Het probleem is dat (semi)profvoetbal onder de top in bijna dood is. Daar zijn heel veel oorzaken voor, maar de belangrijkste is dat elke scheet van het topvoetbal op TV te volgen is. Vroeger was de plaatselijke club de enige manier om voetbal te zien, tenzij je net in de buurt van een grote club woonde. Over de grote clubs las je in de krant, je zag ze in het weekend in samenvatting op TV en af en toe op woensdagavond Europees spelen, meer niet. Een groot deel van het supporter-zijn van een kleine club was de verzuchting ook ooit eens, al was het maar een jaar, het hoogste niveau te bereiken zodat je de grote clubs in je eigen achtertuin kon zien spelen.
Tegenwoordig kan iedereen die een FOX-abonnement heeft (of het buitenlandse equivalent daarvan) supporter van een grote club noemen. En die club hoeft niet eens uit het eigen land te komen. De reden om elk weekend in weer en wind naar het plaatselijke stadion te gaan, is voor velen weggevallen. En daarmee het bestaansrecht van veel clubs als profclub. In landen als Ierland heeft dat in feite al geleid tot het einde van het binnenlandse voetbal op niveau; wat daar over is is een competitie voor en door goedwillende hobbyisten. In Nederland en België zal het niet zo'n vaart lopen; de top van de eredivisie en eerste klasse heeft nog net genoeg exposure en aansluiting met de Europese subtop om genoeg gloryhunters achter zich te krijgen. De rest probeert echter amechtig aansluiting te vinden en neemt daarbij onverantwoorde risico's.
De oplossing is simpel: er in berusten dat je die aansluiting niet kunt bereiken en het over een andere boeg gooien: de voetbalclub als sociale draaischijf. Jeugd aan je binden en de mogelijkheid geven om door te stromen naar het eerste. Selectiespelers niet als huursoldaten gebruiken maar betrekken bij de club. Kortom, op alle fronten binding tussen club, plaats en bewoners. Dat is
precies hetgeen je vooral ziet bij de dorpsclubs in de hogere regionen van het Nederlandse amateurvoetbal: een hoofdveld met drie rijen dik reclameborden omdat geen plaatselijke middenstander er niet tussen wil hangen, tribunes vol jeugdspelers die na hun wedstrijd nog even naar het eerste blijven kijken om te zien hoe hun jeugdtrainer het als speler doet, veel jongens uit de regio in het veld die je maandag zonder kapsones bij de supermarkt of achter de lopende band weer tegenkomt. Clubs die het zo aanpakken zie je ook boven komen drijven. Er zijn natuurlijk nog steeds clubs die het moeten hebben van een geldschieter (al dan niet met malafide geld) maar die redden het niet. Waar zijn Dijkse Boys, Achilles'29, Turkiyemspor, Young Boys, Maghreb'90, VVA en noem ze maar op gebleven??
