#10Club: Club Atlético de Madrid (6/20)
Stadion: Estadio Vicente Calderón, Madrid
Wedstrijden: 1
- 30/01/2011 -
Atlético Madrid - Athletic Club 0-2 (Primera División)
TerugblikVan Atlético bestaat momenteel in Nederland een heerlijk geromantiseerd beeld en wat ze op het veld presteren verdient respect. Toch is een voetbalclub, vooral in Spanje, niet alleen een voetbalclub. Of men het nu wil of niet.
Vanwege de eerder genoemde voordelen van reizen in januari én (toen al) de geruchten van een verhuizing van Atlético naar het destijds beoogde Olympisch stadion (La Peineta) buiten de stad besloot ik, slechts drie weken na de trip naar Málaga en Valencia, om wederom het vliegtuig in te stappen.
Atlético werd ooit opgericht door Baskische studenten die 'hun' Athletic misten en een Madrileense variant creëerden. Hoe deze variant ooit zou uitgroeien tot de grootst mogelijke tegenpool hadden ze toen waarschijnlijk niet durven dromen. Op de tribunes van de Madrileense arbeidersclub komen fascisten en xenofoben bijeen, dat is tenminste de Baskische lezing. Een aandeel in de beeldvorming heeft de moord op een supporter van Real Sociedad in 1998. Een subgroep van Frente Atlético was hiervoor verantwoordelijk maar de
ultras moordenaars bleven gewoon welkom in het Calderón.
Met de tijd helen de wonden, maar in 2014 werd er aan de oevers van de Manzanares weer een opengereten. Deze keer was het een supporter van Deportivo la Coruña die zijn clubliefde met zijn leven moest bekopen. 'Jimmy' werd bewusteloos de rivier in gegooid en overleefde het niet. Ook dit mogen leden van Frente Atlético zich aanrekenen, maar nog steeds wappert het spandoek van de groep fier in het stadion. Daar waar o.a. Ultras Sur en Yomus verbannen zijn uit de stadions neemt Atlético maar geen maatregelen...
Frente Atlético brengt sfeer en is mede verantwoordelijk voor het grote thuisvoordeel dat de matrassenmakers hebben, is een vaak gehoord (tegen?)argument. Vocaal zijn ze sterk maar inhoudelijk scoren ze onder nul. De
aanmoedigingen beledigingen volgen elkaar namelijk in rap tempo op.
In 2011, tijdens mijn bezoek, kocht ik daarom bewust een kaartje aan de lange zijde. Al mijn vooroordelen werden helaas bevestigd want het feit dat ik niet Spaans was wekte al argwaan en dat ik ook nog eens geen supporter van Atlético was al helemaal. Terwijl mijn buurman verhalen vertelde over Spaanse suprematie nam Frente Atlético Athletic-aanvoerder en über-Bask Gurpegi op de korrel. Daarnaast zongen ze o.a. dat ze kwamen om Basken te vermoorden en dat het resultaat op het veld niet uitmaakte, alsmede dat Gurpegi ook maar beter zou overlijden. Het fijne programma 'El día despues' besteedde er een dag later nog
aandacht aan op nationale TV.
Helemaal lekker zat ik daar dus niet, maar zoeter zou een overwinning zelden smaken. Even als Gurpegi is Gaizka Toquero een beperkte voetballer, maar zo'n speler die niets liever wil dan voor Athletic spelen en bij uitstek het Baskische gedachtegoed uitdraagt. Misschien was het wel juist daarom dat Gaizka Toquero op deze avond het hoogtepunt uit zijn carrière kende en Atlético velde met twee doelpunten.
Zo werd mijn ervaring in het Calderón wonderbaarlijk genoeg toch nog een positieve.
Met de aanstaande verhuizing naar La Peineta zal een nieuw bezoek aan deze club onvermijdelijk zijn. Voor
ATM hoop ik van harte dat ze de verhuizing aangrijpen om hun tribunes schoon te vegen. De angst is dat de verhuizing een deel van de ziel van de club weg zal nemen, wanneer dat het rotte deel is dan is het echter in mijn ogen alleen maar een zegen voor de club, al moeten ze daar een prachtig stadion voor opofferen.
