In de voetsporen van Vincent

Gestart door hgrm, dec 21, 2008, 22:48:00

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

hgrm

In 1878 werd de toen 26-jarige lekenprediker Vincent van Gogh na het doorlopen van de zendingsschool naar Paturages in de Belgische provincie Henegouwen gestuurd, midden in de Borinage. De Borinage was destijds één van de belangrijkste steenkoolbekkens van België. En zoals in zo vele mijnwerkersstreken was het leven er armoedig en ongezond. Het verhaal gaat dat Vincent elke avond op zijn kamer zat te huilen van de ellende die hij aanschouwde. Hoewel de omstandigheden sinds het einde van de negentiende eeuw zijn verbeterd, bleef de Borinage arm en zwart. De mijnsluitingen in de jaren 60 maakten het er niet beter op. Nog steeds heeft de streek de hoogste werkenloosheid van het land.

Landschappelijk gezien is de Borinage een soort Ruhrgebiet-in-het-klein. De dorpjes en stadjes lopen onmerkbaar in elkaar over en het landschap is bezaaid met 'terrils', kunsmatige bergen van mijnafval. Nog steeds is de Borinage geen aantrekkelijk oord voor een verloren zaterdagmiddag.

Hetzelfde Paturages waar Vincent van Gogh zijn toch door de Borinage begon, was mijn reisdoel voor de zaterdagmiddag. Het was me op de VRT-teletekst opgevallen dat dat de plaatselijke RCS in de vierde klasse A op zaterdagmiddag 14.30 uur tegen Diksmuide zou aantreden. Een ongebruikelijk tijdstip dat perspectief bood voor een double. Op Internet was -behalve het adres van het stadion- nauwelijks te vinden over RCS Paturages. Volgens de Soccer Database heeft de club in de jaren 70 en 80 een paar jaar in de vierde klasse gespeeld en zijn ze nu voor het tweede seizoen weer terug in de nationale reeksen. Maar verder niks te vinden. Geschiedenis: Rien. Stadion: Rien. Reden te meer om nieuwsgierig te worden en naar de Borinage af te reizen.

Ondanks een wegenkaart en dankzij het vrijwel volledig ontbreken van bewegwijzering naar het stadion (het enige bordje hing op anderhalve meter van de hoofdingang) lukt het niet om het stadion op tijd te bereiken. Pas de vierde local die ik de weg vroeg, wist me begrijpelijk, accuraat en correct uit te leggen hoe ik wel moest rijden, dus uiteindelijk betrad ik na een half uur spelen en een doelpunt van de thuisploeg het terrein. Op dat moment scoorde uitploeg Diksmuide juist de gelijkmaker. Uiteindelijk zouden de Vlamingen dankzij een wat makkelijk gegeven strafschop de wedstrijd winnen.

Het stadion overtrof mijn verwachtingen in alle opzichten. Waar ik niet meer dan een grasveld met een touwtje er omheen en een veredeld bushokje langs de kant had verwacht, trof ik een prachtig vervallen stadion uit de jaren 40 aan. Terracing aan drie kanten, in zwaar vervallen staat en een mooie betonnen zittribune voor zeker 1000 toeschouwers aan de vierde kant. En natuurlijk ontbrak ook de Buvette niet. Zelfs floodlights waren aanwezig. De foto's hieronder vertellen de rest van het stadionverhaal.











Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Hugo

Citaat van: hgrm op dec 21, 2008, 22:48:00
...een nooit betonnen zittribune....

Mooi hoor, alleen snap ik bovenstaande quote niet helemaal.


hgrm

Citaat van: Hugo op dec 21, 2008, 23:21:39
Mooi hoor, alleen snap ik bovenstaande quote niet helemaal.

Ik ook niet, heb er maar "mooie" van gemaakt...
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

HJanneman

Ik vind het altijd zo frappant om te bedenken dat al die clubs vroeger ooit volle huizen trokken, tuurlijk, niet allemaal in dezelfde periode, maar toch: het is zonde dat het nu niet meer kan, maar aan de andere kant, die troosteloosheid van vervlogen betere tijden heeft ook wat(ook al is dit stadion met zijn felle kleuren verre van troosteloos).
Leuk verslag van een verrassend serieus en leuk stadionnetje.

hgrm

#5
Het verhaal gaat verder in Mons, door d'n Vlaming meestal Bergen genoemd. Een groter contrast dan tussen de Borinage en Mons is nauwelijks mogelijk. Nog geen half uur in de auto liggen er tussen twee compleet verschillende werelden. In luttele kilometers worden de smoezelige straatjes en krappe huisjes van het mijnbouwgebied verruild voor de brede boulevards en de statige gebouwen van de Henegouwse provinciehoofdstad. Mons is geen stad van werkers, Mons is een stad van ambtenaren.

Niet ver uit de gezellige en bezienswaardige binnenstad van Mons bevindt zich het Stade Charles Tondreau, de thuishaven van RAEC Mons. Toen de club in 1910 werd opgericht (matricule 44) zocht men alras naar een pakkende naam. In navolging van de toenmalige topclub Léopold Club de Bruxelles (tegenwoordig, na vele fusies, Léopold Uccle) besloten de Bergenaren hun club te noemen naar de regerende monarch en zijn echtgenote: Albert et Elisabeth Club de Mons. Nog steeds hoort men op de tribunes "Allez l'Albert".

Pas in 2002 slaagde RAEC Mons er voor het eerst in naar eerste klasse te promoveren. Daarvoor was Mons meubilair in de derde klasse (66 seizoenen, 1909 wedstrijden, 2132 punten; allemaal records voor de derde klasse), met af en toe een paar jaar in tweede. Dit seizoen draait Mons moeizaam. Met de competitiehervorming (van 18 naar 16 ploegen) in het verschiet, moeten er nog heel wat punten binnengehaald worden voordat de club veilig is. Tegenstander Zulte-Warregem, nazaat van het beroemde SV Waregem (de "Essevee"-kreten klinken nog steeds), doet het een stuk beter en staat in de subtop.

Al sinds het begin speelt RAEC in het huidige stadion. Met ondersteuning van de Waalse regering is men druk doende het stadion uit te bouwen tot een modern geval. Een beetje op z'n Blackpools zijn er al een moderne tribune aan de lange kant en één achter een goal verrezen. In tegenstelling tot Blackpool is de rest van het stadion nog in oude staat. Achter de andere goal bevindt zich een behoorlijke onoverdekte staantribune (het hoogste deel heeft 25 treden) waar zich de fanatieke aanhang van Mons verzamelt. Een deel van de terracing is overbouwd met een buvette, waarbinnen de terracing gewoon doorloopt. Ook de oude hoofdtribune, geflankeerd door nog meer (niet meer gebruikte) terracing bestaat nog.

De wedstrijd begon met spectakel van Mons. In 5 minuten waren er 4 corners te noteren en een bal op de lat. Aan de andere kant kwam Waregem bijna op voorsprong uit een messcherpe counter. Halverwege de eerste helft scoorden beide ploegen vlak achter elkaar. Hierna begon de scheidsrechter het spel wel heel erg te beïnvloeden. Eerst weigerde hij strafschop te fluiten voor een duidelijke overtreding op de spits van Mons. Vlak voor rust kreeg de spits van Mons zijn tweede gele kaart nadat hij de bal wegtrapte toen hij werd teruggefloten wegens buitenspel. Een bijzonder kinderachtige beslissing van een scheidsrechter die in het dagelijks leven waarschijnlijk ofwel achter het loket voor onbelangrijke ambtelijke zaken ofwel onder de knoet van zijn vrouw zit.

Na rust domineerde Waregem met een man meer, maar kwam Mons uit een nu wel gegeven strafschop andermaal op voorsprong. Uiteindelijk maakte Waregem de numerieke meerderheid ten gelde door de eindstand op 2-2 te bepalen.











Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Ici c est Paris

Leuk verslag van Mons. Dat verhaal van Albert en Elisabeth kende ik nog niet.

Hielke

Leuk verslag. Ik moet er bij zeggen dat een club zoals Paturages mij niet trekt, maar daarom vind ik het juist mooi om in zo'n verslag terug te lezen waarom mensen er wél van genieten.

AthleticHolanda

Een club als Paturages trekt mij zeker wel, vooral als je er van tevoren niets van weet en dan zo'n mooi stadionnetje aantreft.

Leuk verslag hgrm!