Wekke - foto's en verslagen

Gestart door wekke, jan 16, 2012, 20:27:28

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

wekke

Citaat van: Joost op okt 06, 2021, 12:13:37
Ik heb je gemist. Heerlijk om weer te lezen.

Tijdens de pandemie mocht ik ook met mijn zoon naar de Decathlon (in België nota bene want de Nederlandse was gesloten) om zijn eerste voetbalschoenen en trainingstenue uit te zoeken.

De tijd ontbreekt een beetje om er wekelijkse en lange verslagen van te maken :-)

Heerlijk toch, die voetballende kinderen. Is het in Nederland ook zo dat de U6 2 tegen 2 spelen?

Joost

Citaat van: wekke op okt 06, 2021, 12:18:24
De tijd ontbreekt een beetje om er wekelijkse en lange verslagen van te maken :-)

Heerlijk toch, die voetballende kinderen. Is het in Nederland ook zo dat de U6 2 tegen 2 spelen?

Het is inderdaad heerlijk om die kinderen aan de gang te zien. Ze hebben het er de hele week nog over.
Hier speelt de Onder 7  vijf tegen vijf op een klein veld zonder keepers en kleine, lage doeltjes.
De onder 8 heeft al een groter veld en ook grotere doel en een keeper.

Saltacampos

Fijn dat je terug bent, Wekke, het was mij al opgevallen dat je geregeld een dameswedstrijd deed de laatste tijd, nu is duidelijk waarom.
Vreemd dat ze dat kamp "futbalista" noemen, ik neem toch aan dat het op het Spaans is gebaseerd, maar daar is het "futbOlista" (zowel voor mannen als vrouwen overigens, die eind "a" maakt hier geen verschil, dat wordt door het lidwoord aangegeven in dit geval "el" of "la").
Wat Lyra/Lierse betreft, was wel ergens te verwachten dat op termijn de limieten zouden worden bereikt, mooi project, ik kom zeker nog eens langs, maar als het professionele Lier 2.0 meer succes gaat hebben, gaat dat onvermijdelijk negatieve gevolgen hebben voor de belangstelling bij de echte Lierse club. Op een gegeven moment in deze tijd moet je stappen hogerop kunnen zetten, anders dooft het langzaam uit. Ik ben helaas ervaringsdeskundige bij Racing Gent...
Over land and sea

wekke

#693
Citaat van: Joost op okt 06, 2021, 13:14:17
Het is inderdaad heerlijk om die kinderen aan de gang te zien. Ze hebben het er de hele week nog over.
Hier speelt de Onder 7  vijf tegen vijf op een klein veld zonder keepers en kleine, lage doeltjes.
De onder 8 heeft al een groter veld en ook grotere doel en een keeper.

Aha. Hier in België bouwen ze dat op. De U6 spelen 2vs2, de U7 3vs3 enzovoort.
Voor mijn plusdochter werkt die 2vs2 niet zo goed. Vanaf dat ze met een kindje moet samenspelen dat verder qua ontwikkeling staat dan raakt ze geen bal meer. Dan worden die kinderen zeer egocentrisch.

Citaat van: Saltacampos op okt 06, 2021, 13:24:51
Fijn dat je terug bent, Wekke, het was mij al opgevallen dat je geregeld een dameswedstrijd deed de laatste tijd, nu is duidelijk waarom.
Vreemd dat ze dat kamp "futbalista" noemen, ik neem toch aan dat het op het Spaans is gebaseerd, maar daar is het "futbOlista" (zowel voor mannen als vrouwen overigens, die eind "a" maakt hier geen verschil, dat wordt door het lidwoord aangegeven in dit geval "el" of "la").
Wat Lyra/Lierse betreft, was wel ergens te verwachten dat op termijn de limieten zouden worden bereikt, mooi project, ik kom zeker nog eens langs, maar als het professionele Lier 2.0 meer succes gaat hebben, gaat dat onvermijdelijk negatieve gevolgen hebben voor de belangstelling bij de echte Lierse club. Op een gegeven moment in deze tijd moet je stappen hogerop kunnen zetten, anders dooft het langzaam uit. Ik ben helaas ervaringsdeskundige bij Racing Gent...

Thanks. Al ben ik nooit echt weggeweest van het forum. Er was gewoon niet zoveel om over te posten.
Ik heb wel een tijdje met het idee gespeeld om met mijn puppy langs alle veldjes in de Antwerpse Noorderkempen te gaan wandelen en er hier over te posten. Jammer genoeg is onze hond niet zo tuk op voorbijgangers en fietsers dus dat plan kon de vuilbak in :-)

Ik ben me er wel altijd van bewust geweest dat het Lyra-Lierse verhaal vrij snel op zijn limieten zou botsen, maar ik begin wel te vrezen dat onze doelstellingen niet compatibel zijn met elkaar. Zo is er de wens om een topclub in 1e amateur te worden gekoppeld aan de inbreng van eigen jeugdspelers. Ik merk momenteel dat die twee zaken niet samen gaan. Er is veel te veel concurrentie voor goede jeugdspelers. Als je zit dat oa. Club Brugge hier tal van projecten en samenwerkingen aan het aangaan is dan schiet er in die vijver nog weinig over. Het Interprovinciale niveau dat we aanbieden is goed, maar staat toch nog te ver verwijderd om vlot te kunnen doorstromen naar de eerste ploeg, zelfs op 2e amateurniveau. Komt nog eens dat super plan rond die belofteteams bij waardoor je ook minder snel afvloeiingen bij die profclubs gaat krijgen. En als klap op de vuurpijl is Lierse Kempenzonen voor ons een plafond aan het creëren door het project Hoge Velden tegen te houden én zelf Elite jeugd aan te bieden.

Een andere stelling was dat de supportersaantallen met 10% zouden stijgen mits de verhuis naar het nieuwe stadion. Ook dat lijkt me ondertussen achterhaald. De 500 abonneehouders van het eerste uur zijn er nog steeds, maar er komt niets bij. Zonder sportieve successen gaat dat ook niet gebeuren. En de jeugd wil meer randgebeuren dan gewoon een voetbalwedstrijd. Het is een euvel waar we ons hoofd al even over breken, maar een oplossing komt er niet echt.

Ook de club in handen van de supporters krijgen begint aan te slepen. Enerzijds zitten we met een voorzitter die zo'n supportersparticipatie toch niet helemaal genegen is en is de club nog steeds een VZW. Anderzijds is er wel het plan om aandelen aan te bieden, maar praten ze al over bedragen van €10.000. Sorry, maar die heb ik niet effe in mijn schuif liggen. Pas op, er zijn natuurlijk al wel wat dingen verwezenlijkt zoals de golden share en de supporters die deel uit maken van de dagelijkse werking en de raad van bestuur.

Kortom, veel vragen die de toekomst zal moeten uitwijzen. Het is nog steeds een enorm leuke club. Een gezonde club met ideeën waar ik vol achtersta. Het is enkel de vraag of het wel genoeg gaat zijn om echt te overleven.


syntric

Citaat van: wekke op okt 06, 2021, 11:14:07



Sporting Hasselt – Lyra Lierse 0-3




Is die nieuwe tribune bij Hasselt in gebruik nu? Moderne kantine bovenin?
Groundhopper for life :-)

wekke

#695
Die nieuwe tribune was inderdaad in gebruik. Bovenaan inderdaad een kantine, onderaan enkele plaatsen

wekke

Het gevoel manifesteerde zich al de ganse zaterdag. Misschien zelfs in mijn onderbewustzijn al enkele dagen. Eenmaal ik aan mijn één uur durende autorit richting Berlaar begon, werd het alleen maar erger. 'Waar ben ik mee bezig?' 'Moet ik altijd zo'n eind rijden voor dit?' 'Is de clubvisie wel genoeg?' Het hoofd maalde maar door terwijl de auto me op automatische piloot vanuit de noorderkempen over Zandhoven, Emblem en Lier tot in Berlaar bracht. Eenmaal aangekomen werd het er allemaal niet beter op. Tijdens de lockdown had ik gesmacht naar de korte wandeling van de parking over de dreef tussen de twee oefenterreinen, waar de 22 gladiatoren van de avond zich stonden op te warmen, naar de ingang van de Doelvelden. Nu leek alles zo zielloos. De schemering die de floodflights over de parking en dreef creëren, leek weg. Alles leek donker. Troosteloos. Op en rond de tribunes bleek ik niet de enige met zo'n 'morning blues'-gevoel. "Amai, hier is amper volk!" "De sfeer trekt de laatste tijd op niet veel" De citaten van mijn directe omgeving gaven precies weer waarom ik met al die vragen zat. De tijden waren in snel tempo verandert. De stijgende flow waarin de club zat, was abrupt ten einde gekomen. Ik kon enkel nog de dalende publieke belangstelling en de onaantrekkelijke tegenstanders zien. Nochtans had Lyra-Lierse net op klinkende wijze, een 0-4 overwinning op RC Hades, de periodetitel gepakt. Maar ook in die wedstrijd en in die omstandigheden was het langs de zijlijn allemaal kleurloos. Ik whatsappte nog naar mijn vriendin dat ik misschien maar weer eens een profwedstrijd moet gaan bezoeken. Zij appte terug met de vraag of ik al eens aan een andere club had gedacht. Ik vergeef haar die opmerking. Ook al is ze enorm voetbalgezind en volgt ze Lyra-Lierse een beetje mee, die pure clubliefde is haar net zoals velen anderen vreemd. Het neemt echter niet weg dat ik de rest van de avond wegdroomde van volle uitvakken met Lierse SK. Epische overwinningen op de Bosuil kwamen weer te binnen. Die uitwedstrijden waarbij je de haat van de tegenstander kan voelen, er elektriciteit in de lucht hangt en je na 90 minuten voetbal als winnaar de bus in kan stappen. Het gras lijkt soms effectief groener aan de overkant. Zeker als je alle jaren vol negativiteit uit je geheugen hebt verbannen... Ahja, Lyra-Lierse versloeg Pepingen-Halle die avond met 5-2 na vier goals van topschutter Peffer. Een faits divers, niet meer of minder.

Gelukkig is een gevoel, maar een momentopname. Het kan even snel weer weg zijn zoals het is gekomen. In mijn geval: duurtijd 7 dagen. In het geval van vele medesupporters nog veel vroeger. De volgende halte op de voetbalkalender bracht ons naar het Ludo Coeckstadion van Berchem. Vele supporters waren al de hele week in de weer. Er werd afgesproken in het centrum van Lier. Tientallen zouden de verplaatsing per trein maken. Lyra-Lierse deed als club een vat bier cadeau in een Lierse kroeg. Alle ingrediënten dus voor een topavond. Ik paste echter voor het vertier en de treinreis. "Te omslachtig vanuit mijn woonplaats" was één van de dingen die ik mezelf wijsmaakte. Op mijn gemakje bolde ik naar Berchem. Eenmaal aangekomen begon het toch wat te borrelen. De interesse in de wedstrijd en de beleving was stapsgewijs weer naar binnen gesijpeld en ondanks het gure weer besloot ik de meute treinsupporters iets verder op te wachten om samen de ingang van het uitvak te overspoelen. Die overrompeling aan de ingang had ook nog gelukt als we de tienkoppige spionkop van pakweg VK Linden waren. Twee stewards probeerden de meute te houden aan de verplichte Covid Safe scan. Daarna stond er een simpel tafeltje met een man op leeftijd die de ticketverkoop moest regelen. Al hangend over zijn tafeltje nam hij je cashgeld aan, propte het in zijn achterzak en gaf je een kaartje. Je kon wel beter gepast betalen want anders moest hij die bol briefjes uit zijn zak halen, ontrafelen en het juiste wisselgeld zoeken. Het had zijn charme gehad als wij de tienkoppige spionkop van VK Linden waren. Echter, als je zo de ticketverkoop doet voor 350 tot 400 bezoekers waarvan er zeker 150 tegelijk stonden te drummen dan heeft de charme plaats geruimd voor pure chaos.

De chaos ging onverminderd door. Ploeterend door een tot modder omgevormd grasveldje kwam je nog eens aan twee tafeltjes. Links uiteraard voor bonnetjes. Rechts voor de drank zelf. En om op het amateurniveau te blijven, serveren we enkel bier en cola. Lekker handig voor de chauffeur die aan intermittent fasting doet, en dus vooral water drinkt, also known as me. Maar goed, dat zijn voetnoten van zo'n voetbalavond. We drinken wel cola, geen enkel probleem. De recentste covid richtlijnen haalden dan weer zelfs de voetnoot niet van diezelfde avond. Een volgepakt bezoekersvak in een voetbalstadion met op de omringde tribunes nog voldoende plaats. Fuck off met die social distancing. De meesten voegden daar ook nog een mooie middelvinger richting de mondmaskerplicht aan toe. Ikzelf ben uiteraard ook een tegenstander van de pandemie aanpak, maar ik zit ook niet echt te wachten op twee weken quarantaine. Proper mijn maskertje opzetten dus. Ik ben niet zo'n rebel. Al is dat kloteding een ellende als je vurig wil meesupporteren. Vurig was het die avond best wel. Althans naast de groene grasmat. Jammer van die prefabtribunes in dat vroeger zo prachtige stadion, maar het komt de sfeer wel ten goede. Een 1.000 toeschouwers maakte er een prima avond van zodat de drive er voor het restant van 2021 weer inzit. Op het veld had men dan weer die 'morning blues' overgekregen. De prestatie van Lyra-Lierse was titelkandidaat onwaardig. Tegenstander Berchem Sport knokte voor elke centimeter, pakte terecht een punt in het scoreloos gelijkspel, maar de kans dat ze de degradatie gaan ontlopen, lijkt me eerder klein. Sportief de zwakste ploeg die ik al aan het werk zag.

De week kabbelde weer voorbij in de noorderkempen. De heroverde drive voor Lyra-Lierse was weer wat gaan liggen. Nochtans is voetbal één van de gespreksonderwerpen bij ons thuis. Zij het dan voornamelijk de prestaties van vrouw- en dochterlief op de groene grasmat. De plusdochter zit in een rare periode waarin ze enthousiast reageert als we naar haar trainingen rijden, maar even snel hervalt in een desinteresse eens we op de club zijn aangekomen. Haar acties zeggen soms het tegendeel, maar ze doet het nog graag zegt ze. Mevrouw Wekke haar enthousiasme in het spelletje is dan weer onstilbaar. Nog een beetje op de terugweg na haar spierblessure probeert ze haar weg te vinden in de spitspositie van Brecht SK. Van opleiding is ze eigenlijk doelvrouw dus ze is nog zoekende in haar nieuwe rol. Het enthousiasme werkt aanstekelijk en ondergetekende blijkt supporter numero uno te zijn. In weer en wind kijk ik naar de (wan)prestaties van de dames van Brecht. Een team vol van die enthousiastelingen zoals mijn wederhelft, maar laat ons eerlijk zijn, het niveau is triest. Elke mannenploeg had er op die manier al lang de brui aangegeven of wekelijks in woede uitgebarsten. De dames van Brecht niet. Van alle speelsters zijn er maar een stuk of 5 met een voetbalopleiding. Al de rest voetbalt zijn eerste of tweede seizoen. Puur voor het plezier. Elke week moeten er meiden teleurgesteld worden omdat de wedstrijdkern volzet is. En elke week gaan ze vol goede moed de strijd aan. Jammer genoeg worden ze ook elke week getrakteerd op een fiks pak rammel. Maar elk gemaakt doelpunt wordt gevierd als een titel. Ik heb me al doodgeërgerd aan de klungelige beginnersfouten en sta dan wat tegen mezelf te vloeken en te sakkeren naast dat veld. Maar eigenlijk is het bewonderingswaardig dat ze dit allemaal volhouden en de groepssfeer kunnen behouden.

Zodoende bolde ik zaterdag dan ook weer van mijn werk in Turnhout naar Wortel om mevrouw Wekke en de andere enthousiastelingen te zien spelen. Wie aan onze streek denkt, denkt vaak aan de aardbeien uit Hoogstraten. Terecht, maar als je verder kijkt, kom je ongetwijfeld uit op de geschiedenis van het gevangeniswezen. De gevangenissen zitten hier verweven in de cultuur en het privéleven. Ik kan erover meespreken want ben cipier in Turnhout en leerde er mijn wederhelft kennen. Zij is ondertussen werkzaam in Merksplas. Turnhout is een typische "stadsgevangenis", maar Merksplas, Wortel en Hoogstraten zijn geschiedkundig echt met elkaar verbonden. Ze staan namelijk bekend om 'de kolonie' en de landloperij. Om de landloperij even kort te schetsen: vroeger was het een misdrijf om geen werk of financiële middelen te hebben. Je werd dan opgepakt of werd ter beschikking gesteld van de regering. In de praktijk werden de landlopers opgesloten in Hoogstraten, Merksplas of Wortel, gingen er arbeid verrichten en kregen weer hun vrijheid vanaf dat ze financiële middelen hadden verworven. Een nobele doelstelling, maar in de realiteit gingen de landlopers dat geld dan vaak zo snel mogelijk opsouperen aan de geneugten van het leven (drank en prostitutie). Eens ze berooid waren, werden ze weer opgepakt en begonnen ze weer van nul in de kolonie. De wet rond landloperij werd pas in 1993 afgeschaft en sindsdien zijn de kolonies gewone gevangenissen geworden, maar je ziet nog goed de tand des tijds. Zo is de inrichting van Hoogstraten een echt kasteel met slotgracht. De façade van de gevangenis van Merksplas is beschermd erfgoed. De kolonie van Wortel heeft zelfs een aanvraag tot UNESCO werelderfgoed lopende. Ik reed dus van Turnhout naar Wortel, passeerde onderweg tal van oude gevangenisdirecteurswoningen en de kolonie en kwam aan in het aftandse pleintje van VNA Wortel. Tweeëntwintig dames ploeterden op een verschrikkelijk zompige grasmat. De enthousiastelingen van Brecht knokten voor wat ze waard waren, waren lange tijd de evenknie van Wortel, maar mochten toch met een droge 7-1 achterstand de rust ingaan. In de regen en met een ijskoude wind in het gezicht knokten ze even vrolijk verder in de tweede helft. Na 90 minuten stond de 10-2 eindstand vast. Kort na het laatste eindsignaal waren de dames van Brecht weer even enthousiast, zeker mevrouw Wekke na haar eerste gemaakte doelpunt. De heenronde werd afgesloten met 80 tegengoals, amper 6 goals gemaakt en 0 punten in 12 wedstrijden. En toch reikhalzend uitkijken naar die terugronde. Eigenlijk moet je er echt enkel maar bewondering voor hebben.

Na de wedstrijd van de dames kon ik eigenlijk evengoed verder rijden naar Hoogstraten en er op de lokale supportersbus stappen. Die bussen hadden vanavond namelijk dezelfde bestemming als mezelf: de Doelvelden in Berlaar. Ik besloot toch maar even thuis te gaan opwarmen en zelf de verplaatsing te maken. De autorit was al een pak aangenamer dan omschreven in het begin van dit verslag. Het betrof een echte topper tussen leider Lyra-Lierse en het op één schamel punt volgende Hoogstraten VV. HVV had tevens nog één wedstrijd te goed en beschikt over een enorm aanvallend team. In mijn ogen zijn zij dan ook dé titelfavoriet. In Hoogstraten liep men ook warm voor dit duel. Met trots kondigde de club aan dat er twee uitverkochte supportersbussen waren. Eindelijk ook nog eens wat publieke belangstelling (ik schat 1.000 toeschouwers) van onze kant merkte ik toen ik de parking opkwam. Eindelijk nog eens die gezellige drukte en sfeer zoals het onze club betaamt. Het werd een avond zoals het hoort. Eentje met vrienden, nieuwe kennismakingen, sfeer en een beklijvende cupmatch van de eerste tot de laatste minuut vol kansen, een gemiste strafschop en rode kaart voor de tegenstand, een gescoorde strafschop voor ons en uiteindelijk de overwinning.

Wat twee goede weekends al niet kunnen doen voor je supportershart!

•   RC Hades – Lyra Lierse 0-4



•   Berchem Sport – Lyra Lierse 0-0



•   VNA Wortel – Brecht SK 10-2



•   Lyra Lierse – Hoogstraten VV 1-0





wekke

We mogen weer naar het voetbal en zoals jullie misschien al wel weten, betekent dat ten huize Wekke een overvloed aan onze favoriete sport. Toen de twee dames hier thuis besloten om te gaan voetballen, kon ondergetekende niet achterblijven. Buiten een sporadisch zaalvoetbalwedstrijdje gerekend, was zelf voetballen geen optie. Ik ben altijd een keeper geweest dus mijn voetballende skills zijn uitermate beperkt. Van een meevoetballende opleiding was toen geen sprake. Mijn kleine gestalte maakt van mij dan weer een zeer degelijke zaalvoetbalkeeper, maar een erg beperkte veldkeeper. En voor dat zaalvoetbal willen de knieën en ellenbogen niet meer mee. In al die jaren hebben ze gewoon teveel het parket van dichtbij gezien. Wat schiet er dan nog over? Scouting? Been there, done that. Trainer? Totaal uit mijn comfortzone, maar laten we het maar proberen. Zodoende schreef ik me in voor de Uefa C cursus. Na enkele weken ben ik er wel nog niet uit of het ooit iets voor mij gaat zijn. Maar koning voetbal regeert dus nog meer hier thuis. Maandag training van de mevrouw, dinsdag stage bij Lille United, woensdag cursus, donderdag stage bij Lille United, vrijdag training van de mevrouw, zaterdag match van wederom de mevrouw en zondag Lyra Lierse. Qua week kon dat wel tellen.



Het interessantste zijn natuurlijk die wedstrijden en zeker als de mevrouw des huizes ergens moet spelen waar ik nog nooit ben geweest. Voor de dames van Brecht SK stond er een uitwedstrijd naar Moldavo VC op het programma. Moldavo VC werd in 2001 opgericht en is gevestigd in Mol, niet zo ver van Lommel. Op zich is het niet zo verwonderlijk dat ik er, ondanks de korte afstand, nog nooit was geweest. Moldavo VC is namelijk vooral bekend in het damesvoetbal. Het heeft 3 eerste elftallen: in eerste nationale, tweede nationale en in derde provinciale. Mannenteams hebben ze niet. Moldavo heeft zijn onderkomen in het George Claesstadion en dat is een heel pak ouder dan de club zelf. Het stadion was oorspronkelijk het onderkomen van KSV Mol. In 2002 stevende het echter af op het faillissement en naar een aloude Belgische gewoonte fusioneren we dan maar met een streekgenoot. In het geval van KSV Mol was die streekgenoot Wezel Sport. De club ging verder onder de naam KFC Racing Mol-Wezel met het stamnummer van Wezel Sport. De fusie was in sportief opzicht zeker geen mislukking. De fusieclub promoveerde al snel naar 4e nationale, later naar 3e nationale en in 2009 miste het zelfs op een haar na de promotie naar tweede klasse. Niet verwonderlijk met allemaal profs op hun retour. Denk maar aan Kurt Van De Paar (ex-FC Twente), Harold Meyssen (ex-Standard Luik), Samuel Greven (ex-KV Mechelen) en Patrick Goots (voormalig doelpuntenmachine van oa. R. Antwerp FC en KRC Genk). Zoals zo vaak gebeurt, zijn de centen dan weer snel op. Mol-Wezel werd opgeslorpt door de nieuwe fusie club KVSK United Overpelt-Lommel, heden ten dage gewoon Lommel United. Dat is zelf intussen het nieuwste speeltje van het Manchester City consortium. Ze slaagden erin om het ooit zo leuke Lommel nog doodser te maken. Maar goed. Ondertussen is Wezel Sport terug opgericht en is Sepp De Roover (ex-NAC, PSV, Groningen, ...) er trainer. Het speelt zijn thuiswedstrijden niet meer in het lekker aftandse George Claesstadion. Enkel Moldavo VC heeft er nog zijn onderkomen.



Zodoende stond ik zaterdag in alle vroegte, en in toch wel koude omstandigheden, te kijken naar de tweeëntwintig dames. Moldavo VC tegen Brecht SK. Het nummer zes tegen de hekkensluiter. Op het veld waren de krachtverhoudingen minder uiteenlopend dan de stand deed vermoeden. De bezoekende dames uit Brecht waren de betere ploeg. Mevrouw Wekke had het nog aangegeven dat "het trainingsniveau leek te stijgen". Ik deed het af als "zonder wedstrijden kan je dat niet inschatten", maar ik moet haar toch gelijk geven. Er zat meer structuur in dan in de hele heenronde. Het resulteerde ook in een vroege voorsprong. Een stilstaande fase werd pardoes in doel gefrommeld. Brecht SK op voorsprong. Dat was dit seizoen nog niet gebeurd en ook de dames leken het zelf haast niet te geloven. Brecht bleef de betere en net op het moment dat ik de uitspraak "er zit meer in!" deed, viel toch wel dat deksel op de neus zeker. Na de 1-1 bleef het spel over en weer golven. Voor academisch voetbal moet je niet bij zulke wedstrijden zijn, maar beklijvend was het wel. In de tweede helft werden de ruimtes moeilijker beloopbaar. Moldavo sneed een paar keer door de defensie van de bezoeksters. Het resulteerde op het uur in de 2-1. De dames van Brecht knokten nog voor de gelijkmaker, maar echt uitgespeelde kansen volgden er niet meer. Wederom een verlies. Nog steeds 0 punten. Maar wel een prestatie om moed uit te putten.



Een dag later maakte ik me op voor de verplaatsing naar het Pierre Cornelisstadion van Aalst. Ik heb een hele week gepingpongd tussen wel of niet gaan. Het is één van de weinige verplaatsingen waar ik echt naar uitkeek. Eén van de weinige tegenstanders die een deftige support hebben. Waarom twijfel je dan zo om te gaan? Omwille van al de restricties. Ik heb geen zin meer in lange busreizen (een halve dag van huis voor 90minuten voetbal steekt tegen), politiecontroles en al het andere gedoe dat er bij komt kijken. Door de schermutselingen in de heenwedstrijd kon je er prat opgaan dat we een buscombi zouden krijgen. Lange tijd werd er gewag gemaakt van vrij vervoer, maar enkele dagen voor de wedstrijd kwam dan toch het combiverdict. Sterker nog. Er moest een passagierslijst worden opgesteld en een steward mee op de bus. Aan de inkom moest je beschikken over je plaats op de passagierslijst, je e-ticket, een CST certificaat, paspoort en alle andere bureaucratische shit. Lekker handig als er 1 iemand 250 bezoekers staat te controleren en de hemelsluizen een regenvloed op je kop lossen. Als laatste bus bleven we wel gespaard van de politiefouille waarbij je één voor één de bus uit mocht komen en je erger werd behandelt dan menig gedetineerde op mijn werk in de gevangenis. Waarom de fouille bij ons niet doorging, kwam aan het licht eens we het bezoekersvak betraden. Aalsterse hooligans waren het veld opgelopen om de eerste horde Lyra-Lierse supporters aan te vallen en te bekogelen met glazen flessen. De ordediensten stonden erbij en keken ernaar. Show verkopen tegen sjaal en pet fans kunnen ze wel, maar als ze moeten ingrijpen dan zijn ze niet te bespeuren.



De restricties, de aanval en het krot waar we in gedumpt werden, zorgde voor elektriciteit in de lucht. De minutenlange "Come On You Lier" omvatte zoveel frustraties en woede dat je er kippenvel van kreeg. De rivaliteit spatte er vanaf tussen de beide spionkoppen. Op het veld knokte het team voor wat het waard was, maar het was Aalst dat het spel net als in de heenwedstrijd naar zich toe probeerde te trekken. Net als in die heenwedstrijd probeerde de ajuinen dat met een mannetje meer op het middenveld. En net als in die heenwedstrijd bekochten ze dat. Het is een kolfje naar onze hand. Het spel niet maken en razendsnel omschakelen, is al jaren ons handelsmerk. De Aalsterse defensie wist niet waar beginnen. Peffer miste tot twee keer toe voor een quasi leeg doel. Een poging van Adesanya werd van de lijn gekeerd. Het was uitstel van executie. Een vrije trap werd door Peffer naar de achterste zone gezwiept, Weuts nam het leer heerlijk op de volley en de bal belandde overhoeks binnen: 0-1. Het uitvak in extase. Bij gebrek aan hekken hingen supporters in de netten die ons zicht belemmerden. Aalst kon nooit echt een vuist maken en bleef naief spelen. Vlak voor rust viel dan ook de te verwachten 0-2. Kil zette voor, Schaessens knikte binnen.



In de tweede helft drukte de Ajuinen onze Pallieters weg. Er werd geknokt voor elke centimeters gras. Ondanks het doelkansarme offensief van de thuisclub bleef er spanning in de lucht hangen. Zeker omdat de 0-3 niet viel op de scherpe counters. Een schot vanaf eigen helft werd nog net door de Aalsterse keeper uit doel getikt. Adesanya kopt een keertje naast en trapte een keertje staalhard op de lat. Pogingen van Peffer en Kil gingen dan weer voorlangs. De overwinning kwam nooit in het gedrang en de drie punten namen we mee terug naar Lier. Nu Hoogstraten geen licentie voor 1e amateur aanvroeg, komt de promotie dichtbij. Het feestje werd ingezet. Belachelijke regelgevingen zoals de toiletten sluiten een halfuur voor affluiten of het machtsvertoon van de ordediensten, konden dat niet verhinderen



Een mooie apotheose van een voetbalrijke week. Maar voor al dat gedoe voor en na zo'n match word ik te oud....

Saltacampos

Mooie verslagen en kan je frustraties ivm dat combigedoe en het machtsmisbruik van ordediensten volledig begrijpen!
Ik laat dat soort wedstrijden gewoon links liggen en heb het geluk dat dat met Racing Gent toch bijna nooit het geval is (voor zover ik daar ooit nog kom).
Over twee weken met het bezoek van Lokeren/Temse zal dat wellicht wel het geval zijn, de hooligans van de buren zouden namelijk wel eens langs kunnen komen omwille van de rivaliteit met Lokeren. Anders gebeurt dat enkel bij het bezoek van Racing Mechelen of Aalst.
Over land and sea