Wekke - foto's en verslagen

Gestart door wekke, jan 16, 2012, 20:27:28

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

wekke

Union Saint-Gilloise - Joseph Mariënpark

03-02-2016 Union Saint Gilloise - K. Lierse S.K. 3-0, Tweede Klasse



Clubliefde is iets raars en bij een club als Lierse zijn de dieptepunten veelvuldiger dan alle hoogtepunten. Ik check nog wekelijks de uitslag, al laat dat me meestal koud, en verder volg ik het team niet meer. Ik was er dit seizoen bij in Deinze en thuis tegen Antwerp. That's it. Wel heb ik een shortlist met wedstrijden die ik dit seizoen graag nog zou bezoeken met Lierse. Niet omwille van mijn eigen team, eerder om de resterende stadions van tweede klasse verder af te vincken. Of zoals Union Saint Gilloise een revisit omdat het een fantastische club is met een stadion dat hopelijk nooit zal verdwijnen. Het Joseph Mariënpark aka het Dudenpark bezocht ik enkele jaren geleden al een keertje om het team te scouten. Als ik er nu op terugkijk dan was dat mijn leukste opdracht die ik moest uitvoeren. Niet omwille van het spelbeeld, maar door de nostalgie die van de club en het stadion afdruipt. Bovendien zijn de mensen er ontzettend vriendelijk en komen ze je graag hun hele arsenaal aan anekdotes vertellen. Verhalen over de burenduels met RSC Anderlecht waarbij het stadion tot de nok gevuld was en de mensen er niets beter op vonden dan in de bomen rondom het stadion te klimmen. Kwestie van toch maar een glimp te kunnen opvangen. De mensen zijn er fier op hun volksclub.

In eerste instantie zouden we de trip enkele weken geleden al maken met de bus. Voor één keer zouden we nog eens met een mooi aantal naar Lierse gaan. De wedstrijd werd tot groot ongenoegen van gans Lierse echter afgelast. Op een woensdagavond naar Brussel spreekt blijkbaar weinig mensen aan en de bus werd ingeruild voor de auto. Al een geluk dat er van enige files geen sprake was waardoor we meer dan een uur voor de wedstrijd de schitterende gevel van het stadion zagen. Terecht dat deze op de monumentenlijst staat en zo beschermd erfgoed is. Het vroege arriveren was tevens ideaal om al een kaartje te kopen en de rest van de tijd te spenderen in Unions Taverne. Als je een keertje naar Union gaat, bezoek dan zeker de café's aan het stadion. Gezellig en puur Brussels.

Een kwartiertje voor de aftrap namen we plaats in het uitvak. We hoopten op de gebruikelijke onoverdekte staanplaatsen tegenover de hoofdtribune. Jammer genoeg was dat niet het geval en bleek het bezoekersvak helemaal rechts op de hoofdtribune te zijn. Het hek zorgde voor een slecht zicht op het speelveld, maar we konden wel genieten van de Union Boys aan de overzijde. De sfeer zat er lekker in. Daar waar je zou denken dat het geluid van op de onoverdekte tribunes onmiddellijk verdwijnt, blijft het eerder hangen in het stadion. De thuisploeg nam het enthousiasme van hun supporters over en walste over Lierse. Ze waren snediger, schakelden razend snel om en het was een half mirakel dat het pas laat in de eerste helft 1-0 werd. Onze salonvoetballers kregen geen grip op het middenveld. Het blijkt al lange tijd dat techniek niet volstaat in het hedendaagse professionele voetbal. Altijd de kleine ruimtes opzoeken in plaats van het spel te verleggen, te weinig diepgang, te veel tijd nodig om een aanval in elkaar te breien, ... Al probeer ik geen spijkerharde kritiek te uitten op deze ploeg jonkies. Zij kunnen er weinig aan doen dat ze voor de leeuwen gegooid worden in een competitie die eigenlijk voor de meesten te hoog gegrepen is.

In de tweede helft zakte de thuisploeg iets terug en liet Lierse aan de bal. Wachtend op het foutje van de bezoekers, die toch geen enkele kans bij elkaar konden spelen, om dan met 2-3 baltoetsen aan de doelmond van Lierse te staan. De Union Boys lieten zich meer en meer horen op de tribunes en genoten duidelijk van hun ploeg. Het duurde echter tot vlak voor tijd voordat Union de overwinning veilig kon stellen. Rajsel kreeg teveel vrijheid en trapte de bal zuiver in het hoekje, 2-0. De Union Boys op de onoverdekte staanplaatsen gingen uit hun dak. Hun feestje was helemaal compleet toen Da Silva in de toegevoegde tijd de 3-0 heerlijk voorbij Brondeel krulde.

Enkele jaren terug zouden frustraties de bovenhand halen als Lierse met 3-0 de boot inging bij godbetert Union Saint Gilloise. Nu stonden we met enkele vrienden te genieten van de uitgelaten sfeer van Union in dit werkelijk adembenemend voetbaldecor. Prachtig ook om zien hoe hun spelers ruim de tijd maakten voor een veelvuldig feestje met de supporters. Het resultaat interesseert velen van ons niet meer dus genieten we maar van de tegenstander. De top 8 is te hoog gegrepen en in onze groep werd er duidelijk gesteld dat ze dan maar in de amateurliga moeten spelen. Als je een prof club wil blijven dan moet je dat maar verdienen in plaats van te profiteren van eventuele licentieperikelen.





Nort

Mooi verslag weer! De foto's (Chrome browsers) doen het bij mij echter niet.

wekke

Citaat van: nort op feb 04, 2016, 13:16:31
Mooi verslag weer! De foto's (Chrome browsers) doen het bij mij echter niet.

Zal het dadelijk eens nakijken. Ze zijn, zoals steeds, geupload via tinypic.

Joost


Jeje

Mooi verslag en ook prachtige foto's :)

wekke

20-02-2016 FC Twente – SC Cambuur 3-0, Eredivisie



Ik wilde dit seizoen graag nog enkele away days met Lierse doen. Seraing, Virton en Patro Eisden stonden met stip genoteerd omdat deze nog ontbreken in mijn lijstje. Aangezien ik twee weekends per maand moet werken, komt daar wel wat geregel bij. Twee weken geleden had ik dan eindelijk iemand gevonden die zaterdag mijn avond shift wilde overnemen zodat ik naar Seraing – Lierse kon gaan. Enkele dagen later beslist men dan doodleuk om de wedstrijd te verplaatsen naar zondag en de Lierse supporters een combi-regeling op te leggen. Rekening houden met supporters, het is weinig clubs en burgemeesters gegeven. Dan maar op zoek gaan naar een alternatief. FC Twente – Cambuur sprong hierbij in het oog. De Grolsch Veste diende nog gevinkt te worden en na wat mailverkeer richting Enschede zaten de 4 kaartjes netjes in mijn mailbox. Zodoende reden we door wind en regen naar FC Twente.



Ik had plaatsen gekozen op de tweede ring, achter het doel, tussen de fanatieke Tukkers. Niet de beste plaatsen zo leek het toen we aankwamen. De dakconstructie hangt schuin naar beneden waardoor we weinig zicht hadden op de rest van het stadion en met name het bezoekersvak. Best wel jammer. Ik heb het wel voor stadions waarbij de tribunes best stijl zijn en kort tegen het grasveld staan, zoals hier in Enschede, maar door deze plaatsen had je geen gevoel met de andere tribunes. Ondertussen knalde de ene boenkplaat na de andere door de boxen en kwam de wedstrijd dichterbij. De bassen maakten plaats voor You never walk alone en de rood-witte sjaaltjes gingen de lucht in. Leuk dat het ganse stadion mee deed, maar dit is een typische 'been there, done that'. Vervang de clubkleuren en ik kon me in tal van andere stadions wanen. Ook de algemene sfeer was vrij tam. In het begin deden de Tukkers nog wat moeite, maar het gezang verdween als sneeuw voor de zon waardoor je enkel nog wat ritmisch getrommel hoorde.



De wedstrijd zelf was van een verschrikkelijk niveau. De slechte passes en misverstanden stapelden zich in snel tempo op. De bezoekers uit Leeuwarden waren eigenlijk de betere ploeg en er lag veel ruimte om in de omschakeling enkele kansen bij elkaar te spelen. Ze zijn aanvallend echter zo onmachtig dat elke mogelijkheid al de nek werd omgewrongen alvorens je echt van een kans kon spreken. Twente zette daar lange tijd niets tegenover tot dat Hakim Ziyech voor doelman Nienhuis verscheen en de bal in de kluts en via Marvin Peersman in doel verdween, 1-0. Twee minuten later was de partij al gespeeld toen Cabral op enig mooie wijze de 2-0 binnen poeierde.



De kopjes van Cambuur hingen na de 2-0 helemaal naar beneden en Twente kwam nooit meer in de problemen. Het werd een pot éénrichtingsverkeer tegen een wandel tempo. Ziyech liet zich nog enkele keren opmerken door een uitstekende aanval. Voorts ergerden we ons vooral aan Cabral. In voetballend opzicht is het maar een egocentrisch spelertje dat zich steevast vast dribbelt. Qua karakter is het gewoon een irritant en opgefokt mannetje. Je zag zo dat hij zich eerst wilde revancheren op Peersman, maar de Belg was zo slim om onmiddellijk weg te wandelen. Even later trapte Cabral wel na nadat men een lichte fout op hem begin. Cabral kwam er met geel vanaf terwijl de calimero's in de tribune dat zelfs onterechte vonden. Het voetbal werd met de minuut saaier. Bij de bezoekers leek enkel Monteiro er nog zin in te hebben, maar ook hij kon niets meer forceren. Diezelfde Monteiro trok in de slotminuut Hölscher onderuit. Rood voor Monteiro, strafschop voor de thuisploeg. "Ziyech trapt hoog over", zei mijn kameraad. "Nee man, die doet een Panenka. Dat zie je aan zijn aanloop, stijl en lichaamstaal", repliceerde ik. Tja, deze kenner kreeg natuurlijk gelijk. Doelman Nienhuis had duidelijk niet mijn inzicht en dook naar de hoek, 3-0. Het signaal voor ons om de Grolsch Veste te verlaten en de drukte een beetje voor te zijn. Een wedstrijd om snel weer te vergeten.

wekke

02-04-2016 Arminia Bielefeld – Fortuna Düsseldorf 0-0, 2. Bundesliga

02-04-2016 De Graafschap – SC Cambuur 2-2, Eredivisie


Je kent ze wel, die vele mensen die zich vragen stellen over je hobby. Als ze met je praten over het bezoeken van buitenlandse wedstrijden dan duurt het vaak geen 5 minuten voor ze vragen hoe Barcelona, Real Madrid of een andere topclub was om ze te bezoeken. Het lukt me ook nooit om zulke mensen fatsoenlijk uit te leggen waarom dat tikki-takka me maar matig kan boeien. Ze luisteren toch niet. Het is alsof er een soort kortsluiting in hun hersenen is ontstaan nadat ze te horen kregen dat ik liever naar het baggervoetbal van Rayo Vallecano zou gaan kijken dan naar Real Madrid. Er volgt ook nooit de vraag: "waarom doe je het dan wel?" Vaak komt er niet veel meer uit dan "dat zal wel een dure bezigheid zijn." Alsof elke andere hobby geen geld kost. Of uitschijnen dat het één of andere nutteloze besteding was. Nochtans houdt die 'waarom?' me wel vaak bezig. Er zijn zoveel verschillende facetten en iedereen heeft wel iets anders dat hij/zij leuk vindt aan het groundhoppen. Mijn mening kan ook per dag verschillen. Vraag je me het vandaag dan steek ik waarschijnlijk één of andere loftrompet op over de diversiteit tussen alle clubs. Had je met het afgelopen zaterdag gevraagd dan had ik iets heel anders geantwoord, namelijk het rustgevende.



Rust en een voetbalstadion die samengaan in één zin, je zou het niet verwachten. Deze maatschappij maakt van mij vaak een gejaagd persoon. Je hebt sowieso al de dagdagelijkse beslommeringen die ik dan combineer met een job die mentaal veel energie vergt en dan is er nog mijn tweede job. Als er dan dagen zijn zoals vorige week, met de aanslagen in Brussel, dan is het hek helemaal van de dam. Ik kan het dan ook niet laten om alle meningen te lezen en er over na te denken.  Maar er komen geen oplossingen, enkel meer vragen. Dan heb ik nood aan rust en op mijn eentje naar het voetbal is dan de perfecte relaxatie. Ik moet helemaal niets. Zelfs niet met andere praten. Ik kan opgaan in de menigte en rustig alle indrukken op me laten inwerken. Het denken op non-actief en enkel bezig houden met de sfeer, het voetbal op de mat, het aanschouwen van mensen in hun voetbalbeleving,... Ja, het brengt me rust. Dat het een zonovergoten dag was, maakte het alleen maar zaliger.



Mijn hoofddoel van de dag was dé degradatiekraker uit de Eredivisie tussen De Graafschap en SC Cambuur. Om 13u00 startte ik echter al met het voorgerecht met een bezoek aan de Schüco Arena. In de 2. Bundesliga stond met Arminia Bielefeld - Fortuna Düsseldorf een wedstrijd op het programma dat me interesseerde. Arminia Bielefeld had vorig seizoen een absoluut boerenjaar met de titel in de 3. Liga en een halve finale in de DFB Pokal. Zo bleef het verblijf in de 3e afdeling dit keer slechts beperkt tot één seizoen. De club is opgericht in 1905 zodat de term 'Traditionsverein' best wel gerechtvaardigd is. Arminia dankt zijn naam aan de Germaanse aanvoerder Arminius, in het Duits beter bekend als Hermann der Cherusker. Het verhaal van de veldheer dateert al van bij de Romeinen, maar in de 19e eeuw werd zijn beeltenis symbool voor het Duitse nationalisme. Arminia Bielefeld is voornamelijk een liftclub doorheen de Duitse voetbalgeschiedenis. Het is recordhouder wat betreft het aantal promoties naar de hoogste afdeling, namelijk 7 keer. Ze degradeerden uiteraard elke keer weer en ook die 7 degradaties zijn een record. De clubgeschiedenis gaat ook gepaard met enorm veel financiële problemen. Het eerste faillissement dateert zelfs al uit 1922.



De tegenstander uit Düsseldorf claimt ouder te zijn als Arminia Bielefeld, al is 1895 eigenlijk het oprichtingsjaar van de oorspronkelijke Turnvereniging. De voetbaltak werd pas in 1911 opgericht en na enkele fusies ontstond in 1919 de Düsseldorfer Turn-und Sportverein Fortuna 1895. Fortuna Düsseldorf is logischerwijs een veel grotere club dan de gastheren uit Bielefeld. Logischerwijs omdat Düsseldorf qua grootte de 7e stad van Duitsland is. Fortuna kent ook een rijkere geschiedenis als het over het hoogste niveau gaat. Het kende zijn hoogtijd in de jaren 70 met onder andere een 3e plaats in 1972. Fortuna Düsseldorf beukte zo de poort van het Europese voetbal open en behaalde 2 jaar na elkaar de 8e finales van de Uefa Cup. Het absolute orgelpunt kwam er in 78-79 met een 7-1 thuiszege tegen Bayern München, nog steeds een diepterecord voor Bayern, Fortuna won de DFB Pokal én speelde de finale van de Europacup II. FC Barcelona was in de finale na verlengingen te sterk en won met 3-4. Een jaar later won het weer de DFB Pokal, maar daarna was het rijk over. In het begin van deze eeuw speelde de club zelfs in de Regionalliga en de Oberliga. Twee jaar geleden kon men nog eens een jaartje proeven van de Bundesliga. Inmiddels knokt de ploeg tegen de degradatie in de tweede klasse.



Een uurtje voor de aftrap nam ik mijn plaats in op de tribunes. Aan de buitenkant lijkt de Schüco Arena op de zoveelste droevige bak, maar aan de binnenkant viel het me eigenlijk best wel mee. De tribunes zijn tamelijk verschillend en staan kort tegen het speelveld. Ik had, zoals zo vaak in Duitsland, een kaartje gekocht vlak aan het uitvak, achter het doel. Onze zijde kleurde zich voornamelijk rood en wit en ook op de hoofdtribune stikte het van de Fortuna fans. Dat is ook de reden waarom ik in Duitsland vaak dichtbij het uitvak ga zitten. Traditieclubs palmen die neutrale vakken helemaal in en dan is de sfeer een pak authentieker dan aan de overzijde tussen de ultra's. Het is allemaal minder georkestreerd en er ligt meer emotie in. Niets tegen Arminia Bielefeld, maar ik hoopte natuurlijk op een overwinning voor de bezoekers. Het stadion was inmiddels goed gevuld (iets meer dan 22.000 toeschouwers) en zonovergoten. Heerlijk vertoeven in Bielefeld. Als klap op de vuurpijl zette de Fortuna fans het uitvak in vuur en vlam. De Bielefeld fans waren een pak rustiger. Gastvrij voor jan en alleman, maar vaak emotieloos bij het spel op de grasmat. Ik doopte het zelfs om tot het Westerlo van Duitsland. Het deed me aan de buren van het Kuipje denken. In de openingsfase gingen beide teams er vol voor. Vooral Arminia kon én moest tot twee keer toe de scoren openen. Het miste enkele malen onbegrijpelijk en had aan de overzijde het geluk dat een duikelpartij tussen hun laatste man en de bezoekende aanvaller niet resulteerde in een vrije trap en een rode kaart. Er werd geknokt voor elke meter, maar voor academisch voetbal moest je niet naar deze pot voetbal komen. Vooral de bezoekers stapelden de slechte passes op en mochten blij zijn dat het niet pakweg 3-1 stond met de rust. In de tweede helft liet Arminia het balbezit aan Fortuna Düsseldorf. Het kwam het spelbeeld niet ten goede. Kansen werden schaarser, het voetbal trager en de fouten veelvuldiger. Het spel verwaterde hopeloos en je zag de frustratie bij de bezoekende supps toenemen. De lage klassering van beide teams hoeft niemand meer te verbazen na deze tweede helft. Ondanks het spelbeeld was het aangenaam vertoeven in het zonnetje met een pot voetbal, maar een minuut of 5 voor het einde koos ik toch het hazenpad. Het lag er vingerdik op dat er helemaal niets meer ging gebeuren in deze wedstrijd. Ik kon dan ook beter de drukte voor zijn en op die manier goed op tijd in Doetinchem arriveren.



Met De Graafschap, Excelsior en PEC Zwolle nog op het lijstje sta ik dicht bij het volledig afvinken van de huidige Eredivisie. Niet dat het absoluut dit seizoen hoeft, maar De Graafschap was wel een absolute must. Ik weet niet hoe het komt, maar De Graafschap heeft me altijd wel een beetje aangesproken. Bij de samenvattingen op de NOS kwamen ze me altijd over als een sympathieke club met een leuk sfeertje. De Superboeren kenden enkele zware jaren met bestuurlijke en financiële problemen. Het was dan ook een verrassing dat ze vorig jaar de nacompetitie wisten te winnen. Iedereen stipte De Graafschap aan als dé degradatiekandidaat. Na een slechte start leken ze een vogel voor de kat, maar beetje bij beetje knokten ze zich in het zog van de anderen. Ik heb het wel voor zulke ploegjes. De underdog met iets minder kwaliteiten dan de rest, maar die zich samen met zijn publiek de rug recht en er vol voor gaat. Tegenstander Cambuur zag ik dit seizoen reeds tweemaal spelen en eigenlijk hebben ze zo wat hetzelfde probleem als de mannen uit Doetinchem: te weinig financiële slagkracht wat dan weer iets te weinig kwaliteit in de spelerskern oplevert. Ik heb wel het idee dat beiden de toekomst van de club niet op het spel zetten om degradatie te ontlopen. Een fenomeen dat je hier in België wel vaak hebt.



De Graafschap – SC Cambuur dus. De voorlaatste tegen de laatste in een rechtstreeks duel. Als Lierse supporter heb ik zo'n degradatiestrijd wel leren appreciëren. Maanden van miserie kunnen in één keer worden weggespeeld door een ultieme overwinning. De emoties zijn veel groter dan bij een titelstrijd (of je moest hem voor het eerst sinds erg lange tijd winnen). Bij een titelstrijd komen er ook veel meer salonsupporters bij terwijl zo'n degradatie voor de diehards is. Geef mij dus maar liever De Graafschap – SC Cambuur dan de clasico tussen Barça en Real Madrid later op de avond.

Een uurtje voor de wedstrijd stond ik aan het stadion waar het gezelligheid troef was. Het zonnetje was inmiddels wat verdwenen, maar het was al lekker drummen achter de tribunes. Een leuke coverband speelde de ene klassieker na de andere, het bier vloeide rijkelijk en van echte spanning was weinig te merken. Ik besloot snel de tribune op te gaan. Het uitvak stond al gevuld en het plagen kon beginnen. "Cambuur degradeert, degradeert, deee-graa-deegradeert" op de tonen van KC & the sunshine bands hit Give it up bulderde al een eerste keer door het stadion. Elkaar wat jennen, het hoort er bij. Ondertussen palmde de Brigata Tifosi de plaatsen naast mij in. Zij hadden een meterslang doek gemaakt dat ze voor de wedstrijd gingen tonen terwijl de rest van de tribune een blauw-wit stofje in de lucht moesten steken. De groep stond wat te klungelen met hun doek en waren nogal onbemand om het hele gevaarte in de lucht te krijgen. Ze kregen hulp uit de tribunes en de ene na de andere sprong gewoon het veld op om een handje te helpen. Ik stond dus achter het doek met een soort sjaal in de lucht deel uit te maken van de tifo terwijl de 22 tenoren het veld opkwamen. Ik ben liever geen onderdeel van een tifo, maar ik kan wel het respect opbrengen om mee te doen. Ik ben nu eenmaal een gast in "hun" tribunes. Langs onze kant zag het er allemaal wat amateuristisch uit, maar als ik de foto's zo bekijk dan was het totaalbeeld best wel knap. Er werden nog enkele rookbommen en ander pyro materiaal afgestoken alvorens de wedstrijd kon beginnen. De heren van de Brigata Tifosi kregen nog een ovatie van de ganse tribune toen ze terug passeerden met hun opgeruimde doek. Ze waren zo blij als een kind in een snoep winkel. Weken van werk tot een goed einde brengen en daar appreciatie voor krijgen, zal wel deugd doen. Of je nu pro of contra ultra's bent, chapeau dat je er je tijd wil insteken.



De wedstrijd begon zoals het een degradatiekraker betaamt: knokken voor elke meter, weinig kansen en sfeervolle tribunes. De frustraties laaiden enkele keren hoog op. Zeker bij een niet gefloten strafschop voor de thuisploeg. De Graafschap kwam beter en beter in de partij en na 23 minuten daverde De Vijverberg op zijn grondvesten. Indraaiende vrije trap van Dryver, doelman Zeinstra kwam niet op de voorzet die lang onderweg was en Vermeij kopt de 1-0 binnen. De supporters stonden op de boarding. "Boeren" en KC & the sunshine band werden nog eens uit volle borst bovengehaald. Lang konden ze niet profiteren van de voorsprong. Al na 6 minuten kopte Mac-Intosh een vrije trap tegen de netten, 1-1. Langs beide zijden waren er nog enkele kansen, maar het bleef 1-1 bij de rust.



In de tweede helft bleef het een potje vechtvoetbal. Op leven en dood. Leuk om te aanschouwen. Dit keer waren de bezoekers uit Leeuwaarden het gevaarlijkst. Een doelpunt hing in de lucht en op het uur knalde Van Veen een vrije trap naast de muur in doel. De Graafschap was van slag. Het probeerde wel, maar het miste het overzicht en de scherpte om echt aanspraak te maken op de gelijkmaker. Het offensief had iets wanhoopigs en de goal viel dan ook letterlijk uit de lucht. Doelman Zeinstra kan een vrije trap zeer makkelijk naar de borst brengen en klemmen maar steekt zijn handen uit. De bal schiet weg en in de kluts gaat hij binnen. Wederom ontplofte het kleine stadionnetje en scheelde het niet veel of de supporters stonden op het veld. De superboeren gingen nog vol voor de overwinning, maar het bleef bij 2-2.

Het stadion liep leeg, het coverbandje startte terug met zijn setlist en onder de gepaste tonen van Satisfaction van The Rolling Stones verliet ik De Vijverberg. Zeker en vast een geslaagde dag en de batterijen zijn weer even opgeladen.

Koning Kriel

Prachtig verslag Wekke, mooi onder woorden gebracht ook wat voetbal voor je kan betekenen.

hgrm

Zeker een mooi verslag!

Nog een kleine aanvulling op Arminius/Armin/Hermann:

Deze Germaanse veldheer (die overigens zij militaire opleiding bij de Romeinen heeft genoten) versloeg in het Teutoburger Wald de Romeinen. Dat was één van de eerste nederlagen van het Romeinse leger tegen de 'barbaren' en derhalve voor de Duitse nationalisen een belangrijk wapenfeit.
Waar de slag precies heeft plaatsgevonden is niet bekend; er zijn diverse plaatsen die claimen dat het op hun grondgebied was. Het Teutoburger Wald ligt in het oosten van Westfalen/westen van Niedersachsen. Dus ongeveer tussen Bielefeld en Hannover. Daarom is het ook niet vreemd dat juist in Bielefeld en Hannover bekende voetbalclubs naar Arminius zijn genoemd.
Arminia Ludwigshafen (in het zuidwesten) is wat dat betreft een uitzondering.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

Joost

CiteerRust en een voetbalstadion die samengaan in één zin, je zou het niet verwachten. Deze maatschappij maakt van mij vaak een gejaagd persoon. Je hebt sowieso al de dagdagelijkse beslommeringen die ik dan combineer met een job die mentaal veel energie vergt en dan is er nog mijn tweede job. Als er dan dagen zijn zoals vorige week, met de aanslagen in Brussel, dan is het hek helemaal van de dam. Ik kan het dan ook niet laten om alle meningen te lezen en er over na te denken.  Maar er komen geen oplossingen, enkel meer vragen. Dan heb ik nood aan rust en op mijn eentje naar het voetbal is dan de perfecte relaxatie. Ik moet helemaal niets. Zelfs niet met andere praten. Ik kan opgaan in de menigte en rustig alle indrukken op me laten inwerken. Het denken op non-actief en enkel bezig houden met de sfeer, het voetbal op de mat, het aanschouwen van mensen in hun voetbalbeleving,... Ja, het brengt me rust. Dat het een zonovergoten dag was, maakte het alleen maar zaliger.

Heel herkenbaar. Mij wordt ook wel eens gevraagd waarom ik toch in vredesnaam op zaterdagavond naar een potje voetbal op bedenkelijk niveau ga kijken. Rust is dan vaak een perfect antwoord. Weg van de drukte thuis en op het werk en op adem komen. Liefst eigenlijk als het nog een beetje fris is.

wekke

Citaat van: hgrm op apr 07, 2016, 11:19:45
Zeker een mooi verslag!

Nog een kleine aanvulling op Arminius/Armin/Hermann:

Deze Germaanse veldheer (die overigens zij militaire opleiding bij de Romeinen heeft genoten) versloeg in het Teutoburger Wald de Romeinen. Dat was één van de eerste nederlagen van het Romeinse leger tegen de 'barbaren' en derhalve voor de Duitse nationalisen een belangrijk wapenfeit.
Waar de slag precies heeft plaatsgevonden is niet bekend; er zijn diverse plaatsen die claimen dat het op hun grondgebied was. Het Teutoburger Wald ligt in het oosten van Westfalen/westen van Niedersachsen. Dus ongeveer tussen Bielefeld en Hannover. Daarom is het ook niet vreemd dat juist in Bielefeld en Hannover bekende voetbalclubs naar Arminius zijn genoemd.
Arminia Ludwigshafen (in het zuidwesten) is wat dat betreft een uitzondering.

Bedankt voor het weetje :-)

Jehoentelaar

Citaat van: Koning Kriel op apr 07, 2016, 07:58:53
Prachtig verslag Wekke, mooi onder woorden gebracht ook wat voetbal voor je kan betekenen.

Erg mooi geschreven inderdaad en in grote lijnen zit daar herkenbaarheid in - al heb ik dat zelf nooit echt lekker weten te formuleren.
Waar een wil is, is een vinck.

Instagram: @groundhopperjehoentelaar

Jef400

Mijn complimenten ook overigens. Ik herken me volledig in je verhaal. Bij mij is voetbal echter een activiteit waar ik juist extra impulsen meepak. Wat voor mij als autist wel altijd mee wordt gewogen in de keuze wel of niet naar een pot voetbal te gaan. Waar ik dan meer rust uit haal, is een stuk wandelen. Of lekker lange ov-ritten. Als ik bijvoorbeeld voor de fun richting Maastricht trek kom ik vooral tussen Eindhoven en Roermond helemaal tot rust.

Bier und Bratwurst

#568
Citaat van: hgrm op apr 07, 2016, 11:19:45
Zeker een mooi verslag!

Nog een kleine aanvulling op Arminius/Armin/Hermann:

Deze Germaanse veldheer (die overigens zij militaire opleiding bij de Romeinen heeft genoten) versloeg in het Teutoburger Wald de Romeinen. Dat was één van de eerste nederlagen van het Romeinse leger tegen de 'barbaren' en derhalve voor de Duitse nationalisen een belangrijk wapenfeit.
Waar de slag precies heeft plaatsgevonden is niet bekend; er zijn diverse plaatsen die claimen dat het op hun grondgebied was. Het Teutoburger Wald ligt in het oosten van Westfalen/westen van Niedersachsen. Dus ongeveer tussen Bielefeld en Hannover. Daarom is het ook niet vreemd dat juist in Bielefeld en Hannover bekende voetbalclubs naar Arminius zijn genoemd.
Arminia Ludwigshafen (in het zuidwesten) is wat dat betreft een uitzondering.

Het Teutoburgerwald begint al achter Rheine  (Niet ver van de grens met Nederland) en loopt door tot achter Paderborn.

Het ene stadion is het andere niet!

syntric

Citaat van: Joost op apr 07, 2016, 11:35:09
Heel herkenbaar. Mij wordt ook wel eens gevraagd waarom ik toch in vredesnaam op zaterdagavond naar een potje voetbal op bedenkelijk niveau ga kijken. Rust is dan vaak een perfect antwoord. Weg van de drukte thuis en op het werk en op adem komen. Liefst eigenlijk als het nog een beetje fris is.

Ik vind ook het aspect neutraliteit aangenaam. Als ik naar mijn eigen club ga kijken, is het veel emotioneler en betrokkener, met vaak ook wel ergernis natuurlijk. Bij twee clubs waar je niet meteen bij betrokken bent, heb je dat nauurlijk niet en dat geeft ook rust :-) Ik klap eigenlijk ook bij alle doelpunten dan, wat soms vreemde blikken oplevert, omdat men er vanuit gaat dat je voor 1 van de 2 clubs bent :-)
Groundhopper for life :-)