waard is. Een zeer belangrijke vraag is nog: wat vond je van de Stevenage Road facade?

Bijzonder fijn verhaal, enne... een first time trip naar Craven Cottage kan onmogelijk een beginnersfout genoemd worden.

[HJanneman]

Een zeer belangrijke vraag is nog: wat vond je van de Stevenage Road facade?

Dit is een retorische vraag: het was mijn 1e typisch Engelse facade, zoals die in mijn beleving hoort te zijn.
Toen ik daar liep en de mooi geverfde huisjes aan de rechterkant voor het gemak even weg dacht voelde het alsof ik zo een belangrijk geschiedenisonderwerp van de middelbare school binnenwandelde: de hoogtijdagen van de industriële revolutie in Lancashire.
Alsof je langs de meest rijke katoenfabriek liep, een multinational in die tijd, want zo mooi versierd was het, eigenlijk veel te mooi voor een fabriek, maar het had iets van die tijd.
Het is grauw en sierlijk tegelijk, van allebei het mooiste.
Het is contrastrijk, je kan er op verschillende manieren naar kijken, maar mooi blijft het.
Draaf ik nu door?

[Han]

Draaf ik nu door?

Een geestverwant van ondergetekende liep ooit stage in Londen en fietste geheel belangeloos, bedankt overigens voor je aanstekelijke bijdrage, door de wijk met postcode SW6 en stuitte op de Stevenage Road. Het Lourdes van Engeland.