De ophef over Lex Immers mag genoegzaam bekend zijn en de opvattingen van dezen en genen over spreekkoren etc. evenzeer; een herhaling van zetten lijkt me niet zo zinvol.
Wat me wel bezig houd, is de enorme ophef over het geval Immers in vergelijking met het geval Vertonghen na de bekerfinale.
Vertonghen deed zijn uitlatingen onder het oog van de TV-camera, de uitlatingen van Immers werden gedaan in een min of meer besloten bijeenkomst waarvan beelden naar buiten gelekt zijn. Wat dat betreft zou Immers er dus beter vanaf moeten komen dan Vertonghen. Ik vermoed echter dat de KNVB -onder publieke druk- Immers dit seizoen niet meer laat spelen. En dat ADO -eveneens onder publieke druk- zal afzien van een juridisch gezien kansrijk beroep.
De reden is natuurlijk dat Immers het woord 'Joden' heeft gebruikt. Was er sprake van 'We gaan op Boerenjacht' na een overwinning op PSV of 'we gaan op Kazenjacht' na een overwinning op AZ, was er niks aan de hand geweest. Nu is het een kakafonie van verontwaardiging; kamervragen worden gesteld en er is zelfs sprake van juridische stappen.
Naar mijn mening is de hele affaire zwaar uit zijn verband gerukt. En wel om twee redenen:
1) In de uitlatingen van Immers is nooit gerefereerd aan een *bevolkingsgroep*, maar aan spelers en aanhangers van een club die zichzelf de bijnaam Joden hebben toegeeigend. Overigens een historisch juiste bijnaam, aangezien Ajax op zijn minst sterke banden heeft met de joodse gemeenschap. Je kunt de bijnaam leuk vinden of niet (en de reden dat veel mensen de bijnaam niet leuk vinden heeft te maken met punt 2), maar als de bijnaam er is, wordt-ie gebruikt. Dat de uitlatingen door sommigen als kwetsend of smakeloos worden gezien, is zeker waar, maar dat maakt de uitlatingen van Immers nog steeds niet antisemitisch.
2) In Nederland mag tegenwoordig veel als het gaat om vrijheid van meningsuiting. Je mag Nederlanders met Noordafrikaanse roots als 'Kutmarokkanen' (Rob Oudkerk) neerzetten, je mag de Koran vergelijken met Mein Kampf (Geert Wilders), je mag God vergelijken met een ezeltje (Gerard Reve), maar zodra het gaat over Joden of over de staat Israël, schiet (vooral rechts-conservatief) Nederland in een collectieve stuip.
Natuurlijk zijn hier historische gronden voor aan te geven en waarschijnlijk speelt ook een schuldgevoel vanwege de 'we stonden er bij en keken er naar'-mentaliteit van veel Nederlanders een rol. Maar dat mag geen reden zijn om met twee maten te meten.
Het geval-Immers staat wat dat betreft niet alleen. In Nederland is het bijvoorbeeld ook nauwelijks mogelijk om kritiek te leveren op de staat Israël, ondanks dat Israël zich in het Palestijnste conflict net zo schandalig gedraagt als de Palestijnse guerrilla-organisaties. Wie echter een lans breekt voor de Palestijnen, wordt al snel neergezet als antisemiet (vraag maar aan Gretta Duisenberg).
