24/09/2019 Amazulu FC 0-2 Kaizer ChiefsSouth African Premier League
King Zwelithini stadium (14.000)Bij het uitkomen van de Zuid-Afrikaanse fixtures kon ik mijn geluk niet op. Schijnbaar is 24 september uitgeroepen tot ‘heritage day’ om de diverse achtergronden en culturen van haar inwoners te vieren. De bond vond het een goed idee om één wedstrijd te spelen en die te laten plaatsvinden in Durban tussen Amazulu en het grote Kaizer Chiefs. En je raad het al, die dagen zouden wij toevallig in de kustplaats aankomen.
Door het veranderende schema hadden we in de ochtend nog een trip van 400 kilometer voor de boeg en was het in Durban snel inchecken, lunchen en een Uber aanvragen. De wederhelft had niet z’n zin in de wedstrijd en besloot achter te blijven in het hotel. Jammer voor haar, want vanaf het moment dat ik de taxi instapte was het genieten geblazen.
Met mijn Kaizer Chiefs shirt was de locatie een retorische vraag een toonde de chauffeur trots zijn eigen kaartje. Het leverde een interessante lectuur op over de voetbalcultuur in Durban én de wijk Umzahlu, waar Amazulu geboren en getogen is. Umzahlu bleek een van de grootste misdaadcijfers van het land te hebben en hij verplichtte me bijna om ervoor te zorgen dat ik voor zonsondergang de wijk weer had verlaten.
Waar Amazulu normaliter voor een mannetje of 1.000 haar wedstrijden afwerkt, is het altijd volle bak als de Chiefs of Pirates ‘to town’ komen en dat was nu niet anders. De marktkleedjes hadden dan ook voornamelijk prularia met het Chiefs logo. Als blanke trek je ge- en ongewild nu eenmaal de aandacht in Zuid-Afrika en soms kun je daar de vruchten van plukken. Op weg naar de ingang kreeg ik een blik bier aangeboden en die verleiding kon ik niet weerstaan.
Na het biertje bedankte ik vriendelijk en ging ik naar binnen. Niet alleen om een mooi plekje op te zoeken, maar ook om de hectiek van buiten een beetje te vermijden. Het stadion is er een voor de fotoboeken. Een standaard hoofdtribune (zonder zitjes) met daaromheen onoverdekte staantribune en daarlangs en boven grasweides.
Het King Zwelithini stadium liep langzaam vol en zelfs tien minuten na het eerste fluitsignaal liep men nog massaal binnen. Het leverde overvolle tribunes en grasweides op, waarbij ik serieus begon te twijfelen of de officiële capaciteit niet werd overschreden. Dat gevoel bleek achteraf te kloppen, want volgens de autoriteiten was er 14.000 man aanwezig (terwijl er 12.000 in het stadion kunnen). Buiten het stadion keken nog z’n 500 man vanaf de heuvel toe, waarbij tientallen mensen nog via de hoge muren probeerde binnen te sneaken.
Het zorgde voor mooie plaatjes, maar de Afrikaanse ‘vibe’ bleef gek genoeg achterwege. Om dat te doorbreken had de wedstrijd een doelpunt nodig en snel ook. Het gaf me wel de gelegenheid om een rondje te maken. Dat leverde veel blikken, praatjes en high-fives op. Want op ‘heritage day’ bleek andermaal dat de rassenscheiding in Zuid-Afrika nog steeds officieus aanwezig is. Voetbal was én is de sport van de ‘niet-blanke’ en ik telde dan ook slechts 3 (!) blanken (op een totaal van 14.000).
In de 2e helft vond ik een plekje aan de bovenkant van de korte zijde met uitzicht op de heuvel en de grote terracing op de lange zijde. Amazulu dacht tot twee keer toe op voorsprong te komen, maar de grensrechter constateerde twee keer (onterecht) buitenspel. Een 0-0 lag in het verschiet, totdat de Chiefs via een afgeslagen vrije trap de bal na twee pogingen in het doel probeerde te frommelen. Onder de luid toeterende vuvuzela’s maakten de fans een dansje van geluk en bekeken de Amazulu, Pirates en Sundowns fans bedroeft voor zich uit. In de blessuretijd werd het nog 0-2, al was dat doelpunt er vooral voor de statistieken.
