De reden dat ik ook deze verkiezingen links stem, staat in het veel te lange stuk hieronder, dat zo lang is dat toch niemand het wil lezen....
We staan meer dan ooit voor fundamentele keuzes. Aan de ene kant ligt er het immigratiedossier, aan de andere kant kunnen we er niet omheen dat er bezuinigd moet worden.
Wat betreft het eerste:
Hoe meer ik er over nadenk, hoe gelukkiger ik ben dat de door mijn ouders bestelde ooievaar in Hilversum is geland en niet in Hanoi, Harare of Huamachuco is doorgevlogen. Het gevolg is dat ik in Nederland woon en het verschrikkelijk goed heb. Ondanks dat er ook bij ons wat probleempjes zijn in de samenleving, hebben we het met z'n in dit land ontzettend goed. Punt.
Het is dan ook volledig onnodig om elke keer te benadrukken dat het land aan de rand van de afgrond staat. Want dat is niet zo. Punt.
Waar ik veel over nadenk is waaraan al diegenen waarvan de ooievaar niet in Hilversum, maar wel in Hanoi, Harare of Huamachuco is geland, het verdiend hebben om het op allerlei vlakken zoveel slechter te hebben dan wij. Het komt er op neer dat er niet zo heel veel te doen is dat er welvaarts- en welzijnsverschillen zijn tussen verschillende plekken op deze aarde. Maar ik vind de manier waarop wij onze rijkdom proberen te 'beschermen' niet meer van deze tijd. Wat dat betreft ben ik voorstander van een ruimhartig vreemdelingenbeleid.
Hierbij realiseer ik me wel dat de mentaliteit bij de autochtone bevolking zal moeten veranderen wil dit een succes worden. Blijven we op dezelfde manier tegen allochtonen aankijken en met allochtonen omgaan zoals we nu in de praktijk doen, dan creëren we een gedeelde samenleving en een allochtonenprobleem. Terwijl het verleden heeft aangetoond dat we het wel kunnen: De Joden, Hugenoten en Lutheranen die in de 16e en 17e eeuw hun toevlucht in Nederland zochten, hebben wezenlijk bijgedragen aan het succes van de Gouden Eeuw.
Wat betreft het tweede punt: de bezuiningingen.
Ook hier ligt een fundamentele denkwijze aan ten grondslag, namelijk wat voor soort maatschappij we willen.
Er zijn grofweg twee mogelijkheden. Ten eerste kunnen we kiezen voor een maatschappij waarin elk individu de maximale mogelijkheden moet krijgen om zo succesvol mogelijk te zijn. Dat klinkt mooi, maar de praktijk (VS bijvoorbeeld) laat zien dat weinigen echt succesvol zijn en dat velen gigantisch hard moeten werken om het hoofd boven water te houden. Of niet. Het gevolg is een maatschappij waarbij geld een doel is geworden in plaats van een middel.
De tweede mogelijkheid is een maatschappij waarin iedereen naar vermogen bijdraagt aan het bereiken van een zo groot mogelijk welzijn voor alle leden van de samenleving. Dat betekent dat de overheid een grote rol heeft om welzijn te herverdelen.
De keuzes die gemaakt worden in het begrotingsbeleid, zullen bepalen welke kant de Nederlandse maatschappij op gaat. Er is een discrepantie tussen inkomsten en uitgaven. Die is op te lossen door de inkomsten te verhogen of door de uitgaven te verlagen. Het risico van het verlagen van de uitgaven is dat de overheid zich gaat terugtrekken op gebieden waar juist een actieve overheid gewenst is.
Gezien bovenstaande overwegingen, stem ik het liefst zo links mogelijk. Normaal gesproken is dat SP, al heb ik me de afgelopen jaren een beetje geërgerd aan het schreeuwerige karakter dat de partij dreigt te krijgen. Veel te veel en veel te ondoordachte ophef om dingetjes die even in het nieuws zijn. Hopelijk wordt dat onder Roemer beter dan dat het onder Kant was.
Dit keer gaat het echter PvdA worden. Een stem op de SP heeft immers pas zin als de PvdA sterk is en de premier levert. Dat is voor de richting die Nederland op gaat, van groot belang. Wordt de PvdA de grootste, dan komt er een centrumlinks kabinet of -heel misschien- wel een progressief kabinet. Wordt het CDA of de VVD het grootste, dan zal het wel centrumrechts worden, in het ergste geval met PVV.
