Footballromantic

Gestart door Footballromantic, mrt 28, 2016, 20:52:05

Vorige topic - Volgende topic

0 leden en 1 gast bekijken dit topic.

Footballromantic

Hallo iedereen,

Om mezelf even voor te stellen. Mijn naam is Stefan en ik ben 20 jaar oud. Ik ben Feyenoord supporter en bezoek (nagenoeg) alle wedstrijden. Sinds dit jaar ben ik aan het groundhoppen geslagen. Dit is nogal een uitdaging, want ik ben ook nog eens scheidsrechter (zaterdag 4e klasse). Dit betekent in ieder geval dat mijn weekenden bol staan, net als bij velen van jullie, met voetbal en daaraan gerelateerde zaken.

Veel leesplezier!


8 augustus 2015 OGC Nice – AS Monaco

De bloed verzengende hitte van de Franse kustplaats Nice vond de openingswedstrijd van het Franse voetbalseizoen plaats. De plaatselijke trots, OGC Nice, speelde tegen AS Monaco. Volgens de Fransen een heuse derby, de afstand was immers slechts 20 KM.
Afijn. Op mijn enige vrije dag van de week had ik een voetbaltrip gepland staan naar Nice. Ik werkte in de zomer op een Nederlandse camping in de Verdon. 2 gezinnen en een aantal personeelsleden hadden enthousiast gereageerd op mijn oproep om gezamenlijk naar Nice te trekken. En dat gebeurde dus ook.

Met drie auto's, waaronder mijn eigen Volkswagen Golf III uit '92, reden we naar Nice. Een prachtige anderhalf uur durende rit door de bergen van Frankrijk. De eerste bestemming was het strand van Frejus, een klein plaatsje vlak voor Nice. Heerlijk blauw water, de campinggasten waren dik tevreden en vooral ontspannen. Ontspannen liggen lukte mij niet. In gedachten was er voor mij slechts het hoogtepunt van de dag: het bezoek aan het oude stadion van OGC Nice. Het Stade du Ray.



Het oude stadion lag midden in een woonwijk, hartje Nice. Daar waar alle kentekens Frans zijn en geen toerist te bekennen was. Het was een stadion zoals een stadion hoort te zijn, geen poespas. Geen gekkigheid. Helaas, de Fransen hadden geen deur open laten staan. Maar dat het stadion voetbal ademde (ooit, helaas), daar was ik zeker van.

Waar ik ook zeker van was, was dat het nieuwe stadion op wat minder sympathie kon rekenen. De Allianz Riviera, een soort kleine uitvoering van de Allianz Arena, lag pal naast de snelweg. Lange files doemde op bij het strategisch gekozen tolweg. We konden de auto parkeren op een parkeerterrein van een hypermodern winkelcentrum.

Hier begon het leuk te worden. Voetbalcultuur. De auto uitstappend hoorde ik de eerste Nederlandse grootheden al: Van Basten! Kijken naar mijn Feyenoord shirtjes in de auto kon ik een lach niet onderdrukken! In mijn beste Frans vroeg ik hoever het lopen naar het stadion was. Cinq minutes! Dat was mooi, want ondanks dat het inmiddels 19.30 was, bleef de temperatuur ver boven de 35 graden.

Door de aanwezigheid van de hypermaché was er geen gebrek aan bier en pastis. Meer dan een uur voor de aftrap kwamen we aan bij het stadion. Ongeveer gelijktijdig met een handjevol Monaco aanhangers. Zij mochten op vrij vervoer naar de wedstrijd komen. We vonden ons plekje op de zuidzijde van het stadion, onder de Ultras van Nice.

Ondanks de zogenaamde derby bleven er een hoop plaatsen leeg in het veel te grote stadion. Om 20:55 kwamen de spelers het veld op, dat was voor de Ultras Sud reden om uit te pakken met wat vuurwerk.
Over de wedstrijd en de sfeer kan ik vrij kort zijn: was het beide niet best. Monaco won, verdiend, met 1-2. De Ultras deden hun best om te imponeren, wat ook wel lukte. Alleen als vervolgens de rest van het stadion als dode eendjes naar de wedstrijd kijkt, verliest het toch zijn waarde. Een mooie dag, met als hoogtepunt het oude Stade Du Ray. 

23 augustus 2015 Juventus – Udinese
Mijn zomerbaan zat er inmiddels op. Terug naar Nederland, maar wél met een flinke omweg. Via Turijn wel te verstaan. Zonder enige knowhow van het Italiaanse voetbal besloot ik het er maar op te wagen. Begin augustus had ik het hotel geboekt en met veel moeite een kaartje bemachtigd. Helaas, als beginnend groundhopper loop ik tegen een (Zuid-Europees?) probleem op: gewijzigde aanvangstijden. Of had ik simpelweg verkeerd gekeken? Afijn. Het hotel stond geboekt voor zaterdag op zondag. Helaas was de wedstrijd van zaterdag naar zondag verschoven.
De rit vanaf de Franse kust naar Turijn was mooi. Het weer was, godzijdank, een stuk minder geworden. Met een aangename temperatuur scheurde ik de Frans-Italiaanse grens over. In Frankrijk had ik onder andere een bezoek gebracht aan het mooie Cannes en Nice. Daarbij vergeleken was Turijn een grijze, grauwe stad. Het zomerbaantje had er flink ingehakt, dus ik was geenszins van plan om de stad te gaan ontdekken. Tevens was er één of andere feestdag in Turijn, waardoor ook nog eens de helft van de horeca in de toch al grauwe buurt dicht was.

Gelukkig hadden we voor weinig een zeer degelijk hotel geboekt! Een prima bed en een heerlijke douche (na 7 weken een campingdouche en –/bed is alles fantastisch) maakten het verblijf in ieder geval ontspannen.

Zondag ochtend. Het regende, uiteraard. Na een ontspannen en enigszins ontspannen verblijf wilde ik op tijd naar het stadion vertrekken. Ik moest immers, direct na afloop van de wedstrijd, de auto in om de terugreis richting Nederland te vervolgen.
Na een hachelijke rit (rechts voorsorteren om links af te slaan), kwam ik bij het stadion aan. Een imposant stadion. Parkeren kon prima in de parkeerplaats van het nabijgelegen winkelcentrum. Ruim voor de aftrap zocht ik mijn plaatsje in de zon op de tweede ring. In een familievak. Helaas waren er geen andere kaarten meer beschikbaar, dus zat er niets anders op.

Zoals ik al eerder zei, ik heb geen verstand van het Italiaanse voetbal. Diep in mijn geheugen zijn daar de beelden van de halflege stadions met zo'n afgrijselijke atletiekbaan. Gelukkig was dit anders. De fanatieke supporters dicht achter het doel, slechts gescheiden door een glazenwandje van één meter hoog. Zij lieten zich, onder aanvoering van een megafoon, zich duidelijk horen. Voor zover niets bijzonders.
We kennen allemaal de beelden van Anfield. Vlak voor de aftrap wordt het You'll never walk alone ingezet. Dit gebeurde hier ook, het Storia Di Un Grande Amore werd ingezet. Door jong en oud, in heel het stadion. Het bezorgde mij kippenvel. Mede doordat het zo onvoorspelbaar, hier in dit moderne stadion, kwam. Minuten lang galmde het clublied door het stadion.


https://www.youtube.com/watch?v=U9yPVNfSZ3E


Ongemerkt was de aftrap inmiddels genomen. Het was een redelijk goeie pot voetbal. Juventus speelde aanvallend en miste kans op kans. Wonder boven wonder gingen we rusten met 0-0.



In de tweede helft bleef het spelbeeld onveranderd. Juventus creëerde kans op kans. Stiekem genoot ik van het Italiaanse voetbal, ook al zat het in een modern jasje. Het onwaarschijnlijke gebeurde. Udinese, dat in mijn beleving voor het eerst voor het doel kwam, strafte een foutje van Juventus genadeloos af: 0-1! Nog 5 minuten op de klok. Ongeloof straalde van de mensen om mij heen af. Ook de harde kern viel even stil. Enkelen gingen al naar huis. In de resterende speeltijd werd er ook niet meer gescoord. Juventus verloor voor het eerst in 74 jaar de openingswedstrijd.

En ik? Ik zorgde ervoor dat ik zo snel mogelijk in mijn autootje stapte en naar huis scheurde. Er stond mij immers nog een 13 uur durende rit te wachten.
Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

AthleticHolanda

Welkom.

Leuk om te zien dat er daar nog gevoetbald wordt, ik vind het een erg leuk stadion.

Citaat van: StefanFR010 op mrt 28, 2016, 20:52:05
De plaatselijke trots, OGC Nice, speelde tegen AS Monaco. Volgens de Fransen een heuse derby, de afstand was immers 'slechts' 300KM.

Overigens is de afstand tussen Nice en Monaco maar een kilometer of twintig denk ik, best wel een derby dus voor Franse begrippen.

Footballromantic

#2
Citaat van: AthleticHolanda op mrt 28, 2016, 21:15:46
Welkom.

Leuk om te zien dat er daar nog gevoetbald wordt, ik vind het een erg leuk stadion.

Overigens is de afstand tussen Nice en Monaco maar een kilometer of twintig denk ik, best wel een derby dus voor Franse begrippen.

Dankjewel!
Helemaal in de war! Ik was in de war met Nice - OM. Een wedstrijd die vele malen meer leeft (bij beide clubs). Die afstand is overigens 200KM.

23 augustus 2015 Juventus – Udinese
Mijn zomerbaan zat er inmiddels op. Terug naar Nederland, maar wél met een flinke omweg. Via Turijn wel te verstaan. Zonder enige knowhow van het Italiaanse voetbal besloot ik het er maar op te wagen. Begin augustus had ik het hotel geboekt en met veel moeite een kaartje bemachtigd. Helaas, als beginnend groundhopper loop ik tegen een (Zuid-Europees?) probleem op: gewijzigde aanvangstijden. Of had ik simpelweg verkeerd gekeken? Afijn. Het hotel stond geboekt voor zaterdag op zondag. Helaas was de wedstrijd van zaterdag naar zondag verschoven.
De rit vanaf de Franse kust naar Turijn was mooi. Het weer was, godzijdank, een stuk minder geworden. Met een aangename temperatuur scheurde ik de Frans-Italiaanse grens over. In Frankrijk had ik onder andere een bezoek gebracht aan het mooie Cannes en Nice. Daarbij vergeleken was Turijn een grijze, grauwe stad. Het zomerbaantje had er flink ingehakt, dus ik was geenszins van plan om de stad te gaan ontdekken. Tevens was er één of andere feestdag in Turijn, waardoor ook nog eens de helft van de horeca in de toch al grauwe buurt dicht was.

Gelukkig hadden we voor weinig een zeer degelijk hotel geboekt! Een prima bed en een heerlijke douche (na 7 weken een campingdouche en –/bed is alles fantastisch) maakten het verblijf in ieder geval ontspannen.

Zondag ochtend. Het regende, uiteraard. Na een ontspannen en enigszins ontspannen verblijf wilde ik op tijd naar het stadion vertrekken. Ik moest immers, direct na afloop van de wedstrijd, de auto in om de terugreis richting Nederland te vervolgen.
Na een hachelijke rit (rechts voorsorteren om links af te slaan), kwam ik bij het stadion aan. Een imposant stadion. Parkeren kon prima in de parkeerplaats van het nabijgelegen winkelcentrum. Ruim voor de aftrap zocht ik mijn plaatsje in de zon op de tweede ring. In een familievak. Helaas waren er geen andere kaarten meer beschikbaar, dus zat er niets anders op.

Zoals ik al eerder zei, ik heb geen verstand van het Italiaanse voetbal. Diep in mijn geheugen zijn daar de beelden van de halflege stadions met zo'n afgrijselijke atletiekbaan. Gelukkig was dit anders. De fanatieke supporters dicht achter het doel, slechts gescheiden door een glazenwandje van één meter hoog. Zij lieten zich, onder aanvoering van een megafoon, zich duidelijk horen. Voor zover niets bijzonders.
We kennen allemaal de beelden van Anfield. Vlak voor de aftrap wordt het You'll never walk alone ingezet. Dit gebeurde hier ook, het Storia Di Un Grande Amore werd ingezet. Door jong en oud, in heel het stadion. Het bezorgde mij kippenvel. Mede doordat het zo onvoorspelbaar, hier in dit moderne stadion, kwam. Minuten lang galmde het clublied door het stadion.


https://www.youtube.com/watch?v=U9yPVNfSZ3E


Ongemerkt was de aftrap inmiddels genomen. Het was een redelijk goeie pot voetbal. Juventus speelde aanvallend en miste kans op kans. Wonder boven wonder gingen we rusten met 0-0.



In de tweede helft bleef het spelbeeld onveranderd. Juventus creëerde kans op kans. Stiekem genoot ik van het Italiaanse voetbal, ook al zat het in een modern jasje. Het onwaarschijnlijke gebeurde. Udinese, dat in mijn beleving voor het eerst voor het doel kwam, strafte een foutje van Juventus genadeloos af: 0-1! Nog 5 minuten op de klok. Ongeloof straalde van de mensen om mij heen af. Ook de harde kern viel even stil. Enkelen gingen al naar huis. In de resterende speeltijd werd er ook niet meer gescoord. Juventus verloor voor het eerst in 74 jaar de openingswedstrijd.

En ik? Ik zorgde ervoor dat ik zo snel mogelijk in mijn autootje stapte en naar huis scheurde. Er stond mij immers nog een 13 uur durende rit te wachten.
Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

Footballromantic

26 September 2015: NTVV - NBSVV

Zoals jullie wellicht hebben kunnen lezen, ben ik naast beginnend groundhopper, fanatiek Feyenoord supporter ook nog eens scheidsrechter. In de krochten van het Nederlandse amateurvoetbal probeer ik de wedstrijden in goede banen te lijden. Dit gaat, zoals dat ook in de Eredivisie gaat, de ene keer beter dan de andere keer. Ik kom in bijna uitgestorven dorpjes en bij verenigingen waar ik nog nooit van heb gehoord. Velden zonder (overdekte)tribune zijn eerder regel dan uitzondering.

Ik kom veelal in de omgeving van Rotterdam, Oud-Beijerland en op de eilanden . Dit zijn de gebieden tussen Stellendam en Ouddorp in. Afijn, het gaat erom dat ik voetbal mag mee maken in optima forma.

Zo kwam ik in het begin van het seizoen terecht in Nieuwe-Tonge . Een dorpje waar je, als je oppast niet grandioos aan voorbij rijdt. Naast de plaatselijke bakker zag ik geen leven in de hoofdstraat. De voetbalvereniging ligt nét buiten het 2400 inwoners tellende dorpje.  Aangekomen op het complex besluit ik uiteraard eerst een blik te werpen op het hoofdveld. Aangezien het seizoen net begonnen is, ligt de grasmat er nog prima bij. Na mezelf in de bestuurskamer gemeld te hebben, een bak koffie te hebben gedronken en de eeuwige administratie te hebben verwerkt is het klaar om om te kleden.

Ik zit in een klein, prima hokje weggestopt in het kleedgebouw van de plaatselijke trots. Na mezelf omgekleed te hebben zie ik dat beide teams zich al aan het voorbereiden zijn op de wedstrijd. Dat is voor mij het teken om ook te gaan warmlopen. Direct wanneer ik het veld opkom, komt de trainer van de uitspelende ploeg naar me toe. Er ontbreken lijnen op het veld, wel die van het zestienmetergebied te verstaan. Ik kan er wel om lachen, hopend dat dit niet typerend is voor de rest van het seizoen in de vierde klasse. Na dit doorgegeven te hebben aan het enige aanwezige bestuurslid van de thuisspelende ploeg, zie ik één van de spelers van Nieuwe-Tonge vloekend naar binnen gaan. Hoort dit ook bij de vierde klasse?, vraag ik mezelf wederom af. Wanneer ik diezelfde speler enkele minuten later weer zie lopen, verschijnt er een grote glimlach op mijn gezicht. Gewapend met de kalkmachine loopt de spelers het veld weer op, iets wat uiteraard voor hilariteit zorgt voor de inmiddels aanwezige oude garde van de club.

De wedstrijd is niet om aan te gluren. Het handjevol supporters dat zo dapper is geweest om naar deze pot voetbal te komen kijken, verlaat rustig de vereniging. Ik kijk stiekem al vooruit in mijn eigen programma. Dat staat de beleden streekderby De Jonge Spartaan tegen SNS op het programma.

31 Oktober 2015: De Jonge Spartaan - SNS

Het is rond 13:30 als ik het complex op gelopen kom. Niets wijst er op dat moment op dat er een heuse streekderby gespeeld gaat worden. Echter wanneer ik een goed half uur later met mijn warming up begin, staan er toch al zo'n 100 mensen langs de kant. Het bier vloeit, onder aanvoering van de stralende zon, rijkelijk. De muziek galmt uit de kantine, die overigens meer lijkt op een Zwitserse Après Skihut dan op de kantine van de plaatselijke voetbalvereniging.

5 voor half 3. De zenuwen gieren door mijn lijf. Mijn eerste derby staat op punt van beginnen. Met de mascotte van de week loop ik het veld op. Rijen dik staan de mensen, toch een mannetje op 300. Het is genieten. De adrenaline stroomt door het lichaam. De aftrap is nog niet genomen of het staat1-0 voor de gastheren. Even ben ik bang voor een reusachtige uitslag. Gelukkig richt SNS zich al snel op Er wordt op tenen gestaan en tikjes uitgedeeld. De Engelse tackles vliegen je om de oren, maar met veel respect. Dat respect is even weg wanneer het eerste opstootje van de wedstrijd plaatsvindt: de tweede en derde gele kaart van de wedstrijden moeten al vroeg gegeven worden. Voor ik het weet heb ik het notitieboekje meerdere keren in mijn handen gehad. We gaan rusten met een tussenstand van 3-3. Het gele kaarten aantal staat inmiddels op vier. Een bijzonder lekkere pot dus.

Helaas voor de toeschouwers nemen beide ploegen flink gas terug in de tweede helft. Echter resulteerde dit niet tot gewenst effect voor de linksback van SNS. Hij pakt vroeg in de tweede helft zijn tweede gele kaart. De wedstrijd sukkelde hierna in. Geen vliegende tackles meer, geen opstootjes meer. Vlak voor tijd scoort De Jonge Spartaan de bevrijdende treffer uit een heerlijke scrimmage. Eindstand: 4-3. Een genot voor de liefhebber!
Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

Nort

Welkom! Zo krijgen we een behoorlijke afvaardiging van (ex) scheidsrechters op dit forum.

Footballromantic

Citaat van: nort op mrt 30, 2016, 15:21:54
Welkom! Zo krijgen we een behoorlijke afvaardiging van (ex) scheidsrechters op dit forum.
Dankjewel!
Op zich wel logisch toch! Als vierde klas scheidsrechter moet je ook wel een half voetbal gestoord zijn haha
Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

Nort

Citaat van: StefanFR010 op mrt 30, 2016, 18:30:24
Dankjewel!
Op zich wel logisch toch! Als vierde klas scheidsrechter moet je ook wel een half voetbal gestoord zijn haha

En bedankt...

spons

Citaat van: StefanFR010 op mrt 30, 2016, 18:30:24
Dankjewel!
Op zich wel logisch toch! Als vierde klas scheidsrechter moet je ook wel een half voetbal gestoord zijn haha

Ja dat lijkt me wel :-) ik kan het als toeschouwer ook niet opbrengen om naar een 4e klasse wedstrijd te gaan kijken
2.711 wedstrijden ( waarvan 1.556 van Feyenoord ), 671 "clubs", 558 grounds, 43 landen

Footballromantic

Citaat van: spons op mrt 30, 2016, 19:30:19
Ja dat lijkt me wel :-) ik kan het als toeschouwer ook niet opbrengen om naar een 4e klasse wedstrijd te gaan kijken
Dat dus hahah

Citaat van: nort op mrt 30, 2016, 19:20:04
En bedankt...

;)

Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

Footballromantic

21 November 2015 IJsselmeevogels - Spakenburg

Ruim op tijd vertrok ik, samen met mijn vader, richten Bunschoten-Spakenburg. Zoals de meesten, zo niet allen, van jullie wel weten staat het dorp voor deze wedstrijd meer dan een week van te voren al op zijn kop. Althans, dat is wat de media altijd beweert. Vandaag zou ik dat met eigen ogen gaan zien.

Anderhalf uur van te voren kwamen we aan in het vissersdorp. Tot mijn verbazing, of misschien was ik wat naïef, zag ik aardig wat politie. Een hoop jongeren waren al aan hun voorbereiding begonnen, gezien de hoeveelheid drank die vóór het sportterrein werd genuttigd. De rode en de blauwe supporters liepen meer dan gemoedelijk door elkaar heen. We liepen een rondje over het sportterrein, wat vandaag overigens meer leek op een ministadion. Nadat we het stadion eens goed verkend hadden, een bak kibbeling hadden gehaald, kozen we een plekje rond de middenlijn. Nog vijf kwartier tot de aftrap en mijn spanning begon met de minuut toe te nemen! 



Een half uur voor de aftrap stond onze tribune al helemaal vol! De fanatieke Spakenburg supporters hadden hun plekje in het uitvak gevonden. De rest van de blauwe stond gewoon tussen het thuispubliek in. De nodige pyro werd voor de aftrap al ontstoken. Wat was dit genieten zeg! De tijd vloog, ondanks de barre koud, voorbij! We konden gaan beginnen. De rode slierten werden het veld op gegooid, wat samen met de pyro voor een mooi effect zorgde. Ook de gasten lieten zich met een mooie tifo actie van hun beste kant zien. De namen van de spelers werden omgeroepen. Ik kende er maar eentje: Fred Benson.

De wedstrijd was heerlijk om naar te kijken. Binnen 5 minuten kreeg de thuis spelende ploeg al een opgelegde kans om op voorsprong te komen. Op het moment dat de spits dacht de thuisploeg op voorsprong te zetten, werd hij neergelegd. De scheidsrechter was niet bang: rood én een penalty! Dit kon wel eens een verschrikkelijke dag voor Spakenburg gaan worden. Binnen 5 minuten stond iedereen al in vuur en vlam. Echter had de thuisploeg te vroeg gejuicht. De penalty werd gemist, een supporter stak zijn fakkel te vroeg aan. Dat leverde naast teleurstelling ook gelach op!


De derby was geweldig om als neutrale supporter te volgen. Het spel golfde op en neer. Na 45 minuten kon IJsselmeervogels met een voorsprong gaan rusten. Na de hinderlijke onderbreking verbaasde ik me over Fred Benson, die kans op kans miste. Uiteindelijk leek een ploeggenoot een kwartier voor tijd het duel op slot te gooien na een pass van diezelfde Benson. Echter was het de linksback van de blauwe die met een heerlijke pegel de spanning weer terug in de wedstrijd bracht. Een minuut later miste de uitploeg zelfs de kans op de gelijkmaker! Vlak voor tijd was het dan toch Benson die de wedstrijd met de 3-1 in het slot gooide.

Toen de scheidsrechter een eind maakte aan de wedstrijd resulteerde dit in nog meer fakkels en rookbommen. De plaatselijke jeugd bezorgde mij met een pitch invasion een glimlach op mijn gezicht. Het feestje dat de spelers vierden met de supporters zorgde voor kippenvel. Wat een heerlijke dag! Vaders was ook loei enthousiast en we spraken af dat we de terugwedstrijd zeker zouden bezoeken!

Groundhopping & Feyenoord Rotterdam

Wesley10__

Leuk verslag! Het was voor mij ook de eerste keer dat ik de derby tussen rood en blauw bezocht. Ook wij gaan volgende week weer die kant op.

Jehoentelaar

Ik heb de derby aan beide kanten meegemaakt en het was een leuk avontuur, zij het een tikkeltje te toeristisch. Iedereen is aangeraden om volgende week vooral die kant op te gaan aangezien het wel eens even kan gaan duren voor de daaropvolgende editie plaatsvindt.
Waar een wil is, is een vinck.

Instagram: @groundhopperjehoentelaar

Nort

Ik vond er dus niks aan. De meeste tegenvallende wedstrijd die ik ooit heb bezocht (op basis van verwachting).

hgrm

Ik heb toch m'n kaartjes maar weer besteld.... Zeker ook omdat het tweededivisieverhaal speelt.
Laatste nieuwe stadion (516): De Groote Wielen - Rosmalen

John Sleeuwenhoek

Citaat van: StefanFR010 op apr 06, 2016, 14:45:13
Juist! Kans dat beide teams elkaar volgend jaar treffen, is toch heel klein. Jammer, want dit soort derby's, evenals bijvoorbeeld Katwijk - Quick Boys, zouden veel kleur geven aan de tweede klasse!

Jammer, misschien net een saaie editie meegemaakt. Of misschien heb jij simpelweg al meer avontuur meegemaakt dan ik!:)

Ik ben er aankomende zaterdag ook weer bij, dan heb ik het van beide kanten mee gemaakt!

Merci!




16 Januari 2016: FC Antwerp - ASV Geel

Het nieuwe jaar is weer begonnen. Na anderhalve maand geen enkele voetbalwedstrijd bezocht te hebben, staat vandaag de hervatting van de Belgische voetbalcompetitie op het programma. Om precies te zijn in het Antwerpen. Eén van de vele Belgische voetbalclubs die het roemruchte verleden achter zich hebben gelaten en bivakkeren in de krochten van het Belgische voetbal.

Gelukkig is de Royal Antwerp Football Club de weg weer omhoog ingeslagen, het staat inmiddels gedeeld bovenaan in de Proximus League, het tweede niveau van België. Onder het toeziend oog van nog altijd zo'n 8000 toeschouwers speelt FC Antwerp haar wedstrijden in het befaamde Bosuil stadion. Het roemruchte stadion, waar ooit zo'n 60.000 mensen tijdens een interland zaten, is inmiddels een aantal keer flink verbouwd en heeft nog maar een capaciteit van net geen 13.000 toeschouwers.


Afijn. Het was het eerste voetbalweekend van Januari en traditiegetrouw moet het dan flink sneeuwen, ijzelen en regenen. Dat terwijl het de afgelopen weken juist zulk mooi voetbalweer was, lange leven de onzinnige winterstop. Ruim van te voren zat ik dus al in de auto. Ondanks het slechte weer bereikte ik ruim op tijd het stadion, waar ik gemakkelijk bij een nabijgelegen supermarkt konden parkeren.
De kaart voor de weinig inspirerende tribunenaam Tribune 2 werd opgehaald en zodoende kon ik nog gaan genieten van een biertje bij het supporters café. Het café was gelegen in een straat aan een druk kruispunt. Er stonden wat agenten gespannen toe te kijken. Vooraf had ik al gelezen dat de supporters een corteo wilden houden naar het stadion, om de ploeg een extra steuntje in de rug te geven op weg naar promotie. Het begon al aardig druk te worden, waarna ook de eerste fakkels werden ontstoken. Dit zorgde in de oude, donkere straten van Antwerpen voor een mooi gezicht. Inmiddels was het zo druk geworden dat de supporters op de weg moesten gaan staan. De toch al angstige agenten wisten niet hoe snel ze de weg moesten afzetten voor het overige verkeer.


Anderhalf uur voordat de wedstrijd begon, werd de corteo ingezet. Tientallen vlaggen, rookbommen en fakkels zorgden voor een prachtig effect. Als dit geen voorbode was voor een geweldige avond! Waar de supporters een omweg maakten naar het stadion, zocht ik de juiste ingang van het stadion op.

Het was inmiddels begonnen met zachtjes te sneeuwen en regenen, of iets wat er tussen in zat. Je werd er in ieder geval flink nat van. Ik hoopte maar op een droge plek van de oude, half overdekte tribune te staan, maar gezien het tijdstip mocht dat geen probleem vormen.
Genieten, dat is een prima omschrijving van het Bosuil stadion. Je komt binnen op een pleintje waar je eten en drinken kan halen. Ik wilde vooral eerst het stadion van binnen zien. Onder de tribune liep een soort helling waar je omhoog kon lopen en zo de ingang van de tribune te bereiken. Gelukkig was de tribune nog niet zo vol, en kon ik dus op het gemakje een plek uit zoeken waar ik de wedstrijd kon gaan kijken. Plaatsgenomen op de houten banken, begon ik al medelijden te hebben voor de mensen die geen plekje onder de overkapping zouden vinden. Het was hondenweer!



Vanaf het moment dat ik binnenkwam tot aan de aftrap is het geen seconde stil geweest. Een heerlijke sfeer heerste op de Engels aandoende tribune. Het was geweldig. Toen de spelers het veld opkwamen, werden er een aantal fakkels ontstoken. Voetbalsfeer ten top!


Dan was er ook nog zo iets als een wedstrijd. Het nietige ASV Geel kwam brutaal op voorsprong. Gelukkig kwamen de rood-witten van The Good Old snel weer op gelijke hoogte. Voor rust kwam de ploeg zelfs nog op voorsprong. Geheel terecht overigens. In de tweede helft namen beide teams wat gas terug. Het niveau zakte hiermee met de minuut verder weg, iets wat aan de supporters niet te merken was. 5 minuten voor tijd galmden heerlijk het We are the top of the league door het stadion. Het eindsignaal van de arbiter werd gevolgd met een feestje op de tribunes.

Mooi stukje! Al denk ik niet dat ze in Antwerpen genoegen nemen met The Good Old. ;-)

Zou graag nog eens naar de Bosuil gaan. Het is tenslotte al ruim 10 jaar geleden dat ik er ben geweest - een sfeervolle avondwedstrijd tussen RAFC en KV Mechelen. Volgend jaar in de hoogste divisie, mochten ze promoveren, zou mooi zijn. Al ben ik bang dat aan kaartjes komen moeilijk zal zijn.