FA Cup Final Pompey - Cardiff

Gestart door Mul, mei 23, 2008, 16:48:10

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Mul

FA Cup Final 2008

Vrijdag om 6.00 uur vertrokken we met z'n vieren vanuit het ppuntje van Noord-Holland (als je verder rijdt worden je banden nat) richting Duinkerken. We hebben nog in dubio gestaam om per vliegtuig af te reizen. Echter, na het winnen van de halve finale bleef er weinig tijd over tot de finale, dus hoge vluchtkosten...
Duinkerken in plaats van Calais bevalt ons prima, het is iets korter sturen en het verblijf op de ferry is dan wel iets langer maar dat kan benut worden om de benen even te strekken, te eten en een pint (om te wennen) te drinken.

Eén uur Engelse tijd reden we het eiland op, op naar Pompey! De weg leidt je via de ring van Londen eerst noordelijk vervolgens oostelijk en dan via de A3 weer naar het zuiden. Mooi voor de files weer van de M25 af (het loopt daar rond 15.00 uur al vast!) en zondere verdere strubbelingen werd Portsmouth bereikt. Eén van mijn maten was wel meegeweest naar een uitwedstrijd tegen L'pool maar nog niet eerder het genoegen gehad om Fratton Park te aanschouwen. Dus besloten we direct richting het stadion te sturen om een rondje er om heen te lopen. Ook weer even het stadion ingelopen om onze rookie wat foto's te laten maken van de grasmat en tribunes (vier verschillende!). Naar binnen lopen in een Premiership stadion? Jahoor, bij Pompey kan dat nog gewoon, zolang je maar niet op het gras komt -> doodstraf.
Vervolgens zijn we naar ons hotel/pub gereden waar ik van tevoren twee kamers had geboekt. Na genoten te hebben van wat pubfood kwamen rond 19.00 uur zo'n beetje twintig "lads" binnen die wisten dat wij hier sliepen. Met elkaar hebben we er een gezellige avond gemaakt met maar één onderwerp: de finale van morgen! Eén van de mannen had voor ons een taxi geregeld die ons om 7.15 uur zou oppikken om ons naar Portsmouth Harbour Station te brengen. De trein van 7.45 uur zouden we nemen richting London Waterloo. Met de kastelein konden we regelen dat er om half zeven een full english voor ons zou klaar staan, perfect.

En zo vertrokken we om 7.45 uur vanaf Harbour (dit is het beginpunt van de trein), op deze manier hadden we in ieder geval nog kans op een zitplaats, er gingen immers 25.000 fans vanuit Pompey naar London deze dag!
Gezellig met onze Engelse mates in één wagon verliep de reis voorspoedig en belandden we om kwart over negen op Waterloo. Jezus, wat een geluid produceren Pompey fans als je met z'n allen door de stationshal loopt! Kippenvel.

Per tube vertrokken we naar Marlybone station. Dit is tactisch gezien een goede keuze. Hiervandaan vertrekt een trein die je binnen een kwartier voor de deur van Wembley afzet. Buiten het station zitten ook een aantal goede pubs, die ook veel wordt gebruikt door Engelse fans bij interlands. De pub die veel door Pompey fans wordt gebruikt is de "Constitution". Ook deze keer verzeilden we hier weer. Uiteraard vergezeld door ca. 6 busjes riot-police en de nodige camera's. Prachtig mooi sfeertje, IEDEREEN was er. Mijn engelse mates zagen jongen terug die ze jaren niet meer gezien hadden, speciaal teruggekomen uit Australie en Canada onder andere. Mooi he dat voetbal....

Na een paar uur drinken vertrokken we naar Wembley, 6 weken terug was ik hier nog geweest voor de halve finale, maar het blijft toch indrukwekkend.

Onze Engelse vrienden werden gedurende de dag al stiller en zenuwachtiger. Ga er maar aan staan, je support al 30 jaar een club die door alle divisies heeft gezworven, de laatste FA cup final die ze wonnen was in 1939 (in de trein terug van de semi final zat ik trouwens naast een man van 83 die ook in 1939 van de partij was geweest, geweldig!). Nu stonden ze op het punt om de FA cup te winnen, dat begonnen ze zich nu te beseffen. Over de wedstrijd kan ik kort zijn, het spel was niet best, cardiff had nog een paar goede kansen. "Shit football, great result!"
Mijn engelse maat en zijn zoontje van 8 zaten naast mij op de tribune. Het laatste kwartier zat hij (we stonden 1-0 voor) omarmt met zijn zoontje peentjes te zweten. Toen eindelijk het verlossende fluitsignaal kwam was de vreugde intens en liepen de tranen bij zowel vader als zoon over de wangen. Ik moet toegeven dat ik ook natte ogen had... Toen was het moment daar:
Aanvoerder Sol Campbell ontving de FA cup, voor de tweede keer in 69 jaar!

Onderweg uit het stadion (omhoog ga je per roltrap maar naar beneden moet er eindeloos veel trappen worden genomen..) sprak ik vele pompey fans die zich eigenlijk geen raad wisten wat te doen: "As a Pompey fan we just do not know what to do when we win a great price, we are not used to that at all!".

Na vele overwinning bieren in London (je raadt het al, de "The Constution" weer) kwamen we per trein om elf uur 's avonds in Portsmouth aan. Hier ging het feest nog door tot de kleine uurtjes.

Toen wij de volgende dag weer in de auto onderweg naar huis waren kreeg in van mijn Engelse vriend een smsje. Hij was op dat moment in de stad om de huldiging mee te maken van Portsmouth Football Club. Er waren 200.000 mensen. Says enough!

When Sol stepped up to lift the FA Cup, we were there!