Wekke - foto's en verslagen

Gestart door wekke, jan 16, 2012, 20:27:28

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 2 gasten bekijken dit topic.

cafebac

Wat een prachtige beelden Wekke!!! Vanuit Maracana met die bergen op de achtergrond is toch wel smullen hoor! Op het WK nostalgische stadions wint die het toch wel van het nieuwe Wembley hoor! Die foto van achter elkaar gestapelde gebouwen met die taxi op de voorgrond vind ik schitteren!

wekke

Citaat van: cafebac op jun 28, 2014, 23:02:07
Wat een prachtige beelden Wekke!!! Vanuit Maracana met die bergen op de achtergrond is toch wel smullen hoor! Op het WK nostalgische stadions wint die het toch wel van het nieuwe Wembley hoor! Die foto van achter elkaar gestapelde gebouwen met die taxi op de voorgrond vind ik schitteren!

Dank u. Ik vind het hernieuwde Maracana ook veel beter dan het nieuwe Wembley.

Dadelijk vliegen we naar Recife waar we morgen Costa Rica - Griekenland bekijken. Dinsdag gaan we naar onze laatste halte, Fortaleza. Afsluiten doen we op een fantastische manier met Brazilie - Colombia.

Hugo

Wederom bedankt voor het delen, vooral om daar ter plaatse al tijd in het verslag te steken.

Je eigen land op Maracana zien winnen is wel erg bijzonder.

Bier und Bratwurst

Prachtige reportages , heel veel plezier de komende wedstrijden!!
Het ene stadion is het andere niet!

wekke

#409
EC Bahia - Arena Fonte Nova - Brazilie

25-06-2014 Bosnie Herzegovina - Iran 3-1, WK 2014



Nadat we maandag op de luchthaven van Salvador waren geland,  konden we ons opmaken voor een 2 uur durende autorit in de richting van Indiaroba waar de pa van mijn vriendin een verblijf heeft. Het werd tevens een blij weerzien met mijn lieftallig wederhelft. Normaal zou Amelie hier pas in augustus zijn, maar ze heeft de trip vervroegd. Ondertussen was het vele wandelen en rondreizen in de kleren gekropen. Zo doende lasten we dan ook maar een dagje platte rust in.



Woensdagmorgend vertrokken Tony en ik terug naar Salvador voor de wedstrijd Bosnie - Iran. We hadden een overnachting geboekt bij de Belgische gids Ivan Xanthes. Ik kende Ivan reeds van mijn vorige passage in Salvador da Bahia en ook nu hadden we het verblijf gekoppeld aan een stadstoer. Maar eerst de wedstrijd tussen Iran en Bosnie.



Eerlijk gezegd had ik vooraf geen zin in deze partij. We waren in Curitiba al eens getuige van een wedstrijd van Iran, tegen Nigeria, en deze bezorgd me nog steeds maagproblemen. Een klein uurtje voor de partij wandelden we richting de Arena Fonte Nova waarna we plaats namen in het stadion. De arena was slechts voor de helft gevuld voor deze partij. Logisch aangezien de affiche niet aanspreekt, Bosnie al uitgeschakeld was en nagenoeg niemand Iran een ticketje naar de tweede ronde voorspelde.



Iran startte de partij op zijn typische manier: een dubbele verdedigingsgordel met vooraan Reza die hopeloos alleen op een eiland mocht gaan spelen. De wedstrijd verliep dan ook stereotiep. Bosnie kreeg het balbezit, speelde zelf in de openingsfase te traag om echt iets te kunnen foreceren. Dzeko knalde wel eens over het doel, maar verder was het wachten op doelgevaar. Op het halfuur was het wel bingo voor de Bosniërs. Iran kwam eindelijk eens uit zijn schulp gekropen, verloor de bal op het middenveld en Bosnie counterde zichzelf scherp naar de 1-0. Edin Dzeko trapte de bal via de paal in doel. Het doelpunt schudde de Iraniërs wakker en binnen de minuut van het doelpunt stond het alweer bijna gelijk. De pegel van Masoud strandde op de onderkant van de lat. Verder kwam men niet meer in de eerste speelhelft.



Na de pauze moest Iran wel in de aanval trekken om hun ijdele hoop op de 2e ronde gaaf te houden. Ze probeerden wel, maar echt kansen bij elkaar voetballen zat er niet in. Op zulke momenten merk je toch echt dat gebrek aan kwaliteit bij het team. Ze hebben veel te veel tijd nodig voor de omschakeling, ze spelen slordig, te traag, ... Na een uur spelen kon Iran zijn hoop quasi helemaal opbergen toen Pjanic de 2-0 maakte. De wedstrijd werd slordiger en de Iraniërs werden onnodig gefrustreerd. In de slotfase bracht Iran zowaar nog even vuur in de partij toen Reza de aansluitingstreffer. Maar een minuut later counterde Bosnie zich weer naar een veilige marge. Vrsajevic trapte overhoeks en via de paal binnen. De slotfase was nog onverhoopt leuk en smaakte eigenlijk best wel naar meer.



De volgende dag gingen we al vroeg op stap met Ivan die ons door de stad gidste. Ik had de toer al een keertje gedaan en kende de verschillende monumenten en toeristische plaatsje. Niettegenstaande is de geschiedkundige uitleg bij die monumenten altijd nog wel eens leuk en interessant om te horen. Salvador is dan ook wel een stad met een rijke geschiedenis. De stad is de 2e grootste baai ter wereld en was bijgevolg erg belangrijk voor de Portugese bezetters. De Portugezen vaarden de baai binnen op 1 november 1501 waardoor ze ook wel de Allerheiligenbaai ( in het Portugees Bahia de Todos os Santos) wordt genoemd. De eerste nederzetting werd hier gebouwd omwille van zijn goede verdedigingsplekken om aanvallen van onder andere de Indianen en Nederlanders tegen te houden. De baai groeide bovendien uit tot een echte handelsnederzetting waardoor de stad nog meer belang kreeg.





We wandelden langs de Pelourinho om daarna met de wagen langs Barra en andere toeristische plaatsjes te rijden. Het regende namelijk al de ganse dag pijpenstelen waardoor straten blank stonden. Niet meteen het ideale weer voor een gidstoer. In de namiddag bedankten we Ivan voor zijn diensten en waren we weer weg voor de meer dan twee uur durende autorit naar Guy, Els en Amelie. Morgen nog een dagje hier om dan zaterdag af te sluiten in Praia do Forte en het vliegtuig te nemen naar Recife voor onze voorlaatste wedstrijd.







Saltacampos

Die laatste foto is niet te schatten, watervalletje midden in de stad :p
Thnx for sharing, ik volg dit topic op de voet !
Over land and sea

cafebac

Prachtige foto ook van die semi-krotten als achtergronddecor vanuit het stadion!

Vaig

Prachtige fotoreportage inderdaad. Leuk dat je het stadion in Sao Paulo helemaal niets vind, terwijl ik het juist het gaafste stadion vind, juist omdat het afwijkt van alle andere stadions.
Laatst bezochte nieuwe ground: Stade Jacques Lechat, Malmedy

Joost

Een van de foto's geeft bij mij een viruswaarschuwing?

wekke

Citaat van: Joost op jun 30, 2014, 11:47:08
Een van de foto's geeft bij mij een viruswaarschuwing?

Welke precies? Alle foto's zijn, zoals ik altijd doe, via www.tinypic.com geupload.

wekke

#415
Clube Nautico Capibaribe – Arena Pernambuco



29-06-2014 Costa Rica – Griekenland 1-1 (Penalty serie 5-3), WK 2014

Recife was onze voorlaatste halte van onze WK trip. We verbleven slechts 2 dagen in de stad waardoor we het gekende recept nog eens moesten bovenhalen: match, stadswandeling, groundhopping.





Zondag, onze eerste dag in Recife, was al helemaal gevuld met de 8e finale wedstrijd tussen Costa Rica en Griekenland. We besloten om al rond de middag naar het stadion te gaan zodat we rustig onze tijd konden nemen en de wedstrijd Nederland-Mexico op het grote scherm konden bekijken. Dit hadden we nog al toegepast en zo konden we de drukte op de metro en aan het stadion voor blijven. Ons plan draaide echter verkeerd uit. Aan de metrohalte moesten we overstappen op een bus die ons aan naar het stadion bracht. Andere alternatieven waren er niet. De wegen naar het stadion waren nog niet helemaal klaar en auto's en taxi's mochten er niet door. De bus dropte ons aan de halte op 20 minuutjes wandelen van de arena. Ondertussen was het nog maar eens beginnen regenen wat de wandeling er niet amusanter op maakte. Eenmaal aan het stadion gekomen, bleek deze nog hermetisch afgesloten. Blijkbaar gingen de poorten pas 3 uur voor de partij open. Een serieuze tegenvaller voor de paar honderd mensen die zich al in de straten rond het stadion hadden verzameld. Bovendien viel er in de omgeving helemaal niets te beleven. De Arena Pernambuco ligt circa 16 km van het stadscentrum en is gebouwd in een groene omgeving met in de verte enkele krottenwijken op een heuvel. Verder is er niets. Na een uurtje wachten, konden we naar binnen. Nog even iets drinken, fopduiker Robben aan het werk zien en dan het stadion in.





Costa Rica – Griekenland was nu niet meteen de affiche waar we op gehoopt hadden, maar gezien de vorige wedstrijden van Costa Rica had ik er alle hoop in om een degelijke pot voetbal te zien. Daartegenover stond dan Griekenland, een team dat bij mij altijd doet denken aan de woorden 'stug' en 'saai'. Tijdens de wedstrijd zou snel blijken dat vooroordelen nooit een goede waardemeter zijn. Griekenland speelde wel traag en slordig, maar wilde wel iets van de partij maken. Costa Rica daarentegen viel me lelijk tegen. Eerst leek het alsof ze gewoonweg geen zin hadden in deze wedstrijd. Ze liepen er maar wat ongeïnspireerd bij, niet bij machte een deftige combinatie op de mat te leggen. Naarmate de partij vorderde kwam daar ook nog eens het veelvuldig en overdreven stelen van tijd bij. Jammer genoeg had men voor deze partij ook nog eens een Australische ref aangeduid die van een even bedenkelijk niveau was als de overige acteurs in de Arena Pernambuco. De scheidsrechter was ons al eens op een negatieve manier opgevallen in dit toernooi, al kunnen we ons niet meer voor de geest halen waarom dat precies was. In ieder geval liet de man veel te veel toe. Als de Costa Ricaanse goalie moest intrappen dan kon ik even goed snel even een biertje gaan halen aan de toog. Kortom, Costa Rica komt in mijn top 10 van meest irritante teams die ik ooit aan het werk zag. Dan maar supporteren voor Griekenland dat tenminste dacht aan aanvallen. Al bleef dat in de eerste helft ook beperkt tot enkele afstandsschoten. 1 keer hadden de Grieken wel een dot van een kans, maar de keeper redde.





In de 2e helft leek de partij dezelfde kant op te gaan tot er zich in de 55e minuut het meest rampzalige scenario voordeed: Costa Rica kwam op voorsprong! Bryan Ruiz trapte de bal mooi in doel. Even leek het erop dat de Costa Ricanen wakker waren geschud. Ze drukten de Grieken 5 minuutjes weg en gaven eindelijk blijk van enig voetbaltalent. De opflakkering was echter van korte duur. Costa Rica trok weer achteruit en begon weer met het veelvuldig winnen van tijd. Griekenland probeerde met man en macht, maar het onbrak hen toch enerzijds aan een dosis meeval en anderzijds aan kwaliteit. Gaandeweg de 2e helft kreeg Duarte zijn 2e gele en dus rode kaart. Nu maar hopen dat de Grieken de man meer situatie konden uitbuiten. Ondertussen werd ik haast gek op mijn stoeltje. Het anti-voetbal van Costa Rica kwam me het strot uit. Ik had zin om die Costa Ricaanse goalie een schop onder zijn tamme reet te gaan geven! Ook de Brazilianen hadden het gehad met het getaffel en ook de Griekse bankzitters waren nog moeilijk in toom te houden. Maar dan, in de 92e minuut was het dan toch eindelijk raak! De oververdiende 1-1 was een feit toen Papastathopoulos de bal via de rebound in doel kon werken! Ei zo na gingen de Grieken nog met de overwinning aan de haal, maar Navas tikte de kopbal weg vanonder de lat.



Dan maar verlengingen. Als neutrale supporter zou je eigenlijk hard moeten vloeken als een partij van dergelijk niveau nog een verlengstuk van 2X 15 minuten krijgt. Maar nu kregen we wel de kans om Costa Rica finaal op zijn bek te zien gaan. Het moet gezegd zijnde, de verlengingen waren enorm meeslepend. Beide teams waren zo moe gestreden dat er enorm veel ruimtes kwamen. Costa Rica deed daar niet zoveel mee want spits Joel Campbell kon nog amper bewegen. Ook bij Griekenland strompelden ze over het veld, maar ze kregen wel een pak kansen om de wedstrijd definitief te beslissen. Vooral de counter situatie met 5 Grieken tegen 2 Costa Ricanen die ze de nek omwrongen, was schrijnend.  Het mocht niet zijn en dus gingen we naar penalties. Integenstelling tot de shoot-out tussen Brazilie en Chili, werd er hier wel met scherp geschoten. Het merendeel was feilloos. Tot de 4e strafschop van Griekenland. Navas redde de penalty waarna Umana Costa Rica een ronde verder trapte. Jammer, maar helaas. Voetbal is niet altijd een eerlijke sport. Al had Griekenland het wel aan zichzelf te danken.



Na de wedstrijd werden we nog getuigen van toch wel enkele schrijnende tafferelen. Het metrostation waar we met alle toeschouwers aankwamen, was helemaal omringd door een paar honderd arme locals. Een massa kinderen schreeuwden om souvenirs van de gespeelde wedstrijd: drankbekers, vlaggen, sjaals, .... Het maakte niet uit, zo lang ze maar een aandenken hadden. We gaven wat drankbekers weg en maakten 2 kinderen hun dag goed. Het geeft een goed gevoel, maar als je hier niet tegen bestand bent dan ga je er aan ten onder. Je moet van je hart een steen maken en verder wandelen. Anders heb je helemaal niets meer op zak tegen dat je aan het metrostel bent. Ik had de voorbije 2 weken al veel bedelaars en krotten gezien, maar de beelden van die bijna vechtende kinderen om wat souvenirs staat op mijn netvlies gebrandt.



De volgende dag wandelden we naar het stadscentrum van Recife. De stad wordt ook wel het Venetie van Brazilie genoemd, maar dat is stadsgidsen praat. De stad herbergt inderdaad enkele rivieren en heeft tal van bruggen, maar het water is ook gewoonweg aan de gore en vieze kant. We wandelden dus door het stadscentrum richting het oude stadsgedeelte waar de Portugezen Recife destijds opbouwden waarna de Hollanders even het roer overnamen. Het oude stadsgedeeltje is netjes gerenoveerd en aangenaam wandelen. Het nieuwe gedeelte heeft dan weer veel meer verkeer en veel meer verloederde gebouwen. Onze stadstoer eindigden we in de oude gevangenis van Recife. Tja, als gevangenisbewaker kan ik het niet laten om dergelijke gebouwen te bezichtigen. De laatste keer dat er gevangenen verbleven dateert wel al  van 1973. Sindsdien heeft men er enkele winkeltjes en een cultureel centrum in verwerkt.





Na de stadswandeling komt dan meestal onze stadionwandeling. Op de map van Recife hadden we al gemerkt dat er 3 grote clubs zijn in Recife: Sport Club do Recife, Clube Nautico Capibaribe en Santa Cruz.



Sport Club do Recife - Estadio Adelmar da Costa Carvalho



Eerste halte was Estadio Adelmar da Costa Carvalho van Sport Club do Recife. Eenmaal aangekomen aan het stadion dienden we onze paspoorten in te ruilen voor een bezoekersbadge en konden we de omnisport terreinen betreden. De stadionpoorten stonden open en je kon makkelijk een rondje maken. Het is een lekkere oude bak dat volgens worldstadiums.com 35.000 man zou kunnen herbergen. Als ik een wat tijd heb, ga ik er toch eens wat filmpjes van opzoeken want volgens mij kan het spoken in dit stadion.





Toen we weer uit het stadion kwamen, vroeg een clubmedewerker of we het museum wilden bekijken. Tuurlijk, waarom ook niet. Ik zei nog smalend tegen Tony dat ik wel benieuwd was naar hun 2 enige bekers, nl. De titel in 1987 en de beker in 2007. Het lachen zou me vergaan. Het kamertje waar we naar toe werden gebracht, stak sjokvol bekers. Akkoord, ze waren wel van alle sporttakken die deze omnisportclub herbergt en het Braziliaanse voetbal telt meerdere kampioenschappen/toernooien, maar dan nog. In het kamertje stond ook één of andere clubfossiel die verantwoordelijk was voor 'de bekerzaal'.





Clube Nautico Capibaribe - Eladio de Barros Carvalho



We verlieten Sport Club do Recife en gingen verder naar stadion nummer 2: Eladio de Barros Carvalho van Clube Nautico Capibaribe. We meldden ons aan de parking waarna we het teken kregen om te wachten. Even later kwam er een vriendelijk jong meisje in clubshirt naar ons toe. Ze nam ons mee naar het stadionnetje en wist wel wat interessante zaken te vertellen. Clube Nautico is eigenlijk de oudste club van Recife en tevens aartsrivaal van Sport Club do Recife. Momenteel ging het wel niet zo goed met haar favoriete club. Het verloor vorig seizoen de finale van de staatsbeker én degradeerde bovendien naar de Braziliaanse 2e klasse. De dame had er, als goede supporter, wel een goed oog in voor dit seizoen. Volgens haar heeft Nautico een goed team en zal het wel kampioen spelen.



Clube Nautico is trouwens het team dat na de wereldbeker in de nieuwe Arena Pernambuco zal gaan spelen. Onze gids ziet vooral de voordelen in de nakende verhuis. Dit oude bastionnetje is in verval, de grasmat is in slechte staat, in de Arena is meer luxe, maar bovenal is dit de duurste bouwgrond van Recife. Geen wonder dus dat de club gaat verhuizen. Clube Nautico is overigens, net als Sport Club Recife, een omnisport club. Het herbergt maar liefst 29 verschillende sporttakken, maar enkel het voetbalteam zal verhuizen naar de Arena Pernambuco.



Ondertussen stonden we lekker op de middencirkel van het speelveld terwijl enkele spelers stonden op te warmen voor een wedstrijdje tegen hun junioren elftal. Keuvelen over voetbal, over het feit dat ze hier de voorbije dagen nog Duitse liefhebbers van uit elkaar vallende stadions hebben gehad, ... De Brazilianen trekken wel bedenkelijke ogen als je hen je hobby uitlegt. Niet onbegrijpelijk, als je ziet wat voor afstanden men in dit land moet afleggen.



Kortom heerlijke om op die manier aan groundspotting te doen. De gastvrijheid van deze club mocht gezien worden en ik hoop uit de grond van mijn hart dat het die charme kan behouden in dat grote stadion. Als klap op de vuurpijl moesten we ook nog even poseren voor een foto. "Dan kunnen we jullie op onze clubwebsite plaatsen." Tja, die wederdienst konden we moeilijk weigeren.

Inmiddels begon de tijd te dringen en moesten we nog naar het Estadio José do Rego Maciel van Santa Cruz, met zijn 60.000 plaatsen het grootste stadion van Recife. Een perfecte voetbaldag was ons echter niet gegunt. We waren hopeloos verloren gelopen, we hadden niet veel tijd meer voor het donker zou worden en mijn enkel, die ik 'smorgens had verzwikt, begon tegen te spartelen. De vele kilometers wandelen in de broeiende zon begonnen ook hun tol te wegen. Er zat niets anders op dan een taxi te nemen en onze dag af te sluiten. Maar we onthouden vooral de gastvrijheid van de locale voetbalclubs. Zo zou het altijd moeten gaan!

spons

Mooie verslagen maar om eerlijk te zijn als ik in Brazilië ( of waar dan ook elders in de wereld ) zou zijn zou ik mijn tijd daar niet aan verdoen die kan je daar toch veel beter / leuker  besteden.
2.711 wedstrijden ( waarvan 1.556 van Feyenoord ), 671 "clubs", 558 grounds, 43 landen

Joost

Citaat van: wekke op jul 01, 2014, 00:20:54
Welke precies? Alle foto's zijn, zoals ik altijd doe, via www.tinypic.com geupload.

De foto met als code ixtsvp.jpg

wekke

Citaat van: spons op jul 01, 2014, 07:10:43
Mooie verslagen maar om eerlijk te zijn als ik in Brazilië ( of waar dan ook elders in de wereld ) zou zijn zou ik mijn tijd daar niet aan verdoen die kan je daar toch veel beter / leuker  besteden.

De nadruk op de verslagen ligt natuurlijk veel meer op het voetbal dan op de culturele dingen die er te bezichtigen zijn. Onze prioriteit ligt ook steeds bij een stadswandeling en het bezichtigen van de dingen die omschreven staan als dat wat je moet gezien hebben.

Het is wel zo dat de culturele aspecten in oa. Recife vrij beperkt zijn. Je hebt er de gebruikelijke kerken, markten en geschilderde voorgevels, maar dan heb je het ook bijna helemaal gehad. Zeker gisteren aangezien alle musea en consoorten gesloten waren. Een andere optie was eventueel het stadje Olinda bezoeken, maar dat was gezien het rampzalige verkeer nogal moeilijk. Voorts kan je hier nog naar het strand van Boa Viagem, maar ik ben niet iemand die je op een strandlaken moet leggen met een cocktail in de hand.

Saltacampos

Super, wekke, leuke verslagen weer !
Over land and sea